YIL 6  SAYI 65    25-Temmuz-2004

YAZARLARIMIZIN HAYAT HİKAYELERİNE GİTMEK İÇİN TIKLAYARAK GİDİNİZ!

Aşağıdaki dizinler ile tıklayarak üye olmadan sayfalara girebilir ve inceleyebilirsiniz!1

BİLGİ PAYLAŞILDIKÇA KIYMETİ ARTAR!

Mahmut Selim GÜRSEL BU DA BAŞIMIZA GELDİ !

KAĞIT’IN İNSAN USUNA (AKLINA) GETİRDİKLERİ

Mehmet Şakir ÇIPLAK İSTİKLÂL MARŞIMIZDAKİ TEMEL KAVRAMLAR

İsmet ÇENESİZ KATKISIZ   DOĞAL EKMEK;

Atilla ALPAY İÇKİ SİGARA VE ÇORUM

Teoman ŞAHİN AŞURA GÜNÜ MÜ?  AŞURE  ÇORBASI MI?

Muzaffer GÜNDOĞAR ÇORUMLU DERGİSİ 1,2,3 VE 4  SAYILAR

Mahmut Selim GÜRSEL BEKLENMEZ OLSUN

Sakin KARAKAŞ YAR GELİR 

Bu sayının içindekiler bölümüne dönmek için tıklayınız

Bir önceki Sayfaya Gitmek İçin Tıklayınız!

Bir sonraki Sayfaya Gitmek için Tıklayınız!

BU DA BAŞIMIZA GELDİ !

            Eh ne yapacaksın. Adı Ticaret.

Çorum Ticaret ve Sanayi Odasının Çorum’a kazandırdığı Festival Alanında bulunan Kapalı Alan projesi uygulandı. Daha doğrusu açıldı.

            Ticari eksiklikleri meydana çıkan Çorumluların yapamadığını bir başka ilin fuar düzenleyicisi adı altında gelen pazarlamacı bir kuruluş yaptı.

            Çorum’da bazı ilkler olarak karşımıza çıkan yeniliklerin başında,katılımcıların kullanım alanlarına bu güne kadar dolar bazında da olsa ödedikleri ücret olarak karşımıza çıktı. Biz Çorumlular olarak da bu fahiş fiyata hiç sesimizi çıkarmadan kuzu kuzu katlandık.

            Hazırlıklarımız bitti;açılış yapıldı ve Çorumlular bir başka alışmadıkları uygulama ile karşılaştılar. Giriş ücreti. Beş yüz bin lira karşılığında bir kart mı desem,bilet diyemeyeceğim,bir kağıt parçası elinize tutuşturulup,tekrar tekrar pazarlanan bu emtia her halde dünyada pazarlanan en ucuz ve en çok el değiştirilen bir emtia olarak da “Gines Rekorlar Kitabını” da aday olsa gerekir. Kaç adet satıldığı,kaç kişiye satıldığı belli olmasa da her halde  benim gibi meraklıların bu emtiaya para ödeyerek içeriye girmesi için elzemdi. Bu elzemlik hakkında aklıma gelen bir fıkrayı anlatmadan da geçemiyeceğim:

            “Zamanın behrinde bir panayırda uyanığın teki büyükçe bir çadır kurar. Ertesi gün çadırın önünde bağırmaya başlar. Bir giren pişman,giremeyen iki pişman. Merak bu ya. Benim gibi meraklılar ücret ödeyerek girer,girmeleri ile çıkmaları da bir olur. Merakla dışarıda bekleyenler sorarlar:

            İçeride ne var ? Çıkan şahıs:

B.. var diye cevap verir. Bu cevap merakta olanların iştahını kabartır girerler –çıkarlar.”

Bu kapalı alana bizde girdik. B.. yoktu ama Çorum’un tabiri ile manda b..u gibi üst üste konulmuş görüntüsü veren teşhir yerleri çok sıkıcıydı.

Ben verdiğim beş yüz liraya yanmadım. Gerekçesi ise oranın fotoğrafını çekebilme imkanın kavuştum.

Acaba diyorum. Bu teşhir yerlerinde bulunan firmalar kaç  kişi ile bağlantı kurdular. Acaba buraya ziyarete gelen şahıslar kaç firma ile irtibatta bulundular.

Biz zaten Çorum’da hepimiz bu firmaları bilmekteyiz. Acaba sormak istiyorum. Çevre illerde hiç bu fuar günleri hakkında bilgi verildi mi ? Verildi diye duyar gibi oluyorum. Ticaret Odalarının panolarına asılan birer tanıtım posteri bu işi gördü diye cevaplanması sizce de normal mi ?

Evet. Tenkitlerimiz Çorum için,Çorumlu için. Bu alanın kullanan Ticaret ve Sanayi Odası.

Ben Ticaret Odası Başkanı olsaydım önce: burada Çorum’dan bir firma bulundurmazdım. Ayrıca karman çorman değil,bir grup aynı işi yapan gıda sektörü,otomotiv sektörü,giyim sektörü,turizm sektörü gibi tümü Türkiye’de bulunan firmaları davet ederdim. Ayrıca teşhir yerlerini de paralı değil ücretsiz yapar,gelen misafirleri de ücretsiz ağırlardım. Yedirir,içirir ve ilimizi gezdirir,tarihi yerlerini tanıtır onları uğurlardım.

Bence tanıtım böyle olmalıydı. Yapılan bu yatırımın parasını ticari zihniyetle ziyaretçilerden çıkartılması sizce de doğrumu. Lütfen şapkanızı önünüze koyarak düşünün.

Bu sayının içindekiler bölümüne dönmek için tıklayınız

Bir önceki Sayfaya Gitmek İçin Tıklayınız!

Bir sonraki Sayfaya Gitmek için Tıklayınız!

     KAĞIT’IN İNSAN USUNA (AKLINA) GETİRDİKLERİ

            Bu yazıyı yazmama neden olan söz:

            - Dikkat ettim,kağıtların arka yüzlerini de kullanıyorsunuz . Ya çok cimrisiniz,ya da bildiğiniz bir şey var.

            Evet. Ta öğretmenliğimden bu yana,bir kağıdın iki yüzünü de kullanırım. Çünkü;bu tüketim ağaca dayanır. Kağıdın ana maddesi selüloz’dur. Selüloz’un  kaynağı da ağaçtır.

            Kağıdı en iyi kullanmakla bendeki ağaç sevgisini coşturdu. BENİ DİNLE KESEBİLİRSEN KES adlı öykü kitabını yazdırdı. O kitaptan bir kısım aktarabilirim:

            Ağaç deriz,orman deriz mangalda kül bırakmayız.

            Ama;ben,sen,o,ağacın da,ormanın da canına okumaktan geri durmayız.

            Orman sevgimiz bir gerçek.

