YIL 8  SAYI 92    25 Ekim 2006

YAZARLARIMIZIN HAYAT HİKAYELERİNE GİTMEK İÇİN TIKLAYARAK GİDİNİZ!

Aşağıdaki dizinler ile tıklayarak üye olmadan sayfalara girebilir ve inceleyebilirsiniz!1

BİLGİ PAYLAŞILDIKÇA KIYMETİ ARTAR!

Mahmut Selim GÜRSEL HASAN PAŞA HALK KÜTÜPHANESİ YAZMA ESERLER DEPOSU HAKKINDA BİLGİ

Ömer Ertuğrul SOYACAK ÇORUM VE SULAMA

Salim SAVCI TRAFİK İŞARETLERE DİKKAT EDİNİZ

Mahmut Selim GÜRSEL BİR SÖYLEDİ BİN İŞİTTİ

Mahmut Selim GÜRSEL BU AY ÇORUM'DAN RESİMLER

İsmet ÇENESİZ DOĞA KATİLLERİNE DUR DENİLMELİ

Hasan Lâtif  SARIYÜCE BATI TRAKYA’YA DOĞRU GÜMÜLCİNE’DE

Selma GÜRSEL KIŞLIK KURUTMA PATLICAN VE BİBER

İhsan TOMBUŞ SONBAHAR GİBİ

Paşa ÇETEN MENZİL

Şükriye BEZGİN SENSİZ

 

Bu sayının içindekiler bölümüne dönmek için tıklayınız

Bir önceki Sayfaya Gitmek İçin Tıklayınız!

Bir sonraki Sayfaya Gitmek için Tıklayınız!

Bu sayının içindekiler bölümüne dönmek için tıklayınız

Bir önceki Sayfaya Gitmek İçin Tıklayınız!

Bir sonraki Sayfaya Gitmek için Tıklayınız!

Bu sayının içindekiler bölümüne dönmek için tıklayınız

Bir önceki Sayfaya Gitmek İçin Tıklayınız!

Bir sonraki Sayfaya Gitmek için Tıklayınız!

TRAFİK İŞARETLERE DİKKAT  EDİNİZ !

            Bir zamanlar Ankaralı;otobüs,dolmuş,taksi duraklarında hemen diziye girerdi. Sıranın kendisine gelmesini beklerdi. Herkes de bu geleneğe uyardı.

            Yer Ankara Kızılay. Her burası zaman insanlarla dolu ve hareket halinde. Trafik lambaları karşısı insanlar yığılmış. Kırmızıda yayalar duruyor,sarıyı görünce yayalar ok gibi fırlıyor,yeşil süresince kurala uyuyor. Uymadıkları bir kural var. Ben yaşadığım bir olayı size aktaracağım.

            Trafik lambalarının bulunduğu yolda yaya geçidinde gelen ve gidenlere oklarla yol gösterilmiş. Gidilen taraf sağ taraf okla yön gösteriyor. İşte bu okları görmeyenler var.

            Yaya yolunun sağında yürüyen bir yaşlı kişi bastonunu basa basa yürüyor. Karşısında ise iki kızımız var. Yüksek sesle konuşuyorlar hem de yürüyorlar. Bu ara bastonlu kişiye çarpıyorlar. Adam söz alıyor:

            -Hanım kızım,şu asfalta bak. Ne görüyorsun ? Kızlardan çarpanı:

            -Sarı oklar görüyorum. Yaşlı adam:

            -Ama;benim yürüdüğüm okun karşısındasın. Oysa senin okun,sana göre sağdadır. Diyor. Çarpan kız:

            -Dayı;işine bak. Beni engelleme. İşte o kadar.  Yaşlı adam:

            -Kızım;hanım diyerek değer verdim. Verdiğim değeri pul ettin. Aman bu;bu defalık olsun. Biz geldik gidiyorduz. Sizin çocuklarınız bunu yapmasın.

            Trafik kurallarını hiçe sayanlara ithaf olunur.

Bu sayının içindekiler bölümüne dönmek için tıklayınız

Bir önceki Sayfaya Gitmek İçin Tıklayınız!

Bir sonraki Sayfaya Gitmek için Tıklayınız!

BİR SÖYLEDİ BİN İŞİTTİ !

Bir gün e-postama bir mesaj geldi:

Aynur Ç.

Merhabalar;

Size Ankara T.R.AC.'dan yazıyorum. Firmamız Aselsan, Meteksan, Alarko gibi büyük kurum ve kuruluşlara uzun dönemli filo kiralama ve araç servisi bakım hizmetleri vermektedir.

