- DEVLET; HÜKÜMET VE HALK
-
Bilgi çağının çöküşü ve “bilinç çağı”na
geçişin en önemli nedenlerinden biri de; dünya çapında kelimeler ve kavramlar
üzerinde oynanan oyun ve bu bağlamında insan hakları, adalet, hukuk ve
demokrasi sözcüklerinin anlamsız kılınması ve içlerinin boşaltılmasıdır.
- Örneğin: Türkiye Cumhuriyeti ‘Ermeni soykırım yalanı’ konusunda bu kastın
kurbanı;
- Afganistan, Pakistan, Irak ve pek çok Müslüman ülke de; İnsan hakları ve
demokrasi söyleminin mağdurudur. Bunun başlıca üç ana nedeni vardır:
-
Birincisi: Yenidünya ‘düzen’i peşinde koşan
kene, vampir, sülük ve pire türü kan emici (insani değer ve erdemler yönünden
mutasyona uğramış ve vahiy ahlakından arınmış) varlıkların içine düştüğü
vahşet, şehvet, şöhret, hırs ve ihtiras; Çok öz ve anlamlı bir tanımla, ilâh,
silâh ve ilâç tüccarları;
-
İkincisi: Bunlara, aynı zaaflar ile malul
olmaları nedeniyle yardım ve yataklık eden; Milliyet, mensubiyet, insani
değer, medeni mefküre (ilmi dava), hamd, kanaat, şükür, samimi inanç,
sevgi-saygı, tolerans, ibadet ve ihlâstan arınmış primitif ve prototip
yöneticiler;
-
Üçüncüsü: Tıpkı kurbağa örneğinde görüldüğü
gibi beyni uyuşmuş, içine kapanmış, onursuz ve sorumsuzlaştırılmış, miskin,
medeni cesaretten yoksun, bütün insani, milli ve manevi duyguları, asil-aziz
ve harsi (kültürel) erdemleri korku, baskı, zulüm, maddi-manevi işkenceler ile
bastırılmış pasif-palyatif ‘sürü psikolojisi’ içine sürüklenmiş toplumsal
yapı. Bu örnekte halkı idare eden, hâkim ve hükümran, başına buyruk bir çoban,
millet ise icabında azgın köpeklerce korkutulan, hizaya sokulan sürü
mesabesindedir.
- İşte bütün dünyada siyaset sisteminin tıkanması,
kaynakların tükenmesi ve ekolojik sistemin temelden sarsılmasının nedeni
budur. Sahipsizlik ve sorumsuzluk… Ortak değerler, toplumsal müşterekler ve
evrensel dengeler konusunda kafa yormamak, bilinç ve bilhassa inisiyatif
geliştirmemek. Kurumsal ve bireysel sorumluluk almamak...
-
Tıpkı fanatik ve cahil softaların ileri
sürdüğü bir sapkınlık olan ‘kaderciliğe’ geleceğini, özgürlüğünü, yaşam hakkı
ve güvenliğini şuursuzca teslim etmek; Kötülerin bilinçle yürüttükleri
“gasp-irtikap ve haksız edinim” mücadelesine iyi insan ve iyi vatandaş olarak
kayıtsız kalmak. Bütünüyle gayrimeşru, şiddet, tehdit, baskı, yalan-talan,
hırsızlık-yolsuzluk ve özellikle: İnsan hakları, adalet ahlâkı, eşitlik ve
hukuk istismarı ile yönetilmeye karşı “meşru direnme” hakkını kullanmamak!..
- BİLİNÇ ÇAĞINA DOĞRU
-
Oysa, başta insanlık tarihinin tek ve yegâne
semavi (vahiy kaynaklı) dini olan İslâm; İslâm’ın son peygamberi Hazreti
Muhammed’in, bütün zamanları şamil mukaddes Kitabı Kur’an; İlim yolunun kanaat
önderleri, dünyanın ‘kendilerini insanlık ve medeniyet davasına” adamış örnek
ve önder şahsiyetleri, namuslu bilim ve siyaset adamları ve nihayet Türk
siyaset ve devlet hayatının aynası; Özgür insanlık âlemi ve davasının
ışığı-nihai lideri Mustafa Kemal Atatürk; “Hayatta en hakiki mürşit ilimdir”
diyerek yol göstermiştir.
-
Dünyayı yeniden keşfetmeye gerek yoktur.
