ALPAY

Elinizde bulunan bu çalışmanın sizlere ulaşması için günlerini veren bu çabası için şükranlarımı sunarken, bu çalışmada da benim ufacık bir katkımın da bulunması beni bahtiyar etmiştir.

Bu çalışma ile sizlerde bazı bilgileri edinmiş ve faydalanmış olarak uzun yılların birikimlerinden aydınlanacağınızı göreceksiniz.

Bilgi; yazılmadıkça kaybolmaya açık birikimlerdir. Her insan bir kitaptır; onu okumamız gereklidir.

Tanımadığımız ve anlamadığımız kişiler hakkında nasıl kararlar veremezsek; bir çalışmayı da incelemeden, okumadan karar veremeyiz.

Mahmut Selim GÜRSEL

BU ÇALIŞMA TELİF ESERİDİR İZİN ALMADAN KULLANMAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

Atilla ALPAY
1955 Yılında Çorum da doğdu. 1975 yılında İstanbul Devlet Güzel Akademisine girdi. 1981 yılında Yüksek İçmimar ve Endüstri Tasarımcısı olarak Meslek hayatına atıldı.Çeşitli atelyelerde dahili dekorasyon projeleri ve İçmimari işleriyle meşgul oldu. Ramada , Hilton ve MNG Holding’ in İnşaat firmalarında ince yapı şantiye şeflikleri ve tasarım, içmimarlık, proje ve uygulama hizmetlerini yürüttü.
TBTAK Bilim Adamı Yetiştirme Gurubu Başkanlığınca tertiplenen Proje yarışmalarında 1974 biyoloji ,1977 ve 1981 yıllarında da Tıp Teşvik Ödüllerini kazandı. Çorum ve çevresinin Kelebek ,böcek ve fosil ve mineral kolleksiyonlarını yaptı.
Tarihi Çevreye duyarlı ve bir Çorum Sevdalısı olarak şehrimizin bütün Tarihi evleri ve yapıları ile doğal çevresinin dia filmlerini çekti. Aynı yıl Safranbolu Evleriyle alakalı 22 dakikalık bir belgesel film yaptı.. Eti folklor ve turizm derneğinin katkılarıyla ve maddi yardımlarıyla 1981 ve 1984 yıllarında Eski Çorum Evleri konulu fotoğraf sergilerini açtı.
İnşaat ve ince yapı işleriyle içmimarlık hizmetlerini geçtiğimiz körfez krizinde bırakarak yayın hayatna atıldı. Denizli ve Fethiye televizyonlarında program yapımcılığı yaptı. Belgesel filmler çekti ve drama senaryoları yazdı. Şehrimizde Konur Fm ve Çağrı Fm de Programcılık, Hakimiyet Gazetesinde Köşe Yazarlığı, Lider, Yenigün ve Çorum’un Sesi gazetelerinde de Yazı İşleri Müdürlüğü yaptı.
Üç yıl Çorum İlahiyat Fakültesinde Türk ve İslam Sanatı Tarihi dersleri verdi.
1997 yılında Türkiye Diyanet Vakfı ve Çorum İlahiyat Fakültesince tertiplenen “Tarihte İz Bırakan İskilipli Alimler” Sempozyumuna katılarak , “ İskilip tarihi Çevresinin Önemi ve Korunması’na dair” hazırladığı tebliği sundu. Ertesi yıl bu tebliğ ,sempozyuma katılan diğer tebliğlerle birlikte Türkiye Diyanet Vakfınca basılarak kitap haline getirildi.
Çorum Tarihi Çevresi konulu ev “Eski Çorumdan Kalanlar” isimli son fotoğraf sergisini 2000 yılında Devlet Güzel Sanatlar galerisinde açtı ve dia gösterisi yaptı.
Hayatında en büyük yeri işgal eden “Tarihi Çevre Korumacılığı, Türk ve İslam Sanatı Sanatı ile Osmanlı Kültürü ”adına hem ülkemizin hem de Çorum’ un en büyük film Kolleksiyonlarından birisini vücuda getirdi. Çorum Tarihi Evleriyle,Çorum Kültürü ve Folklorü ile ilgili çalışmalarını da bir Cd’ de topladı.
Şehrimizde birçok yerde ve zamanda Osmanlı Sanatı konferansları verdi ve film gösterileri yaptı. Çorum Belediyesinin tertiplediği Hitit Festivallerinde de etkinliklere katılarak plaketlerle ve çeşitli dernekler tarafından da ödüllerle taltif edildi.
Bütün bu çalışmalarının yanısıra aynı zamanda içki ,sigara , uyuşturucu ve cinsel hastalıklarla mücadeleye de kendini adayan Alpay; geçtiğimiz günlerde İstanbul Yeşilay Genel Merkezi tarafından Çorum Yeşilay Temsilcisi olarak görevlendirildi.
Aynı zamanda Mimar Sinan Üniversitesinde Osmanlı Sanatı Tarihi ile ilgili doktora çalışmalarını da yürüten ve çeşitli konulardaki kitaplarını tamamlamaya çalışan Attila Alpay’ ın ilmi, siyasi ve Çorum Tarihi konularında dergi ve gazetelerde yayınlanmış bine yakın da makalesi bulunmakta.
Bir tarihi çevre araştırmacısı, fotoğraf sanatçısı, gazeteci,yazar ve musikişinas olarak gençlerin ve halkın eğitimine, bilinçlenmesine ve aydınlanmasına kendini adayan bir insan olan Attila Alpay,evli ve üç çocuk babası..Mahalli basında yayınlanmakta ve Internet’te Yazarımız http://corumlu2000.dergisi.info Çorumlu2000 Aylık Kültür Sanat ve Tarih ve Edebiyat yazıları yayınlanmaktadır

BU ÇALIŞMA TELİF ESERİDİR İZİN ALMADAN KULLANMAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

9 ŞUBAT DÜNYA SİGARAYI BOYKOT GÜNÜ...
15.yüzyılda Akdenizdeki İspanyol, Ceneviz ve Venedik korsanlarının Piri Reis ve Barbaros’ların önünden kaçarak yeni yağma alanları bulmak ve yeni soygunlar yapmak bahanesiyle sığındıkları kıtada buldukları bu zehirli ot; yani Tütün yine onlar eliyle önce Avrupa ya getirilmiş ve oradan da Frenklerle olan ilişkilerini ilerletenler eliyle de bütün Osmanlı ülkesine oradan da tüm Asya’ya hızla yayılmıştır.
Dünyanın en güzel coğrafyasındaki ülkemizin ikliminin ; tütüne elverişli olması neticesi hızla her tarafta ekilmiş , önceleri çubukla içilmiş sonra nargile ile denenmiş ve yüz yıldır da makinalarla sigara şekline getirilip insanların istifadesine ( !) sunulmuş bulunmaktadır.
Sömürgeci haçlıların bizim iyi sigara içtiğimizi keşfetmeleri bana göre son iki bin yılın en büyük keşfi olmalıdır.Çünkü makalenin ortasındaki sigara paketi 95 yıl önce Almanya Dresden’deki Dünyanın en büyük sigara fabrikasında imal edilmiş ve Müslümanları kandırmak için “ Selamualeyküm ” ismi verilmiş olan ve bugünkü “Salem ” sigarasının Ata’sı olan sigara paketidir.
Bu dehşet verici hadise gibi araştırmalarımız neticesi böyle nice reklam tuzaklarını ve insanlarımızı kandırmaya yönelik sigara türlerini de antikacı ve koleksiyonculardan -ancak resimlerini- ele geçirmiş bulunmaktayız.(Ganimetimiz arasında (!) üzerinde Besmele yazılı paketlerden tutun da Selahattin Eyyubi’yi at üzerinde sigara içerken gösteren paketler ve “Mekke” yazılı sigaralar da bulunmaktadır.)
Nihayet Cumhuriyetle birlikte ülkenin en büyük lokomotif sektörü olan Reji idaresi Fransızlardan alınarak İnhisarlar idaresine tahvil olunmuş ; sonra da Tekel adını almış ve gittikçe büyüyerek 3-5 milyon insanın bu sayede ekmek yediği (!) bir sanayi dev’i olup çıkmıştır.
Ama her gelen iktidarın gafleti neticesi yabancılar –uzmanlarıyla- sigaramıza el atarak Samsun ve Maltepe haricindeki bütün Türk sigaralarına toz şeker ,kakao ve Alkol kattırmış; onu katmerli bir zehir haline getirtmiş ve bizlere yeniden “ buyrun buradan yakın” diyerek bizim tütünümüzü bize yeniden ikram etmiş bulunmaktadırlar.
Sonra “Sizin tütününüz de çok meşhurdu canım” diyerek ülkemize şilepler dolusu kendi Tütünleri olan sulak yerde büyümüş, radyoaktif hormonlu Virginyalarını ve bundan mamül sigaralarını sokuşturmuş ve artık ülkemizi kanserin kucağına da iyice yerleştirmiş olmaktalar.
Bu sayede “Canım Türkiye’m ” günde seksen milyon doları her sabah yakarak akşama kadar tüketen ve ertesi gün bir o kadarını daha yakarken hem kendini hem de gelecek nesillerini “yaktığını ” fark etmeyen bir ülke olup çıkmıştır.
Kendi sigaralarının reklamlarında oynayan kovboyun Akciğer kanserinden ölmesine aldırmadan hemen yerine dublörünü yerleştirenler ; bizlerden bir plastik damar karşılığında yüz elli kamyon buğday istemekte ve Devletimiz de günde iki yüz elli insanımızı by-pass ameliyatı ettirerek savunma bütcesi kadar bir parayı sigaranın açtığı bu yaraları sarmaya harcamaktadır.(Bir anjiyonun devlete maliyeti dokuz,bir bypass ameliyatının maliyeti ise elli milyar liradır. )
Sigara tütün ,alkol ,uyuşturucu ,kola ,fuhuş,aids ,frengi zinciri gibi çoğu ithal bir sürü felaketin milli hasletlerimiz olması kadar bendenize utanç veren bir başka konu daha yoktur.Bu özelliklere sahip olan Müslüman Türk insanı profili ne yazık ki hep tekrarlanan “yüzde doksan dokuz safsatası” içine girmekte ; gerçekte ne olduğumuzu veya ne olmadığımızı da kimse bilmemektedir.
Sigara ile mücadele için çıkarılan 4207 sayılı kapalı yerlerde sigara içmeme yasağı tiryakilerin dışarı uğramasına sebep olmuştur. Ama ülkenin büyük bir kısmı hala soğukta da olsa sigaralarını tüttürmeye devam etmektedirler.
Eğer kendimizi ve ülkemizi biraz seviyor ve kendimize biraz acıyorsak; bu “ korkunç zehiri ” bir an önce bırakalım ve herkesin de kurtulması için çaba gösterelim. Zira bundan büyük bir Milli Dava olamaz. Her türlü milli meselemizi de ancak yaşayan ve sağlıklı insanlar çözecektir. Ulu mezarlıktaki ölülerimiz değil...
Saygılarımızla….

BU ÇALIŞMA TELİF ESERİDİR İZİN ALMADAN KULLANMAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

YEŞİLAY'DAN HABERDİR ALBAYRAK İLKÖĞRETİM OKULU

Yeşilay ikinci kez Albayrak'ta…
Türkiye Yeşilay Derneği Çorum Şubesi ilimizdeki okulları dolaşmaya öğrencilere sigara alkol ve bağımlılık yapan maddelerin zararlarını anlatmaya devam ediyor. Öncelikle sigaradan başlayarak gençlerimizin ruh ve beden sağlığını tehdit eden tüm faktörlere savaş açtığını kaydeden Türkiye Yeşilay Derneği Çorum Şubesi Başkanı Attila Alpay da gönüllü bir insan olarak okulları dolaştıklarını ve bunu yıllardır sürdürdüklerini, kimseden de bir şey beklemediklerini belirterek şunları söyledi :
"Geçtiğimiz g ün ikinci kere Albayrak ilköğretim okuluna davet edildik ve peş peşe iki konferans verdik.Yeşilay genel merkezinin verdiği yetki ile bilindiği gibi çağırılan her yere giderek insanları bilgilendiriyor ve ilköğretim okullarında da sigara ,kola ve enerji içecekleri ile sağlıklı beslenme konularını da kapsayan madde bağımlılığı ile mücadele seminerleri veriyoruz.
Zararlı maddelerin tüketimindeki artış gençlerimizin ruh ve beden sağlıklarını da tehlikeye atmaktadır. Öğrencilerimizin olduğu kadar ebeveynlerinde bilgilenmeye ve konunun takibini yapmaya şiddetle ihtiyaçları vardır. Eğitimcilere ve velilere çok iş düşmektedir.
Bu okula da ikinci gelişimiz. Okulumuzun gayretli ve çalışkan Müdürü Sn.Salim Söylemez beyefendi son derece güzel bir salon hazırlamış.Teknik donanım da muhteşem. Bizi davet ederek teveccüh gösterdikleri ve bilhassa genç öğrencileri bilgilendirmemize imkân sağladıkları için kendilerine Türkiye Yeşilay Derneği adına çok teşekkür ediyor sonsuz şükranlarımızı sunuyoruz."

