Hazırlayan  Mahmut Selim GÜRSEL yazışma adresi  corumlu2000@gmail.com

 01

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

KİTAP ismi  Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

TAKDİM           

Bir kitabın doğması, o kitabı yazmaya kalkan kişinin amacına ve bilgi birikimine göre değerlendirilmesi uygun olarak görülmelidir.

            Elinizde bulunan bu çalışmanın sizlere ulaşması için günlerini veren bu çabası için şükranlarımı sunarken, bu çalışmada da benim ufacık bir katkımın da bulunması beni bahtiyar etmiştir.

            Bu çalışma ile sizlerde bazı bilgileri edinmiş ve faydalanmış olarak uzun yılların birikimlerinden aydınlanacağınızı göreceksiniz.

            Bilgi; yazılmadıkça kaybolmaya açık birikimlerdir. Her insan bir kitaptır; onu okumamız gereklidir.

            Tanımadığımız ve anlamadığımız kişiler hakkında nasıl kararlar veremezsek; bir çalışmayı da incelemeden, okumadan karar veremeyiz. 

Mahmut Selim GÜRSEL  

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

 02

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

Ömer SEZER

17/08/1977 İstanbul doğumluyum aslen Giresun Bulancaklıyım!

Şiirlere yürekten sevdalıyım aslında kendi hikâyemi anlatınca hep sıkılmışımdır çünkü bir insanın kendini anlatması fazla inandırıcı gelmez başkalarına! Lakin filmlerde gerçek hayatlardan alıntılar değil midir?

Bildiğim bir şey daha varsa bu hayatta herkesin size anlatacağı bir hikâyesi vardır!

Sözün özü yürektedir ve siz susarsınız yazdıklarınız sizi anlatmaya başlar şiirlerime hep yüreğimi yansıttım çünkü yaşanmadan hiç bir gerçek tad verici olamaz! Yayınevimizin sanal yayınlanmış dergilerinde yazıları bulunmaktadır.

 

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

 03

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

Ağarmış saçlarımız hayat kavgasında! Görmemiş kimseler yüreğimizin sevgisini ve bizler akşamın güneşinde batarken gönlümüz ayla birlikte ışıltılara kavuşmuş.

İnsanlar güneşin sıcaklığından ayın güzel ışığını fark edememişler; terkedilmiş harabe çöküntülerinin enkazlarının altında kaderimize terk edilmişiz ve bizler kadere gülümseyip adını yaşamak koyup yarı solukla da olsa yinede yaşamaya devam etmişiz.

Sevmek ne güzel; dostluklar ne güzel ve sen o kadar güzelsin ki senin için yaşaması en güzel yerin kalbimde çok özel.

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

 04

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

Ayrılıklarım dibe vurmuş! Şiirlerimde bir isyan bir sitem! Ne yapmalıyım; kime gitmeliyim de bu adaletsizlik yok olup gitsin! Kimedir bu nefretler öfkeler! Yalnızlığın kollarında ayrılık faslı; geçmiş ömür denilen hapisliğin yarısı! Ya ben matematik bilmiyorum; yada matematik beni sevmiyor!

Sayıyorum; sayıyorum elimde sıfır kalıyor:

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

 05

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

İSİMSİZ

Mademki bu yaşamda bize yer yok!

İstenmiyorsak buralardan çekip gideriz!

Galiba biz kendimizi anlatamadık!

Elveda hayat biz gidiyoruz!

Çiçekler solgun elimizde!

Vefasızlıkla ezilmiş kalbimizle!

Kırgın cümlelerin ezikliğiyle!

Elveda hayat biz gidiyoruz!

Üzerine bastığım her santimetrekaresinin!

Öpüpte kokladığım çiçeklerinin!

İçtim suyunu çektim havasını!

Elveda kainat biz gidiyoruz!

Yaşlı gözlerle bıraktığın içimdeki uhdelerle!

Şu kısacık ömürden büyük yaşadığım çif tarifeli günlerinle!

Her aldığım solukta nefretini çeksem de içime!

Elveda hayat biz gidiyoruz!

Doğdumuzda ağladık ha öleceğiz yine ağlarız!