Bilinçli, kendinde ve farkında olmak yeter.
-
Tekâmül nazariyesinin esası, her defasında
sıfırdan başlamak değil, gelinen noktadan itibaren alarak ilmin yolunu ve
önderlerin ışığını takip etmektir.
-
Konuyu bu bağlamda ele alacak ve bir yol
haritası çizecek olursak!..
- MANA VE MUHTEVA OLARAK DEVLET:
-
Kelime, kavram ve anlam (manâ ve muhteva)
olarak devlet, “Siyasi, idari ve merkezi bir teşkilâta sahip, belirli ve
müseccel sınırlarla muhkem ve mukayyet, toprakları üzerinde hâkim, halkıyla
hür, müstakil, özgür ve hükümran, (tam bağımsız) ülke;
-
Üzerindeki insan topluluğunu, mutlak bir
adâlet, hukuk, eşitlik ve hakkaniyetle yöneten, refahı tabana yayan, dengeli
kalkınan, doğrusal yönde hareket eden, milletin işlerini tam bir dürüstlükle,
vukuf, ehliyet ve liyakatle yürüten, insan haklarına sahip ve hukuka saygılı
meşru bir hükümetle ‘milli hakimiyet’ tesis etmiş bulunan evrensel bir
kurumdur.
-
Esas olarak devlette
kanunlar Anayasa’ ya, Anayasalar ise insana ve insan tabiatına (doğuştan var
olan insan haklarına) aykırı olamaz. Devlet insan için vardır. İnsanlar, halk,
millet, yani yurttaşlar tarafından “Namuslu, dürüst, katılımcı, saydam-şeffaf,
ilkeli, onurlu, sorumlu, hak-hukuk ve bilumum medeni tasarruflarda mutlak
eşitlik esasına dayalı”, özellikle demokrasi ve demokrasinin mutlak mütemmimi
(ayrılmaz parçası olan) Cumhuriyetle yönetilmek zorunda ve durumundadır.
-
Bu insana ve İslâm’a uygun bir toplumsal
sözleşmedir.
-
Toplumsal sözleşmeler kuruluşla birlikte ikame
olunur.
-
Zaman içinde değiştirilmez. Geliştirilir ve
mükemmelleştirilir.
- İNSAN ODAKLI “ORİJİNAL” DEVLET
-
Bilinen ve belli olan tarihte ilk kez bu
ideolojik tanım ve siyaset felsefesi günümüzden 2500 yıl önce Plâton (Eflâtun)
tarafından vâzedilmiş; Bu rejim ve siyaset felsefesinin en ileri ve
çağdaş-modern versiyonu ise, Atatürk ilke ve inkılâpları bağlamında “İnsan
odaklı” doğru, demokratik ‘İnsani Boyut ve Bilgi Toplumunun ideal rejimi’
“Türk İnkılâbı” (Atatürk’ün kendi deyişi ile) “KEMALİZM” olarak biçimlenmiş
devlet-rejim budur.
-
Günümüzde, orijinal ve objektif bir rejim olan
bu yönetim biçimini örnek alan veya uygulayan, (dünyada) gerçek devlet sayısı
iki elin parmakları kadar azdır. Yakın ve uzak tarihte ise, ağırlıklı olarak
Türk ve İslâm devletleri ile 20.500.000 km2’de yaklaşık 600 yılı mücavir süre
ile “huzur iklimi” olarak adâletle hüküm süren Osmanlı örneği ile 1923-1938
dönemi Türkiye Cumhuriyeti gösterilir.
-
Dünya devleri ve devletlerinin pek çoğu bilime
kıyasen çete devletidir.
-
Bunlar tasallutla tasarruf eder, evrensel
hukuk ve adalet ilkelerini tanımazlar.
- GİZLENEN REJİM KEMALİZM
-
Şu anda ülkemizde de Kemalizm maalesef
‘gizlenen rejim’ durumunda olup, 1961’ den itibaren terk edilmiştir. Ancak, AB
Komisyonunca onaylanan Ortlander raporunda yer aldığı veçhile batı,
Türkiye’nin kesinlikle Atatürk’ü unutmasını istemektedir. Zira, kapitalist ve
emperyalist küresel sermaye, önünde en büyük tehlike olarak “Kemalizm” i
görmektedir.