BU ÇALIŞMA TELİF ESERİDİR İZİN ALMADAN KULLANMAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

ALKOLE VE SAFAHATA HAYIR
Yılbaşı alkol bayramı değildir; böyle günlerde insanlarımız sefahat tabloları çizmemelidirler. Yılbaşlarında bilhassa alkol tüketimin had safhaya çıkıyor. Bu gecede işlenen suçlar ve yapılan trafik kazalarının aylık bilançolara eşdeğer olduğunu da istatistiksel olarak görülmektedir.
Milli gelenek ve dini bayramlarımız arasında Noel kutlama ve yılbaşı eğlencesi diye bir şey yoktur. Bunlar Hıristiyan batı dünyasının bize göre çirkin adetleridir. Bir Peygamberin doğumu içki içerek fuhuşla ,kumarla ve kepazeliklerle kutlanmaz. Eğer dünya globalleşiyorsa buna inananlar bizim adetlerimize neden hassasiyet göstermezler. Çılgınlar gibi içki içerek sarhoş olmak, zorla kazandığı paraları ,çoluk çocuğunun nafakasını bir gecede içki ve kumar masalarında harcamak bize yakışan hal ve hareketler hiç değildir. Bir geceden bir şey olmaz diye düşününler her türlü kötülüğe böyle gecelerde başlamakta; bir günah gecesinin acısını bütün bir ömür boyu maddi ve manevi felaketlere uğrayarak çekmektedirler.
Öte yandan dünyadaki Müslüman katliamlarının bu günlerde artması ,hepsi sivil çok sayıda suçsuz Müslüman kardeşimizin muhtelif ülkelerde şehit edilmesi, ülkemizde de terör estiren ve hıyanet içinde bulunan bazı gurupların azgınlıklarını artırmaları yüreğimize büyük acılar yerleştirmektedir. Dünyanın içinde bulunduğu bu felaketler ortamında yaşadığımız elim kayıplarımız için dua ve tefekkür etmekten; çalışkan olup işlerimizi ve ekonomimizi kurtarmaktan başka bir çare yoktur.
Basında yılbaşı için gereken önlemler diye polisimizin sarhoşlarla ve çıkaracakları olaylarla meşgul olmaları, eğlence yerlerini kollamaları ve otomobil kullanamayacak derecede alkol alanları evlerine bırakmaya çalışmaları Türk-İslam toplumuna yakışan işler değildir. Biz ülkemizin terör yaraları aldığı; İslam Dünyasının kan, katliam ve ateş denizinde boğulduğu, İslam coğrafyasının Amerikan ve İsrail işgalinde olduğu bir dönemde hangi halimize keyfedeceğiz ve işrete dalacağız. Garptaki Müslüman’ın acısını şarktaki duymazsa tam iman etmiş sayılır mı? Türk ve İslam ahlak ve aile yapısına aykırı işret tabloları, magazin basınının sosyete ve zenginlerin sefahatine yönelik eğlenceleri ve bunların çarpık-rezil yaşantıları yetmiş milyonluk bu fakir ülkeye hala dayatılmak istenmektedir. Medyanın büyük bir kısmı da bu ihanetin maalesef içindedir.
Yılbaşı eğlencelerini, bunu alkol bayramı yapanları, sefahat ve rezalet tabloları çizerek bunları bu aziz milletin bayramı veya geleneği yapanları ve bunları milletimize dayatanları şiddetle protesto ediyor; tüm hemşerilerimi işgal altındaki İslam coğrafyasında suçsuz yere katledilen tüm Müslüman kardeşlerim için duaya ve saygıya davet ediyorum.

BU ÇALIŞMA TELİF ESERİDİR İZİN ALMADAN KULLANMAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

ALKOLİZM VE GENÇLİĞİMİZ

BU ÇALIŞMA TELİF ESERİDİR İZİN ALMADAN KULLANMAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

AMERİKAN MUHİBLERİNE SAYGILARIMIZLA...
Millî Mücadeleden önce yurdumuzda birçok yabancının gelip bizi kurtarmasını ve ihya etmesini bekleyen ve çoğu - maalesef- Avrupa da okumuş eli kalem tutan münevver ve entelektüel aklı evveller böyle birçok cemiyet kurmuşlar ve uzun süre icra-ı sanat (!) eylemişlerdi.
Bunlardan Amerikan Muhipleri - yani amerikan dostları veya sevenleri - cemiyeti en meşhurları olup maruf yazar Halide Onbaşı - Halide Edip Adıvar ve eşi doktor tıp bilimci Adnan Adıvar’da bu cemiyetin murahhas azaları idiler. Bunu daha birkaç yıl evvel Çanakkale’de iki yüz bin şehit vererek kovaladığımız İngilizlere sempati duyan “ İngiliz muhipleri cemiyeti” üyeleri takip eder ve peşinden de buna benzerleri takılır giderdi.
Bence hemen hepsi büyük bir hıyanet-i vataniye içinde olan bu teşkilatların günümüze sarkan üyelerinin sayısı kanaatimce milyonlarla ifade edilebilmekte ve yine o zaman olduğu gibi bugünde bu insanlarımız ne yaptıklarını hâlâ bilmemektedirler.
On bir kahraman subayımızın ABD’liler tarafından esir alınmaları, karakollarına Peşmergelerle birlikte baskın düzenlemeleri, Barzani ve Talabani haini ile ortak hareket etmeleri, kasaları kırmaları, uydu sistemini ve bilgisayarları parçalamaları ,evrakı ve parayı çalmaları bence çok üzücü, onurumuzu kırıcı ve milletimizi derinden yaralayıcı bir harekettir.
Evimin kapısına atılan tekme ile oradaki karakola yapılan baskının bence hiçbir farkı yoktur.
Bir vatanperver olarak yüreğimdeki yangını ifade etmek mümkün değildir. His ettiğim derin acı ise kelimelerle bile anlatılamaz.
Şimdi yıllardan beri ABD güdümlü politikalar izleyenlere soruyor ve kocaman harflerle gökyüzüne yazıyorum:
NASSIL!
Master yapmaya gittiğiniz ve “imkan olsa da buralardan gelmem” dediğiniz ve bayıldığınız o ülkenin işte içyüzü.
Her gün yirmi milyon dolar ödediğiniz amerikan sigarası tröstleri kanalıyla İsrail devletinin hazinesine giden paranın kaynağı sigara tiryakilerimiz.
Daha devam edecek misiniz onun Virginya tütününü, viskisini,kolasını ve daha bilmem nelerini içmeye.
Sevgililer günü’nü yani sen valentin day’ ini kutlamaya.
Müziğini dinlemeye, kıyafetlerini giymeye, evde annenizin veya eşinizin pişirdiğini yemeyip hamburger vb. şeyler yemeye.
Okulunuzun mezuniyet töreninde sevinerek keplerinizi havaya fırlatmak gibi Amerikan adetlerini gelenekselleştirmek için haykırmaya.
(Askerlerimiz orada sorguda iken-Fatih üniversitesindeki törende sekiz yüz öğrencinin keplerini havaya fırlatmalarını şiddetle kınıyorum). Kristmaslarında evinize bacasından girecek olan Noel babayı beklemeye, çam süslemeye ve çocuklarınızı kandırmaya devam edecek misiniz.?
Cenaze merasiminde camii avlularında kara gözlükler takıp ağlamaklı pozlar vererek ; ölenlerinizin tabutu giderken alkış tutmaya.
Türk lirası yerine her işinizi dolarla görmeye ve Kaliforniyalı hayaller kurmaya. Elinizi kalbinizin üstüne koyup, onun milli marşını dinleyerek şerefiniz ve namusunuz (!) üzerine vatandaşlık yemin etmeye devam edecek misiniz ? (En muhafazakar gazete ve tv’lerimizden birisinin sahibinin yavrusu veya veliahdı geçen yıl ABD vatandaşlığına geçiş töreninde objektiflere böyle yakalanmıştı)
Nikah törenlerinde ilgili memura “ iyi ve kötü günde” dedirterek kilise nikahı benzeri işler tertiplemeye
İki atom bombası ile yüz elli bin suçsuz insanı birkaç saniyede yerde bir avuç kül ve bir yağ lekesi haline getirerek öldüren; geri kalanlarını radyasyonla kirletip nesillerini kanser ederek milyonlarını katleden
Kendi ülkesindeki Kızılderililerin kökünü kazıyan
Fakir Afganistan’da binlerce masum insanı dev bombalarla paramparça ederek , sağ kalanlarının da kafasına torba geçirip okyanus aşırı esir kamplarına götüren
Bosna’da-Kosova’da Sırp Kafiri bir Çanakkale Savaşı kadar Şehit veren o mazlumları katleder,hanımlarının ırzlarına geçer,altmış bin çocuğu acımasızca öldürürken seyreden
Şimdi de Irak’ta, koca bir ülkeyi ele geçirip petrollerine konarak, insanlarını esir alan ve hemen her gün yeni katliamlar yaparak biraz daha kök salan
Bütün bunlara terörle mücadele maskesi takarak, cinayetlerine her an dünyanın bir yerinde yenisini ekleyen
İnsanlarının çok yemekten ve dünyayı sömürmekten çatladığı bu milletin medeniyetine (!) hâlâ alkış tutmaya devam edecek misiniz?
Kahraman subaylarımızın kafasına torbalar geçirerek yanlarındaki Peşmerge hainlerinin alaycı bakışları altında , onları esir alıp ellerini kelepçeleyerek götüren ve iki gündür hiç sesleri çıkmayan , bir resmi açıklama bile yapmaya tenezzül etmeyen ABD nin içimizdeki sevgili hayranları
Çift pasaportlu mastırcılar, bilmem kaçıncı dereceden masonlar, duayenler,tarihi eser kaçakçıları, ofşor bankerleri,kumarbazlar,teolar ,ceolar ve bilmem ne o lar
Green card bekleyenler..Orada işkence var diye ülkemi karalayıp mülteci numaralarına yatanlar
Yatlarına İngiliz ve Amerikan bayrağı çekenler
“İşte elimden gelen buu” mealindeki İngilizce şarkılar okuyup örövizyonda birinci olduk deyu sevinçten havalara zıplayan muganniyeler…”
Hayranlık duyduğunuz medeniyetin bu aziz ülkede zoraki yaşayan ABD mandacıları
nasıl?
İşte bayıldığınız millet ve onun işgalci, soyguncu,emperyalist ,zalim ve merhametsiz medeniyeti
Bu ülke bana (!) değil üç-beş pasaport,yok yeşil veya pembe kart
Hatta bir trilyon dolar verse, dünyaları ; kainatı önüme yığsa
Elimi “vatan ,vatan” diye çarpan şu mangal yüreğimin üzerine koyup başka bir ülkenin milli marşını söyler veya vatandaşlığına geçer miyim ?
On bir kahraman Mehmetçiğimin postallarının bir bağcığına değişir miyim acaba bunları (Hepsine şimdilik geçmiş olsun diyebiliyor, o peygamber ocağı mensuplarını tertemiz alınlarından öpüyorum.)
Bunu da yazdım önümdeki veresiye defterime
Doğruları yazan kalemimi kulağımın arkasına taktım yine
Çekmecemde büyük-büyük dedem Maraşlı Sütçü İmam’dan yadigar dönerli altıpatlarımla bekliyor;
Akademiden Hocam H.Yavuz’un dizeleri ve boğazımda bin bir düğüm haykırıyorum:
“Acılar kaldıysa dünden bugüne,
Elbet sorulacak bir hesap vardır”
Birazdan akşam olacak.
Tersine dönen bu dünyada güneşin yeniden doğudan doğacağı; işlerin yoluna gireceği günler yakındır.
Kepenkleri kapatmama az kaldı…

