TARİHİ DURUŞMA

Hazırlayan Mahmut Selim GÜRSEL yazışma adresi corumlu2000@gmail.com

TALAT PAŞA KOMİTESİ VE DOĞU PERİNÇEK

Doğu PERİNÇEK İşçi Partisi Lideri AVRUPA İNSAN HAKLARI MAHKEMESİ BÜYÜK DAİRESİ’NDEKİ SUNUMU

Mehmet CENGİZ AVUKAT AVRUPA İNSAN HAKLARI MAHKEMESİ BÜYÜK DAİRESİ’NDEKİ SUNUMU

aurent PECH AVUKAT AVRUPA İNSAN HAKLARI MAHKEMESİ BÜYÜK DAİRESİ’NDEKİ SUNUMU

Bu sayının içindekiler bölümüne dönmek için tıklayınız

Bir önceki Sayfaya Gitmek İçin Tıklayınız!

Bir sonraki Sayfaya Gitmek için Tıklayınız!

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10206198592832684&set=a.1215909246781.34545.1500333584&type=1&theater

Sayın Perinçek için mahkeme kararı ile ülke dışına çıkma yasağı kaldırıldı. Tari
26 Ocak 2015 tarihinde facebook'ta bir sayfa açtım https://www.facebook.com/pages/Ermeni-Soykirimi-Yoktur/891288524238385
Dergimi her ayın 25'inde yayınladığım dergimi bu tarihi duruşma bilgilerini sizlere ulaştırmak için bu güne aldım!
Sayın Perinçek ve Arkadaşlarının TALAT PAŞA KOMİTESİ nin Türkiye için savunan ve mahkemelerde Türkiye'yi savunarak bu güne kadar verdikleri uğraşın sucunu sizlere sunmayı kendime bir görev verdim.
Bu sayımda kendi girişimimle bu bilgileri okuyucularımla paylaşmak istedim.

Saygılarımla!

Telif Eseridir izinsiz kullanmayınız

Bu sayının içindekiler bölümüne dönmek için tıklayınız

Bir önceki Sayfaya Gitmek İçin Tıklayınız!

Bir sonraki Sayfaya Gitmek için Tıklayınız!