            Ah ! Birde onu  koruyabilsek (Kitabın önsözüdür)

            Bu yazıyı hazırladım. Buraya nokta koymuştum.  VİRGÜL adlı dergi adresime geldi. 72. sayfada:her kağıda kitap basılmaz ! Diyor. 22 tür kağıt olduğunu sıralıyordu:

            Ambalaj kağıdı,biletlik kağıt,duvar kağıdı,iskambil kağıdı,kağıt helvası,kağıt para,karbon kağıdı,kitap kağıdı,krepon kağıt,kurutma kağıdı,mektup kağıdı,nota kağıdı,nüfus kağıdı,ozalit kağıdı,resim kağıdı,saman kağıdı,sigara kağıdı,tuvalet kağıdı,zımpara kağıdı.

            Ağacı,ormanı sevenler,dünya ormanlarının nasıl yok edildiğini okuyarak,TV lerden izleyerem görürler,kahrolurlar. Çünkü o ağaçlar havadaki %18 oksijeni sağlarlar. Canlıların yaşamalarını gerçekleştirirler. Şu sözüde ileteyim:

            Cenazeme çiçek göndermeyiniz. Lütfen bir ağaç dikiniz.  (Prof. M. Bahri Savcı. Siyasal Bilgiler Anayasa Prof. İdi)

Bu sayının içindekiler bölümüne dönmek için tıklayınız

Bir önceki Sayfaya Gitmek İçin Tıklayınız!

Bir sonraki Sayfaya Gitmek için Tıklayınız!

 64. sayıdan devam  

13. VATAN SEVGİSİ : İstiklal Marşımız vatan sevgisinin doğurduğu bir

destandır. Safahatın her satırında bu duygu en yüksek derecede dile

getirilmiştir. Akif’in Bülbül şirindeki şu mısralar öyle sanıyorum ki  İstiklal

Marşında en duygulu değerini bulan vatan sevgisinin yansımalarıdır.

 

Teselliden nasibim yok hazan ağlar baharımda

Bugün bir hanümansız serseriyim öz diyarımda

Ne hüsrandır ki şarkın ben vefasız kansız evladı

Serapa garba ciğnettim de cıktım hak-i ecdadı

Hayalimden geçerken şimdi,fikrim herc-ü merc oldu

SELAHADDİN-İ EYYUBİLERİN, FATİH’lerin yurdu

Ne zillettir ki nakus inlesin beyninde Osman’ın

Ezan sussun, fezalardan insin yad-ı Mevlânın

Ne hicrandır ki en şevketli mazı harab olsun türab olsun

O kudretler o satvetler harab olsun türab olsun

Dolaşsın sonra İslam’ın haremgahında na-mahrem

Benim hakkım. Sus el bülbül senin hakkın değil matem

 

Vatanın istilası karşısında ruhu yerle bir olan Akif bu duygulardan sonra İstiklal Marşında vatan uğruna bütün sevdiklerini,sevgilileri vermeye hazır olduğunu bildirmekte vatanında hür yaşamayı arzu etmektedir:

 

Kim bu cennet vatanın uğruna olmaz ki feda

Şüheda fışkıracak toprağı sıksan şüheda

Canı cananı bütün varımı alsın da Hüda

Etmesin tek vatanımdan beni dünyada cüda

 

14. RUHUMUZUN EMELLERİ.: Gönül isteklerimiz…Öncelikle

mabedimize yani vatanımızın tertemiz namusuna düşman eli değmesin

minarelerimizde okunan ezanlar bir an bile susmasın, ebediyyen yankıları sürüp gitsin. O zaman vatanın her taşı hatta her zerresi zerresi ile birlikte her ferdi içten  bir vecd ile secdeye kapanacaktır. Hatta bütün yaralarımızdan kanlar  bu özgürlüğün şükrünü eda etmek üzere fışkıracaktır, şehitlerimizin bedenleri  toprağın altından  manevi ruhlar olarak doğrulup bu şükranı ilahi ile kalkacak başları Arş’a değecek kadar yükseleceklerdir.

15. MABED : Vatan demektir. Şair, vatanı insanların en kutsal bildikleri yer olan mabed ile eş değer görüyor. Mabedler insanlık tarihi boyunca insan ile  onu yoktan var eden Tanrı’sı arasında bir iletişim merkezi gibi kabul edilmiş ve  mebedlerde ibadet halindeki insan hem günahlarından arınacak bir ortamda bulunduğunu hissetmekte hem de kendisini  Allah’a çok yakın bir konumda  görmektedir. Akif, Fatih Camii adlı şiirinde mabed ile ilgili duygularını şu mısralarda dile getirmektedir.

Bu kudsi mabedin üstünde tâbân fevc fevc ervah

            Bu ulvi kubbenin altında cûşan mevc mevc envar           

 

            Bu bir mabed değil mabuda yükselmiş ibadettir

            Bu bir manzar değil, didara vâsıl mevakib-i enza

 

            Semadan inmemiştir, şüphesiz lâkin semavidir

            Zemini olmayan bir cilve-i feyyazı havidir.

Mehmet Akif Ersoy; Süleymaniye  Camiini, yani mabedi, insanın içini imanla dolduran ve yaratanına yükseltecek bir mekan olarak görür. Süleymaniye’nin muhteşem görüntüsünü bile ufuklara gölgeler salan yüce dağlardan daha  cazip bir abide olarak niteler.. Ona dikkatli bir bakışın insandaki sanat ruhunu tatmin edeceğini ve insanın içinin nur ile dolarak ruhunun göklere yükseleceğini söyler.

O ışık aleminin semavi bir yuva olduğunu ve  asla kirlenmeyeceğini , yeryüzünü baştan sona kirlerin ve kirliliklerin kaplaması halinde bile bu mabedin tertemiz kalacağını çünkü onu yücelten ve yükselten asil ruhun ilahi kaynaktan beslendiğini anlatır. Aşağıdaki mısralar bu duyguların terennümüdür:

Dur da mabuduna yükselmek için ilme basan

Mabedin halini gör, işte serapâ iman!...

Yüce dağlar gibi âfâka düşerken sâye

O ,  bekadan daha cazip kesilen âbideye

Bir nazar, zevk-i bediini yeter tatmine…

Durma öyleyse uruc et, o ziya alemine

Ziya alemi bilmez ki karanlık ne demek   

O semavi yuva kirlenmedi kirlenmeyecek

Onu i’lâ  eden etmiş ebediyen i’lâ …

Etse dünyaları tufan gibi levs istilâ.

Yine kürsî-i mehibinde Süleymaniyye

Kalacak doğruluğun yerdeki tek yurdu diye.

İşte mabed hakkında böyle ulvi duygular ile dopdolu olan şair söz konusu vatan olduğunda ona bir yabancı elin değmesine tahammül edememektedir.

Vatanın tamamımı  bir mabed  olarak görmek vatana verilen değerin  insani değerlerle birlikte onun da üzerinde semavi  ve kutsal  değerler arasına katmaktadır. Böylece vatanı kirletmenin, istila etmenin, ona zarar vermenin  kutsal değerlere zarar vermekle eş olduğunu  söylemektedir. Dinin temeli olan ezanlar da mabedlere şahit tutulmakta onarın ebediyen susmadan

Tanrı adını yükseltmesi vatanın korunup sahip çıkılacağı işaret sayılmaktadır.