Hüsran şiirlerinde hep baştayız!

Sanırlar ki hep kabahatteyiz!

Elveda hayat biz gidiyoruz!

Yarı canla yaşadık sefalette sürgün!

Diyemedik derdimizi bak gidiyoruz!

Galiba sen bizi anlamadın!

Elveda hayat biz gidiyoruz!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

 06

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

İSİMSİZ

Hüzünler içimde bir fırtına! estiği kadar!

Yalnızlığım kumlarda yazılı baş aşağı ağlayışlar!

Bir dalaganın sürükleyişinde şimdi onlarda kayboldular!

Yaşam içimde soluklandığım kadar!

Bir nefesten sebep sadece işte o kadar!

Kırık cam parçaları ayağıma batar!

Kan revan olsada hissetmem sızısını!

Sadece kırmızı bir boya gibidir gözümün gördüğü kadar!

Hayat nasılda kayıp gitmiş ayaklarımın altından!

Haberim olmamış sadece günlermiş rutin takvim yapraklarından yırtılan!

Birde yırtılmış yüreğim var!

Diyorlar ki bu hüzün dolu şiirler niye!

Kimse bilmiyor ben hapisim dünya denilen koca kafeste!

Sahi yalnız değildir diyorlar hiç kimse ve hiç bir zerre!

Peki bu bendeki tek kalmışlık niye!

Acılar mıhlansa da insana bir zaman sonra kendiliğinden düşer!

Ama bu bendekiler bitmiyor her nedense!

Sözlermiş aynası insanın ele veren gözlermiş!

Ben ne aptalmışımda hep yanlışmı görmüşüm!

Geceymiş düşman olan gündüze!

Peki gecedeki bu gündüze kavuşma hasreti niye!

Güneşin doğduğu yer kimin kalbinde?!

Neden hep bozuk pusula bende!

Şimdi ağlıyorum göle dönmüş bir ıslaklığın içerisinde!

Sadece ıslanmıyorum seninde bunu anlayabildiğin kadar!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

 07

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BEN VE YÜREĞİM

Yürüdüğüm bu yollar neden kapanmış?

Edilen sözler yürekten değil.

Her yokuşta sırtında birini taşımak varmış,

Kan ter kalsan da düzde yine yalnızsın.

Tıpkı benim gibi.

Tıpkı yüreğim gibi.

Gidiyorum; gidiyorum sözlerle bağlanan yolların sonu görükmez.

Gemiler limanları çoktan terk etmiş aynı senin gibi.

Şimdi martı uğultularında dubalar gibi yalnızım,

Sarsa da bir kol boynuma tende sıcaklığını hissetsem.

Renklerimde yok oldu karardım. İçimde bir dışımda biri;

Düşüyorum yukarıdan aşağı hız kesmiyor ömrü girdap,

Sayamıyorum günleri mecalim yok ben yıkık bitap.

Sorsan herkes yanında herkes arkadaş;

Ve hayat üç beş tellalla uğraş!.

Küçük bir kuşun kanatlarında uçup gitti umutlarım,

Büyük ızdıraplarım oldu yetişemedim.

Ha bugün ha yarın derken;

Giden hep bendenmiş anlayamadım.

Küçük bir çocuğun ağlayışlarında irkildim.

Ve sulu gözlerle baktım gözbebeklerine.

Neden ağlar çocuklar doğarken dedim?

Melekler anlatırmış dünya pislik bir mekan!

Ağlama çocuk! Dedim. 

Her sebepten bir neden bulacaksın sende büyüyünce,

Kirpiklerim yapış yapış,

Şu çocuğa umut veren bana bak,

Oğlumla yaşama bağlandım,

Baktım babam boylu boyunca yatıyor.

Babama çare olamadım.

Sadece bir oyuncakla kandırmak değildir küçük bir çocuğu sevindirmek;

Düşününce ne kadarda boş bir hayat.

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

 08

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

 09

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

GİTME!

Gitme ey yürek yakışım, gönlümün hicranı olursun!

Eğer ki yağmur değilse gözlerimdeki damla!

Son bir kez düşün gitme!

Bak ellerim nasılda titriyor!

