Hazırlayan  Mahmut Selim GÜRSEL yazışma adresi  corumlu2000@gmail.com

SAYI 7 01/04/2009

Serkan GÖKÇE BULUTLARIN KALBİ KIRILINCA
Serkan GÖKÇE BENİM ANNEM


Üzeyr Lokman ÇAYCI YILDIZLI PEKİYİ
Üzeyr Lokman ÇAYCI DESEN
 

 01

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

KİTAP ismi  Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

Ahmet CANBABA

Ahmet CANBABA HAYAT HİKAYESİ

DEMOKRASİYE  GEÇİŞ SANCILARI

1951 Seçimlerinin ardından demokrat  partinin iş başına gelmesiyle birlikte  Devletçilikten  Özel  sektöre  kayış  başlamış, Amerikan  yardımlarıyla ülkemizde  sanayice  ilerlemenin  önüne  geçilmiş, daha fazla  hürriyet, daha  fazla  demokrasi  adı  altında  dinci  kesime yönelik  özgürlük  ve  demokrasi  gelmiş  ve  bu  gelişmeye  engel  olacak  kavramlar  laiklik  başta  olmak  üzere  budanmış  yabancıların  daha  fazla  söz  sahibi  olmaları  açısından  devlete  ait  neler  varsa  satılmış, Cumhuriyete  karşı  ‘İkinci  Cumhuriyetçiler’  çıkarak Atatürk ilkelerinin önüne  geçilmiştir.12  eylülle  birlikte  1980  öncesi sağ  sol  çatışmalarıyla birbirine  kırdırılan  gençlik, kendilerinin kullanıldıklarını  anladıklarında  artık  kendileri  için  vakit  çok  geçti. Sermaye 1970 öncesi bilinçsizliklerinin ve tecrübesizliklerinin zararlarını gördüklerinden sermayeye karşı çıkan sol örgütlenmenin karşısında ülkücü gençliği kullanmış,  1980 ihtilaline kadar gençlerin birbirlerini yok etmelerinde kapitalizm sistemli olarak oldukça güçlenmiş, buna karşın işçi köylü, memur kesimi de kendi davalarının takipçileri olmak açısından bir  sınıf  oluşturmuşlardır.  Yani  emekçi kesimi de  birçok  yandaşını yitirmesine rağmen  güçlenmişlerdir. Tabiî ki  bu  kamplara  ayrılmayı da  beraberinde  getirmiştir.

            Düşünün  bir kere 27 mayıs  ihtilali  olmuş,  devrimci  bir  anayasa  kabul  edilmiş.(BU  anayasa ki  halkın,  yani  toplum kesimlerinin  düşüncelerinin  önünde  bir anayasa)Gençler  emperyalizme karşı yürüyerek İstanbul’da  6.  filoyu  defol  git diye karşılamışlar. Deniz  Gezmiş  ve  arkadaşları  devrimin bir  kıvılcımı  olmuş,  ama  ne yazık ki  faşizmin  gücü bu  üç  fidanını   asmakla  kurtulacaklarını  sanmışlar,  Deniz  gezmiş  ve  arkadaşları idam  edilmiş    12  eylüle  böyle  gelinmiştir.

            Siyasiler  mecliste  reisicumhurunu  seçememiş,  sağ  sol  karmaşası  mecliste de  devam  etmiş,  halkın   12  eylülü  bir  kurtuluş  olarak  görmesine kadar  müdahalesini özellikle  sürdüren  ordu  12  Eylüle  gelindiğinde  darbe  yaparak  yönetime  el  koymuştur.

 Oysa  gençlerimiz  12  eylülle birlikte  faili meçhullerle ve  işkencedeki  ölümlerle  bir  girdabın  içine  sokulmuş  Hapishaneler   sağcı  ve  solcu  gençlerle  doldurulmuştur. İşte  bütün  bu  olaylarda  Türkiye  başta  Amerika  olmak  üzere  harici  güçlerle  hep  dışarıdan  yönetilmişlerdir.Barış  gönüllüleri  denmiş memleketimiz  karış  karış  gezilmiş,  köylümüzün  yani  halkımızın  örf  ve  adetlerinden  inanışlarına,  kimliklerinden  milliyetçilik duygularına,  dil  ve  lehçelerinden   siyasi  görüşlerine   kadar  Amerikan  casusları(Barış  Gönüllüleri) tarafından öğrenilmiş  öğrenilen  bilgilere  göre  Türkiye’nin  haritaları  çıkarılmış  ve bu  konular karşısında aleyhimize  geliştirilecek  stratejiler  oluşturulmuş  ve  bu  oluşturulan  stratejileri  savunan  kendi  gençlerimiz  Amerika da  burslu  olarak  okutulmuş  ve  Türkiye’ye  gelip  belirli  kilit  noktalarına  atandıklarında  Amerikan  siyasetini  savunmuşlardır.

            Türkiye üzerindeki emellerinin koruyucuları ve kollayıcıları olarak Avrupa ülkeleri de tabiî ki boş durmamışlardır. Demokrasimizin önündeki engellerin kaldırılması da Avrupa Birliği standartlarına uygun olarak ele alınmış Avrupa birliğine alınmayacağını bilmemize rağmen halkımızda bir Avrupa birliğine girme rüyaları yaratılmış,  serbest dolaşım,  bol para kazanmak gibi halkımızın özlemleri hep canlı tutulmuş ve AB ye üye olmak iktidarlarda oy potansiyelini artırma konusunda bir işlev haline gelmiştir.

            Türkiye’nin 1996 yılından itibaren gümrük birliğine girmesiyle Avrupa’daki ve dünyadaki gelişmiş ülkeler düzeyinde olmayan sanayimiz bu ülkelerle rekabet edemez düzeyde olduğundan ülkemizde birçok fabrika kendisine çekidüzen verip Avrupa’yla uyum sağlarken birçok küçük işletmelerde kapanmıştır. Tarımın ve sanayin devlet tarafından korunamaması sebebiyle ülkemiz yabancıların açık pazarı haline gelmiş kendi çiftçisini destekleyen ülkeler, ülkemize ucuz pirinç, buğday, mercimek ve her türlü bakliyat ürünlerini satmışlar. Emeğinin karşılığını alamayıp zarar eden köylümüz  ürün  ekmekten  vazgeçmiş  kendi  kendimize  yeterli  olan  bir  ülke pozisyonundan  tarımda da   dışa  bağımlı  bir  ülke  haline  getirilmiştir.  Tabiî ki  sanayimizde de  öyle.  Birçok fabrikalarımız  kapanmış,  teknolojik  yeniliklerle  donatılamayan  ve  devletin  arpalıkları  pozisyonunda  bulunan ve  sürekli  zarar  eden  eskimiş  teknolojilerimizle çalışan fabrikalarımız   Avrupa’ya  ayak  uyduramadığından  özelleştirilerek  teker  teker  elimizden  çıkarılmıştır. Artık  Avrupa’nın  işçisini,  çiftçisini  besleyen  sömürge  bir  ülke  konumuna  getirildik. Kendimizle  barışık  bir  toplumken  PKK nın dış  güçlerce  beslenip desteklenmesi  ve  ve  ülkemize  karşı zararlı  yayınlarda  bulunulmasına  göz  yumulması  karşısında  ülkemizdeki  ayrılıkçı  grupların  milli  duyguları,  kimlik  tartışmaları  yaratılarak  infial  noktalarına  kadar  getirilmiş,  en  ufak  olaylarda meydanlara  çıkarak yakıp  yıkmaya  ve  öldürmeye  yönelik  gösterilere  kadar  iş  vardırılmıştır.

            Sorunlarımız  birikerek  gelmiş  hiçbirisi  çözüme  kavuşturulmamış  bir  dağ  gibi  önümüzdedir. Ermeni  meselesinden,  Kıbrıs  meselesine, Kürt  sorunundan  doğalgaz  sorununa, dil  sorunundan, kriz  sorununa, işsizlik  sorunundan  eğitim  sağlık  yani  aklınıza  ne  gelirse bütün  sorunlara  kadar. Bütün  bu sorunlarla   başa  çıkmak  için  devletin  emniyet  güçleri  ile  halk  karşı  karşıya  getirilmiş  ve  devlet  kendi  bünyesinde  kendine  bağlı  birde  Gladyo   oluşturmuş ve  bu oluşumda  Susurluktaki Mercedes  kazasıyla ortaya  çıkmıştır.

Ülkemizin çok  değerli yazarları,  profesörleri, aydınları faili meçhul  suikastlarla  öldürülmüş  hiçbirisi aydınlatılamamıştır. Bu  işleri  halledemeyen  siyasetin elinden  kuvvet  kullanarak olayları  bastırmanın  ötesinde bir  iş  gelmemiştir. Dışarıdan  yönetilmenin neticesi Tarımı, sanayisi  ve  ekonomisi  çökmüş  bir  Türkiye’nin Özelleştirerek  ayakta  kalacağını  sananlar  yanıldıklarını  dışarıya  satacakları  bir şey  kalmadığı  zaman  anlayacaklardır. Şimdi  artık  taviz  verilerek işleri  yürütüyoruz. .  Tabiî ki   buda satılmadık kalan  fabrika  varsa satarak, Kürtçe  tv kanalları  açarak,  buzdolabı  çamaşır  makinesi  ve  gıda  maddeleri  dağıtarak, topraklarımızı  ve  yer altı  zenginliklerimizi  satarak, İMF den borç  para  alarak  ayakta  kalmaya  çalışılmaktadır.  İşte  29  mart  seçimleri   yapılmış  baştaki  iktidar  kan  kaybetse de  ne  değişmiştir. Halkımız  layık  olduğu  veçhile yönetilmeye  devam  edilecektir. 

            Yeni  Amerikan  başkanı Obama  geldi  20 milyar  dolar olarak  İMF nin  vereceği  kredi   ne  gibi  tavizler  verildi de    İMF nin  45  milyar  dolar  gibi  yüksek  bir  meblağa  ulaştırılmıştır. Acaba bu  tavizler  içinde Ermenistan’la  sınır açılırsa, Kıbrıs’ta  Rumlara  taviz  verilirse, Irakta  Kürtlere  tavizler  verilirse gibi   koşullar  ileri  sürülmüş müdür diye  insan  kendi  kendine  sormaktan da  kendini  alamıyor.

            Daha  bu gelişimin  içersine  Ergenekon’u dahil  etmedik. Oysa  Ergenekon  başlı  başına  işlenecek, ele  alınacak  bir  sorunlar  yumağıdır.

Çok partili  rejimmiş  gibi  görünse de  demokrasinin oturmayışı, seçim  sistemindeki  çarpıklık,  1950 sonrası olguyu  aynen  getirmiş,  2008  ler de 1950 leri  yaşar konumuna  gelmişiz. Tabiî ki  şu  anda Demokrat  Partinin iktidardan  uzaklaştırıldığı  ihtilaller  geleneği   ortadan kalktığı  için 2011 senesine  kadar  baskıcı ve  sindirici  ortama yokluk , yoksulluk  ve İşsizliği de  dahil  ettiğimizde  acaba demokrasiye   nasıl  ulaşırız.  İşte 45 milyar dolarlık  İMF  yardım  burada  imdada  yetişecek  gibi  gözüküyor.  Acaba bu  yardımlar  beş yüz milyar  doları  geçen  devletin  borcunu  daha da  yükselteceğinden daha  fazla  dış  borç  daha  fazla  dışa  bağımlılık  değimli?

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

 02

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

Ahmet CANBABA

Ahmet CANBABA HAYAT HİKAYESİ

BEN YOKSULLUĞUMU ÖZLÜYORUM   

 

Umut ekmek arası bir düş.

Hayat verecek bir iksir gibi

 

Seni düşünmek ve hissetmek.

Ve soluksuz bir rüya gibimsin gecemde.

 

Unutulmuş seslerimle bir köşede

Bir esintiye teslim olurdu güzelliğin.

 

Yaranmaya geç kalmış sevgide

Sıramı savardım sevmelerde,

 

Sıramı savardım düş kurup.

Bakışlarımızla ödeşirdik

 

Saygı sanırdık utanmaları.

Yüz kızarmalarına yenik düşerdi

 

Yüreklerdeki sevdalar.

Ben örfümü özlüyorum.

 

Bütün yüzlerin gülmediği

Gecikmiş bir ayrılık 

 

Gecikmiş bir sabır

Yabanıl dağ kuşları yüreğinde

 

Ürkek ve tedirgin.

Yitirmelerinden belli baharlarını.

 

Kırılmış bir dal ucu arar

Konmaya kendi yalnızlığına.

 

Hani lepiska saçları çocukluğunun

Karşılıksız sevgilerden çıkardın yoluma.

 

Yaşlandığımızı bilmezdik zaman içinde

Ölümler çoğalırdı farkında olmadan.

 

İçlerinde  sevgi  taşıyan

Bağışlayan  sözler  gülümserdi  dudaklarda.

 

Ben senin  feri  kaçmış  mavi gözlerini  görmesem de

Renksiz  bir  sevginin  ışığı  vuruyordu  gözüme.

 

Ölümsüz  dokunuşlardı 

İki okyanus  mavisi  gözlere.

 

Sessizdi  eller.

Çocuk hırçınlığında 

 

Ve susmayan  ağıtlarda

Büyüyen  bir  geleceği  taşırdık

 

Sevgimizle  suladığımız  yüreklerimizde.

Ben  çocukluk  aşkımı  özlüyorum

 

Ne arabam vardı

Ne villam yatım eskiden.

 

Ayakta  kalmaktı  yaşamak

Ölüme  ayak  sürüyüp.

 

Sıkımı  askerlerimi öldürecek biri

Halkımı  düşman  belleyecek.

 

Cezası ölümdü be yapanın.

Hangi  devlet  niye  astınız mı  derdi.

 

Onurumuz  vardı  be  eskiden.