             Safahatın bir başka yerinde de “ Yüz binlerce kalbin mestane  bir vecd içinde yerden semalara yükselip Allah’ın lâ-mekan vahdetini ararken bir ulvi sesin, vicdanları dehşet içinde bırakmadığı bir zaman yoktur. O ses “Allâhüekber” diyen lâhûtî bir sadadır ki canları sarar ve kainatı inletir.  Çünkü o Yüce Allah’ın gülbankıdır. Bu seda vatan toprağının her karışını ses olarak kapsamakta ve vatan ilahi birkoruma kazandırmaktadır.

            16. ŞEHİTLİK: İstiklal Marşımızda vatanın şehit kanları ile  sulanmış  olmasına vurgu yapılmakta hatta her karış toprağında şehit kanın bulunduğu belirtilerek  “ toprağı sıksan sanki şehitler yeryüzüne fışkıracak”  duygusu ile vatan uğruna can veren insanların çokluğuna işaret etmektedir. Bilindiği gibi şehitlik vatan uğruna can vermektir ve Kur’an-ı Kerimde övülmüştür. “Onlara ölmüş demeyiniz, çünkü şehitler diridirler” (Bakara Suresi ayet 154) denilmektedir. Böylece  bu vatan, ölüleri ve dirileri ile birlikte  bize bir Tanrı emanetidir, o emanet kanımızın son damlasına kadar korunacaktır. İşte bu duygular “Çanakkale Şehitleri şiirinde şairin şehidi “Tevhid”in kurtarıcısı Bedir aslanları kadar önemli görmesine vesile olmakta ve onu ancak ebediyetlerin taşıyabileceği vurgulanmaktadır. Şair vatan şehidine Ka’batullahı mezar taşı olarak baş ucuna dikmekte, gök kubbeyi

onun türbesine örtü olarak layık görmektedir Bereketli Nisan bulutlarını türbesine tavan,bu tavana da mehtabı kandıl olarak asıp gecesini gündüze çevirmek istediğini bildirmektedir.Akşam kızıllığını şehidin yarasına sargı bezi diye sarmayı başarabilse onun hatırasına bir şey yapmış olmayacak Şehidin isteği zaten görkemli bir türbe değil Allah Rasulünün müşfik kucağıdır.. Onun için şair:

 

            Ey şehid oğlu şehid isteme benden makber

            Sana ağuşunu açmış duruyor peygamber       

diyor.

17. VECD: İnsanın kendini kaybedecek kadar ilahi aşka dalmasıdır.

Şair vatan savunmasında en az bu halin her vatan severde bulunmasını istemektedir. Vatan savunmasında vecd hali göstererek vatan yabancı elinin uzanmadığı   ezan seslerinin susmadığı bir ortamda değil insanoğlu vatanın mensupları vatanın dağı taşı  hatta insanın ölüsü bile yerden çıkar  Allah’a şükran secdesine varır.. İstiklal Marşındaki şu dizeler bu duyguların bir ifadesidir.

           

O zaman vecd ile bin secde eder –varsa taşım,

            Her cerihamdan ilahi boşanıp kanlı yaşım

             Fışkırır ruhı mücerred gibi yerden naşım 

            O zaman yükselerek arşa değe belki başım.

Bu sayının içindekiler bölümüne dönmek için tıklayınız

Bir önceki Sayfaya Gitmek İçin Tıklayınız!

Bir sonraki Sayfaya Gitmek için Tıklayınız!

KATKISIZ   DOĞAL EKMEK;

      Senelerdir üzerinde durduğum, yine senelerdir yazıp çizdiğim ve daha önceki hükümetlerin bakanlarına da bu konuda ki yazılarımı gönderdiğim KATKISIZ DOĞAL EKMEK yapımını 1951 doğumlu Şükrü Kaya isimli

hemşerimizin başardığını ve bu işte muvaffak olduğunu öğrendim. Kendisini tebrik   ediyor ve teşekkürlerimi sunuyorum.

      Sözünü ettiğim katkısız doğal ekmek Albayrak ekmek fırınında yapılıyormuş.  Ben bir haftadır bu ekmekten yiyorum. Dostlarıma söylüyorum, bu ekmekten alan Herkes memnun. Ekmeğe hiç bir yabancı madde katılmıyormuş. Buğday tamamen tabii şekliyle öğütülüyor, elenmiyor ve olduğu gibi ekmek yapılıyormuş. Yani bundan 50 sene öncesi yediğimiz somun ekmeği gibi lezzetli. Kepek de katılmadığından mubalağalı, siyah ve zor yenilen bir ekmek değil. Yani bu ekmekte televizyonlarda ve gazetelerde yazıldığı,  söylendiği gibi   kanserojen madde içeren her hangi bir katkı maddesi kullanılmadığın an kanser yapma durumu da ortadan kalkmış oluyor.

      Şimdi Çorum  millet vekillerimiz bu cins, katkısız ekmekle ilgili bilgileri  bakanlık kararıyla bütün Türkiye’ye yaymalı. Ekmek hem vücudumuza yarayışlı olmalı hem de fiyatı ucuzlamalı. Katkı maddeleriyle oluşan kanser endişesini de ortadan kaldırmalılar. Bu görevi mutlaka yapmalılar. Böylece Türk halkına da büyük hizmet  olacaklardır.          

      Bu işi gerçekleştiren hemşehrimiz ekmekçiliğe 16 yaşında Çorumda başlamış. 1980 yılından itibaren de İsviçre de çalışıyormuş. Halen de bu ülkede çalışmaya devam  ediyor ve bu işlerle uğraşıyormuş.      

      İmalathaneyi gördüm. Görgü başka oluyor! 40 çeşit unlu mamul yapıyorlarmış. Ürünlerini herkes beğeniyormuş.

      Bende buradan kendilerine Gazi caddesi üzerinde bir satış yeri açmalarını  tavsiye ediyor ve başarılarının devamını diliyorum.  ( Un Samsundan geliyormuş fabrikalarımızın dikkatini çekerim!) 

Sevgi ve saygılarımla.

Bu sayının içindekiler bölümüne dönmek için tıklayınız

Bir önceki Sayfaya Gitmek İçin Tıklayınız!

Bir sonraki Sayfaya Gitmek için Tıklayınız!

İÇKİ , SİGARA VE ÇORUM…

Geçtiğimiz günlerde kaleme aldığımız bir makalede  eski Çorumluları veya “geçen yüzyıldaki insanımızı  resmetmeye ” çalışmış onun  özelliklerini, hasletlerini  anlatmış ve teknolojinin bu günkü   kadar olmadığı o karne  ve  yokluk günlerinde ne  zorluklar çekerek yaşadığını hikaye  etmeye uğraşmıştık.

Eski Çoruml’ların  her ne kadar emekleri, yaşantı biçileri, dürüstlükleri ve sevdaları meşhur ise de  maalesef “müskirat’a ve tütüne ”olan  merakları  da o derece marufdu.