Doğu PERİNCEK İşçi Partisi Lideri

AVRUPA İNSAN HAKLARI MAHKEMESİ BÜYÜK DAİRESİ’NDEKİ SUNUMU:
"Sayın Yargıçlar,
Sizleri saygıyla selamlıyorum.
Mahkemenize güveniyorum.
1. Avrupa insanının özgürlüğü için buradayız. AİHM 2. Dairesi’nin 17 Aralık 2013 günü açıklanan kararı, Avrupa’nın özgürlük mirasını temsil ediyor ve Avrupa’daki özgürlükleri güvence altına alıyor. O kararı aynen tekrar ediyoruz.
Düşünceyi açıklama özgürlüğü, farklı, hatta aykırı görüşe özgürlüktür. Özgürlük, statükoya karşı çıkanlara gereklidir. Iordano Brunolar, yerleşik inançları tartışmaya açtıkları için yakıldılar.
Birinci Dünya Savaşında taraf olan devletlerin ve halkların birbirlerine karşı o tarihlerden kalan belli yargıları var. Bunların geleceğimiz üzerindeki olumsuz etkilerinden kurtulmalıyız. Avrupa insanının bilinci, 1915 olayları konusunda yasaklarla kuşatılmasın.
2. Daire kararında 1915 olaylarına ilişkin görüşlerin tartışmalı olduğu saptanmıştır. Ermeni Patrik Vekili Ateşyan ve Başpiskopos Anuşyan bu ay yaptıkları konuşmalarda, kimi Ermeni ve kimi Türk çevrelerinin “birbirlerini zalim ve kendilerini mazlum” olarak görmelerindeki olumsuzluğa değindiler ve “dış mihrakların rolünü” vurguladılar (Ateşyan ve Anuşyan’ın konuşmaları ekli). Biz de aynı görüşteyiz. 2. Daire, Ermeni Patriği dahil, herkesin özgürce konuşmasına güven sağlayan bir karar vermiştir.
Biz, 1915 olaylarının ”soykırım” tanımına uymadığını belirttik ve bu savımızı bilimsel usavurmayla öne sürdük. İsviçre Mahkemesine 90 kilo Rus ve Ermeni belgesi verdik. Rus raporlarına ve mahkeme kararlarına, Ermeni devlet adamlarının ve subaylarının resmî rapor ve kitaplarına, Alman generallerinin tanıklığına dayandık. Görüşlerimiz tartışılabilir, ama bizim özgürlüğümüzü korumak, Avrupa hukukunun gereğidir.
2. Soykırım hukuki bir tanımdır. Ankara Hukuk Fakültesinde Devlet Teorisi ve Kamu Hürriyetleri alanında ders vermiş bir bilim insanı olarak yaptığım araştırmalar sonucu vardığım kanaat şudur: Osmanlı devleti, Ermeni yurttaşlarımıza karşı uygulamalarda, Ermeni toplumunu toptan yok etme amacıyla hareket etmemiştir. Bununla birlikte Birinci Dünya Savaşı sırasında karşılıklı kırım ve zorla göç ettirme (tehcir) olduğunu her zaman belirttim. Ermeni yurttaşlarımızın acılarını her zaman paylaştım. Ermenilere karşı husumet veya nefret içeren tek sözcüğümü bulamazsınız. Onların kültürümüze ve hayatımıza katkılarını her zaman vurguladık. Ermenileri değil, “büyük devletleri” sorumlu tuttuk. Bu söylemimizle de Ermeni yurttaşlarımızı koruduk.
3. Avrupa’da ve Türkiye’de barış ve kardeşliği koruyalım. “Ermeni soykırımı” iddiaları tabulaştırıldı ve Avrupa’da Türkleri aşağılamanın aracı haline getirildi. Türkler ve Müslümanlar, bugün Avrupa’nın karaderilileridir. Bırakınız mazlumları savunanlar da konuşabilsin. Ermeniler de bu mazlum kavramı içindedir. Mazlumların konuşma hakkı, Avrupa’da hoşgörünün ve kardeşliğin gelişmesi için en sağlam güvencedir. AİHM, ifade özgürlüğünü güvence altına alan kararıyla nefret söylemini de mahkum etmiş olacaktır. Biz Avrupa ve Türkiye’de barış ve kardeşlik için buradayız.
Doğu Perinçek
ulusalkanal.com.tr

http://www.ulusalkanal.com.tr/gundem/iste-dogu-perincekin-aihmde-yaptigi-tarihi-konusma-h48108.html

Telif Eseridir izinsiz kullanmayınız

Bu sayının içindekiler bölümüne dönmek için tıklayınız

Bir önceki Sayfaya Gitmek İçin Tıklayınız!

Bir sonraki Sayfaya Gitmek için Tıklayınız!

Mehmet CENGİZ Avukat

AVRUPA İNSAN HAKLARI MAHKEMESİ BÜYÜK DAİRESİ’NDEKİ SUNUMU:

Mehmet CENGİZ'in Büyük Daire'de yaptığı konuşma şöyle:
1) Bu davanın özü, “düşünce ve ifade özgürlüğü”dür. D.Perinçek hakkında, İsviçre Ceza Kanunu’nun değişik 261. maddesinde yer alan “soykırımı haklı çıkarmak” vb. suçlardan soruşturma açılmamıştır. Hakkındaki suçlama yanlıca, anılan maddenin 4. fıkrasında yer alan “bir soykırımı veya insanlığa karşı işlenmiş diğer suçları inkâr etmek” fiiline dayalıdır.
2. Daire de bunu saptamış ve bunun dışındaki hususların tartışılmasının bu davanın konusu olmadığını söylemiştir. (Prg. 53)
İsviçre Federal Mahkemesi, 17 Aralık 2007 tarihli kararında dahi;
İsviçre Ceza Kanunu'nun ilgili hükmünde, "Ermeni soykırımını inkârın da, cezai bakımdan açıkça ırk ayrımcılığı fiili şeklinde nitelendirilmediği" kabul ediliyor. (Prg. 13/3.1)
Dolayısıyla, "ırkçı söylem", "nefret suçu" gibi iddialar bu davanın konusu değildir.
2) D. Perinçek, hukuksal bir değerlendirme yapmıştır. Trajik 1915 olaylarındaki katliamları ve sürgünleri, yani o olaylardaki actus reus'u reddetmemektedir. Taraflar arasındaki uyuşmazlık, 100 yıl önce Osmanlı Devleti’nde yaşanmış olan trajik olaylarla ilgili hukuksal nitelemedir. Perinçek, o olayların “soykırım suçu” sayılamayacağı görüşünü savunmaktadır. Perinçek'in “soykırım” terimini kabul etmemesinin temel nedeni hukuksaldır ve kaynağını 1948 Soykırımı Sözleşmesi’nden almaktadır. Başvuranın, Ermenilerin uğradığı kıyım ve tehcirleri inkâr etmediği, olayların "soykırım" olarak nitelendirilmesini reddettiği, İsviçre mahkemelerinin de kabul ettiği bir gerçektir. (Prg. 11)
3) 1915’te yaşananların “soykırım” olduğu konusunda “oydaşma” bulunduğu ileri sürülemez. Nitekim 2. Daire, kararında; “Mahkeme, tarihi bir gerçeğin araştırılması ifade özgürlüğünün ayrılmaz bir parçası iken, tarihçiler arasında halen devam eden bir tartışmaya ait tarihi meseleler hakkında hüküm vermenin kendisine düşmediğini hatırlatmaktadır”. (Prg. 53)
4) 1915 olaylarıyla ilgili uluslararası bir mahkeme kararı yoktur.
2. Daire’nin kararında şu değerlendirme yapılıyor:
"Her halükarda, doğası itibariyle tarihi araştırmanın tartışmalı ve tartışmaya açık olması ve nihai sonuçlara ulaşmaya veya nesnel ve kesin gerçekleri ifade etmeye pek imkân vermemesi nedeniyle, mevcut başvurudakine benzer olaylara ilişkin olarak bir 'genel oydaşma', özellikle de bilimsel bir oydaşma olabileceği bile kuşkuludur. Bu bağlamda, işbu dava Holokost suçlarına ilişkin davalardan açıkça ayrılmaktadır".
Holokost suçu uluslararası bir mahkeme tarafından saptanmış ve sorumluları mahkûm edilmişlerdir. 8 Ağustos 1945 tarihli Londra Anlaşması'na ekli (Nürnberg) Uluslararası Askeri Mahkemesi Statüsü'nün 6. maddesinin c fıkrası ile sarih bir hukuki temeli bulunmaktadır. Nitekim AİHM de kararlarında Holoskost kapsamındaki fiillerin gerçekleştiğinin uluslararası bir mahkeme tarafından açık bir biçimde saptandığını ifade etmiştir. (Prg. 117)
5) Avrupa Konseyi'nin de "Ermeni soykırımı" iddialarına ilişkin bir kararı yoktur. Bu husus, 2. Daire Kararında da açıkça belirtilmiştir. Yalnızca 20 kadar üyenin 24 Nisan 2013 tarihinde yaptıkları bir açıklama vardır. Yine 2. Daire kararında belirtildiği gibi; "Bu yazılı beyanın bağlayıcılığı imza sahipleri ile sınırlıdır". (Prg. 29)
6) İsviçre’deki yasaklama ve D. Perinçek’in cezalandırılması günümüz Avrupa’sındaki standartlara da aykırıdır. D. Perinçek, aynı açıklamaları, aynı tarihlerde Almanya ve Fransa’da da yapmış, böyle bir yaptırımla karşı karşıya kalmamıştır.