BU ÇALIŞMA TELİF ESERİDİR İZİN ALMADAN KULLANMAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

ASMALI ÇORUM EVLERİ.
Çorum’ da yaşayan herkesin yıllarca gözünden kaçmış çok önemli bir ayrıntı vardır ki bunlar da “ Asmalı eski Evlerimiz ”dir.
İnsanların daha beton kozalarda yaşama biçimini bilmediği bir elli yıl öncesinden kalan bu eski evlerdeki tarz-ı hayat ; aynı zamanda dünyanın da en uygun ve en doğru; hatta sağlıklı ve mutlu bir yaşama biçimiydi.
Evlerin çoğu tek katlıydı. Büyük bir at arabası kapısı ve yanında bir de insan girişine ait masif çamdan tek bir kanat bulunurdu.Fakat kimsenin akıl erdiremediği ; bu evlerin dışına yani yol üzerine sokaklara ve bu eski binaların bir kenarına kimlerin bu “asmaları ”diktiğidir.
Başka illerin veya bölgelerin eski evlerinde bu gelenek pek yoktur. Varsa da hep içeride bahçede veya avludadır. Ama bizim Çorum Evlerinde binanın dışına,sokaklara, duvarların dibine bu asmalar çubuklanmış ve yine duvara bitişik bir şekilde büyütülmüş; dal budak salınca da daracık sokaklara salınarak karşı evlere atılan tellere veya iplere sarılmış ; bulunduğu bölgeye hem gölgelik getirmiş hem de gelen geçenin yemesi için salkımlara izin verilmiş.
Genellikle tek katlı ve toprak tuğlalardan veya kaba taş örgüden oluşan duvarların önünde ana giriş kapılarının bir kenarında nazlı nazlı salınarak yükselen ve zaten daracık sokağı kucaklayarak uzayıp giden bu asmaların nasıl bir görgü veya düşünce hatta amaç neticesi dikildiği hala meçhulumüzdür. Gelip geçenlere, sokaklara gölge yapması için mi, insanların oturup bir kenarda olmuş üzümleri yemesi, yapraklarını toplaması için mi? Hayır ve hasenat için mi? Bilinmez...Hatta bu asma sevgisi o kadar ileri gitmiştir ki tarihi kunduracılar arastasındaki o dar sokakları bile asma dalları adeta sarıp sarmalar ve sevgiyle kucaklar.
Türklerde asmanın yeri ve önemi zaten malumumuzdur. Osmanlı dönemi mezar taşlarından sokak çeşmelerine kadar incir ve nar ile birlikte hatta selvi motifleriyle mütalaa edilir. Ama bu küçük taşra kasabasının asma sevgisini anlamak pek kolay olmamaktadır.
Ama bildiğimiz tek bir şey var. Tarihi Türk evlerini incelediğimiz otuz yıl boyunca ülkemizin hiç bir yerinde de böyle bir geleneğe de pek rastlamadığımızdır.
Bu inanılmaz hadiseye bizim gibi tanık olmak isteyenler Ulu camiden başlayan bir çember çizerek aşağı sokaklara, kısmen Devane’ye, bilhassa Çöplük Arastasına, oradan da eski Gazipaşa Yavruturna, Yeniyol Mahallelerine ve Kulaksız sokağa bağlanan yan sokaklarda gezinebilirler. Burada kalan tek–tük, iskedoslu eski toprak evlerin önlerinde; kapılarının kenarındaki asmaları görebilir ve bir elli yıl önceki “ eski görgünün ve medeniyetin ” izleriyle yeniden tanışabilirler.
Bir sokaktaki evlerin çoğunda bulunan bu asmaların oluşturduğu yeşil kent dokusunun güzelliğini bugün artık tahayyül dahi edemiyorum. Yemyeşil asmalı arastanın, serin gölgeli sokakların, demli bir bardak çayın tadının yıllarca unutulmayacağı çöplük arastası kahvehanelerinin keyfi kim bilir nasıl bir başkaydı. Hele eski Çorum; sanayii ve çevre problemleriyle kuşatılmamışken etrafı bağlarla çevrili nasıl güzel bir taşra vilayetiydi hatta Devlet-i Ali mutasarrıflığıydı.
Malzeme seçimi, peyzaj, plan, ergonomi, kullanım ve insan faktörünün en doğru şekilde değerlendirildiği, sağlıklı insanların, huzurevine gönderilmesi asla düşünülmeyen her zaman sevilip sayılan dede ve ninnilerle; birbirini seven insanlardan oluşan; büyük ailelerin yaşadığı eski evler veya eski konaklarıyla bu şehir nasıl da aziz ve güzeldi.
Çorum’un veya kısaca orta Anadolu’nun alameti farikası sayılabilecek “Ev planı”; bahçe içinde dışarı kapalı; harem ve selamlıklı, divanhaneli yani açık sofalı farklı yaşama birimlerinden ve birlikte yaşanan ortak mekanlardan oluşan; büyük aileler için düşünülmüş bir yapı ve müştemilatlar manzumesiydi.
Asmaları gibi bu bahçedeki ulu dut ağaçları da, hatta türlü-kokulu çiçekleriyle cennetten bir köşeyi andıran bu evlerde yaşayan insanların yaşama sevinçlerini ve psikolojilerini hiç tahayyül edebiliyor muyuz.
Şimdi ise insanların; argo bir yaşama biçimi içerisinde, altmış bin otomobilin direksiyonlarına geçerek yerli-yersiz kornalarıyla yayaları, hamile hanımları ürküttükleri sinirli ve kaba bir yontma taş çağındayız.
Etrafımız, egzost gazları, tavuk çiftlikleri ve çöp dağlarının yangınları ve kokularıyla, çimentolaşmış baca gazlarının siyah dumanlarıyla kaplı. Asfalt ,zift,nikotin, sigara ve alkol dolu ciğerlerimizle eski asmalı evlerin nezaheti edebi, vakarı ve asaletini, temizliği ve ferahlığını bu gün ki Çorumluların son bir kere daha hatırlamalarını hatta saygıyla anmalarını diliyorum.

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BU ÇALIŞMA TELİF ESERİDİR İZİN ALMADAN KULLANMAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

AT PAZARLIĞI
ABD nin Irak’ ı işgali öncesinde Amerika’ya çağrılan Dışişleri eski Bakanına-Sn.Yaşar Yakış’ a- Başkan Buş’ un söylediği şu sözler aylar geçtiği halde içimden bir türlü çıkmıyor.
Aslında içimden çıkmayan eloğlunun söylediği değil de bizim bir türlü veremediğimiz cevaptır.
Basından yakaladığımıza göre ; Sn.Yakış, Buş’a “Biz buraya at pazarlığı yapmaya geldik”demişti. Başkan da ona ben Teksaslıyım ,at pazarlığını sizden iyi bilirim ” diye cevap vermişti de .. Bizim dışişleri de diğerleri gibi bunun da altında kalmışlardı.
Bu lafın ne alemi vardı o zaman bilmiyorum ama ben olsaydım orada şöyle cevap verirdim.
Siz ikiyüz yıllık bir devletsiniz. Bizim ise yazılı tarihimiz en az ikibin yıllıktır. Biz At’a taa Orta asya’dan beri biniyoruz. İnanmazsan uydundan Çin seddinin fotoğraflarına bir bak. Bu Türk akınlarına karşı yapılmış yeryüzünün dört bin km. gelen en uzun duvarıdır.;bu biiir.
Esas ata binenler senin dedelerinin katlettiği,kökünü kazıdığı, bu kıtanın eski sahipleri olan kızılderililerdir. İnkalardır, mayalardır, azteklerdir; bu ikiii.
Sonra biz şimdi senin işgale yeltendiğin bu toprakları dört yüzyıl elimizde tutmuş bir milletin torunlarıyız, buraları nasıl fethettik biliyormusun, At sırtında…Hatta yaya yürüyerek…Bu üüç..
Bak Topkapı Sarayındaki tablolara, bütün ecdadımız at üstünde..İnanmazsan Yunan’a sor, denize nasıl dökülmüşler Türk süvarilerinin önünde…Bu dööört.!
Ya da aç tarih kitaplarına bak, Almanya önlerine nasıl gelinmiş, Budin,Uvyar, Estergon nasıl fethedilmiş, kim atını denize sürmüşte Konstantiniyeyi fethetmiş…Sınırları atların nal izleri çizmemişte kim çizmiş acaba bir fikrin var mı . Bu beeş !
Hatta Dedem -Allah rahmet eylesin- süvari zabiti Hasan Nafi Efendi at sırtında İşkodradan /Balkanlardan- Kafkas Cephesine nasıl gitmiş C-47 lerle mi !
Bak bu da onun hâlâ sakladığım gümüş kırbacı ve atı “Kekliğin ” fakfon kaşağısı…Bu da altı..
Demek sen teksaslısın ha…At pazarlığını iyi bilirsin öyle mi .
Atatürk’ün, onu anlamaya çalıştıklarını sananların hep unuttukları bir dış politika düsturu-kanunu- vardır. Bunu ne o kocaman unvanlı dış politika profesörleri anlatır, ne de kırk yıllık hariciyeciler hakkıyla bilir..
Mustafa Kemal Paşa kimsenin ayağına gitmemiştir.Milli Mücadeleden önce Libya’da Bingazi’ de, Derne’ de, Balkanlar’da,Sofyada hep zabit olarak bulunmuş, Veliahd İzzettin Efendi ile Almanya’ya gitmiş, Karlsbad’da kaplıcalarda tedavi olmuş ama Reisicumhur seçilince de kimsenin ayağına gitmemiştir. (Tarihe bakınız , hep onun ayağına gelenlerin Dolmabahçe rıhtımında çekilmiş resimleri vardır.)
Tarık bin Ziyad ,Cebelitarık’ ı geçip İspanya kıyılarına gelmiş ve atını denize sürerek şöyle haykırmıştı;
-Yarabbi!
Arada şu okyanuslar olmayacakdı da senin şanını dünyanın öteki ucuna kadar taşımazmıydım.!
-Ah ah ki ne ah…!
Biz bu lafların altında kalacak millet miydik !
-Ya da kimsenin ayağına gidermiydik.
-Ey, at pazarlığını iyi bildiğini zannedenler…
Biz bu zaferlerin ve atların tüccarı değil, Sahibi, binicisi ve süvarisiyiz. Dün öyleydi,yarın da öyle olacak, inşallah
Bugün işgal ettiğin yer; Halifem Harun Reşid” in dünki masal şehri, Ve ecdadımdan Sultan Dördüncü Murat Hanın “Güzelce Bağdat’ı”dır.
Memalik-i İrakeyn de ; Dicle-Fırat arası Maveraünnehir
Benim doru arap atlarımın yaylağı, Veya Seyislerimin köyü veya tavlasıdır.
-Bu coğrafyada AĞA BENİM…
Şimdilik aradaki okyanuslara dua et.
Selâm ve saygı ile…

(*) Bu tahrir, united states nam küffarın Memalik-i Irakeyn’i cebren işgali sonrasında ve Kerkükdeki Evlad-ı Şuheda Kahraman Asakiriyemizi ve aziz Zabitanı derdest ederek eski Osmanlı Memaliki Güzelce Bağdat’a mecburi tebdili hevaya daveti evvelinde kaleme alınmıştır. Tevafuktur inşaallah…Baki selam...

BU ÇALIŞMA TELİF ESERİDİR İZİN ALMADAN KULLANMAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

ATATÜRK LİSESİNDE YEŞİLAY HEYECANI

BU ÇALIŞMA TELİF ESERİDİR İZİN ALMADAN KULLANMAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

AYVANSARAY

O ilk halkaya yetişememişdi. Ama çevresindekilere hep İslamı anlatır Müslümanların nasıl olması gerektiğinden bahsederdi. Kainatın efendisinin vefatında; Uhud , Bedir ve Hendek gazvelerinde kullandığı gergedan derisi kalkanın bir Yahudi tüccarda rehin olduğunu anlatır, onun dünya malına neden hiç değer vermediğini izaha çalışırdı.

Müslümanların zenginliği paylaşmak olmalıydı. Garbda ki Müslümanın acısını şarktaki duymalı diyordu. O' SAV na hediyeler geldiğini ve ev halkının ihtiyacından fazlasını yoksullara dağıtıldığını söylerdi.

Abdest alınacak su deniz dahi olsa israf etmemeli diyen o büyük insanın bütün hayatını ezbere bilirdi. Onsuz geçen hiç bir anı olmamıştı. Onunla birlikte olmak şereflerin en büyüğüydü.

Asrı sadetden sonra insanların imanı yerindeydi. Müslümanlar namaz kılıyor, zekat veriyor ve kurulan ilk İslam devletlerinde sadık birer vatandaş olarak İslam’a uygun yaşıyorlardı fakat yine mal ve evlat gayretkeşliği içine girmekteydiler. O bunları görüyor; toplumsal dayanışmanın azalarak Müslümanların yine canlarının derdine düştüklerine üzülerek şahit oluyordu.

Mektuplar yazıyordu etrafa.devlet adamlarına,islamı yaşayanlara,başka islam ülkelerine..Emirlere valilere,yöneticilere..Herkesi bu dünyayı terketmeye ve mal biriktirmemeye çağırıyordu.Hayırda yarışmanın önemini anlatıyor,benlik davası gütmenin yanlış olduğundan bahsediyordu.

Misal verdiği her zaman kainatın efendisiydi.Onun mal ve mülk adına neyi vardı. Vefatındaki bir kucak eşyanın tesbiti yapılmıştı. Ondan kalanları normal bir insan bile sırtına vursa taşıyabilirdi. Bir hasır,başının altına bir taş parçası,bir yatak,iki çift ayakkabı, iki kılıç,iki hırkası-birisini üveysel kareniye gönderilmesini vasiyet etmişti,oku,yay kirişi,kalkanı (yahudide rehindi),Kuran-ı Kerimi ...Hepsi hepsi bir kucak eşyaydı kalanlar...

O islamın ilk devlet başkanı, Kainatın hürmetine yaratıldığı en mübarek insan, dünyaya gelmiş bütün peygamberlerin peygamberi ve bütün dünya Müslümanlarının imamı,cin ve insanların peygamberiydi.

Cennete girecek insanlar onun şefaatine nail olmazlarsa giremezler, onun buğzettikleri içinde cehennemde ateşler tutuşturulurdu. En kutlu,en mübarek ve en büyük oydu.

O olmasına rağmen, dünya malı olarak neyi vardı ?

İstese zengin olamazmıydı.Kendisine bağışlananları fakirlere dağıtmasa ,birazını biriktirse dünyanın gelmiş geçmiş en zengin adamı olmaz mıydı?

Ama onun gözü bu dünyanın bütün mallarına kapalı ve tokdu.İslamın muzafferiyeti için çalışmış,yeryüzündeki hiç bir insanın çekmediği kadar sıkıntı çekmiş ve asla rahat yüzü görmemişti. Halkıyla beraber çalışır,sırtında yük taşır,kimseye elini öptürmezdi.

Devlet başkanına, müminlerin ilk hükümdarına kim hesap soracaktı. Konuştuğu hadis, ağzından çıkan ayetti.

Oda bunları anlatırdı hep. Kainatın efendisinin vasıflarını sıralardı hece hece...Müslümanlar onun gibi olmalıydı.İsraf etmemeli ,bu yalan dünya için ipek,altın ve pırlanta biriktirmemeli,atlara ve kadınlara,oğullara ve kızlara,evlatlara ve bilcümle dünya malına bu kadar kıymet verilmemeliydi.

Hayatını bunları anlatmaya, insanlara tekrar tekrar öğretmeye adamıştı.

Zamanla memleketinde de onu dinlemez oldular. Bu dünyanın büyüsü asrı saadetten sonraki yıllardada müminleri yine sarar oldu. Şeytan bu dünyayı güzel gösteriyor ve müminleri hayırdan alıkoyuyordu. Engellenen yol peygamberin sav yoluydu.

Nihayet hadisle müjdelenen o büyük fetih için kalkıp konstantiniyye önüne geldi.

Halid bin Zeyd, Kaab bin Malik, Cabir bin Abdullah; Muhammed El Ensari gibi o da yaşlıydı .Gemilerle aylar süren yolculuğun sonunda Hristiyanların surları önündeki ordugahda kuşatmaya katılıyordu.Kış bastırmışdı. Ülkesinde görülmeyen iklimler onu ve diğerlerini hasta etmişti. Son günleri olduğunu kendiside hissediyordu. Vefatında veya şehadetinde bulunduğu yere gömülmesini vasiyyet etti. Bu şehir elbette bir gün fetholunacak ve onunda kabrinin bulunduğu yer bir İslam diyarı olacaktı.