O günlerde sigara daha bilinmediği için kıyma ve sarma tütünler yine kağıtla ve  çubukla  içilirdi.En iyi sigara kağıdı  Suriye’den gelir ; Bitlis’ in altınsarısı  sert tütünleri, Ege’nin yumuşak tütünleriyle harmanlanır, nemlendirilir, saç teli inceliğinde   kıyılır ve kağıda sarılarak içilirdi.O zamanki “ kahve peyke’sinde yan gelip oturarak Yemen’den gelen elle çekilmiş ve mangalda meşe kömürü ateşiyle pişmiş kulpsuz bir fincan  kahveyi köpüğüyle içmek ;beldeki ipek veya yün  tokat kuşağının  arasından çıkarılan gümüş bir tabakadan intizamlı ince bir cigara sararak ; eşrafla, dostlarla ve ahbaplarla   tüttürmek, yarenlik etmek  büyük bir keyifdi.

Bugünün “hamburger ve kola nesline”   yavan gelen bu muhabbet  mutlaka “ mızraklı ilmihallerden alınmış, Kerbela hikayeleriyle başlar ; Yunan Yemen ve Balkan harplerinin  Harplerinin  -harbi umuminin-hatıraları ile devam eder ve Ermeni mezaliminin dehşetinin verdiği gözyaşlarıyla biterdi.

Bütün bunlar devam ederken o sıralarda bütün dört bir yanı çepeçevre üzüm bağı olan  aziz şehrimizde dev küplere ve fıçılara şaraplar “  vurulur” ;  bazı köylerimizde dünya çapında bir kaliteye sahip “rakı’ lar da “çekilir” ; böylece kültürümüzün  müskirata ait bölümü de  tamamlanırdı. Birayı pek  kimse bilmezdi. Uzun boyunlu tekel  birası ancak Halk Evindeki balolarda  yeni sosyete tarafından içilirdi.

Bugün ise  değişen tek şey ; artık kalmayan bağlarımızdan çıkan kara üzümlerle yapılan şarabın ve rakının süslü şişelerde ambalajlanarak Tekel tarafından yapılıyor ve satılıyor olmasıdır. Çorum  insanı  yine “iyi sigara içmekte özellikle amerikan tütünü kullanmakta; erişkinlerimiz bolca rakı tüketirken; gençlerde bira’ya “ takılmakta !!”, çocuklarda bu işe “ teneke kutu kola” ile başlamaktalar.

Yüce dinimiz tarafından “Haramdır” diye emredilen ve “Müslüman Türk  İnsanı’na “ asla yakışmayan  bu iptilaların ; bizi  büyük bir milli felakete  doğru  sürüklemekte olduğu aşikardır.

Alkol ve sigara  bağımlılığı ile uyuşturucu maddelerle mücadeleye “ Otuzbeş yılını veya bütün bir ömrünü adayan” Yeşilay Cemiyeti Genel Başkanı  Emekli Albay Ağabeyimiz Sayın Selahattin Kaptanağası’ nın tesbitlerine göre “1930 lardaki kişi başına düşen bir litrelik alkol tüketimi  hızla artmış” ve bugün bizi  dünya üçüncülüğüne yükseltmiş bulunmaktadır.Bunun  arkasında elbette Amerikan şirketleri ve İskoç viskisi üreten dev tröstler vardır.Geçtiğimiz yıl “ Denizli’de halka bedava bira dağıtıldığını da anlatan” Yeşilay Genel Başkanına  göre “ dış kaynaklı kolalı içeceklerdeki kokain,kafein ve karamel adı altındaki  mahiyeti meçhul maddeler insanı küçük yaşta  alkole alışıracak güç’tedirler. Bununla mücadelenin tek yolu da  alkol üretimini kısıtlamak”tır.

Arşivimde konu ile ilgili olan bir başka gazete kupüründe ise şöyle denilmektedir:“ Çorum’ da 1998 yılının ilk altı ayında 268 bin ton kilogram tütünden 1 trilyon 370 milyar lira gelir elde edilmiş; 25.352.279 litre olan alkollü içki satışından ise 282 milyar 907 milyon lira gelir elde edilmiştir”.

Tam dört yıl önce Çorum’ lular bu kadar içki içtiyse bugün ise bu rakamlar nereye tırmanmıştır.Yine bu rakamların içinde “ özel sektörün sattığı biralar,ithal edilen ve süslü şişelerde gittikce ucuzlayan iskoç viskileri ; çocukların içtiği teneke kutu kolalar ve bazı köylerimizde hâlâ üretilen kaçak rakılar” yoktur.Onları yok farzetmek mümkün olmasa dahi sadece Tekel’in verdiği rakamlarla bu kadar içki bizim hesabımızla 1500 Tanker veya kamyon gelmektedir. Gayrı resmî ama varit olan tüketimi de bir bu kadar tutarsak 3000 kamyon veya tanker dolusu içkiyi bu Çorum insanı “ neresine” içmektedir.

Bana göre ilçeleriyle birlikte nüfusu 1milyona yaklaşan İlimizde alkol almayanlar “ sadece Ulu camii cemaatindeki birinci safdaki insan sayısı” kadardır. Bu rakam Türkiye’nin beşte biri demek olan İstanbul’da ise Yeşilay Genel başkanı değerli Ağabeyimiz Selahattin Kaptanağaası’nın çevresindeki “ Sahabe Ruhu,edebi ve yaşantısına sahip bir avuç mümtaz insanla ” sınırlıdır.
Çorum ve çevresi açısından bu perişanlığın ekonomiye getirdiği katkıyı hesaplayanlar ; hastanelerimizdeki-ülke çapında günde yapılan- 250 bypass ameliyatını, kalp servislerindeki gençleri, akciğer kanseri ve sirozdan ölenleri,psikolojik tedaviye ayırdığımız paraları, yıkılan yuvaları ve sönen ocakları asla hesaplamamaktadırlar.

Felaketin bir başka boyutu ise en “çok sigara tüketen ülkeler içinde dünya yedinciliğine” yüksemiş olmamızdır.
Avrupa’da ise Yunanistan’dan sonra ikinci gelmekteyiz. Dünya ortalaması yılda 1 kg. iken biz 2 kg. sigara tüketiyoruz veya içip paramızı ,sağlığımızı ve dumanını havaya savuruyoruz.Tekel Genel Müdürlüğü ise Avrupa’nın en büyük içki ve sigara üreten kuruluşu ;ayrıca da Dünyada 5. sırada yer alıyormuş.

Her şeyde sonuncu olan ülkemizin burada ilk sıralara yükselmesi pek sevinilecek bir havadis olmasa gerekir. Zaten egzoz gazları, tüp gazlı otomobillerimiz, çimento fabrikamız ,asfalt ve salyangoz fabrikamızla, tezek,lastik ve kömür dumanlarımız,baz istasyonumuz ,ozon deliğimiz ve gittikçe artan ahlak kirliliğimizle perişan bir haldeyiz. Birde buna yukarıdaki saydıklarımızı ekler ve alt alta toplarsak yekunumuzun kocaman bir “milli felaket” olduğu üzüntüyle ortaya çıkacaktır.

Bu ızdıraba yine devam edeceğiz.

Allâh (CC.) emanet olunuz…

Saygılarımızla…

Bu sayının içindekiler bölümüne dönmek için tıklayınız

Bir önceki Sayfaya Gitmek İçin Tıklayınız!