Fransa'nın 29 Ocak 2011 tarihinde kabul ettiği, 1915 olaylarını "soykırım" olarak tanıyan yasa, Fransa Anayasa Mahkemesi'nin 28 Şubat 2012 tarihli kararıyla Anayasaya aykırı bulunmuş ve iptal edilmiştir.
Fransa Anayasa Mahkemesi kararında şu gerekçelere yer verilmiştir:
"Bir soykırım suçunu tanımayı amaçlayan bu yasama hükmü, kanunlara verilen kural yapıcı bir içeriğe hiçbir zaman sahip değildir. Ayrıca sevk edilen kanunun 1. maddesi, Fransız kanunlarıyla bu şekilde tanınmış bir veya birçok soykırım suçunun varlığını küçümsemeyi veya tartışmayı cezalandırmaktadır. Yasa koyucu, bu şekilde, kendince tanıdığı ve nitelendirdiği suçların hukuki tasnifinin ve varlığının tartışılmasını böyle cezalandırarak iletişim ve ifade özgürlüğünün kullanılmasına Anayasa'ya aykırı bir müdahalede bulunmuştur. Bu nedenle, diğer hukuki itirazları incelemeye ihtiyaç duymaksızın, sevk edilen kanunun 1. maddesinin Anayasa'ya aykırı ilan edilmesi gerekmektedir. Bu maddenin ayrılmaz parçası olan 2. maddenin de aynı şekilde Anayasa'ya aykırı ilan edilmesi gerekmektedir". (Prg. 33)
Fransa'dakine benzer gelişme İspanya'da da yaşanmıştır. İspanya Anayasa Mahkemesi, 7 Kasım 2007 tarihli kararında, "soykırımının inkarı" suçunun Anayasa ile bağdaşmadığı sonucuna varmıştır.
İspanya Anayasa Mahkemesi, bu kararında, söz konusu eylemin "nefret söylemi" oluşturup oluşturmadığını da tartışmış ve "soykırım suçunun yalnızca inkar edilmesinin vatandaşlara, belirli bir ırktan gelenlere veya inanca sahip olanlara karşı doğrudan şiddeti teşvik etmek anlamına gelmediği sonucuna varmıştır".
"Yalnızca belli olayların meydana gelip gelmediğine ilişkin sonuçlar yayımlayarak, bunlar hakkında veya bunların yasadışı niteliğine ilişkin bir değer yargısında bulunmamanın, Anayasa'nın 20. maddesinin 1. fıkrasının b bendiyle güvence altına alınan bilimsel özgürlük kapsamına girdiğini ve bu özgürlüğün ifade ve haber alma özgürlüğüne göre daha güçlü biçimde korunduğunu belirtmiştir. Son olarak, bu tutumunun tarih araştırması yapılması ihtiyacından kaynaklandığını, tarih araştırmalarının özünde tartışmalı ve tartışılabilir olduğunu, zira bunların mutlak kesinliğinin ortaya çıkarılması mümkün olmayan sav ve değer yargıları üzerine bina edildiğini kaydetmiştir". (Prg. 38)
"Soykırımın inkârı"nı genel bir cezai müeyyideye tabi tutan tek devlet olan Lüksemburg, bu fiilin cezalandırılmasını, sözü edilen "soykırım"ın "bir Lüksemburg mahkemesi veya uluslararası mahkeme tarafından tanınmış olması" koşuluna bağlamıştır. (Prg. 39)
Son olarak. Almanya Hükümeti, Sol Parti milletvekillerinin sorularına verdiği yanıtta özetle; ‘Soykırım suçu BM tarafından 1948’de tanımlanmıştır. Bu sözleşme geriye dönük olarak 1915 olaylarına uygulanamaz. Keza, soykırımı inkârı cezalandıran yasa Almanya’da uygulanamaz’ denilmiştir.
7) "Ermeni toplumunun üyeleri" kadar "Türk toplumunun üyeleri"nin "onuru" da gözetilmelidir.
1915 olaylarının “soykırım” olarak nitelenmesi, o olaylarla “Holokost” arasında paralellik kurulması planının gündeme getirilmesi ve bu amaçla propaganda faaliyeti yürütülmesi, 1965’te kararlaştırıldı. Bu propaganda faaliyetini desteklemek için “ASALA” ve “Ermeni Kurtuluş Ordusu” gibi terör örgütleri oluşturuldu. Bu örgütler, Türkiye “soykırım”ı tanımıyor gerekçesi ile Büyükelçiler, Başkonsoloslar dâhil, Türk diplomatlarını, bunların eşlerini, çocuklarını, Birleşmiş Milletlerde görevli olan bir Türk dahil 46 kişiyi, sırf Türk oldukları gerekçesi ile katlettiler, yüzlerce Türk’ü yaraladılar. 1915 olaylarının hukuksal ve tarihsel sebeplerle “soykırım” sayılamayacağını belirten bilim adamları, gazeteciler saldırıya uğradı ve uğramaya devam ediyorlar. Konu tartışılırken, bu durum da dikkate alınmalıdır.