Aradan 1450 yıl geçti.

Doğduğu , İslamı kabul ettiği, kainatın efendisiyle omuz omuza çarpıştığı ülkesinde kendi kabilesinden veya soyundan gelenler, onun torunlarının çocukları onun ismini ve hatırasını yaşatmak için onu hep anlatıyorlar ve hürmetle anıyorlardı.Ama yaptıkları hatanın hiç de farkında olmıyorlardı.

Dünyanın en pahalı mermerleriyle kaplı Medinedeki Cennet-ül Baki kabristanının önündeki büyük caddeye onun adını vermişlerdi.

O caddede yine büyük alışveriş merkezleri bulunuyor ve bütün dünyanın lüks tüketim malları da orada bir araya gelmiş ; hacıların uğramasını bekliyordu.

Oysa kendisi bulunduğu Osmanlı topraklarında ne kadar da mutluydu. Kabri mütevazi evlerle dolu, fakir insanların yaşadığı eski bir sokakda bulunmaktaydı.O sokakta ismini yaşatacak küçük bir mescid ile birde küçük bakkal dükkanı vardı.

Bugün Ayvansaray vapur iskelesinden inenlerin karşısına çıkan paslı bir tabelada bu mübarek insanın ismi yazmakta o tek katlı evlerden mamul mütevazi sokağı ,mübarek Kabr-i Şerifleri ve mescidi tarif edilmektedir: "Ebu Zer Gıfari RA türbesine gider.

BU ÇALIŞMA TELİF ESERİDİR İZİN ALMADAN KULLANMAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BALKONDA SİGARA İÇMEK İNTİHARDIR

Kış aylarında sigara tiryakilerinin çevresindekileri rahatsız etmemek için evlerinin balkonuna çıkarak sigara içmelerini intihardır.

Mevsim soğuklarına bile aldırış etmeyerek yemeklerini yedikten sonra sigara içmek üzere balkonlarına çıkan tiryakilerin en kısa zamanda kalp ve akciğer hastalıklarına yakalanabilirler

"Sigara tiryakilerin yaptığı iki yanlış burada hayatlarına mal olabilir. Birincisi evlerinin 25 derece sıcaklığından genellikle palto ve pardösü almadan -8 ve daha soğuk derecelere çıkıyorlar. Otuz derecelik ısı farkı bilhassa kilolu tiryakilerde ani enfarktüs krizlerinin başta gelen sebebi olarak biliniyor. Hele tok karnına sigara bile içilmezse bu hadise zaten tek başına bir intihardır. Böylesine soğuk havalarda yemekten en az yarım saat sonra dışarı çıkılması gerekir.

İkincisi balkonda ve soğukta içilen sigaranın sıcak katranı aniden donarak akciğer bronş hücrelerine yapışmakta ve nefes alma yollarını tıkamaktadır. Bu da intiharın ve ölümün bir başka biçimidir. Balkonlarımızda akşamları solunan hava zaten yüksek karbon monoksit ile zehirli maddeler ihtiva etmekte ve çok büyük kirlilikler arz etmektedir. Sigara ile zehirlenilmese bile havadaki partikül maddeler hele kükürt dioksit gereken zehirliliği yapmakta ve sigarayı aratmamaktadır. Görünen manzara tiryakilerin bile bile intihar etmelerinden başka bir şey değildir. Soğuk hava, sıcak zift, katran, nikotin, karbon monoksit, karbondioksit, kükürt dioksitler kombine bir intiharın ve ölümün diğer bir şekli olmaktadır.

Sigara tiryakilerini balkonlarında sigara içmemeleri konusunda uyarıyorum.

İçeceklerse kalın giyinmeleri gerektiğini hatta böyle soğuk havalarda ölüme davetiye çıkarmaktansa bu zehirli maddeyi artık bırakmaları gerektiğini bir kere daha hatırlatıyorum.

En iyisi ise hiç sigara içmemektir. Tüm tiryakileri sigarayı bırakmaya ve sağlıklarını riske atmamaya çağırıyorum !"

BU ÇALIŞMA TELİF ESERİDİR İZİN ALMADAN KULLANMAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR ÇAMAŞIR GÜNÜ
Günümüzde böyle envai-çeşit elektrikli ev eşyalarını, su ısıtıcılarını, robotları, çamaşır, bulaşık ve çay-kahve makinelerini gördükçe; ister istemez eski Çorum kadınlarının soğuk ve karanlık kış günlerinde neler çektiklerini hatırlıyor ve üzücülere gark oluyorum.
O günlerde-mesela elli’li yıllarda- çamaşır yıkamak bugüne göre büyük bir merasimdi. Bir gece önceden elenmiş meşe külüne teknelere,kazanlara ,leğenlere “basılan” kirli çamaşırlar ertesi güne hazırlanır, erkeklerin ve çocukların ayak altında dolaşmamaları için gereken tedbirler alınırdı. Çamaşır merasimi bu güne göre büyük bir kabustu.
Sabah ezanından sonra gelen çamaşırcı kadınlar evin bahçesindeki veya bitişiğindeki haymalık,dam, çamaşırhane veya ocak denen ayrı bir yerde ateşi yakar;isli büyük bir kazanla temiz su ısıtır,altına da devamlı odun atarlardı.Bu kazanlara “banma” denirdi. Ve zencilerin karikatürlerde adam kaynattıkları cinsden dışı isli ve kapkara,içi kalaylı ve tertemiz,büyükçe bir şeydi.Gittikçe har’ lanan ateşle kaynayan su, bakır bir büyük kepçe veya bakraçla helke’ ye alınır ;oradan da taş tekneye dökülürdü. Bu tekne iki gözü olan 1-1.5 m. boyunda, 60-80.cm eninde, otuz cm yüksekliğinde ,büyükçe ve biraz eğimli yontma, masif bir taş blok idi. Kumtaşı veya buna benzer yumuşak bir mermer cinsinden oyulmuştu.
Önlerindeki delikler birer parça kumaş ile tıkanır ve güçlü kuvvetli çamaşırcı kadınlar çamaşırı yıkamaya başlarlardı. O koca çarşaflar, bu pazulu ve kuvvetli kadınların elinde önce iyice çitilenir, burularak sıkılır ve tokaçlanırdı. Tokaç ise masif çamdan yontulmuş bir tahta cisimdi kısa saplı ve küreğe benzerdi. Alt yüzü düzdü ve çamaşırı dövmeye yarardı.Yeşil,beyaz sabun azdı ve deterjan daha keşfedilmemişti. Kristal soda , çamaşır suyunun yerine kullanılırdı. Hele hele “ Öküzbaş Çivid’i” denilen mavi bir madde ile frenk gömleklerini yıkamak,yıkarken ayarını tutturmak ve ona hafif uçuk mavi bir rayiha vermek yeni gelinler için adeta bir sanat’ tı.
Üstü kapalı üç bir tarafı açık bir damda veya müştemilat bir yapıda bir yandan-büyük bir ateşin üstünde kaynayan kazandan ısınmaya çalışarak-hem terleyip-hem üşüterek; karda-kışta çamaşır yıkamak çok büyük ve zahmetli bir işti. İnsanın böyle durumda “ önü mangal kavurur, arkası harman savurur”du. Varlıklı ailelerin hem çamaşırcıları hemde mahalle çeşmesinden su çeken sakaları vardı
Ama o günler yoksulluk ve yokluk günleriydi. Alamanlar harbi daha yeni kaybetmişlerdi.Bit milletin başından ve yakasından eksik olmuyor ;her yerde sıtma ile mücadele veriliyordu..
Halk fakir olduğu için çoğu kendi işini kendi görür ve sert kışlarda da birçok kadın böyle çamaşır günlerinde üşütür ve ince hastalık –verem-sahibi olurdu.
Sonra, yıkama faslı akşama doğru biterse bu seferde derin tandırda yakılan ateşe kös tepilerek veya kızgın sacda mayalılar veya börekler pişerek, közde çay demlenip,küle gömülen patlıcan veya patatesler,yumurtalar yenilerek bir bitiş keyfi yapılırdı.
Asılan çamaşırlar ertesi günü kurursa bu seferde ütü merasimine geçilirdi . İçine mangaldan alınan köz konulan ateşle ısıtılan eski demir-döküm ütülerle o sakız gibi beyaz çamaşırlar ütülenir(sık soğuyan bu kocaman ve ağır ütülürdeki ateş arada bir üflenir ve canlandırılır),işi bitenler katlanır,bohçalara konur, dolaplara yerleştirilirdi.
Çocukluğumda ve dedemin eski cumbalı konağında bütün bir evin ayaklandığı ve cehenneme döndüğü bir çamaşır gününde -kirli çamaşır dağlarının ortasına oturttuğu sayısız çocuklarını bir yandan emzirip bir yandan da çamaşırlarla adeta güreşen- çamaşırcı İhsaniye’ yi bu günkü gibi hala hatırlarım.
Bugünün ak saçlı nineleri olan o günkü taze gelinlerin çektiği çileyi-sadece bir çamaşır için bile olsa- bugünün hanımlarına anlatmak bana çok zor geliyor.
Eminim ,bugünküler böyle bir çamaşır gününden sonra bir hafta hasta yatarlardı .
Hey gibi günler ...

BU ÇALIŞMA TELİF ESERİDİR İZİN ALMADAN KULLANMAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR ETKİNLİK RESİMLERİ 25 Haziran 2008