- Bu talep ve yaşanan gerçek yönünde biz yine de konuyu irdelemeyi
sürdürelim: Devletler, halk tarafından tesis ve idame ettirilen hükümetler
eliyle yönetilir. Hükümetlerin mutlak şartı meşruiyettir. Hüküm ve hikmet
meşruiyetle mümkündür.
- HÜKÜMET VE MEŞRUİYET:
-
Gücünü sadece ve yalnızca halktan alan ve
halka dayanan, kuvvet, kudret ve hakimiyet-hükümranlık hakkını “halkla
birlikte-halk için kullanan”, halkın emrinde ve hizmetinde olan ve bu (hüküm
ve hikmet) hakkını; Ulusal ve evrensel hukukun kabul görmüş ilke, norm,
standart ve kriterleri muvacehesinde; İlmi değer, manevi mukaddes, milli
mefküre, temel inanç, adet, örf, yerleşik töre, birikim ve gelenekleri
doğrultusunda kullanan; Halkın gücü, kudreti, irade ve adâlet ahlâkı “doğrudan
milletçe onaylanmış” müşterek hak, hukuk ve menfaatleri tavizsiz-ivazsız bir
“kamu ahlâkı dairesinde” yönetme erkidir.
-
Bu, Türk milleti ve TC devleti bağlamında bir
“Kuvâ-i Milliye” veya “Çanakkale” rûhu, nizamı; Yani, halk iktidarı anlamına
gelir. Halk iktidarı ‘hak iktidarı’ demektir. Diğer bir anlamda, kamu
yönetiminde ‘kamu onayı ve kamu vicdanı’ esastır. Türk milletinin kamu
vicdanı: Mustafa Kemal ATATÜRK, O’ nun ilkeleri ve Türk İnkılâbıdır. (devamı
var)
- DEVLET; HÜKÜMET VE HALK (2) Mustafa Nevruz SINACI
- CUMHURİYET FAZİLETTİR, ERDEMDİR:
-
Türk İnkılâbı ‘Cumhuriyet Fazilettir” ilkesine
dayalıdır. Mutlak dürüstlüğü esas alır. Yani; Türk devleti (orijinal Fransızca
da ‘bon-sens’ denilen) haklıların güçlülüğü, hak, adalet ve hukukun mutlak
hakimiyeti; her türlü ayırma, kayırma, farklılık, üstünlük, imtiyaz ve
kanunsuz koruma dışında ‘tam eşitliği’ öngörür. Bilimin, milli birikimin ve
insani bilincin gereği olan ‘doğrusal yönde temlik ve tasarrufu”, “En hakiki
mürşit ilimdir” ilkesini esas alır.
-
Türk milleti ve TC devleti, vahşi kapitalizm
ve küresel emperyalizme karşıdır. Türkiye, hür, müstakil, hakim ve kendi
hukuku ile kaim medeni bir dünya devletidir. Türkiye Cumhuriyeti; Binlerce
yıllık devlet geleneğinin gereği; Namuslu bir devlettir.
- DEVLETİN NAMUSU:
-
Yukarda açıklanan usul,
esas ve münhasıran “Türk İnkılâbı” çerçevesinde ‘Türk Devleti’ “CUMHURİYET
FAZİLETTİR” ilkesi bağlamında kuruludur. Cumhuriyet’in ana ilkelerinden biri
de: Haklıların güçlülüğü ilkesidir. Güçlülerin haklılığı değil…
-
“Fazilet” Türk ve dünya lügatlarında;
-
“Doğruluk, dürüstlük, değer, meziyet, iyilik,
ilim, irfan ve iman itibarı ile yüksek, adalet ve ahlâk-edep sahibi, hürmet ve
muhabbete lâyık, saygınlık” anlamına gelir. Tek kelime ile fazilet: Kişisel ve
kurumsal bazda namuslu, dürüst ve demokrat olmaktır. Gerçek anlamda namuslu,
dürüst ve demokrat olmayanın devlette işi yoktur.
- Bu tanımları, günümüzde yaşanan ‘derin’ kavram kargaşasını açıklamak için
yaptım.