Bir sonraki Sayfaya Gitmek için Tıklayınız!

AŞURA GÜNÜ MÜ?  AŞURE  ÇORBASI MI?

64. sayıdan devam

Meşhur filozof ve tarihçi Ebu Reyhan Beyruni “El-Asar-ül Bakiye” isimli kitabında şöyle yazıyor: “Ümeyyeoğulları (Hz. Hüseyn’i öldürdükten sonra) Aşura günlerinde yeni elbiseler giyiyor, süsleniyor, sürmeleniyor ve bayram yapıyorlardı. Bu günde ziyafetler verip güzel yemekler ve tatlılar yapıp dağıtıyorlardı. Bu onların saltanatları boyunca devam edip bir gelenek haline dönüştü ve böylece onlardan sonra da Ehl-i Sünnet içerisinde devam etti… Ama Şiiler bu günde Hz. Hüseyn’in şehadeti münasebetiyle ağıtlar yakıp ağlıyorlar…”(14)

Meşhur Sünni tarihçi Makrizi “El-Hutat” isimli eserinde şöyle yazıyor: “Mısırdaki Ali taraftarları (Fatımiler), Aşura günlerini yas ve hüzün günü olarak bilip o günde pazarları tatil ediyorlardı. Onların devleti yıkılıp yerine Eyyübi sultanları iş başına geldiklerinde, onların tam aksine Aşura günlerini sevinç ve neşe gününe dönüştürerek, bu günde aile ve dostlarına ziyafetler vermeğe, hamama gitmeğe ve süslenmeğe başladılar. Bu vesileyle esasında Şamlıların Haccac-ı Zalim zamanından itibaren başlayan adetlerini, Şia’ya inat devam ettirmeği amaçladılar…

Sonra şöyle devam ediyor Makrizi: “Biz kendimiz bizzat Eyyubilerin, Aşura günlerinde yaptıkları sevinç gösterilerinin kalıntılarını gözlerimizle gördük.”(15)

Günümüzde sıkça rastlanan ve ölünün ‘Helvasını yapma’ya da  başsağlığına giderken ‘Toz veya kesme şeker götürme’gibi geleneklerin kökeninde de bu cahili dönemin izleri vardır.

Yani hem akıl ve hem de tarihi rivayetler şunu kanıtlıyor ki:Aşure çorbası yada tatlısı denilen olay cinayetlerini örtbas etmek isteyen ve de o günü kurtuluş günü ! İlan etmek isteyen Ümeyye oğullarının uydurmasıdır.

Şimdi biz Müslümanlara ve özelliklede Müslüman  aydınlarına düşen görevde tüm MKüslümanlara bu gerçeği aktarmak ve hakkın açıkça ortaya çıkmasını sağlamak olmalıdır.

Unutmayalım ki hakkın açığa çıkması konusunda sessiz kalırsak bu masallar kuşaktan kuşağa geçecek ve Allah korusun mahşerde bizde bu yalanın sorumlularından birisi olarak hesap vereceğiz.

Bundan sonraki ilk muharrem ayında ve özelliklede 10.günde yani Aşura gününde halkımızı her türlü yolla bu konuda  uyarmak ve  Aşura gününde o musibet gününü matem yapılan yerlerde anmak bizim öncelikli görevimiz olmalıdır.

Yine bazı cahil kişilerin bu konuda ağlamayı,yas yada matemi islami görmediklerini üzüntüyle okuyoruz.Bu nedenle Yine Ehli sünnet kaynaklarındaki nakillerden birkaçını yazma gereği duyuyorum:

Hz.Muhammed buyuruyor ki:’Allah-u Teala cenneti,benim Ehli beytime zulüm ve ihanet edenlere,sövenlere,onlarla savaşanlara ve itretimi inciterek bana eziyette bulunanlara haram kılmıştır.

‘Resulullah bir gün kızının evinin önünden geçerken Hüseyin’in ağladığını duydu ve  Fatıma’ya ‘Bilmez misin ki Hüseyin’in ağlayışı beni incitir,diye buyurdu.

Yine Esma bint-i Ümeys şçyle naklediyor:

‘Hz.Hüseyin dünyaya geldiğinde Resulullah yanıma gelerek’Ey Esma,çocuğumu bana getir diye buyurdu.Ben Hüseyini beyaz bir kundağa sararak Resulullah’a verdim.Resul-i Ekrem(S.A.V.)sağ kulağına ezan,sol kulağına ikamet okuduktan sonra,Hüseyini bana verdi ve AĞLAMAYA başladı.Esma diyor ki:Anam babam sana feda olsun ey Allah’ın Resulü ağlamanızın sebebi nedir? Diye sorduğumda,Alemlere Rahmet olarak gönderilen Peygamber ‘BU ÇOCUĞUMA AĞLIYORUM. Diye cevap verdi.Bu çocuk dünyaya yeni geldi diyen Esma’ya Hz.Peygamber: EY ESMA ,BU YAVRUMU ZALİM VE AZGIN BİR GRUP ÖLDÜRECEKTİR.ALLAH-U TEALA BENİM ŞEFAATİMİ ONLARA NASİP ETMESİN.DİYE CEVAP VERDİ.Ey Esma bunu kızım Fatımaya söyleme,yeni doğum yaptı,henüz hazır değildir’buyurdu.

Yine Ehli Beyt imamlarından nakledilen bazı hadisleri aktarırsak;

İmam Zeynel Abidin diyor:’Düşmanlarımız tarafından  bizlere edilen zulüm ve eziyetlerden dolayı yanaklarına akacak şekilde ağlayan mümini Allah cennetteki doğruluk makamına yerleştirir.’

İmam Sadık(A.S.):’Bize yapılan zulme üzülen,mahsun olan kimsenin nefesi tesbih,üzüntüsü ibadettir,bizim için ağlayan her göz,Kevser havuzuna bakmakla nimetlenir ve susuzluğu giderilir .’

İmam Rıza(A.S.)’Kimin yanında musibetimiz anlatılır ve ağlar,diğerlerinide ağlatırsa bütün gözlerin ağlayacağı günde onun gözü ağlamaz.’

Yine tüm kaynaklarda Resulü Ekrem’in torunu Hüseyni her seferinde özellikle boğazından öptüğü ve onun musibetini aktardığı yazılıdır.Uzatmamak için yüzlerce kaynağı yazmıyorum hatta sırf bu konuları ört bas etmek için ‘Kimsenin gaybı bilemeyeceğini,buna  Resulü Ekrem’inde dahil olduğunu’’dahi söyleyebilen kaynaklara değinmiyorum,ve tüm müslümanlara  mutmain bir kalp ile aklı selim diliyorum.  

Saygılarımla

Bitti !

            

Kaynakları yeniden numarala

[15]- El-Hutat (Makrizi), C.1, S.490.

 07

Bu sayının içindekiler bölümüne dönmek için tıklayınız

Bir önceki Sayfaya Gitmek İçin Tıklayınız!

Bir sonraki Sayfaya Gitmek için Tıklayınız!