BU ÇALIŞMA TELİF ESERİDİR İZİN ALMADAN KULLANMAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR GÖÇÜ İNCELEMEK
Günümüzden 42 yıl önceydi. Ellerinde tahta bavullarıyla İstanbul-Sirkeci den trene binen ilk Türk işçi kafilesi gurbete gidiyor; geride gözü yaşlı ailesini bırakarak ekmek parası uğruna hiç bilmediği bir diyara yelken açıyordu.
Almanya ile imzalanan işgücü antlaşması gereği 2.Dünya Harbinde nüfusu azalan ve çalışacak genci kalmayan bu ülke bizimle birlikte İspanya, Portekiz, Yunanistan ve Yugoslavya’dan da işçi istiyor; ülkesini kalkındırmaya uğraşıyordu. Hemen hepsi sıkı doktor kontrollerinden geçmişti. Ağzında bir çürük dişi bile olan gidemiyordu. Çoğu bekardı. Büyük bir kısmı da sanat okulu mezunlarıydı. Hatta çoğu askerliğini de yedek subay olarak yapmıştı.
Bu ülkenin adı “Doyçland’ dı ve parası da “Alaman markı” adıyla anılıyor; bir mark da 1,5-2 lira ediyordu.
İlk giden işçilerimiz bu ülkeye alışmakta epey zorlandılar. Toplu halde yurtlarda kaldılar. Yemeklerini kendi pişirdiler. Çamaşırlarını kendileri yıkadı, söküklerini kendi diktiler. Tek hedefleri para kazanıp ülkedeki sefaletten kurtulmak, ailelilerine yardım etmek ve bir an önce de durumu düzeltip geri dönmekti. Türkler hariç ilk iki yıl içinde bütün diğer ülkelerin işçileri geri döndü. Ama kırk yılı geçmesine rağmen oradaki Türk kolonisi vatandaşlarının hele değişime uğramış üçüncü-dördüncü kuşağının dönmeye hiç mi hiç niyeti yok gibi görünüyor.
İlk yıllarda Berlin sokaklarını süpüren ,hamallık yapan, Ford fabrikalarında montaj bandında çalışan ve adeta makinelerle yarışan bu işçilerimiz kırk yıl sonra elli bin alman çalıştıran 210 bin kişiye iş imkanı sağlayan işverenler oldular. Yetmişli yıllardaki işveren sayısı üç bin iken bu sayı bugün 51 bine ulaşmış ve tüm Avrupa’daki Türklerin sayısı da altı milyona yaklaşmıştır. Avrupa’nın nüfusu gittikçe azalmaktadır. Hızlı makineleşmenin getirdiği ileri teknoloji ve dünya nimetlerinden en üst düzeyde yararlanma hırsı Avrupa insanının refahını çokça artırmış buna mukabil insan sevgisi ve çocuk yapma yeteneğini de sıfıra indirmiştir.
Nüfusu 2 milyona yaklaşan Köln şehrinde 250 bin köpek evlerde yaşamakta ve köpek mezarlıkları bile çoktan kurulmuş bulunmaktadır. Çocuk sevgisinin yerini hayvan sevgisi almakta bu ise anlayışımıza göre bize oldukça ters gelmektedir.
Avrupa birliği ülkelerinde artış hızı eksilerde seyretmektedir. Ömürleri,gelişen koruyucu hekimlikle ve ileri tıp’ la uzamakta ve nüfusları ihtiyarlamaktadır.300 milyonluk toplam AB ülkelerinde bugün 17 milyon Müslüman varken bu sayının 2030 da 30 milyona ulaşacağı tahmin edilmektedir. Bu Hıristiyan Avrupa için büyük bir tehlike sayılmaktadır.
Kırk iki yılın sonunda bu göçün ülkemize getirdikleri özetle ve bizce şunlardan ibarettir:
1/ Gurbetçi dövizleri ülkenin ekonomisine doğru-dürüst ve direkt olarak kazandırılmış olsaydı bugün bir yerimizden belli olur şu 21. yüzyılda hala IMF kapılarında el/avuç açmazdık. Bu maddedeki tek kazanç gurbetçi parası ile kurulmuş ve bugün ülkemizin önde gelen bazı büyük sanayii kuruluşları ve holdinglerdir. Onlarda üyelerine gelir desteği sağlamakta, ülkeye istihdam sağlamakta hatırı sayılır bir paya sahip bulunmaktadırlar. .Özetle hükümetlerin yetersiz ve hatalı çabaları gurbetçi birikimlerini hiçbir zaman yeterince değerlendirememiştir.
2/ İşci dövizi ; iktisadi güç olarak dışa bağımlılığı gittikçe artan ülkemizde her gün çoğalan lüks tüketimi ve 80’lerde patlama yaparak her gün çığ gibi büyüyen ithalatı bile karşılayamaz olmuştur.Bu da eğer yerinde kullanılsaydı arzuladığımız ağır sanayii hamlelerini çoktan başarmış olurduk.
3/ Türkiye sınırları dışındaki gurbetçilerimizin -bu anlayış ve sistem içinde- bize bir faydası asla olmayacaktır.Kırk yıl önceki kuşak ülkesinde tarla/bağ bahçe alıp, yatırım yapmak arzusunda iken ikinci kuşak da bu geleneği sürdürmüş; üçüncü kuşak ise ülkesini yaz tatillerini geçireceği bir yabancı ülke olarak bilmiş ve son jenerasyon ise Almanya da veya bulunduğu yabancı ülkede ev ve araba alarak, bütün yatırımını orada yapmıştır. Bu çocuklar ve onların torunları artık çift pasaportu olarak o ülkelerde askerlik yapmakta ,vergi vermekte ve seçip seçilmektedirler. O ülkenin kültürünü ve yaşantısını ne kadar benimsemiş olsalar ev sahiplerine göre hep birer yabancıdırlar. Öte yandan kimlik yozlaşmasına da uğradıkları için bize göre de “arada kalmış ”insanlardır.
4/ Bütün incelemeler ilk gidenlerin İslami-milli bir anlayış,dayanışma ve yaşantı içinde birbirlerine kenetlenmiş ve devamlı vatan hasreti çeken insanlar olduğunu göstermekte ama bugün ise bundan bahsetmek imkansız görünmektedir.Onlar için bu ülke artık bir yaz tatili ülkesi ,dedelerinin hasbelkader memleketidir.
5/ Almanya üniversitelerinde elli bin gencimiz öğrenim görmektedir. Bunlar doktor mühendis vb mesleklere sahip olunca ülkelerine dönmeyeceklerdir. Çünkü aileleri oradadır.Çift pasaportları vardır. AB ülkesi vatandaşı da oldukları için dünyanın her yerine vizesiz gideceklerdir.Bu bazılarına göre bir nimettir.Oradaki kazanç ile ülkemiz para birimi arasında artık bir uçurum vardır. 1960 larda ki bir mark üç lira iken bugün Euro iki bin liraya yaklaşmaktadır.Orada çalışıp-kazanıp dünyalık yarışına girmenin bir koca anavatana ne faydası olabilir. Sonra yurtdışında mal /mülk edinenlerin hepsi de gurbetçi midir? Yapılan araştırmalar artık bir Almanya kolonisinin Milli,İslami ve kültürel değerlerini büyük çapta yitirmiş insanlar olduğunu göstermektedir. Bazen gazetelerin sınır kapılarında yaptığı anketlerde de dehşet verici sonuçlar ortaya çıkmaktadır.
Sonuç olarak bize göre:
Türkiye’ yi bir zamanlar sadece dedesinin vatanı olarak bilen ;
İslami ve milli değerlerden ,geleneklerden uzak yaşayan,
Kendi dilini bile doğru dürüst konuşamayıp, bulunduğu ülke adına askerlik yapan, orada kazanıp orada vergi veren, insanların bize hiçbir faydası yoktur.
Sayıları isterse yüz milyon olsun,isterlerse ispanyada şatolar satın alsınlar; isterlerse beş üniversitede mastır yapsınlar, isterlerse o ülkenin dillerini su gibi konuşsunlar!
Bir milli ülkü etrafında birleşmedikçe, Allah’ın emir ve yasaklarına uymadıkça, bir Müslüman gibi yaşamadıkça; Bu dünyanın hırslarını , mal ve mülk edinme gayretkeşliğini bir yana bırakmadıkça; Batının ölçülerini benimseyip egoist ve alkolik bir tüketim toplumu bireyi olmaktan vazgeçmedikçe ; Dilini konuşmadıkça, inancını yaşamadıkça, toprağı-vatanı, kederi ve sevinci paylaşmadıkça ; Ülkesindeki akrabalarını, yoksullarını, dullarını, yetimlerini hele bugünlerde bombalarla yok edilen Müslüman kardeşlerini düşünmedikçe…Gözyaşı dökmedikçe, Kim dünyanın neresine göçerse göçsün!
Uğurlar olsun…

BU ÇALIŞMA TELİF ESERİDİR İZİN ALMADAN KULLANMAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BORÇ

Ülkeyi yönetenlerin iyi yönetemediği ve Amerika’nın Afganistan’ı vurduğu, iktisadi çöküş ve büyük maddi sıkıntılarının yaşandığı günlerdeydik. Hemen her gün yapılan zamlarla büyük bir sosyal çürüme içine giren halkın durumu da içler acısıydı. Yaşayan sosyal doku ve hala çözülmemiş akrabalık ilişkileri ile insanlar hayatını idame ettirmeye çalıyordu. Kış gelmişti. Herkes gibi bende en sıkıntılı günlerimi yaşıyor, nereye para yetiştireceğimi şaşırıyordum.

Havaların soğuması hastalıkları artırmış, bu da tedavi ve yakacak giderlerini etkilemiş bütçemi de gerçekten perişan etmişti. Ülkede Amerika’nın saldırdığı Müslüman kardeşlerimizin yaşadığı Afganistan’ın para birimi olan Afgani bile abd doları karşısında yükselmiş; Türk Lirası ise değer kaybetmişti. Öyle ki bu kaybediş de hemen her gün hissediliyor döviz yükseliyor ve ona bağlı olan tüketim malzemelerini de etkiliyordu. Oysa garip olan bir başka konu da dünyada petrol fiyatlarının düşmesi Türkiye’de ise her gün ayarlanma bahanesiyle devamlı yükselmesiydi. İşte bu perişan günlerden bir gün evdeki bazı eşyaları satarak kışı atlatma kararı almış işe kıymetli kitaplarımdan başlamıştım. Hepsini itina ile ambalajlamış; alıp sahaflara götürmüştüm. Orada yapılan değer takdiri ile düşündüğümün onda biri kadar bile para verilmemesi, beni sükut-u hayale uğratmıştı. Yine koltuğumun altına alıp sevinerek eve getirmiş fakat yine de parasız kalmıştım. Öyle para edecek bir şeyim de pek yoktu. Ama maddi olarak da ömrümün en sefil günlerini yaşıyordum. Kiram birikmiş, ödenmeyen faturaların faizleri, katlanarak ödenemez hale gelmişti. Karanlıkta, soğukta kalacağım günler yakındı. Nihayet önce elektriğim, sonra gazım, sonra telefonum, sonra da suyum kesildi. Bidonlarla caminin şadırvanından su taşımak kolay değildi, mum ışığında oturmaya da zamanla alışmıştım, küçük tüple de yemeğimi hazırlıyordum. Eski odun sobamı kurup kömürlükteki hırdavatları ve bahçedeki kurumuş ağaçları yakarak bir müddet daha idare ettim. Kul sıkışmayınca Hızır’ın yetişmeyeceğini biliyorsam da yine de çok büyük ızdırap çekiyor; çaresizlik içinde kıvranıyordum. O gün ramazanın ilk günü idi. Evdeki nevaleyi ve cebimdeki son kuruşları sayarak kendime bir iftar sofrası hazırlamak üzereydim ki kapı çalındı:

-Selamualeyküm.

-Ve aleykümselam.

-Hoş geldin, Mehmet, nereden böyle.

-İçeri almayacak mısın? Bu soğukta.

-Tabii buyur gel, çok sevindim..Ee, hoş geldin.

-Hoşbulduk, sen nasılsın?

-Elhamdülillah!

-Nereden böyle?

-Libya’dan, uçaktan indim doğru sana geldim.

-İyi ettin, sağ ol.Ama.

-Aması ne?

-Biraz dardayım.

-Niye? Hayırdır inşallah!

-Ülkedeki krizi görmüyor musun?

-Ya evet, duyuyorum ama, bu kadar da olduğunu bilmiyordum.

-Evet, maalesef öyle, hiç bir şeye para yetiştiremez olduk. Milletçe çok büyük sefalet çekiyoruz.

-Allah yardımcınız olsun!

-Cümlemizin.

-Bu akşam sana misafirim, akşam oldu, yarın da memlekete hareket edeceğim.

-Başımla beraber, memnun olurum. Çok iyi ettin, yalnız; yalnız..

-Yalnız ne?

-Sana ikram edecek emin ol hiç bir şeyim yok.

-Düşündüğün şeye bak. Hem önce şu emanetini bir al, al da ondan sonra daha da rahat konuşalım.

-Ne emaneti?

-Ben üç yıl önce Libya’ya giderken pasaport çıkarttıracak param bile yoktu. Hatırladın mı? Sonra yol parası bile bulamamıştım!

-Eee

-İşte o günlerde bana para vermiştin hatırlıyor musun?

-Evet, şimdi hatırladım!

-Senin o iyiliğini hiç unutmadım. Önce şu emanetini bir al, yani parayı. Sen o gün bana o parayı vermeseydin ben oraya çalışmaya gidemiyordum.

-Sağ ol, Allah CC razı olsun,ilaç gibi geldi.Tam zamanında yetiştin.

-Başka bir ihtiyacın var mı?

-.....

-Darda ve sıkıntıda olduğun her halinden belli.

-İstemem,sonra ödeyemem.

-Ne kadar lazım?

-Olmaz; alamam.!

-Tamam,borç veriyorum oldu mu?

-O zaman oldu.

-Sana,o zamanlar senin bana verdiğin kadar kredi açıyorum. Sende bana üç yıl sonra geri ödersin tamam mı? Şimdi itiraz etmeden al şu parayı.

BU ÇALIŞMA TELİF ESERİDİR İZİN ALMADAN KULLANMAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

ÇEÇENLER VE BİZ !

Geçtiğimiz günlerde bir kanalda Çeçenler’e ait seyrettiğim bir haber programı üzerine bu satırları kaleme almaya ve duyduğum ızdırabı bir kere daha dile getirerek; üzüntümü sizlerle paylaşmaya karar verdim.

Programda Çeçenlerden dünyaya terörizm ihraç eden insanlar olarak bahsediliyor ve sanki bir Avrupa ülkesinin herhangi bir tv kanalında bu konu dile getiriliyordu.

Tabii millî politikalarımız gereği İslâm dünyası ile “küs” olduğumuz için programcılardan da iyi niyet beklemek pek hakkımız olmasa gerektir.

Bir kere ülkemizdeki beş milyon Çerkez ve ilaveten de fakir bendeniz gayet tabii olarak Çeçenlerle aynı kabileden ,aynı boydan ve aynı soydanız. Menşeimiz de yüce Türk Milletidir.Tabiiyetimiz de her ne kadar T.C. olsa da yüreğimiz Çeçen kardeşlerle birlikte atmaktadır. Tüm Müslüman Ademoğulları gibi bizde,onlar da Yüce Allah’ın Kulları CC ve Kâinatın Efendisinin SAV in de ümmetiyiz.

Çeçenlerin veya Kafkas halklarının İslâm’a dahil olmaları Halife Mervan zamanına yani Hz. Ali’ R.A‘ ın hilafetinden sonraki döneme rastlar.Bu itibarla Çeçenler su katılmamış bir İslam inancına geleneğine,adabına ve terbiyesine sahiptirler. Bizim günlük hayatta alışageldiğimiz gayrı İslamî hal ve hareketler onlar tarafından asla hoş görülmemektedir. Hâlâ Çeçenya köyleri Sultan 2. Abdülhamid’e hutbe okurlar.

Kafkasya’da ilk istilacılar Moğollar olmuş; sonra İran Şahları buralara göz koymuş son olarak da Rus çarları bölgede çok uzun zaman Müslümanlara zulmetmişlerdir.

Yüzyılın başında Sovyet Rusya’nın Musul, Kerkük ve Türkmenistan üzerindeki yayılım hattının bir diğer ayağı kendi gri-soğuk ve karanlık steplerinden sıcak denizlere ve mavi-gökyüzüne sahip ülkelere inmek olmuş; bunun için de uzun yıllar esaret altında yaşayan bu Hacı Murad’ların ve İmam Şamil’lerin torunlarıyla karşı karşıya gelmişlerdir.

Deli Petro gelmiş geçmiş en büyük Rus Çar’ ı olduğu halde peşinden gelenler Gorbaçov,Yeltsin ve Putin de hep aynı Çarlık ruhu ile hareket etmişler ve Çeçenistanı kendi iç meseleleri zannederek Müslüman kanı dökmüşlerdir. Hatta “geçen 2000 yılı yılbaşı gecesi Putin’ in Çeçenistan Cephesini ziyaret etmesi ve askerlerine birer kasatura hediye etmesi ve moral desteği vermesi” konuya verdikleri önemi göstermektedir.

Kanunî Sultan Süleyman zamanında 15.yy da Endülüs Emevilerinin son temsilcileri olan Benî Ahmer Devletine yardım edilememesi Avrupa’dan Müslümanların atılmasına sebep olmuş ; Abdülhamid Han zamanında da Şeyh Şamil’e destek verilememesi Rusların bölgeye iyice çöreklenmesine ve Müslümanları Sibirya’ya göçe zorlayarak , topraklarını işgal etmelerine sebep olmuştur.