- ASIL MESELE NEDİR:
-
83 yıllık cumhuriyet tarihini “Hakiki devlet
ve namuslu hükümetler” bağlamında büyüteç altına koyduğumuzda ortaya çıkan
profil şudur: 1923-1938 dönemi: Tam bir yokluk, yoksulluk ve kıtlıktan; Taban
ve tavan arasında makul bir denge korunarak, el ve gönül birliği ve “millet
olma” bilinci içinde kalkınma ve gelişme yolunda büyük mesafe alınmış; Kurucu
önderi, bütün ayni ve nakdi mal varlığını milletine ve milletin kurumlarına
bağışlamış, bütün dünyanın saygı duyduğu “kederde ve kıvançta bir” yüksek bir
medeniyet bu dönemde yaşanmıştır. Atatürk dönemi, tertemiz ve pırıl pırıl bir
dönemdir.
-
1938-1950: Karşı devrim adına, her şeyin yerle
bir, Türk inkılâbınınsa ter-yüz edildiği, ilk yolsuzluk ve suistimallerin uç
verdiği, demokrasinin yerini despotluğun aldığı kıtlık ve kâbusların
hortladığı karanlık ve kara bir dönem. Kayıp yıllar...
-
1950-1960 : Türk inkılâbının düştüğü yerden
ayağa kalktığı, Atatürk programlarının tekrar, özenle yürürlüğe konduğu,
milletçe kalkınma-gelişme, devletçe yükselme ve ‘muasır medeniyet seviyesine
ulaşma” seferberliğinin başladığı ve ülkenin karanlıktan aydınlığa çıkarılarak
birinci sınıf bir dünya devleti noktasına yükseldiği, taşındığı harika yıllar.
- DİKKAT:
-
14 Mayıs 1950 seçimlerinde ‘beyaz ihtilâl’
olarak tarihe geçen ve büyük bir halk hareketi ve kuvâ-i milliye ruhuyla
“demokrasi zaferi” kazanan parti, halk partisi tarafından “devr-i sabık”
yaratmama konusunda uyarılmış, aksi taktirde askeri darbe ile tehdit edilmiş
olmakla; DP, demokrasiye geçiş evresi nedeniyle bu şartı kabule mecbur
kalmıştır.
- DARBE:
-
27 Mayıs 1960’da, başta halk partililer ile
Cumhuriyet, Demokrasi, Atatürk, Adalet, ahlâk ve milli değerler düşmanı, hukuk
özürlü dahili ve harici bedhahların iştirak ve işbirliği sonucu yapılan darbe,
10 yıldır yaşanan “asr-ı saadet” dönemini sonlandırdı. Bir değil binlerce
“DEVR-İ SABIK” yaratma ihtirası uğruna kurulan ‘adalet ve hukukun yüz karası,
utancı’ güdümlü mahkemelerde binlerce masum insan, memur, müsdahdem, genel
müdür, genel kurmay başkanı, bakan, başbakan ve cumhurbaşkanı alçakça
sorgulandı ve yargılandı. Nâhak yere üç masum ve müsemma lider hunharca
asıldı. Ancak, örtülü ödenek dahil devletin ve hükümetin bütün hesapları
tertemiz çıktı... Devr-i Sabık yaratamadılar. Çünkü devlet bu dönemde
Atatürk’ün yolunda ve izinde yürümüştü.
-
Atatürkçülük, yani ‘Kemalizm’ ile yalan-talan
ve yolsuzluk birleşmezdi. Oysa, müsebbipler 1950’de devri sabık
yaratılmamasını şart koşmuşlardı.Çünkü 1938-1950 döneminde devleti yönetenler,
reddi miras etmişlerdi. Ortam pisti.
- NEREDEN NEREYE:
-
Emekli Jandarma Kurmay Albay ve dönemin
Jandarma Genel Komutanlığı Kaçakçılık ve Organize Suçlarla Mücadele Daire
Başkanı; Namus ve fazilet timsali büyük insan, gerçek bir Türk Askeri, Kuvva-i
Milliyeci Aziz ERGEN’ in “Kirli Ellerin İttifakı” isimli kitabı yayınlandığı
gün bana geldi. Türünün nadir örneklerinden olan bu kitabı; Yukarda
irdelediğim siyaset bilimini (Türk inkılâbını) baz alıp, “1960-2006” döneminde
olup bitenleri düşünerek büyük bir dikkat ve itina ile satır satır okudum.
Başlangıçta vaki açıklama ve tanımlar doğrultusunda mukayeseli bir şekilde
inceledim, değerlendirdim.