Aslına  dönsün be  ne  varsa

 

Bir  rüyadan   uyanır gibi.

Varsın hep  yoksulluğa  yüreğini  aralasın yaşam

 

Komşu  gözlerin  kem  bakışlarında bile

Bir mutluluk  vardı be

 

Beyazlar  yamalıydı,   çatılar  çaresiz.

Ne  perişanlıklar  damlardı  yağmurla

 

Bir  anamın  şefkati  vardı

Kardeşlerimin  güler  yüzü.

 

Ben  gecekondumu,

Ben yoksulluğumu özlüyorum

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

 03

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

Ahmet CANBABA

Ahmet CANBABA HAYAT HİKAYESİ

MENDERES  ÇIKMAZI

 

Sevda  türküleri  söylerken 

Sevgililer  fısıltılarla

Aldandım.

Ölümler düştü

Parçalanmış  bedenlere

Kahpe  bir bombada

Haber  soludum.

Görgü  tanıkları

Olay yeri

Feryat  figan.

Muammer  güler

Gözlerim boşaldı

Hain ve acımasız teröristlere 

Lanet  okudum.

Korku  cam kırıklarında

Darmadağın.

Hırsından  kilitlenmiş  dil

Ve  hırsından kilitlenmiş  yumruk

Ve  gözyaşından  ıslanmış  mendil.

Ağıtlar  çökmüş  gözlere

Acılara  sağır  ten 

27 temmuz  gecesi. 

Dağılmış  sokaklara  korkulu  gözler

Kan gölüne  düşmüş  suretler

Damarlarda  çürümüş kan

Ölüm  sebil.

Can  çıkmazına  döndü  sokak 

Teselliye  kaçmış  üzüntüler

Hain  tuzaklara  yem.

Zavallılar  sürüsü

Bu gün 

Utanç  duvarına  çarpmış.

Amerikan uşağı  pkk

Dönekler  ordusu  yaratmış

Bir habis  ur gibi  memleketimde.

Burjuvazi

Yaşamda  bir  devinim

İleri,  geri  sağ,  sol

Orta  yol

Oltada  yem.

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

 04

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

Ahmet CANBABA

Ahmet CANBABA HAYAT HİKAYESİ

HAYAT  BİRAZDA  MASALSI  

 

Şimdi bensiz hangi gerçeklere açıksın  yüreğinde

Bizi kim yönlendirir doğru gerçeklere yalın

Düşüncelerine gelen mesajlar  soyut

Hangi  verilerle   donatılmışsa  hücrelerin

 

Tesirinde  kalacak  tatlı  bir  masalın

Uykularımın  avlusuna  serilmiş

Kurumaya  yüz  tutmuş  bir  yüzüm

Hani  ölümü  ödeşmek  olmasa

Zamandan  çalardım  senin için

 

Bil ki  senin  için  yaşamımda  öksüzüm

Korkularımız  tünerdi  geceye

Cesaretimiz  cehennem  kapılarına  sürgün

Çıplak  bir  yalnızlıkla  baş başa

 

Çocukluk  sevincimi  yaşarken

Bırakırdım  kendimi akşam hüznüne  her gün

Dağların kar yağmış lekeli beyazlığında

Beyaz kurşuni simli  göz alıcı rengi var

 

Bir kabusa dönüşmesin   gelecek

Derin dipsiz bir kuyudur yalnızlık

Ve  yıkılmaya  yüz  tutmuş  yamalı  duvar

Bir öfkeye mahkum olmuşsa beyin

 

Bir bak gözlerde haksızlıklar desen  desen

Yası  kalmış   bir  sevinci  neyleyim

Sığınağım  mor karanfil  sarı  düş

Bir alevden soluktur şimdi içimde esen

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

 05

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

Ahmet CANBABA

Ahmet CANBABA HAYAT HİKAYESİ

HAYATA  DÖNÜŞ   (erken  teşhis)

Sırtımdaki,  göksümdeki  ve zaman  zaman  vücudumu  tümden  saran  ağrılarından  şikayet ettiğimde  eşim:

“ Hayatım  kaç defa  diyorum  sana  bir  dipten  doruğa  muayene  ol. Bak hastanede  çalışan komşumuzun  bir  tanıdık  doktoru  var, önce  muayenehanesine  gideceğiz,  sonrada  o  bize  bir  yol  gösterir,  gerekirse  bir  Check-up   yaptırırız. Muhakkak  bir  şey  var ki  sende  her gün  şikayetçisin  kendinden.“  Dediğinde ben hep  “haklısın  hayatım”  derdim de  bir  türlü  teşebbüse  geçmezdik.

 Tabiî ki  rahatsızdım  ağrıdan  sızıdan yana  ama  direniyordum  doktora  gitmeye. Nasıl  olduysa ağrılarımın  arttığı  bir  gün Hanımın da  ağrılardan şikayeti geldi  aklıma  ikimizde bir  muayene  olalım dedim. İşyerinden  telefon  ederek bir  randevu  aldım  doktordan.  Ertesi  gün  Fikret  beyin  muayene hane sine eşimle beraber giderek  vizite  ücretini yatırdım. Benim  göksümü, nefes  alışverişimi,  sırtımı  dinledi. Uzun  tetkiklerden  sonra  kartvizitinin  arkasına  imzasını  atarak

“yarın  erkenden  hastaneye  gel,  kapıdan  kartımı  gösterdiğinde  direk içeri  girersin”  dedi. Tabi  eşimi de aynı  şekilde  muayene  ederek  aynı  şeyleri  eşime de  söyledi  ona da  bir kart yazarak  verdi. 

Ertesi  gün  bizde  öyle  yaptık.  Sabah  hastanenin  içi  ana  baba  günüydü. Onları  yararak  geçerken  arkamızdan  konuşuyorlardı.

“İşte  gene  özelciler geldi,  bunların  paraları  var  kuyruk  beklemezler ki.  Hele  bizim  gibi  geceden kalkıp ta  sıramı  alacaklar  sanki.”

Duymazlıktan  gelmek  zorundaydık.  Adamlar  haksızda  sayılmazdı  ama  ne yapacaksın  sağlık  sorunu  bu. Halimize  şükrettik. Zaten  şükürcü  bir  millet  değilmiyiz. Bir trfik kazası olsa,     bir uçak  düşse  çok  şükür, içinde  biz  yokuz  demezmiyiz. Ya  sel felaketinde,  depremde  kendilerine  zarar  gelmeyenler  şükretmezler mi. Bizde para ile  muayyene olacak  durumda  olduğumuza  şükrettik.  Oysa  çokları  doktora  gitmeyi  gerektirmeyecek  derecede  sağlıklarının yerinde  olduklarına şükrediyorlardı.   Ya birde  muayene  olacak  paramız  olmasaydı ?

Her  şeye  para  bulunuyordu da  şu  sağlığa  para  bulamıyordu halk.   Bulsa da  halkın    önceliği  sağlık  değildi ki.  Yakacak,  giyecek  ve  en  önemlisi  gıda. İşte  en  son  kertesine  getirmişler  hastalıklarını. Artık  doktora  gelmekten  başka  çare  bulamamış  insanların  yığılmalarıydı  hastanedeki  kalabalık. 

Kapıdaki  görevlilere doktorun  arkası  imzalı kartvizitini  gösterince  hiç  bekletmeden 

“ikinci kat  109 numara”  dedi  görevli. İkinci kat 109 numaraya  çıktığımda doktorun  bulunduğu  oda  kapısının  karşısındaki  görevli bayana doktorun  yazılı kartvizitini gösterdim  

“içerdekiler  çıksınlar  hemen  sizi  alacağım”  dedi.   Eşimin ve benim  sağlık karnesini alarak kaydını  yaptı. İçerden  çıkan  hastadan  sonra  muayene  olmak için  eşim  girdi  içeri.  Doktor  hiç muayene  etmeden  bir  kağıt  üzerinde  işaretlenmiş  liseyi  eşime    verdi. Sonra  ben  girdim benim  elime de bir  işaretlenmiş  tahlil kağıdı  verdi

“işaretli  tahlilleri  yap getir,  gittiğin  yerlerde kartımı  göster sıra  beklemezsin”  dedi.  Sistemin  çarkı  böyle  işliyordu  demek. Her  gittiğimiz  yerde hiç  beklemedik,  kan tahlilinde,  idrarda. 

Hele  kandan  bir  sürü tahliller  yaptılar.  Eşimle  beraber  hepsinin  neticelerini  aldık  doktora  verdik. İçerde  bir  başkası  daha  vardı. Sanıyorum  doktorun  tanıdığı  biri. Çenesi  düşük  bir  insan. Doktor sanki  onu  dinlemiyordu. Elinde   siyah  bir  çanta, içersinde  bir  sürü  ilaç  numuneleri  var.   İlaçlarla ilgili  bilgi  alışverişinden  başka bir şey  değildi  adamın  yaptığı.  Kim bilir hangi  fabrikanın ilaç pazarlamacısıydı.  Biz se  doktorun  tahlil  sonuçlarını söylemesini  bekliyorduk. Hele  adam  bir  konuşmasını  kesse  sıra  bize  gelecekti.

O  çenesi  düşük  adam  işi  bittiği  halde  çıkıp  gideceğine,  eşimle  beraber  doktorun  söylediğini   dinlemez mi.  Doktor  tekrar  tekrar  tahlil  sonuçlarına  baktı,  kafasını  salladı.  Ters  giden  bir şeyler  vardı galiba. Gözlerini  benden kaçırarak  eşime  bir şeyler  diyordu ki  eşim  benim kolumdan  tutup;

“Güven   sen  biraz dışarı da  bekle    benim  doktorla  bir  özel  görüşmem  olacak”  dedi.  Ben  dışarıda  beklerken  O geveze  adamında sesinin  yükseldiğini  duydum içerden. Durmadan  konuştular konuştular ama  konuşan  hep o  geveze  adamdı.  Ama  tam  anlayamıyordum konuşulanları. Sonra  o geveze adam  kapıdan  çıktı bana  dönerek

“hücre çoğalmasıymış,  geçmiş olsun  iyi huyluysa korkulacak  bir şey  yok”  dedi. Adam  söyledi  söylemesine  ama benim kendisine  birşeyler  sormamı  beklemeden  çekip    gitti.  Bir  ara  peşinden koşturayım  dedim  vazgeçtim.  Doktor eşime  içerde  tedavi şekillerini  izah  etmiş,  ayrıca  başka  ülkelerde  tedavi  görebileceğini  söylemiş.  Hiç  konuşmadan  geldik  eve. Ben istiyorum ki  kendi birşeyler söylesin. ‘Korkulacak  bir şey  yok’  desin,  geveze  adamın  söylediği gibi. Ama  ne  gezer  eşimde  çıt yok.   

  Eve geldiğimizde birazda  yüzü  ağlamaklı:

“hücre  çoğalmasıymış,  kansermiş yani”  dedi.  Ben  oturduğum  koltuktan  fırlamıştım  sanki. Ellerimle  yüzümü kapatıp 

“Aman Allah’ım  buda mı  gelecekti  başıma”  dedim. Yalnız  hücre çoğalmasını  bir şeye  benzetememiştim  adam  söylediğinde.

Eşimin gözyaşlarına karışmış sözleri  düştü  üst  üste dudaklarından. Lavanta  kokan  çarşafları  serilmiş yatak  odasının  kapısında  durmuş,  içeriye  bakıyordu öylece.   Bir  dil  sürçmesi  onu  ele  verdi. ‘Hücre  çoğalmasıymış tan sonra kansermiş’  demesi. Şimdi  benimde   bildiğimi  bilmesinden  biraz  rahatlamıştı. Oysa nasıl  söyleyebilirim kinin  hesaplarını  yapmıştı  yol  boyu.  Tedavimdeki uzun  sürecin   ruhunda yaratacağı    karmaşadaki davranış  bozukluklarını  algılıyordum  eşimin.

Benim hastalığımı  duyduğunda  çoktan iç  dünyası  yıkılmıştı. Ben yatak odası kapısından içeri  girdiğimde  eşimde  arkamdaydı. Yatağın  bir  köşesine  usulca  oturdum. Eşimde yanıma  oturdu. Şimdi  az da  olsa  kendisine  gelmişti. Doğal  davranışların  kimyasındaki  sükuneti  yaratan  neydi. Sanki  hastanedeki  korku  ve  telaş  gitmişti  şimdi. Benim  kıyametler  koparacağımı, hayatı  hem kendisine  hem de  kendime  zehir  edeceğimi  düşünüyordu.

Kendisini  hiç de ilgilendirmeyen  bir  konuda doktorun  anlattıklarını  duyan  bir yabancı,  bana  patavatsızca 

“ Hücre  çoğalmasıymış demek ”   dediğinde   benim  dünyam zaten kararmıştı. Demek  benim  hastalığımı  duyduğunda  o  şarlatan içerde bağırmıştı  “çaresiz  bir  hastalık” diye.  O münasebetsiz adam  ne  münasebetle  benim hastalığım  hakkında  patavatsızca  konuşmuştu.  “Beyefendi  seni  ilgilendirmez bilmediğin  şeylere  lütfen karışma”  diye  eşimin   sinirlenip  bağırdığını duymuştum  kapıdan.  Sanki  ona  denmiyormuş  gibi   yüzü  kızarmayan  adam   büsbütün  moralimi  bozmuştu  dışarıya  çıkıp  ayrıca  bana hücre  çoğalmasıymış  diye   söylediğinde. Güya  ben  duymayacaktım. Yüzsüzlerin  yüzlü  çıkmalarını  düşünmek  insanı  üzmez mi.  Adam  sanki uyuşturucu bağımlısı gibi  söze  karşılık  verme  bağımlısı  içinde  görüyor kendisini  ve  durmadan  konuşuyordu. Zaten  içerde  doktoru  yüceltecek  konuşmalar  yaptığında   doktorun da  sesi  çıkmadan  propogandist  beyi  dinliyordu.