8) Başvuru değerlendirilirken, ihlalin yarattığı sonuçlar da gözetilmelidir. D. Perinçek'e yönelik bu anti-demokratik tutum nedeniyle; "soykırım karşıtı" perspektiften yazanlar, bunu olağanüstü risk altında yaptılar. Sırf yazdığı bir yazı yüzünden Prof. Shaw topa tutuldu. Justin McCarthy’e ölüm tehditleri yapıldı. Guenter Lewy’nin son eserini yayımlayan üniversite yayınevi iki Ermeni bilim adamınca rahatsız edildi. Kısaca, açık tartışma baskı altına alındı ve üzerine bir korku perdesi indirildi.
Ancak, İsviçre Mahkemesi tarafından "kışkırtıcı" bulunan Perinçek'in konuşması, demokratik bir toplum için gerekli olan bir fikir alanı da açmıştır.
Örneğin, İsviçre Adalet Bakanı Bay Blocher, Türkiye’ye yaptığı resmi bir ziyarette, medyaya da yansıyan açıklamalarında; İsviçre Hükümeti'nin, İsviçre Ceza Kanunu'nun 261. maddesini revize etmek niyetinde olduğunu, çünkü bunun ifade özgürlüğü ile bağdaşmadığını, tarih araştırmalarını engellediğini söylemişti.
9) Irkçı kasıt D. Perinçek’in dünya görüşü ve yaşamıyla bağdaşmaz.
Ceza Hukukunda kasıt, suçun manevi unsurudur. D. Perinçek’te her kastı arayabilirsiniz, ama ırkçılık kastını isterseniz bin yıl arayın, bulamazsınız. Çünkü dünya görüşü, Bilimsel Sosyalizm’dir. Daha önemlisi, bütün ömrünü ırkçılığa karşı mücadeleye vermiştir. O nedenle beş kuşakla toplam 13 yıl hapis yatmıştır. Perinçek’in mahkûmiyet gerekçelerini inceleyiniz, hepsinde ırkçılığa karşı mücadelesini göreceksiniz. Genel Başkanı olduğu Sosyalist Parti 1991 yılında Kürt meselesindeki tavrı nedeniyle kapatılmıştır ve Doğu Perinçek bu konuda AİHM’de Türkiye Devleti’ne karşı açtığı davayı kazanmıştır. Keza, ırkçılığa karşı söylemleri nedeniyle cezalandırılmış, bu konuda AİHM’ne yaptığı başvuru da kabul edilmiştir (Bunların dosya numaraları, “21237/93” ve “46669/99”dir). Böylece Perinçek’in ırkçılığa karşı mücadelesi, AİHM kararıyla da tescil edilmiştir.
Perinçek, ırkçılığa karşı mücadelesi nedeniyle Avrupa’nın en yüksek siyasal makamı olan Avrupa Troykasının başında bulunan Lüksemburg Dışişleri Bakanı Poos tarafından resmî olarak kabul edilmiştir. Yine ırkçılığa karşı mücadelesi nedeniyle Perinçek, Avrupa Gazeteciler Federasyonu (FIDEJ) ve Irkçılığa karşı Mücadele Ligası (Liga Internationale Contre Raccism, LICRA)) tarafından 1991 yılında Altın Tüy (Plumbd’or/Golden Feder) ödülüne aday gösterildi. Perinçek, LICRA tarafından Lüksemburg’a davet edildi ve Avrupa Parlamentosu salonunda konferans verdi. Konuşmanın başlığı, “Kürt Sorunu Türk Sorunudur”.
Suç iddiasının suçlananın kişiliğine uyması gerekir. Perinçek, başkanı olduğu İşçi Partisi’nin görüş ve programlarında da belirtildiği gibi, ırkçılığa, yabancı düşmanlığına ve ayrımcılığa kesinlikle karşı olan bir siyaset adamıdır. Nitekim, Lozan Bidayet Mahkemesi'nde şunu vurgulamıştı: "Benim ırkçı ve aşırı milliyetçi olduğum ileri sürüldü. Irkçılık benim açımdan şerefsizliktir".
D. Perinçek'e yöneltilemeyecek tek suçlama, "ırkçılık"tır.
uulusalkanal.com.tr
http://www.ulusalkanal.com.tr/gundem/iste-dogu-perincekin-avukati-mehmet-cengizin-aihmdeki-konusmasi-h48111.html