-
Daha sonra Kuvvai Milliye Derneği Genel
Başkanı Bekir Öztürk, Talât ŞALK (DGM eski, emekli Cumhuriyet Başsavcısı) ile
Aziz ERGEN tarafından; Ankara Sürmeli Otel’ de yapılan ‘tanıtım amaçlı basın
toplantısını izledim. Evet, demek artık, ‘yeni bir beyaz sayfa daha’ açmanın
değil; ‘iyice kirlenen’ son 40 yılın hesabını sormak zamanı gelmişti
- “KİRLİ ELLERİN İTTİFAKI” ADLI KİTAP
-
Bahusus toplantıda, Aziz Albayın son derece
ağır başlı, temkinli ve (emekli de olsa) temsil ettiği camia ve emekli olduğu
kurumun onur ve erdemini düşünerek verdiği cevaplar ile Talât ŞALK’ ın
açıklamalarını ‘bu amaçla’ not aldım. Akabinde aldığım önemli notlar ve kitabı
bir kenara koyarak, ertesi günden itibaren İnternet, radyolar, yazılı-görsel
medya ve televizyonlarda yer alan haber ve programları dikkatle izlemeye
başladım.
-
Acaba, Türkiye’yi sarsacak
nitelikteki bu açıklamaların yansıması ne olacaktı?
-
Halkın tutumu, hükümetin tavrı, başta insan
hakları örgütleri olmak üzere, sivil toplum kuruluşlarının ve genelde
kamuoyunun tepkileri konusunda ciddi beklentilerim vardı.
- Sanki bütün medya harekete geçecek, aziz ve necip Türk halkı ayağa
kalkacak, STK’ lar (Hrant Dink’in cenazesi ve 301.madde konusunda olduğu gibi)
hepten teyakkuz durumuna geçecek, başta Sayın Cumhurbaşkanı, Devlet Denetleme
Kurulu, Başbakan, Başbakanlık Yüksek Denetleme Kurulu, Bakanlar ve Bakanlık
Teftiş Kurulları derhal işe el koyacak; Dönem itibarıyla kayıp, kaçak, gasp,
hırsızlık ve yolsuzlukla hortumlanmış, kitapta açıklanan ‘millete ait’ 500
milyar doların peşine düşerek;
- ‘DEVLETİN NAMUSUNU” kurtaracaklardı…
-
Zira, dönemin hayali ihracat komisyonu başkanı
ve eski Aksaray milletvekili Mahmut ÖZTÜRK, Manisa eski milletvekili Tevfik
DİKER (Anayurt), o gün için vizyondaki “Kurtlar Vadisi” dizisinin yapımcıları,
konuyla ilgili başkaca kitaplar yazan yazarlar, dönem içinde konuyla ilgili
dizileri yayınlayan gazeteler ve gazeteciler sayesinde (Aziz Albay kadar
olmasa bile) yine de ‘harekete geçmeye yetecek kadar’ pislik, kirlilik,
hırsızlık, yolsuzluk, yozlaşma, erime ve çürüme ortaya çıkmıştı.
-
Üstüne üstlük bir de, ‘dokunulmazlara’ ait
dosyalar vardı. (devamı var)
- TÜYÜ BİTMEMİŞ YETİMİN HAKKI
-
Böylece tüyü bitmemiş yetimin hakkı söke söke
geri alınacak, Aziz Türk milletinin alçakça çalınan geleceği kurtarılacak,
suçlular yakalanacak, adil mahkemelerde yargılanacak ve kamu vicdanı
rahatlatılacaktı. Bu son derece olağan, doğal, masum ve yasal bir beklenti
idi. Zira, devlet ve hükümetler bunun için vardı. Hiç olmazsa beyaz enerji
dahil, aysbergin dışarıda kalan, görünen bölümü aydınlandı. Kirli eller, kara
vicdanlar ve irin dolu yüreklerin sırrı ayândı artık. Devlet varsa (ki,
vardır) şimdi harekete geçmeliydi. Zira;
-
Aziz Ergen’in kitabı, izah
ve itirafları bir bakıma rüşvetin, hırsızlığın, hortumculuğun ve devleti
kullanarak milleti soymanın aleni belgesi idi. Üstüne üstlük bu güne kadar
benzer konularda yayınlanan hatırat, belge, bilgi, kitap ve itirafları da
tamamlıyordu. Hazır, Anayasa mahkemesi, yerel mahkemeler ve Cumhuriyet
Savcıları da konu üstünde idi.