“Sağlık bu  hanımefendi. Eşiniz için   doktor  beyin  dediği  ülkeye  giderseniz  tedavi için  kesin  çözüm  bulunur.” dediğinde eşimin  iyice  dolduğunun  farkındaydım. Adam  durmadan  konuşuyor  benim  sağlığım  üzerine  çözümler  üretiyordu. Eşimde  artık  adamın  konuşmalarına  daha  fazla  tahammül  edememiş demekki.

“Beyefendi   Her  şeyde  tüketim  toplumu  olmuş  çıkmışız.  Şimdide  olur  olmaz  söz  tüketiyoruz,   ses tüketiyoruz,  onur  tüketiyoruz,  en  güzel  değerlerimizi  tüketiyoruz. Sevdiklerimizi  ve  kendimizi  tüketiyoruz, onun  için  siz  burada boşuna  sesinizi  tüketmeyin” dedikten  sonra  adam  doktorun  odasından  çıkmak  zorunda  kalmıştı. Üstelik  bana da  hastalığımı  söyleyerek uzaklaştı. 

Eşimin  doktorun  yanından  çıktığında  benim  değil de  sanki   onun teselliye  ihtiyacı  vardı.  Birazda onun için  kendimle  ilgili  bir  şey  sormamıştım  eve  gelene  kadar. Adamın  boş  yere  gevezelik etmesini unutamamıştım “neden  doktorun  söylemesi  gerekeni o adi adam  söyledi” diye  eşimin  saçlarını okşayarak  yanaklarından  öpmüştüm .

“Seni seviyorum  hayatım.  Hastalığım  unutmaki  her şeyin  sonu  değil” dedim.  Eşimi kendi  hastalığımın vahim  düşüncesinden uzaklaştırmak için   bir  savaş veriyordum  sanki.

Sanki  her tarafa  savrulmuş  başıboş  dönen  gezegenler   gibiydi  kafamdakiler.

Şimdi  yatağa  uzandık   birbirimize  sarılıp çaresizlik içinde  ağlaşıyorduk.  Karı koca ortak  bir  sessizliğin içindeydik.  Hareketlerimizin  devinimleri sıfıra  inmiş  bir  pelte  gibi  yatağın  üzerine  serilip  öylece  bırakmıştı  bizi. 

Yaşlı  ve  şeker  hastası olan  anneme  ve  hele  bana  çok  düşkün   kalp hastası olan  babama  nasıl diyecektim. 

“Çocuklarıma  nasıl  söylerim”. Şimdi kendi  içimizdeki  boşlukta kendimizi mahkum  etmiş,  bir çıkış noktası  arıyorduk. Ben  ne  yapmıştım da  tanrı  çaresiz  bir  hastalığın eline   bırakmıştı  beni. Çevremdeki  en  yakınlarıma  söyleyerek,  düşüncelerimi  kemiren  olumsuzluklar  paylaşıldığında  yerine olumlu söylenecek her  söz belki  bana ilaç olurdu.  Şu anda  çaresizliğin  şokundaydık.  Vurgun  yemiştik.

“Hastane  kapılarındaki  çare bulunacak dertler içindeki   çaresizlikler zincirinin  bir  halkası da   bendim” diye  düşündüm. Ama şimdi  eşimin  ne  düşündüğünü  sezebiliyordum. Benim dalgın  bakışlarımdan  kendimi  uyandırarak  eşime

“Kiradaki  dairemizi  sattığımızda  Amerika’da  tedavisi  olabilir diyorsundur” değilmi?

“Tamam    düşündüğün   gibi  düşünüyorum  bende” dedi.  O da  anladığımı  anlamış  olacak ki 

“onu  sonra  konuşuruz”  dedi.  Ertesi  sabah, geçirdiğimiz  tedirgin  bir  geceden  sonra  tekrar  hastanedeydik.  Oğluma  ve  iki kızıma  üstü kapalıda  olsa  durumu  anlattığımda

“anne  annenizle,  dedenize  söylemeyin  sakın”  diye de  tembih  ettim. Büyük kızım

“hastaneye  bende  geleceğim  baba”  seni  yalnız  bırakamam”  dedi. Ufak kızımla oğlum yaşlı dedesi ve  anneannelerinin yanlarında kaldılar.  Sekseninin  üzerinde   insanlar,  onlarında bakıma  ihtiyaçları  var  nede  olsa. Büyük kentlerdeki  bir  başka  endişede  hızla  artan  kapkaç olayları. Eşim  bizimle  beraber  gelen büyük kızımıza  hastaneye  gidene kadar  tembih üzerine  tembih etti. Aman  çantana  dikkat  et  sanki  bizim  kıza  söylenmemiş. Eşim eczaneden  ilaç  almak  için  yanımızdan  ayrıldığında, kızımda  benim kan verirken çıkardığım  paltomu  koluna  asıyor. Hemşireler  kan alma  işini tamamlayıp ta    ben tekrar   paltomu  kızımdan  aldığımda bakmış ki  kızım  kolunda  çantası  yok. İki  tane  kesilmiş deri  sap  sallanıyor  kolunda  kızımın. Pes yani bu kadara da.  Anne  gelene kadar  sağa  sola  koşuşturdular  ama  nafile. Bu  ikinci  çarpılışı  kızımın. Bazen  insanlar hayatta  bedavadan yaşıyor.   Bana  “aman  olsun  canımıza  bir şey  gelmedi ya”  deyip  geçiştirdiler.  Ama    önemli olan benim  bir şeye  üzülmemem lazım. Hanım  ilaçlarla  geldikten sonra  tomografilerim  çekilecek  tabiki. Hadi   bu seferde  elektrikler  kesilmesin mi.  Yalnızca  kan tahlili  yaptırmış olduk  o gün. Akşam  evde çocuklar  “ Anne, babamı  Çine  götür. Türkiye den  kanser  hastaları  Çine  gidiyorlarmış ameliyat  olmak için. Kanser  turları  düzenleniyormuş. Herkes  gezi için umreye  gidiyor,  siz  sağlığınız  için  Çine  gitmişsiniz  çok mu”? diye  üsteleyince 

“haklısın  kızım”  dedim. Ama  doktorumuz   bendeki gelişmelerden  çok umutlu,  sanıyorum  sizlerin  sevgisi  ve  benim  stresten uzak  durarak  hiçbir şeyi  dert  edinmemem  kurtaracak  beni  bu dertten” Oysa  her şeyimiz  problem. Birçok  şeyi  bana  aksettirmediklerinizi biliyorum. Ne şehit  ailelerinin dramını,  nede  Cumhuriyet ilkelerinin  yavaş  yavaş  elden  gitmesini. Benim  bu konulardaki  hassasiyetim  kendi  canımdanda  önemli.

Eşim  hastalığım   devam  ederken,  sürekli  bu hastalıktan  tedavi  olanlardan  ne kullandıkları  ve  nelerden  çare  bulduklarını  hep  araştırmaktaydı. İçimde iyi olmama yönelik  büyük  bir inanç vardı. Artık eşimle   dağlardan ot  toplamaya gidiyorduk. İnternet ten   yeni  tedavi  sistemlerini  araştırıyorduk.  Çocuklarımın   benim yanımda     olmaları  bana destek  vermeleri  beni  hayata  bağlıyordu.  Bir  gün iliğimden  kan  aldılar  çok  büyük  bir  iğneydi.   Aman  Allahım  Birkaç  gün  sonra  gittiğimizde  hastalığımın  düzeldiği  yolundaki    doktorun  ifadesi   bana  dirençli  olmayı öğretmişti. 

“Sen  bunu  yenebilecek  güçtesin”  kanser ve karamsarlık arasında ilişki olduğunu ifade ederek   “Milattan sonra 2. yüzyılda melankolik insanların neşeli insanlara kıyasla kansere yakalanmaya daha yatkın oldukları anlaşılmıştı.18. ve 19. yüzyıllarda pek çok doktor , özellikle karamsar dediğimiz kişilerde kanserin, o kişinin yaşamındaki bir trajediden sonra oluştuğunu fark ettiler." dedi. " strese  verdiğimiz  tepki, stresin  kendisinden  daha  önemliydi.  

Uzun  tedavilerin  ardından ameliyata  hazırlandım. Radyoaktif  karantinalarda  kaldım.   Işın tedavileri,  atom kapsülü  haplar,  tekrar  tekrar  testler   tahliller, eşimin , çocuklarımın  ve  dostlarımın  beni  yalnız  bırakmayışları   beni  hayata  döndürdü  diyebilirim.

Şimdi  sağlığım  düzelmiş olarak , sanki hayata  yeniden  gelmişim  gibi  yaşamıma  sıfırdan  başladım. Sizde  benim yaptığımı  yapın.  Neticesini  değiştiremeyeceğiniz  hiçbir  olayda  üzülmeyeceksiniz.  Çünkü  üzülmeniz  hiçbir  şeyi  geri  getirmeyecektir.

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

 06

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

Ahmet CANBABA

Ahmet CANBABA HAYAT HİKAYESİ

SABAHLAR

               

Uykum kaçmış bir gece yüksek bir terastayım

Yıldızları doyumsuz  seyretmeye  hastayım

 

Milyarlarca ışık yıl zamanı var aramda

Geceyi tek başına yaşarken  Ankara’mda

 

Var mıdır başka biri yıldızlara bakıp ta

Bir haz duysun o rahat uykuyu bırakıp ta

                   

Herkes uykuda, kuşlar,uyumayan bir benim

Gece serinliğinde dinç ve sağlam bedenim

                   

Düşün, binlerce beyin rüya görür uykuda

Kimi uçar havada, kimi boğulur suda

                   

Bulutlardan sıyrılıp görülür teker ,teker

Göz kırparken yıldızlar sanki bir merhaba der

 

Karanlık, karanlığa karışmışken zifiri

Görünmez karanlıkta havanın isli kiri

 

Uykuya teslim olmuş binlerce çarpan yürek

Rüya denizlerinde sessizce çeker kürek

 

Rüyalara girse de aşk gecede yaşanır

Kimi yerde gönülden ne sevgiler boşanır

 

Kimi diskoda, barda  kimi mahpus damında

Yürekleri cız eder her günün akşamında

 

Belki bir gece boyu kalkmış konan yasaklar

Hangi acı nerede, hangi sevdayı saklar

 

Kimi yerde dertlerle sorunlar uyanmadan

Evlerin ışıkları  ara sıra yanmadan

 

          Bir gizemlik sevgiyi davet ediyor aşka

Her mevsimde geceden sabaha kalkış başka

 

Umuda sürgün veren fikirler uyumakta

Ömürler  gece boyu sarılır bir yumakta

 

Bir sonraki sabaha gece verirken mola

Kimi derdi erteler, sabah ola hayrola

 

Hiç farkında olmadan geçerken güne yarın

Tesiri yavaş, yavaş kaybolur  ışıkların

 

Sokak köpeklerinin sesleridir ürüyen

Gece karanlığıdır yudum, yudum eriyen

 

Kimi erken kalkacak gün başı yolculuğa

Veda edip gidecek belki çoluk, çocuğa

 

Gün ışığına gebe hayır şer saklı düşte

Uyanıyorlar sabah ezanı saat beşte

 

Karanlığın içinden gelirken ezan sesi

Bir güne başlanacak bir  gecenin   ertesi

 

Geceden nasıl çıkmak, güne nasıl başlamak

Ya, hızlı kalkmak yada, boş verip yavaşlamak

 

Mahmurluğu üstünden zor atıp kalkan kişi

Kalkmaz güne kimisi, yatmak en güzel işi

                   

Uykuya dalmış gece, dalmış tasa, dert, hüzün

Feryatlar yükselecek uyanınca gündüzün

                   

Kim bilir daha başka acıyı tattıracak

Sakinleşmiş olaylar başlarken güne sıcak

                   

Bir kızartı belirdi henüz güneş doğuyor

Tabiat alemini kaplayarak boğuyor

                   

Horozların ötüşü sabahı müjdelerken

Yıldızlar gibi ayda kayboldu  erken, erken

                   

Yine   herkesin derdi başladı ahlar, vahlar

Gece  boyu içimde,  huzur  bende  sabahlar.

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

 07

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

Ahmet CANBABA

Ahmet CANBABA HAYAT HİKAYESİ

GÖZ  GÖRE   GÖRE

 

Hak yolu deyip de uçkur

Çözülmez göz göre gör

Tanrı aşkına kadın kız

Üzülmez  göz, göre göre

 

Hata kimde ne demeli

Herkes suçunu bilmeli

Uçacak evin temeli

Kazılmaz göz göre  göre

 

Tahrik etme sağı solu

Nedir işin çıkar yolu

Hakaretler dolu, dolu

Yazılmaz göz, göre  göre

 

Yönetirler cambaz gibi

Çalarlar düzenbaz gibi

Bunca vatandaş kaz gibi

Yolunmaz göz, göre göre

 

Ateşten gömlek giyerek

Allahuekber diyerek

Bilerek ve bilmeyerek

Ölünmez göz, göre göre

 

Düşün yobazın kastı ne

Çıkar Atanın büstüne

Kırsınlar diye üstüne

Salınmaz göz, göre  göre.

 

Demokrasi almış yara

Ufkumuz görünmez kara

Gizli ödenekten para

Çalınmaz göz ,göre  göre.

 

Söyleyim gelmişken yeri

Göster kim sözünün eri

Bizden akılsızdan geri

Kalınmaz  göz, göre göre

 

Neler kime serbest yasak

Derler bir arayıp bulsak

Kanunlarla verilmiş hak

Alınmaz göz, göre  göre.

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

 08

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

Ahmet CANBABA

Ahmet CANBABA HAYAT HİKAYESİ

İŞTE ÖYLE BİRİ

Önümüzde trafik lambaları kırmızı yanıyordu durduk. Sahipsiz şiirler gibi tedirgin birazdan bizi talan edecek bir fırtınanın içine düşeceğimizin farkında olmadan durduk.  Bir metre uzağımızda hemen solumuzda da ekip arabası her zaman durduğu yerde orta refüjde ki yerini almış bekliyordu. Bizi polis arabasına yabancı kılan bir şey mi vardı, bilemiyoruz.  