Sitenize ilgi duymamın ve sizlere yazmamın sebebi Firma sahibi Ahmet T. Bey'in de hemşeriniz-Çorumlu oluşu.

Son zamanlarda Ankara içinde Çorumlu İş adamlarını üst düzeyde örgütleyen ve ile sahip çıkma hemşerilik ilişkilerini geliştirerek vefa borcunu ödeme adına ÇOR… adında bir dernek adı altında  toplanmış bulunmaktadır. Halen Ahmet T. Bey bu oluşumun aktif bir üyesidir.

Bir hemşeriniz olarak sizlerin varlığınızdan ve çalışmalarınızdan haberdar olmak bizleri memnun etti. Dergi içerisinde Dernek üyeleri ile ilgili röportajların ilgi çekici olabileceğini düşünüyorum. Dernek üyeleri içerisinde bürokratlardan, üst düzey yöneticilere ve firma  sahiplerine kadar uzanan geniş bir alan söz konusu.

Çorumdan çıkan başarı haberlerinin yer alması ise hepimiz adına bir onurun paylaşımı olacaktır. Bu  konudaki nacizane fikirlerimi de sizinle bu şekilde  paylaşmak isterim.

İYİ ÇALIŞMALAR DİLERİM.

T.R.A.C

GENEL MÜDÜR-Aynur Ç….

tel:  0312 278

fax: 0312 278

www.t..com

Ne güzel değimli ?

Dergimize yapacak bir önerisinin olması normal de

Alışmışlar kendilerini ücretsiz tanıtmaya. Bilmem kimlerele iş yapıyorlarmış,şunları yapıyorlarmış ne güzel. Tanıtmalıymışım, bababa ”Çorum’dan çıkan başarılı haberlerin” Denmiş. Denmişte “Siteme ilgi duymuş” muş. Ne güzel. Yukarıdaki fikirde sen emekli biri olarak bunları yapıyorsun,bu değirmenin suyunu nereden buluyorsun diyen var mı ?

Olur mu be adam. Bilmiyor musun ? Anlayan anlar da anlamamazlıktan gelir.

Bende;bu mesajı yazan arkadaşa:

 

Merhabalar Aynur Hanım !

İlginize ve önerilerinize teşekkür ederim.

Çorumlu 2000 dergime Ülkemize,Dinime ve dinlere,şahısların şahsi ve özel yaşamlarına karışmayan,toplumları alaya almayan yazıları,hikayeleri,bilgileri yayınladım ve

yayınlamaktayım.

1998'den bu güne 63 sayı basılı ve sanal,64'üncü sayıdan sonra ise sadece sanal olarak dergimi devam ettirmekteyim.

Basımı yapılırken hemşerilerimizi Çorum'da ilkler olarak tanıttık,birkaç sayfa harcadık ve hatta bunlardan bir tanesi şu an milletvekili olan firma ve şahıslardan REKLAM olarak sadece hem de yazarım olan İsmet Çenesiz'den reklam aldım (tabii o verdi de verdiği para ile o reklamın yapılıp yapılamayacağını sormadı) bende söylemedim,faturasını kestim,KDV sini

verdim.Her neyse;

O teklifinizi firmanız hazırlar yollarsa yine de yayınlarım. Benim birkaç DPA yerimi alır,tabiri caizse verdik kırkı çıktı korku 02-02-2007'ye kadar domainimiz ve yerimizi aldık,ondan sonra kim öle kim kala.

Bu yazışmayı 91. Sayıma bir e-posta ve cevabı diye alacağım.

Burada bir dört anımı anlatmadan geçemeyeceğim bunlar içimde ur gibi büyüyorlar; ilgili hemşerim Ahmet T. Bey de çıkışını veriver, hemşerilerime de dağıtıversin:

1- Yıl 1998 Temmuzu Ankara'dan haber geldi. Dergi yarın hazır alabilirsin dediler. Hatunu da yanıma aldım bindik arabamıza çıktık yola. Saat 10'da dergiyi matbaadan aldık ücretini ödedik. O zamanların Ankara Çorum derneği başkanı Sargül'ün bürosuna karnımızı

doyurup gittik, Kuğulu parkın arkasında bir büro,hatun ben çıkmam arabada otururum dedi. Sekreter hanıma,Çorum 1997 isimli çalışmamı,Çorum'da Yatan Meşhur Yatırlar kitabımı ve 4 renkli kuşe selefon kaplı dergimi verdim. İnanın reklam veya katkı istemek için değil bilsinler,Çorum'da da böyle bir dergi ve Çorum hakkında kitaplar var desinler diye. İnanın saat 13,20'den saat 17.05'e kadar kapısında bekletti,sona çok af edersin işesi geldi de nasıl olsa tanımaz diye  dışarı çıktı,dedim ki kitap ver dergiyi gördünüz mü ? Cevabını beklemeden çıktım geldim.