- NELER GÖRDÜK, NELERE ŞAHİT OLDUK
-
Bir tarafta aleni dolandırıcılıktan yakalanan
bakan, diğer tarafta sahtecilik, görevi kötüye kullanma, rüşvet, iltimas,
suistimal, nüfuz ticareti gibi yüz kızartıcı suçlarla yargılanan eski bakan ve
vekiller; Diğer tarafta, aynı suçlara ilâveten bölücülük, teröre destek,
yardım-yataklık ve dahi vatana ihanete kadar varan iddialarla suçlanan, ancak
insan onuru, adalet ahlâkı, demokrasi, anayasa’ nın eşitlik ilkesine aykırı
bir biçimde dokunulmazlık zırhı ile korunan ‘milletvekilleri’ vardı.
-
Hattâ, buna rağmen yalan-talan, soygun ve
vurgun bütün şiddeti ile devam etmekte idi. Üstüne üstlük, şimdilerde
Türkiye’yi soyanlar ve hortumlayanlar kervanına İMF, AB kurumları, Dünya
Bankası ve ülkemizin “Milli İktisat”sınırlarını yok eden “Gümrük Birliği”
çeteleri bile vardı. Ülkemizde mafyalar cirit atıyor, organize çıkar örgütleri
“Medya-Mafya-Politika” şeytan üçgeninde, rahatça hareket ediyor ve diledikleri
gibi faaliyet gösteriyordu. Evet, devlet, hükümet ve halk bütün kurum ve
kuruluşları ile harekete geçmeliydi. Şimdi tam zamanı idi. Artık, ‘hiçbir şey
eskisi gibi olmamak’ zorundaydı.
- AMA HAYRET!..
-
Alenen suçlanan ve marifetleri deşifre edilen
kesimlerden çıt yok. En küçük bir ret, tekzip veya itiraz bahis konusu değil.
Mütareke medyası popülizm peşinde. Tutturmuş bir ‘Amerikalı albay nasıl
soyuldu’ konusu speküle edip duruyor. Milliyetçi, sağcı ve muhafazakâr yayın
organları da, sanki söz birliği etmişçesine “Çuvalın intikamını alan albay”
teranesine sarılmakta. Ortada tam bir sağırlar ve körler diyalogu ‘pandomima’
var.
- Tedbir olarak sadece, devletten ve halktan alenen çalınan 300 milyar
dolarlık miktarı mücavir olaylar ve saiklerine ilişkin bölüm nedeniyle,
“KURTLAR VADİSİ” dizisi kapatıldı.
- SUÇ VE CEZA: (ADALET, ÖZGÜRLÜK VE GÜVENLİK)
-
Öteden beri ve günümüzde yurttaşlarımız
mahalle marketlerinden, ülke bakanlarına kadar ulaşan yolsuzluklardan bıkmış,
yılmış ve usanmıştır. Sokaklarda gasp, devlette irtikap ve yolsuzluk vardır.
Suç patlamıştır. Suçlu rahattır. Yargı, Hukuk, Adalet ve ceza kurumu dumura
uğramıştır. Mâşeri vicdanı ATATÜRK olan millet rahatsızdır. Durum kriz
boyutunu aşmış, ümitsizlik, güven bunalımı ve buhrana dönüşmeye başlamıştır.
- GELECEK VE GERÇEK!..
-
Oysa, gelecekle ilgili umut ve inanç yaratmak,
her türlü yolsuzluğa karşı toplumsal refleks oluşturmak ve doğal
stabilizatörleri tekrar hayata geçirmek gerekir. Bu meyanda, Aziz Albay
tarafından açıklanan dehşet verici olaylar; Zati şehadetle taraf olunan,
vakıaların kamu tarafından sorgulanması, müsebbiplerin yargılanması ve
cezalandırılması şarttır. Bunun yanı sıra, 1960’dan günümüze ‘devlet erki
kullanılmak ve kuruluşlar istismar edilmek” suretiyle, siyaset kurumları ve
siyasi partiler de alet edilerek yapılan ve boyutları dönem itibarıyla 500
milyar dolarlara varan dehşet verici devasa soygun, vurgun, yalan ve talan
anatomisi ‘keyifle ve korkusuzca’ menfur icraatını sürdürememelidir. Bu
soyguna “DUR” demek zamanıdır.
-
Suç ve suçlu ‘cürüm’
cenneti haline getirilen ülkede namuslu insanlar güvende değil. Suçlular
küstah ve acımasız. Masumlar ve mazlumlar korumasız. Yeni TCK ve AB sayesinde
suçlulara avukat verilmekte, mağdurlar ise daha da mağdur ve perişan.