Eee e haliyle insan o saate yanı başında polis arabası ve biri içinde biride dışında olmak üzere iki polis memuru olduğunu görünce kendini güvende hissediyor sanmasına rağmen gene de bu saatte kalmanın tedirginliği var. En azından o geceye kadar öyle sanırdık. Daha birkaç  saniye  beklemiştik ki dilsiz ve sağır olan üstelik çirkin düşleri içinde saklı olmasına  rağmen  huzursuzca  şirretinin dışa vuruşuyla (o an numara yaptığını  anlayamadığımız)  bir simitçi  bozması polislerin olduğu taraftan  direksiyonda olan eşimin yanına doğru yaklaştı ve camı  tıklattı  sertçe, boş  meydanlara  sahip çıkan  birisinin  edasıyla, kirlilikten  keçe gibi olmuş  saçları ve uzun kirli tırnakları arasından tezgahındaki simidi işaret etti eliyle. Adamın simit satmak istediğini düşünen eşim: almayacağız dercesine iki eliyle ellerini yukarı kaldırarak işaret  etti. Simitçi kendisinin ne yapmak  istediğini  karşı tarafa  anlatamamanın  verdiği  sinirlilikle tezgahtaki  simidi  göstermeyi  bırakıp  biraz  üşüdüğünü  belirtmek için  kollarını  kendi iki  beline  dolayarak ve  aynı  zamanda  yüzünü  ekşiterek  üşüdüğünü  belirtmeye  çalıştığında  camı kapalı  otomobilin  içindeki  bayan kendisini kucaklanmak  gibi  bir  şeyin  yapacağını  anlayarak  eşinin  yanında  bu  nasıl  bir  küstahlık diye  düşündüğü   bir  sırada   adam  bu  defa  sigara  istediğini  belirtmek için  elini  sigara  içer  gibi  ağzına  götürdü. Eşim  yine  aynı  hareketle iki ellerini  yukarıya kaldırarak istemediğini  belirtti. ben  direksiyonun  başındayım bu  normal bir  insan  olmasa  gerek  baksana  laftan  anlamıyor, bunu  adam  değil yaratık olarak  belirtmek  gerekiyor. Sokak  aralarındaki  boş   asfalt  kenarlarını   park  alanları  olarak gören  sokak  eşkıyaları arabanızı  park  etmek  istediğinizde de  karşınıza  çıkıverirdi. Yaratık arabanın arkasına doğru ilerlerken işaret parmağını kaldırıp ben size şimdi  gösteririm  der gibi salladı,  önce  arabaya  tükürdü  ve  cama  bir  yumruk  attı. Gece geç saatte tüm  gürültüler uyumuş, etraftaki  sessizliği  yaratığın  yarattığı  gürültü  bozuyordu. Gene  bir takım  el ve kol hareketleri  yaptıktan  sonrada   bir  tekme attı  arabaya. Artık  bu kadar  hakareti  hazmedemeyen  eşim arabadan indi “ne yapıyorsun  sen”  diye  seslendi o: “he bebebe ha bübeee”  diye  bir takım  anlaşılmaz  kelimelerle  bağırıp ahrazlığın  verdiği  konuşamama hareketini el ve  kol  hareketlerine  döküp parr, parr deyip eşimin üzerine  doğru  giderken, eşim  derhal  yüzü bize  dönük olan polis  memuruna  doğru iki  adım  attı içindeki  korkusunu  ve  sessiz  çığlıklarını  duymayan polislerin karşısında  bir iki  dakikalık  duraksadı.  ‘Acaba  polisler  bir  şey  söylerler miydi kendisine’ diye  düşündü.   Sonrada  hiçbir şey  söylemeyen  polislere  karşı “görmüyor musunuz  adam  arabama  tükürüyor, tekmeliyor,  müdahale  etmeyecek misiniz? Bu arada ben arabanın içinden açık olan camdan  duyuyor ve  görüyorum olanı biteni. Sanki polis adamın yaptıklarını göz ardı edin, adamın  anlamsız  davranışlarına anlam katmayarak bırakın  öylece  bir mesele  çıkarmayın  def  olun  gidin  gibi  bir  hali  vardı.  Hani böyle bir durumda arabayı terk edip inmemek gerekir ya bende arabadan inmeden  ‘du  bakalım noolecek’ hikayesi  gibi düşünürken  adam  iki  eliyle  eşimi  itekledi. Böyle durumlarda  ben hala sabrımı sabırsızlığa  döndürmeden onların  amaçlarına  hizmet  etmemek için  arabada  beklemeyi  tercih  ediyordum.  Amaç zaten  arabadan herkesi indirmek  ve  ardından  soygunu  gerçekleştirmek gibi  bir bayat numaranın  içinde  olabilirler diye düşündüm. İlk olarak  polisin  tepkisi karşısında  şaşkına  döndük.

Hani Adana’da da asfaltın kenarına karısını yatırmış, elinde bıçakla karısını rasgele bıçaklayan bir caniyi polisler seyrediyordu,  adam yaklaşanlara bıçak sallayıp  “gelmeyin  keserim ha doğrarım sizi”  deyip herkesi  ve  bu  arada  polisleri de  korkutup  boyuna  karısına bıçak  saplıyordu ya işte oradaki polisten  farkı  yoktu  bu  polisinde. Demek ki  hepsine aman ha  vatandaşla  soyguncu  arasına  girip  canınızı  tehlikeye  atmayın mı  demişlerdi.

            Polis eşime “bak genç kardeşim çekip gitmezseniz adamın davranışları katlanarak büyür, sonra müdahale etsem ne olacak? Aydınlığa yol vermeyen kararlar verirse yetkililer,  herkes başka kulvarlarda koşarsa, suçlular salıverilip ikide bir  karşımıza çıkarsa, adamlar suç işlerken daha sonraki işleyeceği suçları da yedeğinde taşımaya devam ederse ben  ne  yapabilirim? Aha tutanak tuttum diyelim. Siz şikayetçi olacaksınız adamın  raporu  varsa  biz  bir gün nezarette yatırırız devlet adamı  alıp iki  gün  yemek yedirecek, barındıracak, savcılık  takipsizlik kararı verecek, sonra adam gene  buraya  gelecek. Biz burada sürekli görev yapıyoruz biz o zaman bu adama söz geçirebilir miyiz adam bizi de hiç saymaz.

Eşim:

“eee ne yapacağız o  zaman?”

            Polis “binin  arabanıza  gidin . Elde kaldıramazsın bunlara. Dalaşmaya gelmez. Bıçak  çıkarır saplar  maazallah.”

            Anlayamadığım  şu :

            Bu  dilsiz ve sağır  yaratık  yapacağını  yaptı ve  can kulağıyla  polisin  arkasından  uzanıp  muhabbeti  dinlemeye  koyuldu. Acaba polis yaratığın söyleyemediği yada rolü gereği dile getiremediği tehdidini bize iletmekle mi görevliydi.

            Polis:

            “Zaten  trafiği de  tıkıyorsunuz lütfen  aracınızı  çekiniz  ‘bu  arada  saat  gecenin  01 i  ve  bizden  başka  tek  araba  polisin  refüjdeki  arabasıydı’

            Eşim  hemen  arabaya  döndü ve  kıvrak  bir  manevrayla  arabamızı  polis otosunun  yanına  güzelce  yerleştirdi. Ve  yine  indi.  Bu  arada  dayanamayarak  bende  arabadan  indim. iki  araç  arasında  bizim hususi  aracımız  ve  polis  arabası  vardı, konuşmamız  kaldığı  yerden  devam  etmeye  başladı. Bu  arada  trafik polisi olan   ilerdeki  iki polis  memurunun  yanına  koşarak  gitti  yanına  bir  polis  memuru  daha  geldi.  Bildiğimiz düz  polis  bu. Düz polis diye bir şey  olur mu  demeyin oluyor  işte.

            2. polis kül rengi bakışlarının içersinden kolay baş edebileceklere çıkışmanın kendilerinde yarattığı rahatlıkla:

            “Ne yapıyorsunuz  siz?  dedi.  bizim  başka  bir şey  yapmadığımız  ortada  iken  bizim  yüreğimizdeki  diklenişin  yağmalandığını  hissetmek  ve  bizi kolayca  teslim  almak  veya, beynimizin  haksızlıklara  karşı  döşenmiş  mayınlarının tetikçisi  olabilirlerdi.  Bizim patlamamız, bizi  suçlu  konumuna  düşürecek  faktörlerin  başında  gelmekteydi.

 “Aracınızı buraya  koyamazsınız. Burası yaya  yolu . Ceza yazmak zorunda kalırım.” dedi.  polis  yapacağı  hamlesini  yapmıştı.

            İçimden ya sabır çektim  ve  

            “Polis bey  bir şey  yapmayacak mısınız? Bu şerefi olmayan yaratık görenlerde  acıtasyon  yaratıp  insanların  vicdanlarını  kendi  sistemiyle soyamaya gece  bu  yoldan  geçenlere  illallah dedirtmeye,   buralarda  dolanıp  huzur  kaçırmaya  devam mı  edecek?”

            İşte o an  yaratık her şeyi  duyuyor, anlıyor  ve  konuşamıyor  ama  üzerime  yürümeye  yelteniyor, bu  üzerime  yürümeye  yeltenmek için kendisinde  bulacağı  gücü polislerden  almış  olmalı ki böyle  bir  davranışın içine  girmişti . Hayatın  ve  sistemin  düzensizliğinden  vurgun  yemiş  biri  gibi hissettim  kendimi  geri  çekilerek  sendeledim. Yaratık elindeki  tezgahı havalandırdı. Şimdi  ben  biraz  daha  çileme  teslim  olmuş,  ateşe  dönüşmemiş  içimdeki  kıvılcımı tutuşturmak  üzereydim ki Eşim yaratığın  havalandırdığı tezgahını tuttu. Şimdi  donduruyorum  görüntüyü. Bir  tarafta tezgahtan  sakınmış  ama  karşı  bir  hamle  yapmak üzerek  kendi içindeki  öfkeleri  ateşleyecek birinin durumu,  diğer taraftan iki  trafik polisi, heyecanlı  gözlerle  bizi  seyrediyor ama  diğer taraf tanda   karşı  saldırıya  geçmiş  birinin  kendi  yüklerini  hafifletmenin  verdiği  rahatlıkla  gizliden  bir  oh  çekmeleri. Gene   sağır  dilsiz ama  her şeyi  duyan, polislerin  biz  bir şey  yapamayız  endişesinden  bir kat  daha  bizim karşımıza güçlenerek  çıkmış adeta  canavarlaşmış , bağırıp  çağırabilen  karşısındaki  suçsuzu  feveranlarıyla  suçlu düşürebilen, küfredebilen, bomboş  havaya  kalkmış  vurmaya duran   tezgahıyla  simitçi kılığına  girmiş sapık  bir yaratık. Geç  saatte  evine  giderken  kırmızı ışıkta  durma  gafletinde  bulunan  ve  simitçinin  tezgahını  tutmuş  eşim. Gözlerdeki  bu  enstantaneyi bizim  haricimizdekiler  başka  bir  çekimle  size  sunarlar  biliyorum.  

Ama biliyorum ki  manzaraya  sizde  hayret  etmişsinizdir. Şayet  sizde  bizim  anlattığımızın  dışında  bizimde  görmediğimiz  bir  görüntü  yakalamışsanız  biliniz ki   bu memlekette  şaşırma  yeteneğini  kaybedenlerdensiniz. Ben  hala  şaşkınlık  içindeyim ve  eşim  soruyor

            “ Polis bey şimdi  ben  bu  adamın  kafasını  kırsam  ne olur?

            Düz polis:

            “Sizi tutuklamak  zorunda  kalırım. Eğer  bu  adama  bir şey  yaparsanız  onu  adam yerine  koyarlar siz de  nezarette  kalırsınız  bu  gece.”

            “Peki  karşı koymazsak  bizim kafamızı kıracak? Bir zahmet o zaman bizi de adam yerine koyacak mısınız?”  diyorum. O kişi çekip  gidiyor.

            Düz polis

            “Ben  zaten  bir şey görmedim  arada çalılar  vardı .”

          Sonra bizde çekip gidiyoruz.   

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

 09

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

Ahmet CANBABA

Ahmet CANBABA HAYAT HİKAYESİ

HORTUMCU            

 

İktidara gelip bir af çıkardı

Yasa ile yasa deldi hortumcu

Artık kuvvetli ya kimi takardı

Memleket bir anda doldu hortumcum

 

Herkes gibi gördü halkı koyunca

Fırsat çıktı bir kez yaşam boyunca

İtibarı arttı banka soyunca

Hapis yattı maaş aldı hortumcu

 

Kin besledi çıkarına değene

Kötü şöhret oldu yeni doğana

Kendi bankasını soyup soğana

Çevirdi parayı çaldı hortumcu

 

Açıklardan bin bir çıkar türeden

Anlat desen bin su gelir dereden

Yat, kat alır kimse bilmez nereden

Bu kadar parayı buldu hortumcu

 

Arsız yaşayarak fakirce gülüp

Örfünden adeti sinsice alıp

Yardım dağıtarak daha çok çalıp

Halkın arasına daldı hortumcu

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

 10

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

11

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

Bora ATILGAN

Bora ATILGAN HAYAT HİKAYESİ

BENİM HÜZÜNLERİM

Bitkin bir hüzün benimkisi. Kurumuş ağaçların gölgesinden beslenir. Nasıl ki kişi yalnızlığının kuytusunu seçerse bu hüzün de seçilmiş bir bitkinliktir. Kimin gölgesinde kaldıysa onun şeklini alan bu hüzün yüzyıllık bir yalnızlıktan arta kalan belli belirsiz suskunlukların karanlık düşüdür.