2-5'i sayıyı almaya yine hatunla arabamızla Ankara'ya gittik. Maltepe’den geçiyoruz, Kızılay’dan köprüye doğru giderken koca bir pankartta Çorum Dershanesi. Gayri ihtiyari o trafikte firen yapmışım,pankartı okuyayım diye. Kornalar,küfürler,indim. Ne var be araba durdu ne yapalım dedim. Kocaman bir bina sanki benim. Trafik filan hiç umurumda değil,hatun yalvarıyor gel bir kenara çekte bak diye bağırıyor. Neyse camiden sonraki üst geçidin altında arabaya bir yer bulduk,çıkan dört dergi ve kitaplarımı aldım gittik

dershaneye. On kapı çaldık yetkili soruyoruz neden diyorlar dergiyi vereceğim diyorum o ona,o ona yolluyor. Neyse dershaneye açtıkları kitaplık yazan yere geldik,kapıyı vurduk  bir kızcağız oturuyor.

Kızım bu dergiler Çorum'da yayınlanıyor,bu kitapları da ben hazırladım bir yetkili bulup veremedik,kitaplığınıza hediyemiz olsun dedik ve 5'in kattan indik Yeni sayıyı alıp Çorum'a döndük.

3-Arif Ersoy Belediye Başkanı;Gidip dergiyi elden veriyorum,her gittiğimde abone olalım diyor. Dergiden 12 adet müdürlere vermekteyim,(sadece birisi cebinden ödedi ismi bende kalsın) Bende olur başkanım diyorum. Yıl sonu Belediye basın yayından çağırıyorlar faturanı getir abone paranı al diyorlar,gidiyorum 1 adet 12 sayı abone ücreti faturası keseceksin komisyondan böyle çıktı diyorlar. Gülüyorum. Yahu mahalli gazetelerden her gün 33 adet alıyorsunuz da benim dergiden neden bir tane alıyorsunuz diyorum,fatura

kesmeden para almadan çıkıyorum. Adı para aldı olacak.

Neyse ertesi sene sonu  yaklaşırken Başkan Mahmut Bey Abone olduk değil mi diyince: Başkan ben 12 dergi veriyorum,komisyon bir dergi parası ödediği için almadım diyorum,tamam diyor hallederiz,ertesi yıl yine aynı hikaye 1 abone 12 sayı parası almıyor ve bir daha da dergi bırakmıyorum.

Şeker Fabrikasına dergi bırakıyorum,bir yılı dolunca reklamda veririz diyorlar

14'üncü sayıda biz ücretsizdi diye kabul ediyorduk diyorlar,masanın üzerinde duran 13. eski sayıyı da alıp  çıkıyorum.

Çimento fabrikası müdürü içeriye aldırmadan telefonla kapıya bir bahane ile teşekkür et diyor,teşekkür ediyorlar dergiyi bırakıp dönüyorum,on dördüncü sayıda kapıdaki kişiye telefondaki müdür mü diyorum,evet cevabını alınca dek ki birde ben teşekkür edeyim diyor 14. sayısı olan dergiyi getirdim diyince;biz ücretsiz zannediyorduk,getirmesin diyor.

Posta ile Çorum dışına 1250 ayrı şahıslara dergi gönderdim. Pek çok Çorumlu dergiyi biliyor. bu 1250 kişiden sadece;Millet Vekili idi Adnan Türkoğlu, Ziraat Bankası Genel Müdürlüğünde Mahmut bey ile yazarım olan Gül Yayınevi sahibi abone oldular