Ülkemizdeki hükümetlerin ekserisinin yıllar boyunca küçük hesaplar peşinde olmaları ve büyük dış politikalar üretememeleri bu akrabalarımızın ve soydaşlarımızı müstevlilerine şiddetle ezdirmiştir.Misak-ı Millî sınırları diyerek çizdiğimiz hattın arkasında kalan akrabalarımızın ve milyonlarca şehit kanı dökerek aldığımız ve yüzlerce yıl bizim olan bu toprakların ve üzerinde bıraktığımız insanların hukukunu sormaya ;hakkını aramaya da kimse cesaret edememiştir.

Kafkas halkları için Türkiye’ye gelmek küçük Hacc‘dır. Ve bütün Kafkasyalı kardeşlerimizin hemen hepsinin Türkiye’ ye karşı beslediği plâtonik aşkı ve gönülden bir bağlılığı mutlaka vardır.

Bugünkü Rusya’nın ahalisinin büyük bir kısmı Yahudilerdir. Orada beyaz Ruslar, Almanlar ve bölgesel halklar alt birimlerdir ve gizli olarak yönetimde büyük etkileri olanlar da yine bu Yahudi asıllı Ruslardır. Think-thank denilen ve beş yüz yıl sonrasını planlayan kuruluşlarda hep Yahudi bilim adamları çalışır.

On yılda beş yüz bin şehit veren Kuzey Kafkasya Milletinin ızdırabı mutlaka ki bizim de millî ızdırabımız olmalıdır. Rusların ikide birde yüzümüze vurduğu “ Kürt Kartı” ile bu konunun hiçbir alâkası yoktur. Onların zulmettiğimizi öne sürdüğü Kürtler bir Türk boyudur, ama Çeçenler hiçbir zaman Ortodoks ,Bolşevik,Beyaz Rus hatta –haşa- ateist olmamışlardır.

Çeçenya’daki savaş Çeçenlerin bağımsızlıklarını ilan etmeleri üzerine çıkmış görünse de bir yüz yıl süren baskı,istibdat ve dikta rejiminin aslında son perdesidir. Rusların nüfusu bir milyonu aşan bu küçük devlet üzerindeki emelleri biraz da eski balistik ve nükleer füzelerinin hâlâ burada bulunmasıdır. İkincisi Müslüman olmaları; üçüncüsü de sıcak denizlere inme projeleri ve yayılmacı politikalarının yolu üzerinde bulunmalarıdır. Beş yılda 150 bin şehit veren bu kahraman soydaşlarımızdan geriye kalanlar İnguşetyadaki mülteci kamplarında-bez çadırlarda yaşama savaşı veren- perişan bir haldeki çocuk,yaşlı ve kadınlardır.

Yanmış yıkılmış, hemen her tarafı enkaz yığınlarıyla , karla ve buzla kaplı bu soğuk ülkede sadece savaşan Çeçen mücahidleri olup onlar da şehadet şerbeti sırasına girmekte ve Livâ-ül Hamd sancağına gönüllü yazılmış olarak ellerine buzdan yapışmış silahlarıyla uykusuz-duraksız,aç- susuz ebedî bir nöbette ülkelerini savunmaktalar.

Gerçekte Türkiye’de Ruslarla bu veya başka bir vesile ile en ufak bir anlaşmazlık derhal doğalgaz musluklarının kısılmasına sebep olacak ve bir kış gecesinde iki milyon Ankaralı zatürree den yataklara düşecektir. Bu terörist ülkeye karşı böylesine bir göbek bağı ile bağlanmak son derece yanlıştır. Büyük millî politikalar geliştirmedikce böyle hain düşmanlarımıza muhtaç olmak, soydaşlarımızın ezilmesine göz yummak, bizim gibi insanların son derece canını sıkmaktadır.

Bugünkü nesil Moskof ve Ermeni mezâliminden, Maraş müdafaasından ve Bulgar zulmünden bîhaberdir. Tek verilen savaş’ı Sakarya’ da zannetmekte ve yıllardır sürdürülen eski Yunan ve Roma efsaneleriyle süslü- aslında milli olmayan- bir eğitim sistemi ile koca bir şanlı tarihi ve millet düşmanlarını da unutmuş görünmektedir.

Ülkemizde bulunan TV kanalları yılbaşı derdine düşmüş, magazin ve paparazzi dalavereleriyle milleti meşgul etmektedirler. İçlerinde Çeçenistan’a, Afganistan’a,Irak’a, Filistin’e muhabir gönderecek kadar vatanperver olanları nerede ise hiç yoktur. Cesur muhabir kıtlığı had safhadadır. En muhafazakar bildiğimiz kanallar bile eldeki görüntülerini CNN in Rusya cephesinden girerek elde etmekte haberleri de Sovyet haber ajanslarından almaktadırlar.

Orada Besmele ile namluya sürülen bir havan mermisi bin dolardır.Ülkemize giriş yapmak isteyen 150 Çeçen aile pasaportları ve vizeleri olmadığı için geçen yıl sınırdan geri çevrilmiştir.192 sivilin öldüğü tiyatro baskınında kimyasal gaz kullandı diye kimse bu ülkeye ses çıkaramamakta ve Birleşmiş Milletlerdekilerin bile nutku tutulmaktadır. 20 milyonluk Irak’ı yok etmek üzere oraya-buraya konuşlanan sığır çobanlarının kanlı biftek, hamburger yiyen,kola,viski ve insan kanı ile beslenen 150 kiloluk insanlarının keyifleri ve rahatları için-bu günlerde- 20 milyon Müslüman’ın kanı dökülecek ve ülkelerinin altı üstüne getirilecektir.

Karşımdaki camlı dolapta Kafkas Gazisi Dedemin resmi ve madalyası hâlâ durmakta…Kerkük,Musul,Yemen,Süveyş,Trablusgarp Medine ve Sîna cephesi şehitleri çöl kumlarıyla örtülü kabirlerinde torunlarından Fatiha beklemektedirler.

Ve Çerkez asıllı bu satırların yazarı fakir bendeniz de mübarek Şevval’in son günlerinde Çeçenler, Filistinliler,Iraklılar,Türkmenler ve cümle Müminler için dua’ ya durmaktayım…

Müslümanları muvaffak ve muzaffer eyle Ya Rabbi…

BU ÇALIŞMA TELİF ESERİDİR İZİN ALMADAN KULLANMAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

ÇOCUKLARIMIZA DİKKAT EDELİM…

Okulların kapanması ile birlikte ilimizdeki on beş bin öğrencinin sokaklara döküldüğünü ve ebeveynlerin denetimlerinden uzaklaştı. Velileri, evlatlarına sahip çıkmaları konusunda uyardı.

Her türlü zehirli ve zararlı madde tüccarlarının kol gezdiği ülkemizde okulların kapanması ile birlikte çocukların ve gençlerin sokakta kaldığını ve mevsim icabı olarak da her türlü tehlikeye açık hale geldiler.

“İl genelinde on beş bin öğrenci yavrumuz tatille birlikte sokağa çıkarak eğlenmeye başlamış ve aile denetimlerinden uzaklaşmışlardır. Her türlü kötülük önce arkadaştan gelir. Bu itibarla velilerin öğrencilerimizin arkadaşlarını ve gittikleri çevreleri de iyice tanımaları gerekir. Her türlü zararlı alışkanlığa bu yaşlarda yakalanmakta ve “bir kere denemekten bir şey olmaz” düşüncesi ile ömür boyu sürecek bağımlılık felaketlerinin de temelleri atılmaktadır.

Tatille birlikte okulların disiplin ve denetimleri kalkmış, mevsim icabı uzun günlerde gençlerimiz evden çok daha fazla uzaklaşmaya başlamışlardır. Artık ilimizde onların gideceği her türlü eğlence yeri mevcuttur. Bağımlılık yapan maddeler çeşitlenmiş kolalardan enerji içeceklerine, alkollerden sentetik uyuşturuculara kadar her türlü zehir yurdumuzda olduğu gibi ilimizde de çeşitlenmeye başlamıştır. Gençler geç vakte kadar dışarıda oyalanmakta ve kendilerine yeni meşguliyetler aramaktadırlar. Zararlı alışkanlık reklamları ile dolu gayr-ı ahlaki tv dizileri Türk aile yapısının temellerini dinamitlerken; sayısız bir kısım cafe ve eğlence yerleri de bu tür değişimlere mesken olmaktadırlar.

Kimyasal katkılarla dolu ve şiddetli bağımlılık yapan yabancı sigaralar, moda ve medyanın etkisi, futbolcu, manken ve şarkıcıların örnek alınması madde bağımlılığı ile birleşerek kişilik kaymalarına yol açmakta bu da psikolojik sorunlara zemin hazırlamaktadır. Yurdumuz bir suç cenneti olma yolundadır. İlimizde bile hemen her gün kötü haberler gazetelerimizi doldurmakta ve işittiklerimiz yüreğimizi yaralamaktadır.

Bir gün muhtemel bir felaketi yaşamak istemiyorsak bilhassa çocuklarımızı ve gençlerimizi iyi denetleyelim. Onları başıboş bırakmayalım. Kimlerle arkadaşlık ettiklerine ne yiyip ne içtiklerine çok dikkat edelim. Eve geç geldiklerinde hesap soralım. Verdiğimiz harçlıkları nerede harcadıklarını ve zamanını nasıl değerlendirdiğini, arkadaşlarının kim olduklarını daima sorgulayalım. Yoksa vakit bir gün çok geçmiş olabilir. O zaman da son pişmanlık fayda vermez. Onları safahata değil faydalı Milli ve Dini uğraşlara yönlendirelim.”

Şu sıralar kendimi toparlamaya çalışıyorum. Birkaç aydır anksiyete bozukluğu ve panik atak krizleri ile uğraşıyorum. Kullandığım antideprasanların bu evlilik kararım üzerinde etkisi olduğunu sanıyorum. İçine düştüğüm boşluktan evlilik yolu ile çıkabileceğim yanılgısının faturasını ödüyorum maalesef şimdi. Neyse! Hata biz beşere mahsus. Umarım sıkmıyorum canınızı. Antolojiye artık girmeme kararı aldım. Daha doğrusu hiçbir edebiyat sitesine. Artık şiir yollamayacağım. Bir süre kitap çalışmalarım ile ilgileneceğim ve Kasım ayındaki Tüyap kitap fuarı için Gerçek Sanat Yayınları bünyesinde imza günlerine katılacağım.

Böyle diyorum ama; antolojiye girmeden ve sizin sayfanıza uğramadan da yapamıyorum. Bunun bir adı olmalı, bilmiyorum? Şiirlerinizin hepsini aldım, öpüp başım üstüne koydum. Mushaf gibi. Sevgimle. Berzan..diye yazmıştın ve sonrasında ondan gelen cevaplar şirretliği ayyuka çıkardı.

-Ahh Emine hanım ahh! Bu yazdıklarının hepsini biliyorum, daha önce sözünü etti, inanın bana. Onu iyi tanımadığınız nasıl da belli? Dedim ya, flört öz bir adamdır O! Sadece sana değil başka kadınlara da yazar ve ben hepsini tek tek bilir, güler geçerim. Çünkü sevgisinden eminim, bunu bana hep hissettirdi, hissettiriyor. Onu hastalığından ötürü arar aramaz tekrar benimle evlenmek istediğini biliyor musunuz? Ama ben buna gerek olmadığını, bizi ne nikahın bağlayacağını ne de mahkemenin ayıracağını söyledim. İnanmazsan sor? nasılsa senin aramaların bitmeyecek. Bana olan sevgisinden emin olmadığınızı yazmışsınız; kendinizi kandırmayın Emine hanım, 50 yaşına gelip kimseyle evlenmemiş adam bir kez evleniyor ve ikinci evlilik teklifini de ilk eşine yapıyor. Daha nasıl bir sevgi bekliyorsunuz? Bakın bunları yazmamın nedeni sizin gözünüzü açmak, çünkü aşkınız sizi kör etmiş. Yukarıda size yazdığı mesajlar aramızın bozuk olduğu dönemlerdi ve o da doğal olarak gereğini yapmış ki sonrasında söyledi de zaten. Ben de o dönemlerde aynı şeyleri ve hatta fazlasını yaptım.

Ve şunu asla unutma sana dediklerinin hiçbir hükmü yok, Ondanda ayrılan bendim. Şu an iyiyse ve yaşama enerjisi varsa o da benim ilgim sayesinde oldu. Başka kadınlarla oynaşmak isteyen her erkeğin yaptığını yapmış.