Suskun bir hüzün benimkisi. Nice dilsizin dilinden alınarak dilsizlerin dili olmaya aday olmuştur. Suskunluğunu arkasından sürükleyip gelirken tozu dumana kattığı yollarda arkasından gelenleri görememiş ve hep tek başına olduğunu düşünerek yüzyıllarca yürümüştür. Yürüdüğü yolların yolcusu olup yüzlerce yerleşik yolcuya yol olmuştur.

Kırgın bir hüzün benimkisi. İnsanlığın yaşadığı her kırılmada sadece o zedelenmiş, kaybedilmiş düşlerin kırgını olması için ikna edilmeye çalışılmış fakat bir türlü kandırılamamıştır. Yalancıların düzen tuttuğu bütün bağlama sohbetlerinde kara düzen bağlamasıyla boy gösterip edep erken adına söz söylemiş ve bade içmiştir.

Yorgun bir hüzün benimkisi. Senelerce didinerek kurduğu kalabalıkların ortasında üzüntüyü ve yalnızlığı tatmış güleç yüzleriyle yüceltici tavırlar sergileyen insanlara inanan yönlerine kendini teslim etmiştir. Yorgunluğun uykusunu gecelerin karanlık yüzlerinde yaşamaya çalışsa da başarısızlığını umudum gözlerinde okumuş ve yıldığını hissetmiştir.

Yalçın bir hüzün benimkisi. Yüksek kayalardan kendini atarak insan denen yaratığın bendini aşmaya çalışmış her denemesinde başarısız olduğunu görüp umutsuzluğa kapılmış ama yine de heybetini korumayı bilmiştir. Yüzyılların yozlaştırmayı başardığı nice yalçın düşlerin içinde deniz feneri gibi parlayan benim hüznüm yalçın kavramının soysuzlaştırıldığı küresel güllerin bostanında yerli üretim bir lale olup kısa süreli de olsa açmayı başarabilmiştir.

Olgun bir hüzün benimkisi. Her türlü zamana ve mekâna alışkın bir yapısı olmakla birlikte içini girdiği her kabın şeklini alamamış bu nedenle de hiçbir kabın kapağı olmayı becerememiştir. Küf tutmaya başladığı gün de hurdaya çıkarılmıştır. Hüzünlerin ikinci el piyasasına bomba gibi düşerek fiyat kırmış, çok ucuza gittiğini bilmesine rağmen ağırbaşlılığından taviz vermeyerek kaderine boyun eğmiştir.

Hırçın bir hüzün benimkisi. Yırtıcı kuşların kanatlarından baktığı dünyayı yorumlamaya çalışırken hep büyük bir aynaya yansımış olan kendi görüntüsüne bakarak övünmüştür. Ateşliliğini borçlu olduğu bu yansıma sonucu giriştiği her kavgada yenilen taraf olma zorunda kaldığından ateşini kendine ve çevresindekilere saklamıştır.

Zengin bir hüzün benimkisi. Kesesinin deliklerini çam sakızları ile sıvarken ibrişimleri gücendirdiğinin farkına varmamış ve kesesinden daha fazla altın kaybetmiştir. Varlığı nedeniyle kimseyi aşağılamamış bu nedenle de aşağılamadığı diğer duygular tarafından enayi yerine koyulmuştur. Zengin sözcüğüne yakınlık duyamayan bir kişilikte yaşamaya çalışırken ruhunun zenginliği ile o kişilik arasında olumlu bir bağ sezmiş ve rahatlamış bir biçimde mutluluğun tadına varmıştır. 

Bütün bunlar benim özge cemalleri tertemiz hüzünlerimdir.  Aralarında asi, yılmaz, dinç olanları da vardır. Kim bilebilir ki? Bildiğimizi sandığımız birçok şeyi bilmediğimizin farkına varma durumunu yaşayıp da bütün bu hüzünleri doğru tanımladığını savlayan bir kişilik yaratmak elbette çok zordur. Böcekleşen insanın evrensel dönüşüm süreci içinde varlığımızı yapısal kökeninden uzaklaştırarak açıklamaya çalışma gayretinin çarpıklığı ilk anda göze çarpmamaktadır.

Kimi zamanlarımı yalnızlığın kumsalında umutsuz beklentilerimi tatmin etmek amacıyla hızlı ve anlamsız yaşama gereğini duymaktaydım. Kimsesizce bitkin nice hüzünlerimi teselli etmeye çabalarken kendimin bile kuytusunda kaldığımı fark ettim. Hüzünlerim hep aynı yalnızlığın kumsalında yüzen ve boğulmamak için devamlı mücadele eden bir yorgun denizciydiler. Birçok büyük okyanusu yüzerek aşıp gelmişler defalarca ölümle yüz yüze gelmişler ve neticede bu güne ulaşmışlar.

Ben bütün bunların farkına sonradan vardım. Farkındalığın değerini de böylece anladım. Bizlere dayatılan tüm hüzünler küreselleşen dünyanın soyut ve yozlaşmış değerlerini yüklenmeye çalışan pespayelerdi. Biz ise bunun farkına varmış olsak dahi bir şeyler yapamamaktan, bu gidişe bir son verememekten büyük bir üzüntü duymaktaydık. Yapay nice gülleri koklamamız istenmekteydi bizden. Bir bahçenin güllerini koklamak isterken onlar bize plastik dünyalarının yapay güllerini sunmaktaydılar. Ben ve hüzünlerim. Yani biz . Tanıtlanmış bir aşkın yoz güllerini bile bile devşirmeye mahkûm edilmiştik.

Benim hüzünlerimin de çarpık olması olağandır. Onlar benim hüzünlerim. Çelişik bir kişilikte çekimser kalmış birçok duygunun bir köşesine ilişmiş seferi hüzünlerim. Hangi dalın okunmuş güllerisiniz siz ve ben niçin yıkılmış nice düşlerin mıcır ve moloz dolu kumsallarında güneşin tutulduğu bir günde bronzlaşmaya çalışmaktayım.

Bu benim hüznümdür, duyun ey ahali!

Çelişik bir hüzün benimkisi. 

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

 12

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

Emine Sevinç ÖKSÜZOĞLU

Emine Sevinç ÖKSÜZOĞLU HAYAT HİKAYESİ

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

 13

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

 14

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

İsa KAYACAN

İsa KAYACAN HAYAT HİKAYESİ

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

15

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

İsa KAYACAN

İsa KAYACAN HAYAT HİKAYESİ

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

 16

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

İsa KAYACAN

İsa KAYACAN HAYAT HİKAYESİ

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

 17

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

İsa KAYACAN

İsa KAYACAN HAYAT HİKAYESİ

OSMAN TEKERCİ ŞİİRDE GİDEREK GÜÇLENİYOR

Şairler, yazarlar, araştırmacılar. Kalem erbabı düşünürler. Başlangıç yıllarından itibaren gelişme kaydederler, sanat ve edebiyat alanımızdaki aldıkları mesafenin oranıyla ölçülür ve değerlendirilirler.

Osman Tekerci, Burdur ilimize bağlı Bucak ilçemizde çalışan, eğitim camiamızın yüzlerce isminden, imzasından biri. Ama şiirleri var göz dolduran, mısraları var öz dolduran.

2007 yılında yayınladığı “Allıca Turnam” adlı şiir kitabıyla, şiirimizin meşakkatli yolculuğuna çıktı. Yürüdü,yürüdü. yürüyüş devam ediyor.

Özellikle Burdur ve çevresindeki şairlerimizin, yaşayan şairlerimizin yan yana getirilişi ve yazıp yayınladıklarının değerlendirilişiyle ortaya çıktı ki, Osman Tekerci, yaşayan Burdurlu şairlerin ilk beş rakamı içinde yer alıyor.

Bu tarafsız ve genel değerlendirmemiz, O’nun için bir  onur, bir gurur olmakla birlikte, hiçbir zaman “kendini yeterli bulma” gibi eksik, yanlış bir düşüncenin içine girip, kasılıp, bağdaş kurup oturması anlamına gelmedi. Böyle bir yanlışlığı, böyle bir eksikliği görmedik, görmedim.

İnsanın mütavazılığı, yükselmesi için önemli bir merdivendir gerçeğini Osman Tekerci hep yaşadı, bu gerçeği hep çevresindekilerle paylaştı.

2009 yılına geldiğimizde,yeni bir şiir kitabından, “Sürmeli Güzel” adlı şiir kitabından söz etmeye başladı. Dosyalar dolusu şiirlerini gönderdi bana. Bu şiirlerin, yeni yayınlanacağı “Sürmeli Güzel” adlı şiir kitabında yer alacağını söyledi, hatırlattı.

Hani, Yozgat’ın sürmelisi var ya.. Birde Burdur’un sürmelisi olsun diyerek yola çıkan Osman Tekerci, Sürmeli gözden, sürmeli turnadan, gözlerin sürmelisinden, söz ediyor uzun uzun. Sürmeli göz’den söz ederken şöyle söze başlıyor:

 

Dokunur sözlerin, yaralar beni,

Sürmeli gözüne kurban olduğum.

Karadır benlerin, paralar beni,

Sürmeli gözüne kurban olduğum,

Gözlerin sürmesin sevdiğim dilber.

 

Osman Tekerci, sürmeli gözlerin içinde olan sevgilisinden söz edecekken, sevgilisinin gözlerindeki sürmeden söz ediyor. Farklı bir anlatım, tamamlayıcı bir ifade biçimi. Hocanın anlatımda getirmek istediği yenilik.

Bu kez gözler sürmelidir. Yer değişimiyle karşımıza çıkar. Yakınlık isteyen bir beklentisi vardır. Zaman geçirilsin istemez. “Uzak durma” diye söze başlar, uyarılarıyla seslenir, sakin, samimi, arzu dolu, beklenti dolu.

 

Uzak durma hallerimi sor benim,

İnsafa gel, yaralarım sar benim,

Hayalimi, düşlerimi yor benim,

Gözlerin sürmeli, sürmeli güzel.

 

Osman Tekerci’nin ilk kitabının adı “Allıca Turnam”dı ya. Sürmeli Turnam, başlığıyla yazdığı şiiri de vardır:” İki turnam gelmiş bizim ellere/Selam götür yare sürmeli turnam” mısralarıyla zenginleşen bir anlatım biçimiyle de dikkatimizi çeker Osman Tekerci hoca.

Geçen yıllarla birlikte, güçlenerek sanat ve edebiyat dünyamızdaki yürüyüşüyle alkışlamaya devam edeceğimiz Osman Tekerci’nin, “Sürmeli Güzel” kitabıyla karşımıza çıkışından dolayı kutluyor, sevgi ve saygılarımla tebriklerimi yineliyorum efendim.

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

   18

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

İsa KAYACAN

İsa KAYACAN HAYAT HİKAYESİ

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

  19

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

İsa KAYACAN

İsa KAYACAN HAYAT HİKAYESİ

TEFENNİ NAMIK KEMAL İLKÖĞRETİM OKULU ÖĞRENCİLERİNİN ŞİİRLERİ

Çocuklarımızın dünyalarında olup-bitenler, gelip-geçenler şöyle bir sıralansa, sıralanma imkanı olsa, ne güzel ve anlamlı görüntüler ortaya çıkar kim bilir!...

20 Mart 2009 tarihinde, Burdur ilimize bağlı Tefenni ilçemizdeki Namık Kemal İlköğretim okulu öğrencileriyle bir sohbet toplantım gerçekleşti. Onların karşısına geçtim sohbet üstüne sohbet ettim, sohbet ettik. Onların sorularıyla karşılaştım, cevaplamaya gayret ettim.

Tefenni Namık Kemal İlköğretim Okulu, müdürleri Faden Okatan yönetiminde, öğretmen ve öğrencileriyle kaynaşmışlar, büyük bir aile görünümünde eğitim ve öğretimlerini başarıyla sürdürüyorlar.

Öğrenciler arasında, şiir yazanlar varsa, hazırlanması ricasında bulunmuştum. Gittiğimde bir dosya dolusu şiir, sayfalardaki minik ellerin yazdığı sevimli yazılar, mısralar, bazılarının fotoğrafları bana verildi. Şimdi bu konuda bir değerlendirme yapmak istiyorum:

2-A sınıfından Hatice Topçuoğlu, 3-A sınıfından Murat Uysal, Armağan Arslan, Zehra Öcal, 4-A sınıfından; Bayram Yıldıran, İbrahim Bayraktar, Ahmet Erkan, Yüksel Nur Koyuncu, Makbule Şakır, Halide Türker, Rahime Gül Arslan, Mehmet Uysal, 6-B sınıfından Duygu Esra Ersoy, 8-A sınıfından; Yıldırım Üzümcü (Sabira-Ayşin’in yazdıkları şiir) şiirleriyle bana ulaşanlardı.

Görülüyor ki, en çok şiir denemesi bulunan öğrenciler 4-A sınıfından sesleniyorlar. Bu bir sonuç mu, tesadüf mü, yoksa diğer sınıflardakiler bize ulaşmadı, ulaştırılmadı mı?. Öğrencilerimizin mısralarına dönelim, birlikte bazı mısraları üzerine bir göz atalım efendim:

1- Hatice Topçuoğlu: 8 yaşında 2-A sınıfında okuyor. “İnsanlık” başlıklı şiirinden: İnsanlık bitti baştan aşağıya/Artık kimseye güvenilmiyor/Hırsız dolandırıcı kaynıyor/Eskiden ne güzeldi/Dolaş, gez..

2- Murat Uysal: 3-A sınıfı öğrencilerinden “Tsunami” adlı şiiri var. Bir dörtlüğünde şöyle diyor: Tsunami gelince/Her şeyi alıp çeker/Tsunami gelince/Hayatı felç eder.