4-Hep kötü olacak değil ya: Oğuz Leblebicioğlu İstanbul'da bir toplantıda Kaynının yanına gider. Ona yayınladığımız 2 sayıyı verir. Ne dediyse buna bende yazı veriyorum,bu dergiyi yaşatın diyince,bana ne söylüyorsun oğluna söyle o Samsun Bölge Müdürü

der,dergilere bakar arkadaşlarına öğünerek gösterir. Bu da bizim Çorum'un dergisi der. Neyse üçüncü sayıyı hazırlıyorum. Oğuz Leblebici elime bir telefon numarası vererek bunu ara reklam verecekler Bölge Müdürü ile Görüşeceğim Çorum'dan arıyorum de,dedi ve gitti. Baktım Samsun'a ait bir telefon hayırlısı diyerek aradım. Bir bayan çıktı anlayamadığım bir dolum tesisi dedi bende; Bölge Müdürü ile görüşeceğim Çorum'dan arıyorum dedim. Bir bay çıktı,bende beyefendi Oğuz Leblebicioğlu telefonunuzu verdi,üçüncü sayıya reklam verecekmişsiniz dedim. Tamam Amca,yaz ve şu telefonu ara onunla konuş diyerek İstanbul'dan bir numara verdi. Teşekkür ettim hemen aradım. Bir bayan çıktı ismini söyledi,bende Çorum'dan arıyorum Çorumlu 2000 Dergisine reklam verecekmişsiniz dedim. Doğrudan Evet dedi arka kapağa ne kadar istiyorsunuz ? Sorusunu sonra bende attım 100.000.000 lira bir kahkaha,bir kahkaha ki sorman. Herhalde çok istedim dedim. Hanımefendi ne oldu acayip bir şey mi söyledim dedim. Yok hayır. Ben bu fiyata daha hiç reklam vermedim de ondan gülüyorum,çok az söylediniz ciddi mi ? Diye sordu bende,alay ediyor taviz vermem diyerek evet dedim. 

Tamam dedi,100+KDV fatura kes yolla dedi,renk ayrımı ve çalışmayı ben yaptırırım dedi,iyi günler diledi. Sonradan öğrendik,reklama bana 100.000.000 M verdiler,sayfa çalışmasına 1.000.000.000 vermişler ona gülmüş. 7 sayı arttırmadan düzenli reklam verdiler. Samsun’a da personele dağıtmak üzere 12 sayı olmak üzere 20 dergi abone oldular kargo ile Samsuna yolladım . Yaklaşık 2,5 sayımın basılması için sponsor olmuş oldular çünkü o zaman renk ayrımı kuşe kağıt ve baskı 575.000.000 Lira veriyordum. Yeri gelmişken yukarıda  Merak ederseniz İstanbul ÇOSİAT ile de olan diyalogumuzu yazayım:

İstanbul’da Çorumla ilgili bir dernek var sevinirler ve üye olurlar denildi. Telefon ettim. Çorum’da dergi çıkartıyorum,açık adresinizi verirseniz kitaplarımla yollayayım. Diyorum;adresi veriyorlar. Birinci sayıdan bir tane ve kitaplardan birer tane yolluyorum. Derneğin kapısına da ilan asarsanız ilgilene hemşerilerimiz abone olurlar yada posta parası sizde kalsın bir tuz parası katkımız olur,dergi o zaman 500 lira. Neyse bir vakit sonra Çekva’dan telefon ediyorlar, Derginiz çok güzel 50 adet yollar mısınız dediler. Bende kargo ile 50 dergi yolladım. İkinci dergiden 100 adet istediler onu da yolladım. Üçüncü sayı baskıya girerken Çekva’yı aradım dergilerin parasını sordum. Sekreter hanım “DERGİNİZİ ATATÜRK ÇİZGİSİ DIŞINDA BULDUKLARI İÇİN ALMAYACAKLARINI” söyledi. Şaşırdım. Dedim ki af edersiniz siz ikinci sayıyı gördünüz mü ? Dedim. Sekreter bayan,bayan dediysem bir bankanın müdürlüğünden emekli,evet önümde duruyor dedi. Kapakta ne var söyler misiniz dedim Uğur Pamuk’un çizdiği bir gözü Türkiye,bir gözü Kıbrıs karartılı ATATÜRK POSTERİ var dedi,yazılardan neler var dedim: Teşekkürler Çorumlu 200’i tanıyanlara ve Tanıtanlara Mahmut Selim Gürsel, Tekkelihocaoğlu,Hakkı Ertekin,İslam Dini ve Temizlik Recep Camcı,Çorum’da basın Tarihi Mahmut selim Gürsel,Çorumlu 2000’ne Nice Yıllar Salim Savcı, Türk Milleti Çok Yaşa Oğuz Leblebicioğlu,Müze Gibi Bir Ev Katipler Konağı Muzaffer Gündoğar,Kültür Kaynaklarımız Muzaffer Gündoğar,Dergimizin açılış fotoğrafları ve dergimizin sergisi,Paylaşılan Vizyon Ümit Uzel,Geleceğin Çorum’u M. Şakir Çıplak,Çorum ve Pir Sultan İsmail Pamuk,Atv Bam Teli Yapımcısı Tayfun Talipoğlu’nun Çorum Sevgisi Memduh Tuluk,İlimizin Nüfusu Azalıyor Oğuz Leblebicioğlu,Kronolojik Çorum Tarihi Mahmut Selim Gürsel,Şiir ve İmaj Metin Demirci,Dünyada Erol Duygun,Çorum türküleri Rıfat Kurtoğlu,Birlik Olalım,Hakka Doğru Cuma Türkmen.