Telif Eseridir izinsiz kullanmayınız

Bu sayının içindekiler bölümüne dönmek için tıklayınız

Bir önceki Sayfaya Gitmek İçin Tıklayınız!

Bir sonraki Sayfaya Gitmek için Tıklayınız!

Laurent PECH

AVRUPA İNSAN HAKLARI MAHKEMESİ BÜYÜK DAİRESİ’NDEKİ SUNUMU:
Laurent PECH’İN konuşması şöyle:
(1) Temel ilkeler
Sayın yargıçlar, konuşmama iki temel ilkeyi hatırlatarak başlamama izin verin;
Eğer ifade özgürlüğü kesin bir hakkı değil de daha çok uygulanması sınırlanabilir ve şartlandırılabilir bir hakkı garanti ediyorsa ;
Daha evvel arkadaşımın da belirttiği gibi, kamu erkinin bu hakkı keyfi veya nispetsiz bir şekilde sınırlaması değil de tam tersine bazı şartlara uyarak sınırlaması uygunsa ;
Özünde, demokrasilerimizde, özgürlük kanununda, sınırlamada ve istisnada var olur.
(2) İtirazlar
Bu çerçevede mevcut davada, mahkemenizin hiçbir şekilde Ermeni halkının, 1915 senesinden itibaren maruz kaldığı katliamların ve zorla göç ettirmelerin varlığı ile ilgili olarak veya bu olguların İsviçre Ceza Kanunu bağlamında « soykırım » olarak tanımlandırılabilmesi ile ilgili olarak karar alma zorunluluğu olmadığını hatırlatmak önemlidir.
Dava, bu olayların « soykırım » olarak tanımlandırılmasını tartışma hakkının ifade özgürlüğü tarafından korunup korunmadığına karar vermek üzerinedir.
Müvekkilimiz hiçbir zaman katliamların veya tehcirin varlığını tartışmamış veya bu olguları haklı çıkarmaya çalışmamıştır.
Öte yandan, müvekkilimiz asla Ermenilere karşı nefreti kışkırtma amacı gütmemiştir.
İsviçre Hükümeti tarafından sunulan yazılı müşahadeler bu konuda bazı yanılgılar içermektedir. Bu bağlamda, davamızın, içtihatlarınız temelinde olgunlaşan Holokost’un inkarı üzerine ilkeler temelinde çözülemeyeceğini tekrar etmek önemlidir. Çünkü müvekkilimiz hiçbir şeklide 1915’ten itibaren işlenen suçları inkar etmemiş veya haklı göstermeye çalışmamıştır.
(3) Uygulanması gereken ana ilkeler
Dava, azınlıkta kalan, kamu yararının tam olarak sağlanmadığı konularda tartışma yaratan görüşlerin savunulması hakkının kapsamını mahkemenizin karara bağlaması üzerinedir.
Bu çerçevede, bugüne kadar içtihatlarınızın temelini oluşturan ana ilkelerin, özellikle de aşağıda saydığımız üç ilkenin tekrar doğrulanmasını diliyoruz ;
- İlk olarak, ifade özgürlüğü, sadece lehte veya farklı ve saldırgan olmayan « bilgi » ve « fikirleri » kapsamaz ayrıca inciten, telaşlandıran ve şok edici fikir ve bilgileri de kapsar ilkesi;
İkinci olarak, tarihi gerçekleri araştırmak ifade özgürlüğü kapsamındadır ve mahkemenizin halen tartışılmakta olan tarihi sorunlarla ilgili karar vermek gibi bir görevi yoktur ilkesi;
Son olarak, geçen zaman, ifade özgürlüğünün lehine olmalıdır ilkesi.
(4) Çözüm
Davamıza dönersek, mahkemeniz içtihatları « Türklük »ü yerenleri ve 1915 olaylarını soykırım olarak nitelendirmeyi ceza kovuşturmasına tabi tutanları cezalandırırken, 1915 olaylarının soykırım olarak nitelendirilmesini tartışma hakkının korunması bize mantıklı gelmektedir.