ÇORUMLU DERGİSİ  SAYI:1

            15 Nisan 1938’de çıkan ilk sayı sorumlu Müdür Bedri BİLGİNER’İN “Çorumluyu Neden Çıkartıyoruz” başlıklı yazısıyla başlar. Bir sonraki sayfada verilen çalışma programından yola çıkarak özetle şöyle denir: “...Bu konular çerçevesinde toplanan ve toplanacak belgeler, fotoğraflarıyla beraber aşağıda yazılan programa göre,büyüklerimizin ve bilim adamlarımızın yardımlarına güvenerek yayım ve saptanmasına çalışacağız...” Bundan sonra çalışma programı sunulur.

           

Abidin VAROL’sa  “Halkevleri’nin Kuruluşundaki Maksat ve Gaye ” başlıklı yazısında: “..Halkevleri vatandaşların bin bir derdine deva olacaktır,bin bir hastalığını iyileştirecektir. Hükümetin elinin ulaşamadığı derlere, yaralara el koyacak, onları tedavi edecek; o yaraların, o dertlerin bir daha meydana gelmemesi için önlemler alacaktır...” diye yazar.

“16. Asırda Çorum’un Askeri ve İdari Vaziyeti Hakkında Bazı Malumat” yazısı Nazmi TOMBUŞ’UN. İlginç bir araştırma ürünü olan yazı Evliya Çelebi’den alıntılar yaparak okura sunulur. Kısaca özetliyoruz: Çorum kenti 16.yüzyılın ikinci yarısında ve 17.yüzyıl başlarında eşkıyalık olayları nedeniyle zor dönemler yaşamıştır. “..Bu olaylar sırasında halktan alınan yüksek vergiler nedeniyle kentin ekonomik durumu da iyice bozulmuştu. Sözgelimi: Karayazı Çorum Sancak Bey’i olmak için Şeyhülislama verdiği 30.000 altın rüşveti Çorum halkından birkaç kat fazlası ile almıştır. Yönetimsel yapıdaki bu karışıklık kentte sık sık yönetici değişmesine neden oluyor, halk bundan çok zarar görüyordu...”

 

Neşet KÖSEOĞLU ise: “Osmancıklı Mehmet Paşanın İki Vakfiyesi” ve “Çorum Havalisi Mamali Aşireti ve Ömer Osman Paşalar” adlı iki araştırma yazısıyla yer alır.

 

            Onu izleyen yazı; “Acemşah İddiasında Olan Şah Abbasi Namındaki Şakinin Mamalioğlu Ömer Bey’e Gönderdiği Mektup” suretidir.

 

            “Çorum’un Halay Oyunu ve Arzı Türküsü” yazısı Sadi LEBLEBİCİ’nin. Aynı zamanda her iki türküyü de notalamış Sadi LEBLEBİCİ  Çorum Halayı türküsünden bir bölüm alıyoruz.

 

Name yazdım sokuya

Gelen giden okuya

Kızlar şaraba düşmüş

Gelinler ırakıya

 

Karşıda Kürt evleri

Yayılır develeri

Oturmuş inek sağar

Terliyor memeleri

 

Hey nazından nazından

Sürmesi gitmez gözünden

Yaylada Türkmen kızından

Dönüver meydan senindir.

 

Yazısını şöyle sonlar Sadi LEBLEBİCİ: “...Arzı türküsünün melodisinde Çorum’un zengin şirin tabiatı, fedakar yurttaşlarımızın ruhundan uyanan, bağrından kopan coşkun duygu ve sezinişlerinin kaynakları görülür...”

 

            Uzun yıllar Çorum Halk Kütüphanesi’nde çalışmış olan Arap harfli kitap uzmanı, dil ve folklor araştırmacısı Eşref ERTEKİN de, Çorum manileri, atasözleri. cönklerden derlediği destanlar, türküler ve deyişleriyle hemen hemen her sayıda yer alır. Bu ilk sayıya aldığı manilerden ikisi şöyle:

 

Entarisi aklı yar

Sırrı bende saklı yar

And iç inandır beni

Benden başka yok mu yar.

 

Entarisin düreyim

Aç koynunu gireyim

Uyu uyan sar beni

Yar olduğun bileyim

 

Çorum haberlerinin verildiği bölümde; üç yeni ilkokulun (Sungurlu, Mecitözü ve İskilip’te) yapımına başlandığını; bunu için 80.000 TL. Harcanacağı bildirilir.

 

            Fakir çocuklardan 94’üne öğle yemeği, 296 çocuğa da elbise,ayakkabı,çamaşır yardımı yapıldığı ve bu tür yardımların süreceği duyurulur.

            Diğer bir haberse Yatı Okulları üzerinedir.

            Haber şöyle: “..Çorum ilinde işlemekte olan üç yatılı okuluna ilaveten Mecitözü kazasının Çıkrık köyünde *23 köyün ortasında bir yatı okulu açılmıştır.Bu okula daha ilk hamlede 75 çocuk yatılı olarak kaydedilmiştir.Okulun açılması ve erzaklarının tedariki işlerinde çok yakından ilgilenen Sayın İlbayımız (Vali) Süreyya YURDAKUL’A ve Mecitözü Kay-makamı Bay Kazım’a teşekkür eder ve çocukların erzakını seve seve veren 23 köydeki yurt ortaklarımızı da kutlarız...”

            Çorum yöresinde tarihi eserlerin fotoğraflarının ardından,”Müverrih Ali’ye” ait birkaç tane ferman ve tutanağı ile, ”Mehmet Paşa Namı İle Maruf Hoca Mehmet Paşa’ nın Hicri 842 Tarihli Arapça Vakfiyesinin 1933’te İstanbul Noteri Tarafından tasdik Edilen Suretiyle”,52 sayfalık ilk sayı sonlanır.

 

*Yazarın notu.(Bu yatı binası,1927 yılında Çıkrık köyünde açılan Bölge İlkokulu’na ek olarak yapılmıştır) M.G.

 

 

 

ÇORUMLU DERGİSİ SAYI 2

            Çorumlunun 15 Mayıs 1938 tarihli 2.sayısı Abidin VARAN’IN “İnkılâp Vazifeleri”, ”19 Mayıs ve 23 Nisan” yazılarıyla başlar. Bayram olan bu iki önemli günün ulusal coşkusunu o günlerden bu güne, günümüze taşır bu yazı.

Abidin VARAN,yazısının bir yerinde Atatürk için şöyle der:  “..Hiçbir şehinşah, hiçbir hükümdar Atamız kadar bahtiyar değildir. Çünkü imparatorların, kralların tahtları, sarayları vardır. Halbuki Atamızın sarayı vatan,tahtı milletin kalbidir...”

            Bu yazıyı, Neşat KÖSEOĞLU’NUN “Kul Mustafa ve Çorum Erliği” araştırma yazısı izler.Yazı şöyle başlar: “..Çorum bölgesi Yazıcıoğlu'nun, Ceritoğlu’nun, Abazalar'ın ve birçok kapısızların azgınlıklarına sahne olmuştur...” Bu belgelerden biri de (Çorum 'un erliğini ve kahramanlığı)nı gösteren “Kul Mustafa’nın kasidesidir.