Bu yazıların hangisini ATATÜRK ÇİZGİSİ dışında buldular dedim ve Bende bu Dergi ile ATATÜRKÇÜLÜĞÜMLE ÖVÜNÜYORUM diyerek,ya dergilerimi yada parasını acilen yollar dedim.

Dört ay sonra 49 adet 1. sayı 99 adet de 2. sayıyı iade ettiler. Sizin anlayacağınız birer tane alıkoyup dergileri yolladılar.

Çekva da ayrı bir iş. Sonrada  ileride başkan kinayeli bir kart yolladı. Bende iki sayı bu kartlar ve çekva hakkında sorular sordum cevap bile veremediler.

Selamlar.

 

Kim olduğum ve neler yaptığım:

http://corumlu.com

http://dergisi.info

Bu linkte vardır. Ayrıca site girişlerinde bulunan her yazı ayrı bir siteme gider

Bu sayının içindekiler bölümüne dönmek için tıklayınız

Bir önceki Sayfaya Gitmek İçin Tıklayınız!

Bir sonraki Sayfaya Gitmek için Tıklayınız!

BU AY ÇORUM'DAN RESİMLER.

Benzinli arabaya mazot konunca

Araba böyle yoluna ancak devam etti

YAZ ÇOK KISA VE ÇOK SICAK OLUNCA

BAHÇELİ EVLERDE GENÇLER YORUMSUZ

BUDA BİR TRAFİK PAK PROBLEMİ

Bekir SOYACAK

Bu sayının içindekiler bölümüne dönmek için tıklayınız

Bir önceki Sayfaya Gitmek İçin Tıklayınız!

Bir sonraki Sayfaya Gitmek için Tıklayınız!

DOĞA KATİLLERİNE DUR DENİLMELİ          

            Anız yakanlara, doğayı katledenlere, kanun nizam dinlemeyenlere, Allah’tan korkmayan, kuldan utanmayanlara dur diyecek birileri çıkmalı. Suçun açık delilleriyle ortada (Elbetteki yangın hangi tarladan başlamışsa o tarlanın sahibi yakıyor. Bunu herkes biliyor ama bilmemezlikten geliyor. O yüzden tarla sahibine gerekli ceza hemen verilmeli) olduğu bir durumda artık bu vahşete ‘dur” denilmeli. Ne amaçla yakıldığını bir türlü anlayamadığımız bu yangınlar yararından çok o tarlanın veriminin düşmesine sebep oluyor. Bu yangınlarda bir dönümde bile on binlerce canlının yanmasına, o yanan canlıların âhı’nın da bizleri yakmasına şahit oluyoruz.  

            (Son bir kaç gündür gazetelerde sanki Kene dolayısıyla anız yangınları oluyormuş, tarla sahipleri bu yüzden anız yakıyormuş gibi beyanlar görüyoruz. Tarla yakmayla Kene’nin ne alakası var? Bu güne kadar Kene için mi yakılıyordu? Şimdiye kadar ne için yakılıyorsa yine onun için (yani tarla temizlensin diye) yakılıyor! Geçiniz efendim bunları!)

 Ben kendimi bildim bileli 60 senidir böyle sıcak ve bunaltıcı hava görmedim. Gölgede 43 derece! 43 derece sıcaklık Çorum gibi bir yerde ne demek?

 Bağ evlerinde bile geceleri sıcaktan yatılmıyor. İslam dininin hiçbir canlıyı yakmanın onaylanmadığını, günahının ve azabının çok büyük olduğunu Cuma vaazında hoca efendi uzun uzun anlattı. Anlattı ama biz camiden çıkıp bağa giderken, Binevlerin etrafındaki ve karşı tepede yeni yetiştirilmiş o güzelim çamları yakmışlardı.   

            Bir dostum anlattı; “Tarlamın yanındaki 5 dönümlük bir tarlanın anızlarını yakarken 40 dönüm ayçiçeğimde yandı, perişan olduk” diyordu. İşin fecaati her yıl bu anız yangınları çoğalıyor. Çoğalıyor ama buna kimse“dur” demiyor.  Bu sorun başta Çorum olmak üzere bütün Türkiye’nin sorunu.