3- Armağan Arslan: 3-A sınıfında okuyor. “Mustafa Kemal Paşa” adlı şiirinin bir dörtlüğünde şöyle diyor: Düşman yurda girmişken/Ümitler kesilmişken/Sen geldin/Mustafa Kemal Paşa.

4- Zehra Öcal: 3-A sınıfında okuyor. “Sevimli öğretmenim” adlı şiirinin bir dörtlüğünde şöyle diyor: Ay parlatır günleri/Sevgi dolu çiçekleri/Öğretmenler üzülmesin/Sevgi dolu kalpleri.

5- Bayram Yıldıran: 4-A sınıfında okuyor. “Öğretmen mesleği” adlı şiirinin bir dörtlüğünde şöyle diyor: Bizi okutup yazdıran kim?/Okutup büyük iş sahibi yapan kim?/İşte bu öğretmenlerin mesleği/Onlar okurken bu koşullar var mıydı?.

6- İbrahim Bayraktar: 4-A sınıfında okuyor. “Doğa” adlı şiirinin ilk dörtlüğünde şöyle diyor: Şırıl şırıl ırmak/Balıklar yüzüyor bak/Yemyeşil kokuyor çiçekler/İnanmazsan gelde bak..

7- Ahmet Erkan: 4-A sınıfında okuyor. “Cumhuriyetin ilanı” adlı şiirinin girişinde şöyle diyor: Temizlenince vatan/Düşmanların hepsinden/Cumhuriyet ilanı/Geldi hemen peşinden.

8- Yüksel Nur Koyuncu: 4-A sınıfında okuyor. “Uyuşturucu” başlıklı şiirinin bir dörtlüğünde şöyle diyor: Uyuşturucu kullanmamalı/Kullananları uyarmalı/Eğer kullanırsan/Olursun bir bağımlı.

9- Rahime Gül Arslan: 4-A sınıfında okuyor. “Sevgi, dostluk ve kardeşlik” başlıklı şiirinin girişinde şöyle diyor: Sevgi dünyamızda/Bizi mutlu etmek için/Dostluk kurmamız için/Bulunuyor.

10- Makbule Şakır: 4-A sınıfında okuyor. “Sevgi” adlı şiirinin bir dörtlüğünde şöyle diyor: Sevgi dünyaları aşar/Kardeşlik bizleri aşar/Sevgi, dostluk kardeşlik/Gelmiş bize böyle duygu.

11- Halide Türker: 4-A sınıfında okuyor. “Annem benim” adlı şiirinin sonunda şöyle diyor: O güzel kalbini/Bir gün bende kazanıcam/Sana bakmak için/Her şeyi yapıcam.

12- Mehmet Uysal: 4-A sınıfında okuyor. “Türkiyem uyanıyor” adlı şiirinin girişinde şöyle diyor: Türkiye uyanıyor/Toprağıyla, taşıyla/Yemyeşil otuyla/Türkiyem uyanıyor.

13- Duygu Esra Ersoy: 6-B sınıfında okuyor. “İsa Kayacan” başlıklı şiirinin bir dörtlüğünde şöyle diyor: Burdur’un Tefenni ilçesinde/Ece Köyü denilen, gül bahçesinde/Bir sonbahar gecesinde/Doğdu duayen İsa Kayacan.

14- Yıldırım Üzümcü: 8-A sınıfında okuyor. Sebira-Ayşin’in yazdıkları “Duygular” adlı ortak şiirle bize ulaştı. Bu şiirin bir dörtlüğü: Mutluluk insanı çocuklaştırır/Üzüntü ise olgunlaştırır/Elbette kimse istemez üzülmeyi/Duygular, hayatın oyunu, senin elinde değil. 

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

  20

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

Mahmut Selim GÜRSEL

BALIK MI YEM Mİ OLSAK

 

Hayat bu yaşarken bizler

Balık mı olsak, yem mi olsak

Bu dünya düzenine nasıl uysak!

Yem olursan takarlar oltaya

Balık olup yaşarsın aldanmasan

Oltada takılı o cazip yeme

Elindeki yiyeceğinle yaşa

Kanma sen oltadaki yeme!

Bir anlık gafletin sana inan

Ömür boyu çektirir özüne.

Sadece sen kalmazsın mağdur

Etrafındakiler de senle yok olur

Kanma atlatacaklar seni o yemle

Satarlar pazarda sonra seni

Arkanda da gülerler sonra

İşte bak o koca sazan diye.

22 Nisan 2009 Çorum 16,45

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

 21

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

Mahmut Selim GÜRSEL

ELİNDEKİ İLE YETİN
 

İnsan fakir doğar anasından;

Gözün olsa elin malında elinden ne gelir?

İnsan açta kalır, tok ta yaşar ömründe,

Umsan ne yazar. Ummakla kalırsın sen.

Verecek olan Allah'tır insan değil.

Kimseden istemeden ondan istemek gerek.

Dost b ulunmaz edinilir, onu da bilmen gerek.

Sen; sen olalı ne dediğin oldu ki?

Hiç benim dediğim de olmadı ki.

O ne yazdı ise yazımıza, biz isteriz.

Mal, Mülk alem onun O ne derse biz olur deriz.

Takmayın kafanıza. Taksan kendine edersin.

Yiyeceğim var yeter dersen iyi edersin.

Dostun para için dostsa; senin için değil

Malını yemek içindir düşün başka nedir?

Hiç takma dünyayı, mutlu ol aldığın nefesten

Sıhhat gibi zenginlik, ömürde işe yarar

Trilyonun olsa varsa şekerin, alerjin

Ne yiyebilirsin, nede yedirebilirsin.

Onun için sende olduğun gibi ol ve yaşa

Bak vardır sende daha fakir ve aşağı

Haline şükret, kazanmak için çalış

Belki vakti gelir seninde olur nimetin.

Dikkat et paran olunca dostum çoğaldı deme

Deme sonra elindekilere göz diktiler yine.

Haydi hayırlısı dile yaratanından.

Mutluluktan daha iyi zenginlik mi var.

Bir şeyler karaladım belki fazla

Belki senin dilediğinden daha az.

Hoşça kal. Mutlu ol. Elindekini de kaybetme.

19 Nisan 2009 Çorum 20,00

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

 22

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

Mahmut Selim GÜRSEL

BİDAT GECELERİ VE BİZLER

 Kadir Gecesi bu gece diye kutlamak BİD’AT olduğu ve sonradan insanlar tarafından şu gün denmesi, Peygamber Efendimizin de hadislerinde kesin bir gün bilgisi verilmedi, RAMAZAN AYI içerisinde Kadir gecesi Ramazanın yirmi bir, yirmi üç, yirmi beş, yirmi yedi veya yirmi dokuzuncu gecelerinden herhangi biri olabilir. Yani Kadir gecesi, zamanımızda Müslümanlarca ihya edilmeye çalışıldığı gibi herkesçe bilinen sabit bir gece değildir.

Burada Peygamber Efendimizin NEDEN HİCRİ TAKVİMİ kabul etme sebebi de bu günlerin saklı kalmasını gerektiği için olsa gerek. Peygamberimizin zamanında MİLADİ takvim bulunduğu ve Peygamber Efendimizin zamanında bilindiği gibi MİLADİ TAKVİM bulunmakta idi. Biz burada BİD'AT dediğimiz kutlanan aşağıdaki günlerin KADİR GECESİ Olarak kutlanmasının bid'at olduğunu söylüyorum.

 Peygamberimize MİRAÇ KANDİLE Peygamberimizin Miraca Çıktığı gece kesin olarak belli değildir! Kur’an İsra Suresi 1 ayette  konu anlatılmış, Necm Suresinde de Peygamber Efendimiz hakkında bizleri aydınlatmaktadır!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

 23

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

Mahmut Selim GÜRSEL

SESSİZLİK VE ZAMAN

            Bende önceki bir zaman diliminin tılsımlı havanın esmesi ile meydana gelen bir tutkunun yazılmasının zamanı gelmiş olduğunu anlamış gibiyim.

Birinci yılını doldurduğum memuriyet hayatımda bizleri bekleyen büyük tehlikelerin neler olduğunun bilinci ile zamanımı geçirmekte ve kendi planımın doğrultusunda hayatımın yönünü vermeye çalışmaktaydım.

            Her hafta gittiğim Çorum’a gelince her zamanki gibi anne ve babamın baskılarının olacağını biliyor, onları bir bahane ile yine atlatacağımın bilinci ile otobüsün Çorum’a girdiği anda saat 22’yi gösteriyordu gayet iyi hatırlıyorum.

            Çorum otobüs garajı o yıllarda Çorum’un dışı sayılacak bir alana yeni yapılmakta idi. Otobüsler garaja girmeyip saat kulesi civarında yolcularını indirme geleneğini halen sürdürmekte idiler. Her ne hikmetse o gün otobüs eski garajların bulunduğu yere gelmiş ve yolcuları burada indirmişti. Durakta bulunan tek taksiye işaret ettim. Geldi ve bindim. Şoför her nedense hareket etmekte acele etmiyordu. Ben alışkanlığım üzerine şoförün yanındaki koltuğa oturmuştum. Aynı otobüste birlikte Ankara’dan geldiğimiz benim yaşımda iki çiftte taksinin arka kısmına binmişlerdi. Taksici hayatından memnun bana dönerek:

            -Birader ne tarafa gideceğiz? Diye sordu. Ben:

            -Arkadaşları bırakalım, ben sonra inerim. Dedim. Fort taksi homurdanarak yerinden kalktı. Taksi şimdiki hükümet konağının bulunduğu bir yere doğru yol aldı ve vilayetin arkasında bir evin önünde durdu. Taksi içindeki çift paralarını verip indiler. Taksinin çok yüksek bir fiyat talep ettiğini görünce inen çiftin erkek olanına:

            -Bir dakika bekler misiniz? Diye seslendim. Adam durdu taksiye geri döndü. Şoföre:

            -Arkadaştan fazla para aldınız. Aldığın o paranın dörtte üçünü geri ver dedim. Şoför de bizimle aynı yaşlarda olduğundan araçtan inenle beni, birbirini tanıyor diye düşünmüş olsa ki aldığı paranın dörtte üçünü geri verdi.  Adamcağız şükran sesleri çıkartırken ben şoföre:

            - Karakeçili Camiinin yanına gideceğim dedim. Albayrak sokağı aralığından taksiyi döndürerek ilk dönemeçte durdu. Levyeyi eline alarak:

            -İn bakalım yakışıklı. Sen benim nafakamı nasıl geri verdirirsin? Ben sizi birlikte sandım diye dayılandı. Ben gayet sakin:

            -Burası yeri değil. Bu saatte uyuyanları rahatsız etmeyelim. İstersen arabanı tenha bir yere çek. Diye tepki verince biraz duraksadı, araca bindi. Tir tir titremesi halen üzerinde idi. Ben istifimi bozmadan. Aşçıların orada ineceğim dedim. Taksi hareket etti yüz metre sonra durdu. Şoförün titremesi geçmiş, benim sakin halim onu korkutmuş ve ürkekleştirmişti. Araçtan indim. Şoför tarafına geçtim ve diğer yolcudan benim ikazım üzerine aldığı para kadar para uzattım.

            -Bak ahbap. Sen evli misin? Diye sordum. Şoför cevap verdi.

            -Evet. Üç çocuğum var. Diyince ben:

            -Haram para ile mi çocuklarını doyuruyorsun. Diye serteldim. Levyeyi kaptığı ile kapıyı açtığı bir oldu. İndiğine pişman olduğunu pantolonunu ıslattığından anlamıştım. Benim beylik tabancam saldırgan şoförüm burnuna dayanmıştı. Şoföre:

            -Hem haram kazanıyorsun, hem de adam mı dövmeye kalkıyorsun. Dedim. Cevap verecek mecali olmayan şoföre:

            -Dua et üç çocuğuna ve eşine. Seni karakola götürür, fahiş para alıyor, birde levye ile adam dövmeye yelteniyor diye içeri attırırdım. Bir daha böyle olmasın dedim. Şoför pelte gibi aracına bindi. Kontağı çevirmeye mecali kalmamıştı. Ben eve girdim.

            Aradan üç ay geçti, tesadüf Samsun arabası ile tekrar Çorum’a geldiğimde durakta bulunan tek araca el kaldırdım. Araç geldi. Yine aynı şofördü. Bana:

            Merhaba birader. Evinize müşteri geldikçe uğradım. Seni sordum. validen O Ankara’da çalışıyor dedi. Bir gün yine taksine biner oğlum dedi. İşte yine karşılaştık. Sana minnet ve teşekkür borcumu sunmak istiyorum. Senle karşılaştığımız güne kadar arabanın hiç eksiği, gediği bitmiyordu. Sen beni uyardın. Evlatlarına haram yedirme dedin. Senden sonra sabaha kadar durakta düşündüm. Sana hak verdim. Bir daha kimseden hak etmediğim ücreti istemedim. O adamla senin verdiğin para bir bereketlendi ki. Arabam o günden bu güne arızalanmadı. Hiçbir masrafta çıkmadı. Daha önce hiç olmadık masraflarla kazancımı bitiriyor bazen eve ekmek bile götüremiyordum. Dedi. Ben cevap veremedim. Beni eve bıraktı. Ücretini verdim.

            -Bereket versin birader. Dedi. Bende:

            -Bereketini bul dedim. Bir gerçek veya hikaye olarak okuyabilirsiniz.