Sana "o” benim büyük aşkım vs vs" diyecek değil ya. Elbette mazeretler uyduracak. Bütün erkekler böyle hovardalık yapıyor. Ailesine gelince, O asla ve asla baskı altında değil. Ailesi ise baskıcı insanlar hiç değil. Böyle konuşarak on'a hakaret ettiğinizin umarım farkındasınız. 50 yaşında adam ne isterse onu yapar. Sizi incitmemek için bunu size söylediğini kendi bana dedi. Çünkü hastanede refakatçi kalmak için çok dolanmışsınız, o da uygun dille bunu söylemiş. Ne yapsın, eski eşinin ani dönüşünü hazmedemezsiniz diye yalan söylemiş garibim. Son sözüm; saflığı bırakın artık. Diye yazmış bende bu söze binaen ona inanmış gibi yaptım bir müddet ve hatta senin hayran sayfana şöyle bir not yazdım. Aslında ironi yapmıştım ama yarası olan gocunur derler ya siz bunu imaj meselesi yaptınız. Dedim ki madem eski eşinizi iyi tanıyorsunuz ve hanımlara kötü davrandığını biliyorsunuz buna neden göz yumdunuz. Hemcinslerinize yazık değil mi? Onları neden aydınlatmadınız ki! Hem artık maskeler düşsün de şairimizin gerçek yüzünü herkes görsün dedim. İşte bu ne senin işine geldi nede onun. Neymiş? Özelimizi neden herkes bilecekmiş. O bana özelden yazıyormuş ben ona neden oradan cevap yazmışımmış. Kendini benim yerime koyda bir düşün canım. Ortada senin tarafından kandırılan ve onun tarafında aşağılanmaya çalışılan ve tehdit edilen biri var beni sürekli bunları yazarım alenen seni rezil ederim diye tehdit eden biri vardı. Benim Allahtan başka kimseden ne bir çekincem nede korkum vardı. Sen ki kadınlara hep arka çıkmış onlara saygı duymuş ve koruma altına almaya çalışmış biriydin ya da en azından imajın buydu artık emin değilim. Bana yaptıklarından sonra peki bu kadar kötü huyu olan bir adamın neden peşindeydi bu kadın ve neden bunlara katlanıyordu ki? Diye düşünüyordum tabii ki bu çok ayan bir şeydi onun tek amacı seni bana kötülemek ve senin benimle oynadığını bana ispat etmekti. O yazımdan sonra senin talimatınla beni hayran sayfandan ve hesabından sildi ayrıca engelledi bunu sen bana itiraf etmiştin çünkü..ve bana o yazımdan dolayı çok kızmıştın sana burada bilinçli olarak zarar verdiğimi düşünmüştün üstelik zarar gören ben olduğum halde senin tek derdin yazar olarak herkesin gözündeki imajındı. Yani benim ne hissettiğim senin umurunda bile değildi ki buda onun aslında ne kadar haklı olduğunu gösteriyordu bence siz gerçekten uygun bir çiftsiniz aynı tencere kapak misali. Peki şimdi sana soruyorum kendini yalnız hisseden sevgisizliği tatmış ve yaşamış kadınlara sahte sevgi sözcükleri dağıtarak ne yapmaya çalışıyordun. Hayran kitlesi oluşturmak mı? Sırf seni rezil etmemem için bana söylediğin o sahte sözlere ne gerek vardı. Ortak arkadaşlarımız çoktu değil mi? Bir anda her kez sana farklı bir gözle bakmaya başlayacaktı öylemi? Hayır! Ben seni öyle sevdim ki sen kötü de olsan bunu alenen söylemezdim bu bir. İkincisi seni sevmiyorum deseydin bunu anlayacak kapasiteye sahiptim ki ben seni üzmemek adına bir çok kişiyle muhatap oldum ve hakaretler işittim.Ben en başından beri defalarca bunu sana sordum seni sevmesem seninle konuşmam dedin geçiştirdin bende sana inandım her zaman ki gibi hepsi bu işte ve sayfana tekrar bir davet gönderdiğimde onun verdiği tepkiyi aklım almadı bana ne yazdı biliyor musun oku da gör bak!

-Boşuna bekliyorsunuz kapılarda. Ben yaşadığım ve izin vermediğim sürece ne sizin ne de diğerlerinin onunla "gerçek" bir ilişkisi olamaz. Müsaade etmez, etmem. Bir süre ayrı kaldık ve o süreçte sizinle ve diğerleri ile Allah'tan o diğerleri daha çabuk anladı gırgırı oldu. Hepsi bu! Hala anlamadınız sevgimizin gücünü. Ailenizi dinleyin ve lütfen artık üzülmeyin. Diye yazmış.

Burada ki “ailenizi dinleyin” sözü aklıma şunu getirdi seninle yaptığım bir konuşmada ailemin seni asla kabul etmeyeceğinden bahsetmiştim. Demek ki konuştuğumuz her şeyden Onun haberi vardı. Son bir kez seni arayıp bu konuyu detaylı görüşmek istedim seninle, benimle öyle güzel konuşuyor ve hala bana öyle ümit veriyordun ki, sana dönüp şöyle demiştim hatırlarsan.

-Ben artık yokum! Bu kadına katlanamıyorum ve ben kendi hayatıma çekileceğim! Allah sizi mesut etsin! Ben zaman falan veremem. Aradan geçen zaman zaten az bir zaman değil. Zorla güzellik olmaz demiştim hatırlarsan. Seninle dost kalmaya karar vermiştik tabii bunu hiç istemedin hala sana zaman vermemi istiyordun. Kendinden emin değildin ama artık benim sınırlarım taşmıştı ve kabullenemiyordum canım. Ardından ona son bir mesaj yazmaya karar verdim.ve yazdığım mesajı aynen buraya yazıyorum senin son sözüne istinaden.

-Selam canım artık benimle uğraşmaktan vazgeç olur mu benden neden bu kadar korkuyorsun söyler misin? Benim aradığım iliş ki değil bana diyorsun ama esas takıntılı sensin. Bence sen bir doktora görün bu halin normal değil daha fazla çirkinleşme. Bir de yazarsın sözde o kimsenin malı değil. Sende onun sahibi değilsin. Aşkınız bu kadar güçlüyse beni neden sorun ediyorsun. Bundan sonra seni ciddiye almayacağım. O ne derse o. Sen ona iyi hizmet et yeter. Başka bir şey istemiyorum. Nasılsa mutlu olamayacaksınız. Bedenine sahip olabilirsin ama ruhu bana ait olarak kalacak. Aklı hep bende olacak unutma sakın. Dün gene beni sevdiğini söyledi ve ben ona inanıyorum canım, sen yazıp çizmeye devam et olur mu? Size iyi günler Hanımefendi!

Onun için seninle bile dost olabilirim çünkü seni ciddiye almıyorum. Aşkı için savaş veren bir kadın görüyorum ve bu mücadeleni takdir ediyorum son gülen iyi güler demiş atalarımız ne dersin diye yazdım. Yani artık yeter burama kadar getirdi ben aşağıdan aldıkça o üzerime geliyor ve o senin sahibin ise ve sen de onun malı isen benim ve dahi kimsenin yapacak bir şey yok. Biliyor musun? Ortak arkadaşlarımız soruyor. Sayfasından yazan o mu eski eşi mi diye? Muhtemelen odur. Çünkü seni her alanda eline geçirmiş bir vaziyette ve bize de fazla bir laf düşmüyor. Allah hayırlı etsin diyorken tam senden gelen son bir mesajla tüm dünyam alt üst oldu ne yazmıştın bana hatırlıyor musun yoksa senin yerine o mu yazdı demeliyim bence o yazdı çünkü bu sözler ona ait cümleler onun kelime hazinesinden bunu artık çok iyi biliyorum. Yanlış hatırlamıyorsam şöyle başlıyordu. – Psikolojin bozuk, kendine zarar verebilirsin düşüncesiyle, incinmemen için sözlerimi hep seçtim. Anlamadın hala tacize devam ediyorsun. Çabaların boş onu seviyorum, yazmıştın evet aynen böyleydi. Şimdi diyorum ki ben acaba öldüm de cennetten mi yazıyorum tüm bunları. Benim adıma böyle bir kararı nasıl aldın anlamıyorum. Veya böyle bir duruma kendini nasıl inandırdın. Sen benim hayatımda yoktun ve ben yaşıyordum seni sevdim evet ama uğrunda ölecek kadar değil üzgünüm. Benim bir ailem ve sevdiklerim var sorumlu olduğum insanlar var her şey den önce Allaha inancım var. Hiç kimse için sen dahil hayatımı sonlandırma hakkına sahip değilim. Ki bunu seninle hep konuştuk böyle olmadığını bildiğin halde bu sözleri yazman bu mesajı yazanın başka biri olduğunu gösteriyor sırf ki son gülen olmak adına ve bana senin mesajından sonra gönderdiği gülücük bunun ispatıdır.

Her ne ise işte bir sayfayı daha kapadık hayat o kadar kısa ki hiçbir şey için üzülmeye değmiyor. Sonuçta gördüğün gibi ben hala ayaktayım ve hayatıma başka biriyle devam ediyorum. Açıkçası çok da mutluyum çünkü beni senin üzdüğün gibi üzmüyor tam tersi beni mutlu etmek için elinden geleni yapıyor. Hani derler ya her şer de bir hayır vardır işte bu da benim için hayırlı olan bir şer oldu. Evet; canım burada artık seninle olan söyleşimizin son kısmına geldik. Ne dersin? Bu defteri artık kapatalım mı? Ben derim ki, seni iyi hatırlamak istiyorum aklımdaki seni başka bir şekle sokmaya içim el vermiyor. Bırak da öylece temiz kalsın aşkım ve içimdeki sen. Sen her ne kadar kabul etmek istemesen de ben seni gene de dost olarak kabul etmek istiyorum bir ömür boyunca. Bu arada şu senin bahsettiğin 4 aylık sürecin sanırım 2 ayı geçti. Yani iki ya daha katlanacaksın dostum. Sonrasında hiçbir şey eskisi olmayacak biliyorsun değil mi? Çünkü bıraktığın yerde değilim artık

Hoş kal dostum hoşça kal. (BİTTİ) 01 Temmuz 2009

BU ÇALIŞMA TELİF ESERİDİR İZİN ALMADAN KULLANMAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

ÇORUM’A ÜNİVERSİTE İSTEMİYORUM !

Hemen her zaman alışılmamış tepkiler vermeyi adet haline getirmiş birisi olmayıp; halktan, sokaktaki adamlardan ve ahaliden birisi sayılabilmeyi bir memnuniyet ve iltifat kabul etmekteyim.

Çoruma Üniversite gelirse ne olur veya kapısının üzerine Hitit Üniversitesi yazılı bir tabela asılan muhteşem bir bina bulunsa ve görkemli açılışlar yapılsa ne olur?

Varsayalım ki bir çok muhtelif fakültesi ile böyle bir Yüksek Öğrenim Kurumu şehrimizde ihdas edildi. Siyah cübbeli hocalar Samsuna uçakla getirtilip oradan şehrimize nakledildi, ÖSYMS yi kazanan en fazla bin-bin beş yüz öğrenci de getirilip sınıflara dolduruldu. Eğitim ve öğrenime başlandı. Sonra neler olur?

Bence üniversite demek nüfusu hızla artan şehrimize elli altmış akademik kariyerli insan ile bine yakın gencin getirdiği bir nüfus artışı demektir. Bu bir müddet sonra kiraların artması ve şehrimizin cadde ve sokaklarında birbirinden yakışıklı gençlerin boy göstermesi demek olacaktır. Ana caddedeki pastanelerin,lokantaların, kafeteryaların ,spor ayakkabıcıların, telefon tamircilerinin ve kart satıcılarının işleri ciroları birden bire artacak şehrimizde giyim ,kuşam, ve gıda sektöründe patlama yaşanacaktır.Bu hadise esnafa ve ilimizin ticari hayatına büyük bir canlılık getirecektir.

Çünki bu gençler çoğu orta halli ailelilerin çocukları olacak ve Çorum’u daha önce haritada dahi bilmediklerini hatta tercih yaparken yanlış yazdıklarını bile-belki- itiraf edeceklerdir.

Bu çocuklar pastane ve kafeteryalardan artan vakitlerinde okullarına da gidip; en az altı yüz milyonluk cep telefonları ile kız arkadaşlarını ararken , ailelerini ayda bir kere zor arayacaklar ve zavallı babaların onlara para yetiştirmek için neler çektiğini ,nasıl uykularının kaçtığını asla bilmeyeceklerdir.

Devletin verdiği krediler ile hayır kurumlarının verdiği burslar bu çocukların amerikan sigaralarına, kolalarına, pantolonlarına ,filanca markalı ayakkabıları ile cep telefonlarına asla yetmeyecektir. Zira günde bir paket yabancı sigara masrafına bir kurumun bir aylık bursu bile kafi gelmeyecektir.

Sonra bu gençlerimiz geldikleri bu yabancı çevrede çok daha rahat davranacak ve ilimizin muhafazakar (!) yapısına ters düşecek hal ve hareketler sergileyecek ,buralı gençlere iyi (!) örnek olacaklardır.

Ailelerinin maddi durumu özel üniversiteleri karşılasa kimse Çorum’u yüksek öğrenim için seçmeyecek ama mecburiyet bir çok insanın Çorum’u tanımasına vesile olacaktır. Çünkü birçokları maalesef meşhur bir şarkıcı veya ünlü bir futbolcu olamamış,kendilerini kimse keşfedememiştir.

Sonra…

Dört-beş sene sonra ilk mezunlar verilecek, törenlerde herkes keplerini havaya fırlatacak ve mezun olup şehirlerine döneceklerdir. Hangi meslekten olursa olsun kız öğrencilerin büyük bir kısmı evlendikten sonra mesleklerini de bırakacak ve çocuklarını yetiştirmek üzere evlerine kapanacak ve vaktiyle bu üniversitede boş yere sıra işgal etmiş olacaklardır.Bu ülkede bilime, insanlığa ve memlekete hizmet için değil de iyi tahsilli ve zengin eş bulmak için ön koşul üniversiteli bir hanım olmaktır.

Erkeklere gelince, onlarda ellerinde diplomaları hemen birçok işe başvurup bol para kazanacaklarını ve müreffeh bir hayat yaşayacaklarını zannedecek ve işte o zaman büyük bir kayaya çarparak kendilerine geleceklerdir.

Büyük şirketlerde önlerine uzatılacak formlarda ikinci yabancı dilleri sorulacak,master ve doktora dereceleri istenecek, kaç bilgisayar dili bilip bilmedikleri bile merak edilecek,hangi büyük firmalarda ne kadar çalıştıkları da mutlaka öğrenilecektir. Eğer bu şartlara haiz değillerse ülkemizin gerçeklerine uygun hale gelmeleri en az on yıl alacaktır.

Bir köyde vekil öğretmenlik bulabilirlerse veya babalarının işlerinin başına geçerlerse o zaman kurtulmuş olacaklar ; eğer devlet kapısına gelirlerse orada da kendilerinden on yıl önce mezun olanları bile orada hala bekliyor bulacaklardır.