Söz konusu suçlarda, bir grubun kimliğine saldırı teşkil etmesi nedeni ile soykırımı bir kavram olarak kullanmayı reddetmeyi cezalandırmanın gerekliliğini ileri sürmek, ifade özgürlüğü hakkı ile uyuşmamaktadır çünkü kimlik kavramı net değildir ve bu kavramın kullanımını kabul etmek pek çok suistimalin gerçekleşmesine yol açacaktır.
Bir mahkemenin, nesnel bir tutumla tarihsel dramların, bir milli, bölgesel veya yerel kimliğin yaratılmasına katkıda bulunacağına veya bu kimliklerin oluşumunda payı olacağına nasıl karar verebileceğini ve yine, bir başka ülkenin yasama organının geçici çoğunluğu tarafından, bu tarihsel dramların, hukuki olarak farklı biçimde nitelendirilmesinin yasaklanmasının uygun bulunmasını anlayamıyoruz.
(5) Karşılaştırılmalı hukuk
Her şekilde, 17 Aralık 2013 tarihli karar, karşılaştırmalı hukuk alanındaki son gelişmeleri dikkate aldığı için selamlanmalıdır.
7 Kasım 2007 tarihli İspanyol Anayasa Mahkemesi’nin ve 28 Şubat 2012 tarihli Fransız Anayasa Konseyi’nin kararları, ayrıca Birleşmiş Milletler’in Sivil ve Siyasi Haklar Sözleşmesi’nin 19’uncu maddesi tarihsel olaylarla ilgili görüşlerin yanlış veya doğru olmayan yorumlar içermeleri suçlaması ile cezalandırılmasının ifade özgürlüğü ile bağdaşmadığını onaylamaktadır.
Bir ülkenin resmen bir olayı soykırım olarak tanıması hakkının, bir ülkeye başka bir ülkenin tarihi ile ilgili olarak karar verme hakkını tanımasına ve uzlaşıdan çok bölünmeye sebebiyet vermesine rağmen tartışmıyoruz.
Tartıştığımız, bir yasama organının tarihi bazı olaylarla ilgili hukuken yaptığı tanımlamanın tartışılmasının cezalandırılmasını öngören cezai düzenlemelerin Sözleşmenin 10. maddesine uygunluğudur.
Oysaki ifade özgürlüğünün, temel hedeflerinden bir tanesinin de azınlıkta kalan veya popüler olmayan görüşlerin korunması olduğunu hatırlamak önemlidir.
(6) Karşı argümanlar
Meslektaşımın da ifade ettiği gibi İsviçre Hükümeti, davamızda İsviçre Ceza Kanunu’nun 261bis maddesinin uygulanmasını haklı göstermek için tehlikeli iddialar içeren pek çok argüman ileri sürmüştür.
Bize kalan zamanda, bir taraftan uluslararası hukuk öbür yandan Avrupa Birliği Hukuku alanlarında iki temel prensibin yanlış bir biçimde yorumlanmasından söz edeceğiz.
İlk olarak, İsviçre Ceza Kanunu’nun tartışmalı kanun maddesi, 1965 tarihli Her Türlü Irk Ayrımcılığının Ortadan Kaldırılmasına İlişkin Uluslararası Sözleşmesi’nin İsviçre tarafından kabul edilmesi üzerinden haklı gösterildi.
Söz konusu sözleşme, hiç bir şekilde, İnkarcılık konusunda cezai yaptırımların uygulanmasını dayatmamaktadır. Eğer durum iddia edildiği gibi olsaydı sözleşmeyi kabul eden pek çok ülke benzer düzenlemelerde bulunmuş olurdu.
Fikir ve ifade özgürlüğünü koruyan Birleşmiş Milletler Uluslararası Sözleşmesinin 19. maddesine değinilmemektedir. Oysaki, Birleşmiş Milletler’in, İnsan Hakları Komitesi’ne göre « tarihi olaylar üzerine fikirlerin ifadesini cezalandıran kanun maddeleri, Sözleşmeyi kabul etmiş olan ülkelerin yükümlülüklerine aykırıdır(...). »