Kalbimin atışları ve kulaklarımdaki can alıcı zonklar!

Gitme!

Geceme doğan ay gündüzümün güneşi gitme!

Sen diye atan bu kalbe kast etme!

Ha durdu duracak kalp atışlarım!

Damarlarımda kanım yürümez oldu gitme!

Her taraf karanlık oldu rengim soldu gitme!

Bak gözlerimin içine son kez bak!

Eğer ki hazır değilse bu ayrılığa gözlerindeki veda!

Ki yaşlıysa kor gibi yanıyorsa gitme!

Gitme cananım dizlerime felç iner!

Bu yükleri bir başıma bırakıp gitme!

Her doğan sabaha ismini verdim!

Ve sen diye başladım her bir yeni güne!

Şimdi niyetsiz bir boşlukta bırakıp gitme!

Gitme ey cananım dinmeyen sızım olursun!

Gitme!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

 10

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

HASRET

Hasretse yüreğime en büyük sızı!

Ve çiğ sözlerdeyse sitemlerim!

Ki kırılmışsa kalemim!

Bilirim ki ahmaklığın ve de aptallığın bedelidir çektiklerim!

Yürürken darağacına yüzüm güleç!

Ve içimde tamamlanmış bir ömrün refahlığı!

Son bulsun diye bekleyen yalancı ferman bakış gözlere inat!

Bu ölümlerin en güzeli en felahı!

Her adımda ölüm değil sanki dirilmek var gibi sesleri bastığım topraklar!

Ve her bakışta aşka davet çalan gözlerimdeki sevinç!

Biraz sitem birazda kırgınlık!

Ki değişmeyen yine aynı yürek ve beden!

Ne sonu vardır hayatın!

Ne de daha öncesi!

Tek bir nefestedir bütün mücadelesi!

Ve  yaşlı gözlerle selamlanan ezeli ebedi!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

11

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

HATIRAN VE RESMİN

Silinmiş anılar gönül defterlerinden!

Hatırına bakılan resimler yakılmış!

Susmak korkaklığa çekilen ruhsuz gönüllerin diline sakız!

Ve adanmışlığımla yinede susmuşum!

Hiç olamadım nankör riyakâr vefasız!

Dilim sitemli lakin kalbim kötülüksüz!

Ne unuttum yaşanmışlığı nede sevgi adına paylaşımları!

Sustum yıllarca lakin içimde haykırışlar uçsuz bucaksız!

Hudut koymadan sevebilmekmiş erdemli yüreklerin harcı!

Koparmadan koklayabilmekmiş gülü bilmekmiş incitmeden sunmayı!

Solmadan ömür boyu gönül suyuyla sulayıp!

Milyonlarca açmakmış sevgi bahçelerinde!

Bu sözlerde unutulur bir gün gelir!

Ve güleç alaycı bakışlarda kim bilir!

Sevgiler uğruna diktiğimiz üç beş karanfil!

Belki mezarımızda biter kim bilir!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

 12

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

NİYE?

Hüzünler içimde bir fırtına, estiği kadar.

Yalnızlığım kumlarda yazılı baş aşağı ağlayışlar.

Bir dalganın sürükleyişinde şimdi onlarda kayboldular.

Yaşam içimde soluklandığım kadar,

Bir nefesten sebep sadece işte o kadar,

Kırık cam parçaları ayağıma batar,

Kan revan olsa da hissetmem sızısını,

Sadece kırmızı bir boya gibidir gözümün gördüğü kadar.

Hayat nasılda kayıp gitmiş ayaklarımın altından?

Haberim olmamış sadece günlermiş rutin takvim yapraklarından yırtılan.

Bir de yırtılmış yüreğim var!

Diyorlar ki bu hüzün dolu şiirler niye?

Kimse bilmiyor ben hapisim dünya denilen koca kafeste!

Sahi yalnız değildir diyorlar hiç kimse ve hiç bir zerre;

Peki, bu bendeki tek kalmışlık niye?

Acılar mıhlansa da insana bir zaman sonra kendiliğinden düşer,

Ama bu bendekiler bitmiyor her nedense?

Sözlermiş aynası insanın ele veren gözlermiş.