            Çorum’u yağmalamak isteyen Kapusuz askerlerinden bir eşkıya topluluğuyla Çorumluların yaptığı cenge Kul Mustafa da katılır. ”Kaside-i Kapusuz” adlı destanıyla bu cengi dile getirir. Başlarında Genç Osman adlı bir şakinin 1700 adamıyla birlikte Erzurum’dan yola çıkarak önlerine gelen Sivas, Amasya, Merzifon gibi kentleri ve kasabalar yağmalayıp, soyarak Çorum’a nasıl geldiklerini, Osmanlı yönetiminin o dönemdeki güçsüzlüğünü, Çorumluların müsellimleri “kaymakam” Kurtoğlu Süleyman Ağa önderliğinde Çorumluların, eşkıyayı nasıl durdurduklarını, onları 18 gün süren bir cenkten sonra nasıl dağıttıklarını anlatır destanında.. 27 dörtlükten oluşan, belge niteliği kazanmış destanından üç dörtlük alıyoruz.

 

Genç Osman idi mel'unlar başı

Meydanda kaldı ol itin leşi

Herkes öğrendi gördü döğöşü

Otuz kırk kadarı kırıldı gitti,

     

Çorum'da on sekiz gün cenge durdular

Başlarına gelmedik günü gördüler

Kendilerde bildi ne vebal yediler

Başları sernügün oldu da gitti,

 

Kul Mustafam eder koptu tarraka

Adular askeri karıştı hake

Ünü erdi Horasan’a Irak’a

Çorum’un erliği söyledi gitti.

İkinci "Kasıde-i Kapusuz" destanı da Âşık Feyzulah'ın, o da Çorumludur o da aynı savaşa katılmıştır. 7 beşlikten oluşan Kaside-i Kapusuz’dan bir bölüm alıyoruz.

 

Kimler gördü böyle cengi urumda

Beylik arslan gibi durur yerinde

Koç yiğitler yetişmiştir Çorum'da 

 

Seddi lskender oldu Kurdoğlu

Gün bugünkü gün der Süleyman ağa.

 

Halit KOÇAK’IN "Çorum'da Nişan Adetleri" yazısı 59 yıl öncesinden günümüze folklorik esintiler getirir. Eski özelliğini yitirmiş olan o geleneklerin günümüze, Çorumlunun sayfalarındaki anıları kalmıştır. Yazıdan bir tekerleme alıntılıyoruz: “..Kızdır/Nazdır / Bin lira / Azdır Bir deve /götür Bindir/getir / Kız evi / Vezir evi Oğlan evi/ rezil evi...” 

 

Eşref ERTEKIN'İN derlediği manilerin sayısı 65'e ulaşır Dedelerimizin, ninelerimizin yeniyetmelik sevdalarının, heyecanlarını,coşkuların duyumsarız bu manilerde.

 

Ay doğsun düzde dursun

Kırkmalar yüzde dursun

Canım karar almıyor

Yar gelsin bizde dursun.

 

Elma dalda sararsın

Bir gün beni ararsın

Sarılalım yatalım

Ateşimiz kararsın.

 

Nazmi TOMBUŞ'UN yazdığı “Çiğdem Eğlencesi” Çorum’un geçmişte kalan çocuk eğlence oyunlarından birisi. Bu tür oyunlar artık köylerde bile yaşamıyor. Orta yaşı geçmişlerin anılarında ve Çorumlunun sararmış sayfalar arasında yaşamaktadır.

 

Nazmi TOMBUŞ Çiğdem eğlencesinde; çocukların kış sonrası, kırlardan topladıkları baharın muştucusu sarıçiğdemlerle bir karaçalıyı çiğdemleyip, hep bir ağızdan Çiğdem Türküsü’nü söyleyerek ev ev dolaşmalarını; topladıkları yağ, bulgur ve kıymadan oluşan, pişirttikleri yemeği hep birlikte neşe içinde yemelerini anlatır.

 

Çiğdem türküsü:

Çiğdem çiğdem çiçeği

Alaca bulaca saçağı

Dedem Allah köçeği

 

Dam üstünde boyunduruk

Dura dura yorulduk

Verenin fındık daşaklı oğlu olsun

Vermiyenin kara kedisi

Kıymadan, yağdan, bulgurdan...”

 

Çorum'un İklim Özellikleri”ni Halit KOÇAK yazar.

 

Derlediği 11 Atasözü ve deyimle birlikte, folklorun bu dalında çalışkanlığın sürdürür Eşref ERTEKİN. Birkaç örnek:

“Başının sağlığı, dünyanın varlığı"

“Aşk ağlatır, dert söyletir”

“Alıcı, umucudur”

“Alanla satan, güzelle yatan bilir”

“Karakeçiyi gören içi dolu yağ sanır”

“Adamakla mal tükenmez”

“Atın tepmezi,itin kapmazı olmazı”

“Adam hacı mı  olur varma ile Mekke'ye, Eşek derviş mi olur taş çekmeyle tekkeye.”

 

Ruhi TANYEL'NİN "Fidayda Türküsü ve Oyunu"ndan sonra Çorum'un tarihi eserlerinin fotoğrafları yayımlanır. Fidayda Türküsü'nün bir bölümünü alıyoruz:

 

Dama bulgur sererler

Çıkma boyun görürler

Saçların tel tel olmuş

Sırma diye örerler

 

Fidayda da fidayda fidayda

Pek hoşuma gidiyor bu gayda

Beş yüz lira yedirdim bir ayda

Tarla tapan koymadım ne fayda:

 

Bir aylık olaylardaysa: Kamyonlarla Kastamonu’ya eğitmen kursuna  gidenlerin ve o günlerin 23 Nisan kutlamaların resimleri yer alır.

 

Son bölümde belgeler ve vakfiye suretleri yayımlanır.

DEVAM EDECEK

Bu sayının içindekiler bölümüne dönmek için tıklayınız

Bir önceki Sayfaya Gitmek İçin Tıklayınız!

Bir sonraki Sayfaya Gitmek için Tıklayınız!

BEKLENMEZ OLSUN

O benimle beraberken

Vatan Anavatandı.

Beraber yatarken koynunda,

Anadolu öz vatandı.

Ayırmaya kalktılar

Mesut ve bahtiyarı

Nifaklarla beslediler

Biz vatandaşları

Sen Ermenisin,sen Kürt

Sonra diyecekler

Sen Çerkezsin

Sende Pontuslu

Daha nice etnik gruplar

Daha nice ayrılıklar

Daha neler bulacaklar

Vatanımı bölmeye çalışacaklar.

 

Önce dediler sen Ermeni’sin

Bu topraklar senin.

Sen al,sen otur diye

Saldırttılar sırtlanları.

Kime saldırdı onlar,

Masum analara,babalara

Beşikte yatan kuzulara.

Hain pusularla delikanlılara.

Yaktılar,yıktılar hain sırtlanlar.

Anadolu’da taş üstünde taş,

İbadet hane üstünde ibadethane

Ot üstünde ot bırakmadılar.

 

Sessiz kaldı Anadolu önceleri,

Vatanın idare eden dedi yetti gayri.