AB Hukuku’na gelirsek, İsviçre Hükümeti ve diğer müştekiler tarafından, soykırımın inkarının cezalandırılmasını haklı çıkarmanın kanıtı olarak; « Avrupa sistemi içinde insan haklarını korumak » bir zorunluluk haline geldiği öne sürülmüştür ki tamamı ile yanlış bir biçimde yorumlanmıştır.
Müzakerelerden 7 yıl sonra alınan, ifade ettiği ilkelere değin birçok istisna ve aykırılık öngören, 2008/913 bağlamında alınan karar şaşırtıcı değildir.
AB Hukuku’nun, sadece, davranış bir grup insana veya bir grubun mensuplarına karşı şiddet ve nefreti kışkırtmaya yönelik olduğu zaman, soykırım suçlarının inkarı, haklı veya normal gösterilmesini cezalandırmayı dayattığının altını çizmeme izin verin.
Başka bir deyişle, AB Hukuku, örneğin tarihte işlenmiş suçların hukuki nitelendirilmelerini tartışan ifadeleri değil sadece « nefret suçu » içeren ifadelerin cezalandırılmasını dayatır.
Hiçbir özel ceza düzenlemesi genel olarak inkarın cezalandırılmasını gerektirmez.
Yukarıda bahsedilen karar çerçevesinde, son olarak, karar üye devletlerin ifade özgürlüğüne karşı düzenlemeler yapmasını haklı göstermez.
Not düşeriz ki, 27 Ocak 2014 tarihinde, AB üyesi 13 devlet, Uluslararası Ceza Mahkemesi Statüsü’nün 6, 7 ve 8’inci maddelerinde öngörülen suçların haklı gösterilmeye çalışılması, inkar edilmesi veya normal gösterilmeye çalışılmasını özel olarak cezalandırılmasını tutarlı bulmamıştır.
Her şekilde, davada uyuşmazlık teşkil eden durum AB Hukuku çerçevesi içinde düzenlenmemiştir.
(7) Sonuçlar
Sonuç olarak, bize göre, davamızda uyuşmazlık konusu olan düzenlemelerin ifade özgürlüğü ile uyumlu olduğunu ifade etmek uluslararası hukuk ve karşılaştırmalı hukuk ekolüne aykırıdır.
Aynı şekilde, İsviçre Ceza Kanunu’nun söz konusu maddesinin « İnsan Haklarını Koruyan Avrupa Sistemi » ne dayandırılması yanlıştır.
İfade özgürlüğü hiçbir şekilde bu hakka, bir zaman diliminde, bir ülkedeki çoğunluğun isteği üzerine ceza kavramı olarak soykırım kavramının genişletilmesi yolu ile saldırıda bulunan « tarihsel devlet gerçeklikleri »ni hoş görmez.
Son olarak, unutmayalım ki bir çok tarihçi, son senelerde, « özgür bir ülkede, tarihsel bir gerçeğin tanımlandırılması siyasi erkin görevi değildir » veya « kanun yolu ile dayatılan devlet gerçeklerinin hukuki uygulanışının entellektüel özgürlük için vahim sonuçlara yol açabileceği » görüşünü savunmuştur.
Bu görüşü savunmaktayız ve mahkenin bize katılacağını umarız
Teşekkürler."
ulusalkanal.com.tr
http://www.ulusalkanal.com.tr/gundem/iste-dogu-perincekin-avukati-laurent-pechin-aihmdeki-konusmasi-h48132.html

Telif Eseridir izinsiz kullanmayınız

BİLGİ PAYLAŞILDIKÇA KIYMETİ ARTAR!

Hazırlayan Mahmut Selim GÜRSEL yazışma adresi corumlu2000@gmail.com

DİKKAT ! BU BİLGİ TELİF ESERİ OLUP YAZARI VE YAYINEVİMİZDEN İZİN ALINMADAN KULLANILMAMALIDIR

Hukuka, Yasalara, Telif ve Kişilik Haklarına saygılı olmayı amaç edinmiştir.