            Durum böyle olunca benim ve halkın merak ettiği cevaplanması gereken şu sorular ortaya çıkıyor:

            1-) Kanunlar mı yetersiz?

2-) Cezalar caydırıcı değil mi?

            3-) Yoksa kanunlar yeterli ama uygulanmıyor mu?

            4-) Türkiye çapında bu yüzden oluşan zararlar trilyonları geçiyor, bu zararı kim ödüyor?

            Yakılan yer küçük bir tarla da olsa o tarlanın etrafındaki bir sürü ağaç zarar görüyor.

            Zarar deyince en önemlisi toprak yanıyor. Ayrıca anız yakılmış tarlalarda buğday ve arpaya büyük zararlar veren süne hastalığı gelişiyor. Tabii anız yakanlar bunun farkında değil.

Çorum Belediyesi İtfaiye Müdürlüğünden verilen bilgiye göre temmuz ayında meydana gelen 58 yangının 54 tanesi anız yangını imiş. Sayın millet vekillerimiz, sayın yetkililer bu işe “DUR” deyiniz. Bu acıyı dindiriniz. Yarayı lütfen acil olarak sarınız.

 “Yaş kesenin kolunu keserim” diyecek, birileri çıkmazsa bu ateş sönmez artar!

            Bir sayın yetkili çıkıp ta, yukarda 4 madde halinde sıraladığım halkın merak ettiği sorulara cevap vermek zahmetinde bulunursa ben verilen bu cevabı yine bu köşede yayınlayacağım. (İlgililere şimdiden teşekkür ediyorum)

            Acilen gereken önlemlerin alınacağına inanarak sevgi ve saygılarımı sunuyorum efendim. (ALMA MAZLUM “CANLILARIN” AHINI ÇIKAR AHESTE AHESTE !)

Bu sayının içindekiler bölümüne dönmek için tıklayınız

Bir önceki Sayfaya Gitmek İçin Tıklayınız!

Bir sonraki Sayfaya Gitmek için Tıklayınız!

BATI TRAKYA’YA DOĞRU GÜMÜLCİNE’DE

Yemekten sonra dolaşmaya çıktık. Saat akşamın sekiz suları. Bütün cafe’ler, pastaneler, içkili lokantalar tıklım tıklım dolu. Çoğunluğunu kızlı erkekli oturmuş gençler oluşturuyor. Hemen bütün mekanlarda masalar açık havada. Ortalık cıvıl cıvıl. Aralara yerleşmiş üçer kişilik, dörder kişilik saz takımları. Fazla yaygara koparmadan çalıyorlar, şarkılar söylüyorlar. Hopörler düzeni kullanılmıyor. Müzik, ses büyütücüleriyle azdırılarak mahallelerin üzerine gönderilmiyor. Ellerindeki üç çalgıdan biri mutlaka buzuki. Yanında gitar, keman ya da nefesli bir çalgı.

Selanik’te sokaklar bizde olduğundan daha fazla otomobil dolu. Hiçbir yerli arabaya rastlayamadık. Gördüklerimiz Avrupa, Japon arabaları. Tek tük de olsa Rus arabaları görülüyor. Bir de motosiklet bolluğu var. Gece açık hava cafelerinin, lokantalarının yanlarına birçok motosiklet park edilmiş. Her halde buraların müdavimi gençler motosikletleriyle geliyorlar.

Selanik’te telefonlar bizde olduğu gibi yedi rakamlı. Ama batıda, Makedonya’ya yakın bir kasabada bir dişçinin astığı tabela dikkatimi çekti. Bu tabelada dişçinin telefonu beş rakamlı idi. Anlaşılan telekominikasyondaki gelişmeyi Yunanlılar ülkenin tamamına yayamamışlar.

Yunanlı Euro’dan pek memnun değil. Çat pat Türkçe konuşan bir esnaf, Euro ile yaşamın pahalandığını, geçimin zorlaştığını söyledi.

Yunanlılar giyimleri kuşamları hal ve tavırlarıyla tam bir Avrupalı. Bir yaya sokağa ayak basmışsa arabalar hemen duruyor. Bizde olduğu gibi, bütün Balkan ülkelerinde olduğu gibi, insanın üstüne araba sürmüyorlar, küfür etmiyorlar.