Bir dışarıdan saldıranlar var idi

Bir de koynumdaki yılan oldu.

Bunları ne yapalım diye us yordular

Kurul kurdular,karar aldılar.

Zorunlu göç olsun diye alındı karar

Ferman çıktı büyük makamdan.

 

Belki onlar,sıkıntıya katlandılar

Belki de yolda büyük telef verdiler

Bunları kendi ırkdaşları istedi

Vatanda sakin durulurken onlar

Kendilerinden ne istediler.

Dolduruşa geldiler,

Rahatlık battı onlara,

Kudurdular ve kendileri için

Ne ektilerse onu biçtiler.

 

Sonra güzel ülkemiz rahatken

Bir müsubet daha doğdu içimizden

Önce bizimkiler önemsemedi,

Daha doğrusu önemsetilmedi

İçte bulunan yılan büyüdü durdu

Başımıza bir ejderha oldu.

Yine aynı oyunlar oynandı burada

Saldırttılar sırtlanları.

Kime saldırdı onlar,

Masum analara,babalara

Beşikte yatan kuzulara.

Hain pusularla delikanlılara.

Yaktılar,yıktılar hain sırtlanlar.

Anadolu’da taş üstünde taş,

Koymadılar akıllarınca

Askerime de kurdular Dâm

Oldular başa belâ bu ahkam

Asker,polis,halk ölürken

Karar çıktı yapılsın gereken

Bulduk,buluşturduk silahımızı

Çünkü kullanamadık kayıtlı olanı

Yedi düvel olmaz bu silahlar

Bizimle sizin düşmanınıza kullanacak

Sakın kullanma ha ! Karışmam,

Karşında beni bulursun dediler,

Bizde kendimize yeniden bulduk silah

Karşı koyduk dağlarda kurduk cidal

Gazimiz oldu,şehidimiz vardı

Köyleri koruyan korucularımız oldu

Hep birlikte koyduk karşı ejdere

Söndürdük ejderi,olduk tek pare

Duramadı elin yabanı yine

Bu ejderi korudu tekrar yine

Önceki adını değiştirdi onlar

Silahlı mücadeleye devam ettiler

 

Zaman geldi,bu kuduran

Vatan dışında da boş durmadılar

Önceleri elçileri katledip

Kendilerini masum saydırdılar

Yandaş olarak başka din mensupları

Anavatan’ı   parçalamak için,

Yine onları kullandılar.

Masum olduklarını söyleyerek

Arkalarını sıvazladılar,onları

Bizlerin üzerine sürdüler

Toprak istemleri yine gündemde

Bir de tazminat istemeleri

Ya bunlar ahmak,ya bizler

Bir ahmaklık var ama bilen var mı ?

Varsa şayet buyursun söylesin

Ben bulamadım,varsa buyursun.

Bu sayının içindekiler bölümüne dönmek için tıklayınız

Bir önceki Sayfaya Gitmek İçin Tıklayınız!

Bir sonraki Sayfaya Gitmek için Tıklayınız!

YAR GELİR 

Osmancık’ta mevsim bahara çıkar,

Gemici’den kara gözlü  yar gelir.

Mor dağlarım yüreğime göz kırpar.

Çiçek açar ,bağlarımda yaz gelir.

 

Kandiber’den bakıp Kızılırmağa;

Gör;  ufuklardan başlar kıvrılmağa.

Serpilmiş kent ayak uydurmuş çağa.

Köprüsünden bir edalı kız gelir.

 

Sevdası Aslı’dan,gülüşü Leyla.

Kaşlar hilal olmuş, yön veriyor Ay’la

Gözler bir  umut;bir umman bir  derya

Bu dizeler cemaline az gelir.

 

Burçlarında nöbet tutup, not alsam.

Sırılsıklam yağmuruyla ıslansam.

Yaylalarda gece yatıya kalsam.

Şu gönlüme aşkın vurur, söz gelir.

 

İlkbahar da Düztepe’ye çıkınca

Çiseleyip ince yağmur yağınca

Ebemkuşağına doğru bakınca

Ortasından al yanaklı yar gelir.

 

Sıradağlar dolanır etrafından.

Fındıcak’tan, İnegöl’den, Çal’ından.

Sevenlerin anlar ancak dilinden.

Yaz gelince Kamil köyden nar gelir

 

Zemheri de Taşkesen’den rüzgar eser.

Kısa olur biraz da çetin geçer.

Beyaz örtü ile olur şaheser.

Çaldağı’ndan ince ince kar gelir.

 

Dutludere’de bir kıpırtı başlar.

Beyazıt köprüsünde kesme taşlar.

İklime aşıktır orada kuşlar.

Aman aman nazar değer göz gelir.

 

Yaprağçi  yedim bir  güzel elinden

Adın düşmez ozanların dilinden.

Serin rüzgar esince Gökbel’inden.

İnal’dan kebab,Kargı’dan kiraz gelir..

 

Şöyle bir göz at; etrafı seyreyle.

Cevizlerin dibinde vakit eyle.

Çavuş üzümüne de selam söyle.

Bağlarında bülbül öter yaz gelir.

 

Belediye önünde koca çınar.

Yusufçuk kuşlar dallarına konar.

Ürperir,kanat çırpar, sevda sunar.

Aşkı bitmez alevlenir güz gelir.

 

Zahmetle yapılır “Irgat böreği”

Haşhaşlıdır Çam pınar’ın çöreği

Boş kalmıyor pidecinin küreği.

Bir tadınca damaklara haz gelir.

 

Yakamozlar pırıldayıp  göz kırpar.

Güvercinler köprüden kanat çırpar.

Gerdanına  bir altın  kolye takar.

Bu endama pençe vurmak zor gelir

 

 “Güneşin Kenti” de  adını sen koy.

Pirinçkale, Pirinçkent adına doy.

Ozanım; ektiğin büyüsün boy boy

Ayrı düşme yüreğine kor gelir.

 

Gemici’nin manzarası yeşilden

Ozanların şiirleri güzelden

Hazan vakti yollar süslü gazelden.

Yüreğime sevdan vurur haz gelir

 

Tekaltı, Aşağı Orman, Çengele.

Çeltiklerin kurusun savur hele.

Haydi tutun, kenetlenin el ele

Tek yürek ol. Tüm engeller vız gelir.

 

Baş pınar’dan,Çam pınar’dan, Konduk’tan

Çeyiz gibi dizelesen sandıktan

Karakaş’ım, O belde de doğduktan,

Çatlasınlar sivri sinek saz gelir.

Çatlasınlar davul zurna az gelir.

 

Bu sayının içindekiler bölümüne dönmek için tıklayınız

YAZARLARIMIZIN HAYAT HİKAYELERİNE GİTMEK İÇİN TIKLAYARAK GİDİNİZ!

Hazırlayan  Mahmut Selim GÜRSEL yazışma adresi  corumlu2000@gmail.com

BİLGİ PAYLAŞILDIKÇA KIYMETİ ARTAR!

66 SAYI 25 Ağustos 2004 SAYIYA Gitmek İçin Tıklayınız!