12/04/2009 01,30 Çorum

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

 24

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

Mahmut Selim GÜRSEL

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

 25

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

Mehmet Şakir ÇIPLAK

Mehmet Şakir ÇIPLAK HAYAT HİKAYESİ

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

  26

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

Müslüm TUNABOYLU

Müslüm TUNABOYLU HAYAT HİKAYESİ

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

 27

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

Müslüm TUNABOYLU

Müslüm TUNABOYLU HAYAT HİKAYESİ

Adından da anlaşılacağı gibi Köy Enstitüleri köyler için kurulmuş  bir Eğitim ve Öğretim kurumudur.Burada yalnız köy çocukları eğitim ve öğretim görecek sonra da köyüne dönerek kendisine verilen bilgi ve beceriler doğrultusunda çalışmalar yapacaktır.Köy Enstitüleri duyulan bir zorunluluk sonucudur ki ülkenin 21 yerleşim biriminde kurulmuştur.Bu eğitim yuvalarına ilkokuldan mezun olan bozkırın çocukları alınmaktadır.İlk yıllar bu uygulama yapılırken,her nedense birkaç yıl sonra uygulama sistemi değiştirilmeye başlanmıştır.Yalnız köy ilkokulundan mezun olan çocukların bu okullara gittiğini gören bazı açıkgözler kentsel alandan kırsal alana bir yıllığına taşınarak köy çocuklarının kontenjanını daraltmak istemişlerdir..Bu girişim giderek daha da değiştirilerek ilkokuldan mezun olan çocukların bu okullarda okutulmasına başlanmıştır.

Bir zorunluluk sonucu   Köy Enstitülerinin kurulması ile ülkenin dört bir yanında okuma-yazma olayları arzulanandan daha çabuk gelişmiş,Anadolu insanı okuyup yazmaya başlamıştır.Kısaca bozkırdaki aile oğlundan gelen mektubu köy katibinin köye gelmesini beklemekten kurtarılmıştır.Ama ne yazık ki bugün bile ülkede okuma yazma bilmeyen binlerce insan bulunmaktadır.Bazı eğitim kurumlarının okuma-yazma kursları açtığına tanık olunmaktadır.

Köy Enstitüleri’nde köy çocuklarının günlük hareketlerini bir değerlendirmeye tabi tutarsak, okulda her türlü işçilik bulunmakta,öğrenciler becerilerine göre bu iş dallarına ayrılarak eğitim görmeleri sağlanmaktadır. Enstitülerde yalnız kültür dersleri değil iş eğitimine de ağırlık verilmiştir.

İkinci Dünya Savaşı öncesinde askerde onbaşı ve çavuş olan gençlerin, altı aylık bir kurstan sonra köylere eğitmen olarak gönderilmeleri ile başlayan eğitim seferberliğine l944 yılı 17 Nisan’ında TBMM de kabul edilen bir yasa ile kurulan Köy Enstitüleri damgasını vurmuştu.

İlk yıllar çadırlarda başlayan eğitim öğretim çalışmaları giderek köy çocuklarının çabaları ile çadırlardan modern binalara taşınmasına neden olmuştur. Enstitülerin tarım alanlarında hemen her türlü tahıl, sebze, meyve yetiştiriliyordu. Mutfakta hep okul tarım alanlarında üretilen sebze, meyveler değerlendiriliyor, satın alma olayı çok nadir oluyordu. Enstitülerin mutfak olayında devlete herhangi bir yükü bulunmuyordu.

Öğrenciler okul tarım alanlarında yetişen sebzelerden usanmış olmalılar ki okul müdürüne olayı bir kart büyüklüğünde ki kağıda yazılan: ÖĞLE KABAK AKŞAM KABAK MÜDÜR BEY BUNUN BİR ÇARESİNE BAK” sözleri dikkatini çekmiş olacak ki bir sabah toplantısında  okul müdürü:

-Çocuklar bir savaşın ortasındayız.elimizdeki olanakları kullanarak devlete fazla yük olmaktan kurtuluyoruz.Ama ben size bir söz vereyim ..Bundan böyle günde iki kez değil bir kez kabak yemeği yiyeceksiniz.Öğrenci topluluğu ile müdürde söylediklerine gülmüştü. Bunları neden aktardığımı bende pek anlayamıyorum. Ancak bir şey hiç aklımdan çıkmıyor. O kadar sıkıntıların karşısında kalmamıza rağmen  idareye ya da yönetime karşı her hangi bir yıpratıcı, incitici, zorlayıcı davranışta bulunulmamıştır. Okul idaresi ile öğrenciler arasında öğle bir bağ vardı ki bu bağı koparacak yeni bir güç oluşturulmamış, ya da oluşturulamamıştır. Köy Enstitülerinde görev almış yöneticiden tutunda en alt kademedeki uzmanlara kadar unutulmaz bir eğitim ve öğretim kadrosu kurulmuştur. Bu kadroların kuruluşunda İlköğretim Genel Müdürlüğü’ne getirilen İsmail Hakkı Tonguç’un imzasını görürüz.

Köy Enstitüleri’nin genç Türkiye Cumhuriyeti’nin ilke ve devrimlerinin Ankara’dan Anadolu Bozkırına dek uzanmasında unutulmayan katkılarda bulunmuştur. Yapılanları küçümseyen bir gurup Köy Enstitülerinin kuruluşunda karşıt görüşler bulunmuş ancak bunların eğitim ve öğretimde herhangi bir etkinliği olmamıştır.

Köy Enstitülerinde verilen bilgi ve becerilerle köy çocukları beş yıl sonra köylerine öğretmen olarak döndüklerinde karşılaştıkları bazı idari konularda okul yönetiminden destek görmüşlerdir.

1940 lı yılların ilk yarısında ülkede meydana gelen depremlerde Köy Enstitüsü’ndeki öğrencilerden oluşturulan küçük guruplarla enstitü bölgesindeki köylerde yapı onarım ve yapımlarında görev almışlardır. Olayın en güzel örneği Samsun Ladik Akpınar Köy Enstitüsü’nde deprem sonrasında komşu Köy Enstitülerinden gelen öğrencilerin yaptıkları tahta barakalarla 1945 yılında bizzat tanışan ve 1947 de bu okuldan mezun olarak bozkırda görev alan bir  kişiyim. Öğrenciler guruplar halinde okulun tuğla ocaklarına giderek burada toprağı tuğlaya dönüştürülüşüne dek olan evrelerinde isteyerek görev almışlardır. Tuğla ocağında ki çalışmaların o denemde ekonomiye olan katkısı unutulamaz. Köy Enstitülerinin gelişip büyümesinde tuğla ocaklarının bir damgasının bulunduğunu söylersek yanılmış olmayız

Ülkenin yirmiyi aşkın yerinde kurularak faaliyetini sürdüren Köy Enstitüleri’nin Anadolu insanının bilgi becerisinin artmasında etken olduğu bir gerçektir. Köy çocukları okullardan bozkırdaki köylere dönünce köylerin çehreleri birkaç yıl içersinde her bakımdan değişmiştir.Ne yazık ki bozkırda yeni filizlenen fidanlar çok geçmeden günün iktidarınca kurutulmaya başlandı.

Köy Enstitüleri’nden mezun olan köy çocuklarının bir bölümü yine okul yönetimlerince belirlenerek Hasanoğlan Köy Enstitüsünde kurulan Yüksek Köy Enstitüsüne aktarılarak yüksek öğrenim görmeleri sağlandı. Bu öğrencilerin Türk yazım hayatında unutulmayan eserlerini görmekteyiz. Bu yazılı eserler bundan böyle genç kuşak tarafından incelenmeli ve gereği yapılmalıdır diye düşünüyorum.

Köy Enstitüleri bölgelerinde tarımın tüm dallarını modernleştirmede de önemli görevleri üstlenmiştir. Sanatın hemen tüm dalları bu dönemde kırsal alana dek ulaştırılmıştır. Enstitüde verilen bilgi ve beceriler ile donatılan öğretmenler kırsal da etkin olmaya başlamışlar, bozkırda tarımın dışında ufak atölyelerin kurulduğunu görüyoruz. O dönemde çiftçi saban demirinin onarımı için kentsel alana taşınmaktan kurtarılmıştır. Okulların hemen bitişiğinde kurulan işliklerde öğretmenin sanat dalına göre etkinliğini görmek mümkündü.
 Eğitimin yanında öğreniminde etkin olabilmesi için Köy Enstitülerin de kütüphaneler ve kitaplıklar kurulmuş, Bozkırın Çocukları Dünya Klasikleri ile tanıştırılmıştır. Milli Eğitim Bakanı Hasan Ali Yücel’in eğitim seferberliğine olan katkısı hafızalardan silinemeyecektir. Ama ne yazıktır ki o güzelim dünya klasikleri kitaplıklardan ve kütüphanelerden alınarak katledilmişlerdir. Dünyanın çoğu ülkesinde klasik eser katliamı o günün koşulları ile kınanmıştır.

Köy Enstitüleri’nde spor faaliyetleri hemen tüm dallarda yapılmaktaydı.Milli Bayramlarda törenlere illerde ve ilçelerde katılan enstitü öğrencilerinin etkinleri gösteriliyor,bu öğrenciler kırsal alanla kentsel alanın birbirine yaklaşımını sağlıyordu. 19 Mayıs Gençlik ve Spor Bayramı törenleri için öğrenciler en azından on beş günlük bir çalışma ile becerilerini sergileme olanağı buluyordu.

Köy Enstitülerinde köy öğretmeni dışında köy sağlık memurları da yetiştirildi.Bu sağlık memurları faaliyetleri için görevlendirildikleri köylere giderek bizzat ilk sağlık müdahalelerini yapabiliyorlardı.Sayıları az olan sağlık memurlarının köylerdeki hizmetleri küçümsenecek cinsinden değildi.O dönemde görülen görevliler arasında Köy Enstitüsünden mezun olan sağlık memurları Sıtma Savaşında kırsal alanda en etkin olan kamu görevlileriydi.
 Son yıllarda Köy Enstitüleri’nin adından sık, sık bahsedilmekte, bazı kamu kurum ve kuruluşlarınca düzenlenen toplantılarda bu Eğitim ve Öğretim yuvalarının kapatılmasının büyük bir yanılgı olduğu vurgulanmaktadır.

Cumhuriyet’in kuruluşundan sonra Büyük Atatürk’ün emirleri doğrultusunda köy eğitmenleri ile başlayan okuma-yazma seferberliği Köy Enstitüleri’nden mezun olan köy çocuklarının sayesinde gerçekleştirilmiştir. Türk Halkı bundan böyle, Köy Enstitüleri’nin Cumhuriyetimizin gelişip güçlenmesinde ki görevini hiçbir zaman unutmayacaktır.

Köy Enstitüleri’nin kuruluşunda ve daha sonraki dönemlerde görev alan tüm yönetici ve öğretim görevlilerini ,kuruluş yıldönümü nedeniyle bir kez daha şükranla anar saygılarımı sunarım.

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

  28

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

Müslüm TUNABOYLU

Müslüm TUNABOYLU HAYAT HİKAYESİ

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

 29

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

Necati ÇAVDAR

Necati ÇAVDAR HAYAT HİKAYESİ

“SONSUZLUK YOLCUSU”, PEYGAMBER ÇİÇEĞİ

Muhsin YAZICIOĞLU

Bozukta olsa;

Kurulu, düzenimiz

“Her yeni oluş da ümit, var” diye
Başlamıştı;

“Demokrasi şölenimiz”
Duyuldu;
Milletin namuslarına emanet ettiği silahları,

Milletine çevirenlere;
“Namlusunu millete çeviren tanka selam durmam” diyen
Demokrasinin; “Dik adamı”
Boynu bükük Milletin; gür sesi
Sırtlan saldırısında ki Anadolu’nun; yiğit evladı :

“Muhsin, bizce bilinmezlikte”
“Yarışı ilan eden; kösler, sustu

Peygamber Çiçeği
Millet, Gülü
Vatan’ın yiğit evladı!..

Nizam-ı Alem ülküsünün Serdarı

Ovalarda; at kişnemesi
Dağlarda; kurt ulusu
Göklerde; uçaklar..

Seheri soğuk,akşamı ayaz

Davanın derdinden dağlanan
Dumanlı Dağlarım,

Seni sever

Seni saklar, vermez..
Millet umutla
“döngel” der,
 “Sonsuzluğun sahibine”, teslime  çoktan hazır!
O, “sonsuzluk” yolcusu

Kader!

Cedit’e şahin gibi kon

Çağlayan gibi coş, konuş

Yolculuk?..

Yerköy’e...
Döngel’de ..
Kanlıçukur..
Keşdağları..
Kurt misali,

Enginlere sığmaz

 Dağlar;  çekti.
Kefen; beyaz kar
Hür dağlar; mezar
Uğruna ölümü özlediğin
Toprak, su,dağ, ova, orman
Sahibiyim ben diye
Yeşillikler içinde bütün, vatan
Ve
Beyazlar giymiş yüce dağlarda;
Seni bekler;
Peygamber çiçekleri…

Peygamber, Çiçeği
Millet, Gülü!…
 
Derler ki;
“Sevgi çiçeği”denen nadide çiçek
Ankara yaylalarında sadece Gölbaşı’nda
Yalan!..
Birde Göksun yaylalarında var
Ankara’da engerekler; kahpe, tuzaklar

Kim derdi ki, seni bekler?

Tüm masumlukları ile

 Kahraman Maraş illerinde
Milletine deremediğin; çiçekler

Peygamber, Çiçeği
Millet, Gülü!…

Kopunca ruhun cesetle ipi
Yukarda; kar, boran,tipi,

Bulutları öpen sisler var
Aşağıda da yavru kurtlar misali kardeşler
Haberler; “haberi” bekler
Bayraklaşma; işte öyle şey
Gönüllerde üç hilalli “bayrak” dı
Nakşediyor; kapkara kalplere, Yaradan
“Peygamber çiçeği”, koku saçıyor,

Kahredici zaman;

Ne de  zor geçiyor?..

Hakim-i Mutlak!

Dantel dantel,oya oya
Sana yer vermeyen gönülleri, açıyor

Dostlar;

Yanında olmak,

Kim bilir?

Yer bulmak için;

-Yad ellerden “nizam-intizam alanlar” bile-

“Niamı-ı Alem” evine koşuyor.