Yunanlıların kimi Avrupa ülkelerinden Avrupalı olmada üstünlükleri bile var. Almanlar gibi, öbür kuzey Avrupalılar gibi neşesiz değiller. Ölçülü bir yaşama sevinciyle hal hamur olmuşlar.

Beyaz Kule’den başlayarak deniz kıyısı boyunca, hepsi aynı tipte, aynı boyda ahşap kulübelere rastladık. Meğer kitap fuarı varmış. Dört yüzden fazla kulübe uzayıp gidiyor. Alış veriş edenler var. Ama kitap imzalayan tek bir yazara rastlayamadık. Çocuk kitapları yazarıyız ya, Ezop kitaplarını toplayayım dedim. Ezop’u Avrupalılar Yunanlı bilir. Bütün ilkçağ Akdeniz ve Anadolu uygarlıklarını Yunanlıların yarattıklarını sandıkları gibi Ezop’u da Yunanlı sanırlar. Hiçbir kitapçıya Ezop’u anlatamadım. Ezop dedim, Ezopus dedim, Aisopos dedim. Sonunda çok güzel olduğu kadar gözlerinden çok zeki olduğu anlaşılan genç bir kız “Ezope!” diye çığlık attı. Önüme üç kitap koydu. Her biri on altışar sayfa. Ama kalantor bir ansiklopedi boyundu. Kalın karton ciltli. Her sayfada üçer satır yazı. Sayfaların bütün yüzeyi boşluksuz resimlenmiş. Onları aldım, geri dönüş yaparak  tüm kitapçılara gösterdim. Hiç birinde Ezop yoktu. Yazdığım ilk çocuk kitabım Ezop üzerine idi. Orada Ezop’un Anadolulu olduğunu vurgulamıştım. Bir Frigya yurttaşı olan Ezop gerçekten de Anadoluludur. Kütahya’da doğmuştur. MÖ yedinci-altıncı yüzyıllar arasında yaşamıştır. Kambur, kekeme, topal bir adamdı. Yaşlılığında Atinalı cimri bir zengine köle olarak satıldı. Anlattığı masallar gerçekte Hititlerden, Frigyalılardan beri devam edip gelen Anadolu masallarıydı. Yazıya Yunanistan’da geçtiği için Yunanlı sayıldı. Yunanlı yayıncıların Ezop’a bizde olduğu gibi fazla yer vermemeleri beni şaşırtmadı. Biz hisseli kıssalı konuşan bir toplumuz. Nasrettin Hocayı aramızda yaşattığımız gibi Ezop’u da yaşatıyoruz., Ezop’u en çok biz tanırız. Bizde Ezop en çok basılan bir kaynaktır. Ezop çocuklar için basılır ama en çok okuyan büyüklerdir.

Kitap fuarı önünde biri erkek. Öbürü kadın portre yapan iki ressama rastladık. Çizdikleri portreler kusursuzdu. Bir tane de közlediği mısırları satmaya çalışan bir seyyar satıcı gördük. Seyyar dedim ya aslında gezici değildi. Kömür yaktığı büyükçe mangalı ortaya koymuş, küçük bir jeneratörle tezgahını aydınlatıyordu.

Selanik’te, bizde olduğu kadar bereketli olmamakla birlikte tek tük dilenciye rastlanıyor. Ayrıca sokakta yatıp kalkanlar da görülüyor. Kentin ortasında, harabe haline gelmek üzere olan, minareleri çoktan yıkılmış, çevresinde yükseltilen çirkin binalarla adeta gözlerden gizlenilmek istenilmiş büyük bir Türk camisinin duvar girintilerinde çula çaputa sarılmış yatan kişiler vardı. Deniz kıyısında Kitap fuarının önündeki meydanda Çingeneler davul zurna çalarak dileniyorlar.

Selanik’te hiçbir dikili minare görülmüyor. Kent mekezinde rastladığımız bir cami ile bir Türk hamamı harabe olmuş durumdaydı. Dört yanına duvar duvara yeni binalar yaparak gözlerden gizlemişler. Yunanlılar hangi yüzle Türklerin Bizans eserlerini yok ettiklerini, kiliseleri camiye çevirdiklerini haykırıp duruyorlar? Seksen-doksan yıl gibi kısa sayılacak bir zaman dilimi içinde Selânik’te, Drama’da Serez’de, Kavala’da, Filorina’da ve daha birçok kent, belde ve köylerde binlerce camiden, mescitten, medreseden, tekkeden, türbeden, mezarlıktan namı nişane kalmamıştır. Camilerin hemen hepsi minareleri yıkılarak kiliseye çevrilmiştir. Eğer yolunuz Kavala’ya düşerse, güzel bir deniz kıyısında korkunç bir beton yığınına dönüştürülen kentin kordonunda, ilk sıra binaların arkasında bir kilise göreceksiniz. Bu kilise Kanuni’nin damadı İbrahim Paşanın yaptırdığı selatin bir camidir. Yalnızca minarelerini yıkmışlar. Şimdi bu eski Osmanlı camisi içinde, ortodoks papazlar, ağızları köpüre köpüre, “Dinlere hürmet Allah’ın emridir. Türkler Bizans kiliselerini yıktılar, camiye çevirdiler. Günah işlediler. Cehennemin dibinde cayır cayır yanacaklardır,” diye vaaz edip duruyorlar.