1923-1938 ilâ 1950-60 dönemi devlet anlayışı unutulmuş, herkes Atatürkçü,
fakat, Atatürkçülük, Kemalizm ve Türk inkılâbından eser yok. Bu ne iki
yüzlülük, mürailik ve münâfıklıktır ki; Milliyetçiler, sağcılar, solcular,
dinciler dahil bütün kesimlerden hırsız, yolsuz ve hortumcu çıkabilmekte.
-
Adama (vatandaşa) sorarlar!
-
Hani ilkelere ne oldu. Hani binlerce yıllık
tertemiz Türk medeniyeti !
-
Bize pırıl pırıl, tertemiz ve berrak bir
Cumhuriyet emanet eden Atatürk’e ihanet niye ?
-
Cemiyetin temeli adâlet ahlâkıdır. Ancak,
adaleti kaim olan kanun hukukidir.
- Türk inkılâbının amacı kanun devleti değil; Hukuk devletidir. Hukuk
devletinde suç cezasız kalmaz. Ceza, suça mümasil (denk) olmak zorundadır. Ne
eksik, ne fazla.
-
Evet, İnsan elbette özgür bir varlıktır. Lâkin
bu, suç işleme özgürlüğünü kapsamaz. Kanun ve kuralları belirleme hakkı,
‘güçlülerin’ değil, haklı-doğru ve dürüstlerindir.Demokrasilerde hırsız,
yolsuz, hortumcu, yıkıcı ve bölücü unsurlara; Cezalarını çekip ıslah olmadan
“halk içinde” serbestçe dolaşma hakkı tanınamaz.
-
Hukuk devletinde ‘suç işlemek’ herkes için
yasaktır. Mutlak kaide budur.
- DEVRİ SABIK YARATMAK GEREK:
-
Şimdi tam zamanıdır.
-
Zira kapımıza tekrar bir ekonomik kriz
dayanmıştır.
-
Bizim yeteri kadar kriz, kaos, bunalım ve
buhranımız varken buna dayanamayız.
- Millet, meri hükümet, ‘durumdan vazife çıkartarak’ Anayasa Mahkemesi veya
yüksek yargı önce cürmün milâdı olan 27 Mayıs’ın hesabını sormalıdır. Bununla
birlikte o mâkus günden itibaren bu güne değin yapılan bütün haksızlık,
hırsızlık, gasp, irtikap ve yolsuzluğun hesabı muhakeme edilmeli; Ülkemiz,
istiklâl ve istikbalimiz aleyhine işleyen AB süreci behemahal durdurulmalı,
Gümrük Birliğinden derhal çıkılmalı, devlet “namuslu-dürüst ve demokrat”
Atatürk’çü-Kemalist Cumhuriyet konumuna tekrar çekilerek; 46 yıllık kâbusun
kara vicdanlı, kirli el’li ve kansızlar (damarlarında asil kan akmayan) hain,
dönme, devşirme, ateist, pagan ve Türklüğünü kaybetmiş insanlık düşmanları
sorgulanıp, yargılanarak ‘devr-i sabıkları” yaratılmalıdır.
-
Temiz devlet ve temiz toplum için bu şarttır.
Türkiye’nin kendi kendisi ile yüzleşme ve yönetenlerin halkla hesaplaşması
zamanı gelmiştir. Yarın çok geç olabilir.
- DEVLETİN MALI DENİZ:
-
Bu söylemin doğrusu, haksızlıktan, rüşvet,
hırsızlık ve yolsuzluktan bıkmış-bunalmış, bu alt varlıklara karşı illet ve
nefretle muzdarip halkımın, kinayeten söylediği bir söz olup;
- DOĞRUSU şöyle: “Devletin malı deniz, hırsızlık, haksızlık ve yolsuzluk
yapan domuzdur.”
-
Bu manâ ve muhtevada “Domuzlar” devr-i
sabıklar olsa gerektir.
-
Devlet gibi devlet, adam gibi adam olmanın
yolu da; Ülkemiz ve devletimizi her tür haksızlık, yolsuzluk, adaletsizlik ve
hukuksuzluktan arındırmaktan geçer. Bu konuda fert ve millet olarak günün
hükümetine güvenmek isteriz.
-
http://mustafanevruzsinaci.blogspot.com.tr
|