Ben ne aptalmışım da hep yanlış mı görmüşüm?

Geceymiş düşman olan gündüze;

Peki, gecedeki bu gündüze kavuşma hasreti niye?

Güneşin doğduğu yer kimin kalbinde?

Neden hep bozuk pusula bende?

Şimdi ağlıyorum göle dönmüş bir ıslaklığın içerisinde;

Sadece ıslanmıyorum seninde bunu anlayabildiğin kadar! 

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

 13

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

SORULARIM

Bazı şeylerin kıymetini yaşarken bilmek lazım?

Sonraları yürekte iğne sızılarına gebe kalmamalıyız.

Unutulmalarda hep dert yanarız da unuttuklarımızın vefasızlığını hiç hatırlamayız.

Kaybedilen değerlerin şahıslarıyızdır oysa gerçekte! Lakin herkes şahısların değerini bilir kaybedince,

Şahıslar eserleriyle değerlidir! Her mezar taşının başında nice ağlayanlar var.

Neredeydiler?  Bu kadar insan düne kadar? Dünya da bile bile bulamadılar da bir karış toprağın üstünde mi ararlar?

Bu dünyadan niceleri gelip geçti hangisine hak ettiği değeri verdik ki?

Şimdi karanlıklarda kör bir gözle aramak ne fayda.

Zamandır kaybedilen en büyük değer. Bir gün son nefese yakın bir zaman anlasan eder mi sana kar.

Hatırlar mısın bir zamanlar hak etmeyenlere değer vermiştin de sapıtmıştı.

Oysa hak edenler de sana hak etmediğin değeri verirdi.

Yalanın günahını iyi bilirsinde ettiğin yeminlerin vebalini bilmez misin?

Kaç kayda değer bir eser bıraktın hiç düşündün mü?

Senin için yaşamak en büyük tutkuydu değil mi?

Oysa ölümsüzlük temiz bir kalpte gizliydi bilemiyordun.

Dostlarını kırıp da haykırarak terk edip giderdin.

Ya sessizce bu dünyadan göç edersen ne olacak diye düşün dün mü?

Terazi dengelerini kaçıran bir kantarın topusu eninde sonunda tüccara zarardır.

Unutma gece bile bir gün boyunca sürüp gitmiyor yerini aydınlıklara teslim ediyor.

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

 14

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

YAŞIYORUM HÂLÂ

Yaşıyorum hala, nefes almaya devam ediyorum!

Herkesten uzaktayım!

Kendime bile mesafe koyuyorum!

Hayat çok garip!

Üzüntülerle düşünüyorum!

Bazen de kendi halime gülüyorum!

Uzaklarda arıyorum mutluluğu!

Eski ben bile bana uzak kalıyor!

Kendimi bırakmışım kör boşluklara!

Hayatın tarihinden düşüyorum!

Bir deniz kıyısındayım!

Yaşanmamışlığımın dalgalarla gelmesini bekliyorum!

Sahi benim ismim neydi? kimdim ben!

Yaşım otuzmuş!

Derdim üç otuz!

İsmim kadermiş!

Kaderim dünyaya mağlup!

Aklımı yitirdim, ömrümün baharında!

Benim gönlüm bahtsız baharsız!

Yarım kalmış hayatım!

Zaten ben o otuzu da hiç yaşamamışım!

İstersen hiç gülme!

Kaşlarını hep bana çat felek!

İstersen umutlarımı hep heba et!

Verdiklerin ömrümde hep zarar ziyan!

Çökmüş yıkılmış umutlarımın ardından!

Gözlerimden boşalan kan!

Zaman işliyor süre bitiyor!

Ben hep yerimde sayıyorum!

Feryadımı herkes duydu da

Bir sen duymadın.

Beklide duymak istemedin.

Yaşıyorum hala.

Sana inat.

Yaşıyorum  hala.

Ve yaşadıkça kalbimde sevgiler çoğalarak

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

15

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİLGİ PAYLAŞILDIKÇA KIYMETİ ARTAR!

Hazırlayan  Mahmut Selim GÜRSEL yazışma adresi  corumlu2000@gmail.com