Eğer Kavala’ya yolunuz düşerse, kente girişte sol tarafınıza bakarak gidin. Yol kıyısında kocaman bir pano göreceksiniz. Bir Kıbrıs haritası. Kuzey Kıbrıs’tan güney Kıbrıs üzerine  kanlar damlıyor. Kıbrıs’ta çocuklarıyla birlikte anneleri banyo kuvvetlerinde kurşunlayan, öldürdükleri masum insanları greyderlerle toprağa gömen kanlı ellerin çizdiği harita böyle kanlı olur.

Devam Edecek

Bu sayının içindekiler bölümüne dönmek için tıklayınız

Bir önceki Sayfaya Gitmek İçin Tıklayınız!

Bir sonraki Sayfaya Gitmek için Tıklayınız!

KIŞLIK KURUTMA PATLICAN VE BİBER

Fazla anlatmaya gerek yok Patlıcanlar alınıp ayıklanır ara ara bir parmak kalınlığında soyulur ikiye bölünür sonra yarım patlıcanların 5/4 kesilerek ipe takılarak kurutulur.

Biberin başları kesilerek içleri temizlenir ve ipe dizilerek kurutulur. Temiz bir kağıda sarılarak bez torbaya konularak saklanır.

Bu sayının içindekiler bölümüne dönmek için tıklayınız

Bir önceki Sayfaya Gitmek İçin Tıklayınız!

Bir sonraki Sayfaya Gitmek için Tıklayınız!

SONBAHAR GİBİ

Dünyadan öç alıyor

Kudurmuş bir fırtına

Rüzgar ıslık çalıyor

Binip şeytanın atına.

İşte geldi sonbahar

Dökülüyor yapraklar

Açılıyor pek çok mezar

Ölenlere topraklar

Sevgilisini güneş

Uzaklarda bıraktı.

Bularak yeni bir eş

Başka diyara aktı.

Aşkım intikam aldı

Sonbahar yeli gibi

Hicran aşkımı çaldı

Şaşırdım deli gibi.

Ümitlerim hep soldu

Tıpkı yapraklar gibi

Kalbim bir mezar oldu

Kara topraklar gibi

Aşkım beni bıraktı

Vefasız güneş gibi

Bir bedbaht daha yaktı

Vefasız bir eş gibi.

30 Ekim 1939

 

Bu sayının içindekiler bölümüne dönmek için tıklayınız

Bir önceki Sayfaya Gitmek İçin Tıklayınız!

Bir sonraki Sayfaya Gitmek için Tıklayınız!

MENZİL

Göz yaşlarım çiçeklendi sevgilim

O gün de, bu günde sevdandayım

Gün olur meyvemiz de renk alır

Yakalım artık vuslat ışıklarını

 

Tutuşsun yağmurumuz

Gönlümüz yol oldu yer gök arasında

Uzat saçlarını boydan boya

Çıkalım birlikte aşkın doruğuna

 

Bu sayının içindekiler bölümüne dönmek için tıklayınız

Bir önceki Sayfaya Gitmek İçin Tıklayınız!

SENSİZ

Geceler uzun...

Geceler kâbus...

Geceler özlem dolu,

Sensiz.

 

Gecelerde

Sensizlik korkusu

Sarıverince benliğimi

Ağlarım inceden sessiz

Sensiz.

Sabahları beklerim,

Çaresiz. Ankara 05.07.1994

Bu sayının içindekiler bölümüne dönmek için tıklayınız

Hazırlayan  Mahmut Selim GÜRSEL yazışma adresi  corumlu2000@gmail.com

BİLGİ PAYLAŞILDIKÇA KIYMETİ ARTAR!

93 SAYI 25 Kasım 2006 SAYIYA Gitmek İçin Tıklayınız!