 

Sırrı bilemeyiz,biz

Oluşları;

Kim planlar, kim dizer?

Allah’dan gayrısına eğilmeyeni

Hak dilerde,

 Şahları, padişahları  peşine düzer..

Artık sen varsın, milletin gözyaşında

İnsanları; renkleri ile sevdin

Tüm renkler, göz dikmiş;

 Tanrı Dağı’na eş,

 Ak gelinlikli hiyabanına

Bir muştu bekliyor

Keşdağları!

Ziyaretten sarhoş,

Misafirini; vermiyor

Suskun; teknoloji
Çaresiz; yetkililer

Millet yol gözler
Alçaklar da;  hıyanet,

Kucaklamak için
”Hesapsız”, dağlar; seni özler

Peygamber, Çiçeği
Millet, Gülü…

 

Al Bayrak-Gök Bayrak aşığı
Milletin yiğit evladı!
”Ruhunu dinlendirme” gayretinde Rüzgar,

Türkü çalıyor

Ezan dinleyen Dağlar,

Seni çağıyor:
Kelebek gibi gel
Arabalar yetmez,yollar bitmez
Kartal gibi süzülerek,gel

Turnalar gibi uçarak, çabuk gel.
Ana sütünden ak
Karlar olsun sana kefen
Mezar, buruk gönüler
Gönüller Sultanına;

Açılmış bütün vatan

Peygamber, Çiçeği
Millet, Gülü!

Enginler yetmiyor
Hür dağlar çağırıyor…
Sen;”millet ve vatan” derdin..
Göz pınarlarından kopup gelen, sen
Şahsında bire ermiş, ağlıyor; vatan..

Gün, Perşembe
Hak dostları bilir! “Cuma akşamı”
Ey Osmanlı..

Cumhuriyetin, yiğit “adamı”!
Sana.
Aşığı olduğun;
Üç Hilal’e karanfiller ekleyip
“Al bayrak”la “Gök Bayrak” serdim
Zira..

Derdimiz aynı dert..
Dava, bir..
Ev, perişan olsa da
Sönmesin, son yanan ocak
Millet; var oldukça
Yeniden derilecek

Peygamber, Çiçeği
Millet, Gülü!…

Kellemi alsalar da,

 “Açıkça” ret ettiğim “darbelere” inat;
Sözde düşüncemin iktidarında
Hapsolduğum ev, karanlık mezar

Sokaklarını dolaşıyorum,

Her sonucu kabule hazır,dualar var

 

“İktidarı” elinde tutan(!) Ankara;
Çaresiz..
Millet; seni bekler, sessiz
Gönüllerde sen, dillerde dua..
Aynı Çankırı yaylalarımdaki gibi
Rahmet bulutları,
Tek fark,
Gözyaşlarına eş ıslatıyor, vatanı
Düşünce aynı. Millet; sesiz

Peygamber, Çiçeği
Millet, Gülü!…

Gidip vardım, otağına..

Kahırlara kahır ekler

Öznurlar, yolara düşmüş

Buğlar, aynı sadakatle, nöbette

Ruhu; sinelerine sinmiş Başbuğu’nu bekler..
O kapı!..
Bekledim,
Ses versin!

Fakat ..

Gözler nemlenip
Gözyaşları yüreğimize akarken
Yine boğazımız düğümlenip
Dilimiz dönmediğinde “Hal dili” ile anlaşmak üzere;
Dil, gönül bir olunca, kıyamet gürültüsünde bile
Yürekten kopan ÇIĞLIK’ı alan..
Elin biçtiği sınır, dar gelir

Millete çok zorluk verir..

Son vatan parçasına yaban gözü var

Pay kapmak için  pusu kurar,

Eldekini sıkı tutmak  gerek
Düşlerimiz Kaf dağı..

Sırtlanların parçalayıp, çakallar elindeki

Alparslan otağı,Kanuni yurdu
Bizim Kafkasya,

Canımız Bağdat, Basra

Selahattin yadigarı..

Kan çağlayan Filistin..
Yaralı Türkistan

Esir coğrafya,

Şamil’in rüyası,

 Cevher;kanı Çeçenistanı,
Fatih’in hülyasını!

Bosna, Tuna, bütün rummelini

Çağrıbey’den Piri Reis’e bilinmez ufuklara

Hızır’dan Barbaros’adenizler ötesi

Yelken açtığımız okyanusları

Dolaştığımız uzak-yakın  bizim illeri..

Hayırlı şafaklara  gebe,

-İvik ivik köhne Bizans arayan-

Haç’ın koynunda mayalanan iklimi

Kainat planında:

Ay, ne ki?

Nebülozlar ötesine

Işık hızına eş,“Ufuk turunda” kat ettiğimiz
zaman –mekan ötesini konuşmak üzere, desin  ki;

“Gardaş,buyur”,
Ses, yok!
Dağlarımda uyur, Muhsin..
Elbet, her daim Hakk’a teslim.

Ümit bu ya,
Bekleşiyorlar yiğit gardaşlar;

Buruk,mahzun..
Şahidi; Işık Dağı..

Karatekin bucağına Aydos’tan indiği
Kaybedip de bulduğumuz gibi..
-Belki de- “Geliyor, başkan Muhsin..

Peygamber, Çiçeği
MİLLET, Gülü…
Vatan’ın yiğit evladı!..
 
Enginlerde rant savaşı..
İhanete eş, kalleşlikler
Peşinde pusu.
Engerekler, çakallar,,
 
Kahpe planlara;

Vakur, dimdik  duruş
Yalpalamadan gaye; hedefe varış
Yarış?..
El kol bağlı,
İmkan dar, ne kadar koşarsan koş..

Dava; büyük

Yol; uzun,

Ömür; kısa

Sen; gönüllere konuş

Peygamber, Çiçeği
Millet, Gülü…

 

Gardaş!

Sorular içinde sorular çok

Sorulara cevap, yok

Söylerlerdi;

Batı ayarlı kurmaylar(!)

Yerin altını

Dağın içini

Denizin derinini

Göklerin katlarını “gözleyen donanımız” var.

Vicdan sahipleri, dağlar delen çığlıkta..

Bırakın,

Milletin bağrındaki yangını soğutacak bir çift söz,

Seda bile yok.

Radarlar; suskun..

Taşkışla paşaları

NATO cenirilları

Milletin hissiyatına ters

Her hayırlı harekete tepkili

Resepsiyonlarda etkili

İşleri dışında “tam” yetkili

Yağ, gürle, es

Lazım olunca dil yut, nefes kes

Bu; sessizlikten öte, sağırlık?

Nato’nun “our boys”ları!
Atmışlardı, ölmeden “tabutluk” denen mezara
Ne tesadüf?

Radarlar, suskun.

Pentegon patentli kirli planlar mı?

Kime hizmet, neden, niçin..

Konacak yer için Batman’ı seçin

İnemezseniz, turlar atıp paslar geçin
Cirit atıyor Avaks’lar semalarımızda,
Katiller(!,)operasyon mu... ?

Korkarım; öyle değildir, manzara
Zira..
Başlar, döndü,
Yetkililer; şapşal..
An; perişan..

Zaman; isyanda..
Ajanslara aydınlık değil,”kaos” düşüyor,
Hakikat; halden hale geçiş yaşıyor
Hararetten kan beynine sıçramış, vatandaş; üşüyor
İsyana ramak kalmış, İmdada ilahi sabır yetişiyor

 

Peygamber, Çiçeği
Millet, Gülü…
Vatan’ın yiğit evladı…

Beton “Tapulukta” nöbet tutanlar;
“Uçan tabuttan”almak için yoldalar
Sevenlerin peşinde..

Akla mı gelir?
Tapuluklarda çekilen çile
Sana kelepçe olanlar bile
Koşsa da, gidemez!
Değil ulaşmak, yön bulamaz..
Üstünü örtüyor;

 -kainat ayağa kalksa yapılamaz-

Kristal kristal kar
Duman duman kaplamış,sis
O, taptıkları teknoloji, iflas!
Devlet, çaresiz
Millet, perişan

Ve tek yürek

Karıncalanmış dil,yorgun eller

Cuma dualarında müşterek gönüller

Üşümek ne?
Dağlar buz kesiyor
Gücünü millete zorlayan, imkânları elinde tutan o derin(!) devlet; dondu
Gücünü devlete sebil eden
İmkanlardan yoksun, engin imanlı millet;buldu..

Hüküm, kesilmiş,
“Dualar gibi yükselip”
Dinlenmek için Ruh,
Çoktan asli yurduna varmış!
“Zikre dalmış her şey”
Ah o..Ümitlerimiz..
Fizik imkanlar, zorlanıyor..
 “Ay yıldızlı” dağlar, saklıyor
“ Tabiat ana”, tüm yolları bağlıyor

Peygamber, Çiçeği
Millet, Gülü!…
28 Mart 2009, Dağlar saralı, tam üç gün oldu
Batını, bilemeyiz
Zahire bakarız elbet,
 
Uzaklardan,

Çoook uzaklardan haber mi var?

Davet ediyor, sanki:

”Kekik kokulu koyaklardan aşarak”,
“Güvercinler ülkesinden”, koşup
Pencereme konan bir çift güvercin;
 “Aradığı çeşme başı”!

O’nu dağlar gibi kar kandırmaz

Fırat kenarında  susuzluğa mahkum,

“sevgi çiçeği”Hüseyin misali;

gerçek pınara varmak,

rahmet deryasından kana kana içmek için

Bir tek “Bilen”in alim olduğu yere uçarak,

-Dünya zulmünden - “Kurtulup”
“Sonsuzluğun sahibi”ne teslim olan;
Mis kokulu ”Peygamber Çiçeği”
Milletin;umudu, Kızılelma’nın; bahadırı
İla-i Kelimetullah’ın   Alperen’i
İnsanlar arasından bir Muhsin!
Sonsuzluk yolcuları;

“Uçmağa” gitti!…

Birliğe, yolculukta:
Vahdet’e ermek için..
“Toyumuz var,
HOŞ GELDİNİZ.”

 

 

MUHSİN:::

(Ve innallàhe lemeal-muhsinîn) “Hiç şüphe yok ki Allah-u Allah-u Teàlâ Hazretleri, MUHSİN kullarını severek, destekleyerek, onlarla beraberdir.”

 

Allahü Teâlâ âyet-i kerîmede meâlen buyurdu ki:
(O takvâ sâhipleri ki); bollukta ve darlıkta harcayıp yedirenler, öfkelerini yenenler, insanların kusurlarını bağışlayanlardır. Allah muhsinleri sever. (Âl-i İmrân sûresi: 134)
Sana nasîhat şudur ki, dört huy ile huylan böylece muhsinler zümresinden (kısmından) olursun.
1) Genişlikte (zenginlikte) zekât, darlıkta sadaka ver.
2) Gazâb (öfke) zamânında gazâbını ve hırsını yen.
3) Başkasının aybını görünce, onu açmayıp, kapatmaya çalış.
4) Hizmetçiye, ehline (hanımına) evlâd ve akrabâya ihsân ederek onları hoş tut. (İmâm-ı Gazâlî)

 

28 Mart 2009-Er Yaman

Peygamber Çiçeği ;
Sadece Ankara Gölbaşında yetiştiği söylense de K.Maraş Göksun ilçesi yakınlarında bol miktarda yayılım gösterir. Güzel

kokulu ve çok estetik bir bitkidir.

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

 30

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

Selma GÜRSEL

Selma GÜRSEL HAYAT HİKAYESİ

Evde bayatlamış ekmeklerden yapılır. Ev ekonomisine katkı bakımından önemlidir. Bayatlamış ekmek bıçakla küçük parçalara bölünerek hazırlanan tepsiye konulur.

Tereyağı tencerede su  bir tencereye konularak bir miktar salça konulur. Tencereye kıyma eklenerek su kaynatılır.

Kaynayan karışımlı su ocaktan indirilince biraz soğumaya bırakılır. Ilık karışımlı su doğranmış  ekmeklerin üzerine kaşıkla dökülür. Bol sarımsaklı yoğurt mantının üzerine dökülerek tabaklara servis yapılır.

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

 31

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

  32

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BENİM ANNEM

 

Benim annem vatan gibidir

Kucağında sarar bizi

Benim annem bir ırmak gibidir

Akar ve akar hep duru hep berrak

Benim annem bir dağ gibidir

O kadar yüce o kadar pak,

 

Benim annem toprak gibidir

Eli buğday kokar, ekmek kokar, aş kokar

Benim annem bahar gibidir

Güldüğünde çiçekler açar

Benim annem gece gibidir

Kararınca hava sarar bizi usul usul

Benim annem göğe yıldızlar saçar

Annemin başında uğur böcekleri uçar, hep uçar

 

Benim annem zaman gibidir

Onunla doğar onunla başlar hayat

Benim annem can gibidir

Ağlayan her bebek onda bulur şefkat

Benim annem sevgidir

Umutsuzluğa güneş gibi doğar

Onda bulduğum bu tek hakikat,

 

Benim annem gül gibidir

Babam kokar, kardeşim kokar, süt kokar

Benim annem berekettir

Onda her şey çoğalır artar

Benim annem derya gibidir

Bağrında nice sırlar tutar

Benim annem denizdir mavi yakamozlar saçar

Dev dalgalar kabarır coşar

Benim annem melektir

Uçar, uçar ve hep uçar.

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

 33

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

Üzeyir Lokman ÇAYCI

Üzeyir Lokman ÇAYCI HAYAT HİKAYESİ

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

 34

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

Üzeyir Lokman ÇAYCI

Üzeyir Lokman ÇAYCI HAYAT HİKAYESİ

DESEN

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

FİKİR DERGİSİ BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

Hazırlayan  Mahmut Selim GÜRSEL yazışma adresi  corumlu2000@gmail.com

08. SAYI FİKİR DERGİSİ NE GİTMEK İÇİN TIKLAYINIZ 01/05/2009