Filanca cemaatin müridi veya mensubu iseler işleri, eşleri,maaşları, dershaneleri,dünyada gidecekleri ülkedeki yatakhaneleri ,statüleri ve gelecekleri bir beş-on yıl önceden hazırlanan talihli bir avuç gencin dışında normal şartlar altında ülkemizin iş ve kazanç durumu bir felakettir.

Yurt çapında dört yüz bin kahve vardır.Her gün on milyon insan bu kahvelerin veya gaz odalarının müdavimidir.On milyon işsizimiz ve bir buçuk milyon kaçak işçimiz vardır.

Ara insan gücüne “görülen lüzum üzerine ” son verildiği için; her dairede, her şirkette veya hemen her yerde her üniversite mezunu müdür, yönetici, müşavir,müsteşar vs dir.Teknisyen, işçi,çırak ,kalfa ,usta ve ara insan gücü yani çalışacak insan yoktur.

Ve böylesi yerlerde –nedense- hemen herkesin çalışırken tek gözü mesai saatinde olmakta, beyni ile de cehennem sıcağı iklimine sahip yerlerde satın aldığı yazlığına bir an önce kavuşmanın hayali ile yaşamaktadırlar. Bu değilse bile arabasının modeli,evi, kızı, oğlu damadı ve bitmek bilmeyen dünya ihtiyaçları ve tutkuları ve hırsları böyle insanların doğru ve dürüst çalışmasını engellemektedir.

Çorumda kurulmuş veya kurulacak olan üniversitelerden mezun olanların ne kadarı şehrimizde kalıp bir iş tutup çalışmaktadır?

Ana caddemizde on metre arayla bir eczane,ihtiyacımızın iki misli avukat,beş misli mühendis varken,sanayideki dükkanlarda ülkemiz üretiminin hakiki sahipleri yağ,kir ve pas içinde çalışır, yanlarına bir çırak bulamazlarken;

Bu üniversitelerden mezun olacaklara iş hazır mıdır ?

Üniversite öğrencisi mezun olunca bu şehirden önce doğduğu veya geldiği yere geri dönmüyor mu ?

Üniversitesi olan şehir unvanı bize çok mu prestij kazandıracaktır. Bu prestijin maddi karşılığı nedir?

Üniversite neticede bir yatırım ise bunun halka ve millete geri nasıl geri döneceğini kimse izah edebiliyor mu ?

…………….

Türkiye deki illerin yarısından fazla sayıdaki yerde üniversite var da milli gelirimizde bir artma ve enflasyonumuzda ve dış borcumuzda neden bir azalma yok..

Imf den gelecek paralara , avrupa birliğine,sam amcanın himmetine muhtaç mıyız değil miyiz ?

Bir on yıl önceki “önce vatan ” prensibinin yerine “önce insan hatta önce ve mutlaka ben” kanunu geçmiş midir, geçmemiş midir?

Her üniversitelinin gönlünde “kapağı yurtdışına atmak” ve gidip de dönmemek, var mıdır yok mudur?

Çalışmadan, kazanmadan, üretmeden, rantiye ile , para hareketleri ile para kazanmak ve hemen köşeyi dönerek ,artist, şarkıcı,futbolcu,olarak, yat-kat,mal-mülk sahibi olmak, ülkeyi, yoksulları ,garipleri dulları ve yetimleri hatta komşu müslüman ülkeleri hiç ama hiç düşünmemek insanımızın yaşama biçimi olmuş mudur ,olmamış mıdır ?

Dünyada veya uzayda yer işgal eden, oksijen tüketen, çöp üreten;

Geçen yıl Çorumda altmış trilyon liralık alkol ve sigara tüketen, baca gibi tüten, damacanalarla şarap, bidonla rakı ve tankerler dolusu bira içen;

Biz miyiz değil miyiz?

Şimdi bu durumda,

Hemen her köyümüze bir üniversite açsak ?

Bütün mezunlarına iş bulabilecek;

Milli geliri on bin dolara çıkarabilecek;

Jet motorları ile uyduları artık yapabilecek miyiz?

Üç uçak lastiğine beş yüz kamyon buğdayı;

Günde yirmi milyon doları da amerikan tütününe vermeyecek;

Dünyada kimseye muhtaç olmadan başımız dik,onurla adam gibi yaşayabilecek miyiz?

Bunlar olmadan,bu işler düzelmeden,bazı kainat çapındaki doğruları bulmadan,eğitimde, siyasette, bilimde ,çalışma hayatında köklü reformlar yapmadan,tek tek fert fert kendimize çeki düzen vermeden,kafalarımızı, ruhlarımızı, gönüllerimizi her şeyimizi değiştirmeden bu köyümüze değil Hitit ,Urartu hatta Kommagene Üniversitesi açsak ne yazar?

BU ÇALIŞMA TELİF ESERİDİR İZİN ALMADAN KULLANMAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

ÇORUM’UN TÜRK KÜLTÜR TARİHİNDEKİ YERİ VE ÖNEMİ

Tezimiz, Çorum’un “nevi Şahsına münhasır” veya “özgün” niteliklerini, etnografyasını, folklorunu bir kere daha tebarüz ettirmek; bunun Anadolu Medeniyeti içerenindeki yerini ve ehemmiyetini ortaya koymak amacını taşımaktadır.

Öteden beri Antik Hitit Medeniyetinin gölgesinde kalarak son yıllarda artan turizm potansiyelinden de böylelikle istifade edememiş; öte yandan saf, duru ve yerel kültür değerlerini de daima içinde barındırmış olan Çorum’u bir kere tanımak ve tanıtmak arzusundayız.

Takdir edilmelidir ki bir bölgenin tüm yönleriyle araştırılması, tarih içindeki rolünün ortaya konması ve varsa onu diğerlerinden ayıran özelliklerin anlatılması pek kolay bir iş değildir. Yıllara ve ciltlere sığmayacak zengin bir kültürü tevarüs etmiş olan Anadolu’yu sadece kültürel olarak ele almak bile çok geniş ve kapsamlı araştırmalar ile olağanüstü çabalar gerektirecektir.

Yurdumuzda etnografya, dil ve edebiyat, sosyal adet ve ananeler ,halk oyunları ve folklor, antropoloji,el sanatları, yaşayan adet ve gelenekler ile ve hatta Anadolu mimarlık ve sanat Tarihi üzerinde yeterli çalışmaların yapıldığı;arşivlerin gereğince incelendiği,mevcutların envanterinin çıkarıldığı,tasnife alındığı kanaatinde değiliz.Hatta ülkemizin tanıtımı ve turizm politikası bile Ege ve Akdeniz’deki iklim ve doğa güzelliklerimiz ile bizden önceki uygarlıkların antik medeniyetlerine odaklanmış bir şekilde seyretmeye devam etmektedir.Bütün bunların tabii bir sonucu olarak İç Anadolu Müslüman

Türk Medeniyeti daima gölgede kalmış; yeterince aydınlatılamamış, anlatılamamış, öğretilememiş hatta anlaşılamamış bulunmaktadır.

Antik Hitit medeniyeti üzerinde yeteri kadar çalışma yapılmıştır kanaatindeyiz. Belki kazılar ve yeni eserlerin ve yerleşim birimleri ile arkeolojik buluntuların ele geçirilmesi uzun yıllar alabilir. Hatta yurdumuzdaki müzelerin hemen pek çoğu antik çağlara ait malzeme ile dolu olmasına rağmen Anadolu’muz dünyanın en büyük canlı ve hala yaşayan bir açık hava müzesi olarak fark edilmeyi beklemektedir.

Çorum’ un ve Anadolu’nun yeni sahibi Müslüman Türkler’ dir ve bu uğrunda kan dökerek ve büyük bir bedel ödeyerek sahip olduğumuz bir nimet ve aynı zamanda da anavatanımız ve yurdumuzdur. Bunu yeterince anlamak, tanımak ve tanıtmak, yeryüzü kültürleri arasındaki layık olduğu şanlı yerine ve “asrın idrakine” oturtmak borcumuz olmalıdır.

Böylece iddiamız odur ki :

Çorum ve havalisinde tevarüs eden bu İç Anadolu medeniyeti;

Ülkemizdeki diğer bölgelere kıyasla çok daha saf ve bakir etnografya unsurları ile Orta Asya’daki anavatanımızdan gelen özgün ve nevi şahsına münhasır değerleri ihtiva etmektedir.

Bu köklerin üzerinde taşıdıkları hususiyetler yeni yurdumuzun havası suyu ve toprağı ile yoğrularak şekillenmiş ve hem vatanımızın hem de dünyanın en doğru ve güzel uygarlığını ortaya çıkarmıştır..

Ülkemizin diğer köşe ve bucaklarının kültür ve medeniyet adına tescili ve çıkış noktası hatta batıya uzanması hep orta ve İç Anadolu eliyle olmuştur.

Bugün ki mesahamızın dört katı kadar büyük Devlet-i Ali Osmani medeniyetinin kalbi ,acıları ve özü hep burada kalmış;onun devamı olan devlet yeniden burada kurulmuş; yeni Türk ve İslam Medeniyeti ;modern Türkiye Cumhuriyeti olarak burada şekillenmiştir.

İslam’ın potasında eriyen nice kabile, millet veya insan topluluklarının kültür cevherleri bizden önceki antik çağların kalıntılarıyla ve mirasıyla hem hal olmuş ve ortaya bugün ki özgün “Anadolu Medeniyeti” çıkmıştır.

İşte bu medeniyet içerisinde Çorum saflığını daima korumuş Orta Asya cevherlerini ve asil doğrularını daima muhafaza etmiştir.

Bunun Sebenleri şunlardır:

Orta Asya oğuz boylarının doğrudan gelip yerleştiği son vatandır.1071 de kapıları açılan ve 1096 da son haçlı seferinden sonra artık ebediyen bizim olan ve dünya durdukça da bizim olacak olan “Ana Vatanımız” olmasıdır

Büyük göç yolları ve ticari güzergahlar üzerinde olmayıp sefer yolları üzerindeki askeri bir menzil de değildir .

Ezici bir düşman hâkimiyetinde uzun zaman kalmamıştır. Bünyesinde gayrımüslüm unsurları fazla ve uzun zaman barındırmamıştır. (Bu unsurlar şehrin kültür, adet ve gelenekleri üzerinde hiç etkili olamamışlar; sadece ticaret, sanat ve zanaatla uğraşmışlardır.) Yakınında veya sınırlarında kültür etkileşimine gireceği farklı bir millet veya başka bir devlet yoktur.

Lisanını, ibadetini, yaşantısını yasaklayacak bir dış tehdit almamıştır.

Büyük göçler ve istilalarla demografik yapısı değişmemiştir.

Cumhuriyetin ilanından sonra da bu içe kapanık ve ketum halini sürdürmüştür.

Yeni devletin başkentine bu kadar yakın olması nerede ise hiç bir avantaj sağlamamıştır.21.yüzyılda havaalanı ve demiryolu yoktur. Ana karayolları bile hala tek şeritir. Devletin yegane yatırımı seksen yıldır iki fabrikadan ibarettir.(Şeker ve Çimento Fabrikası).

Okuma yazma oranı ülkemizin en yüksek seviyede olan ilidir. Cumhuriyetten once en uzun askerlik yapanların(İskilip 9-14 yıl ) ve en çok gidip de dönmeyenlerinin olduğu bir kahramanlar ve yiğitler şehirdir.

Osmanlı’nın ve yeni cumhuriyetin bir sürgün yeridir. İsyancıların mesken tuttuğu ama aynı zamanda Milli mücadelenin kilit isimlerinin de yetiştiği bir fakir beldedir.

Dünyaya asırlar boyu açılan tek kapısı Samsun vilayetidir. Bütün ihtiyaçlarını oradan karşılamıştır.

Bugün ise görünüşte büyük metropollerin herhangi bir semtinden farkı olmayan; en çok ortaklıklı şirketlerin bulunduğu, kendi yağı ile kavrulmaya çalışan, kendini sevenleri kendine aşık eden; Evliya Çelebi’ nin dediği gibi “Güzelleri Bol Çelebileri Çok ”bir Anadolu vilayetidir.

Bizde bu tezimizde tarihi Çevre birimleri olan Tarihi Çorum evleri ile onlardaki yaşamı, mimari özellikleri ile anlatacak, kısmen, dil ve lisan üzerinde duracak birazda bir folklor değeri olan Yemek antropolojisinden bahsedeceğiz. İl geneli ile bazı ilçelerde otuz yıldır sürdürdüğümüz tarihi çevre araştırmalarımızın neticelerini ortaya koyacak; onlarda fark ettiğimiz ve nevi şahsına münhasır özellikleri, doğruları ve hatta güzellikleri dile getireceğiz.

Bütün bu tespitlerimizin sonucunda da büyük Anadolu uygarlığının yeniden ortaya konulması, tebarüz ettirilmesi, anlaşılması, gelecek kuşaklara zengin bir kültür mirası olarak devredilmesi, anlatılması ve sevdirilmesi hatta sahip çıkılması için gereken çareleri önereceğiz.

Saygılarımızla…

BU ÇALIŞMA TELİF ESERİDİR İZİN ALMADAN KULLANMAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

ÇORUM’DA YEMEK KÜLTÜRÜ :

Bir antropolojik değer olarak ele alındığında bir yerin medeniyet ölçüsü biraz da yemekleri veya beslenme sanatı ile belirlenmektedir.

Yemek yapımında kullanılan malzemeler, oranları, servis sırası, mutfak adabı ve beslenme tarzının düzgünlüğü orasının ne kadar yüksek bir medeniyet seviyesinde olduğunu gösterir. İklime,inanca,geleneklere ve bölgeye göre de farklılıklar gösteren bu kültürün dengeli ve uyumlu olması demek ; evrensel lezzet değerlerini yakalaması; insana, sağlığına zevklerine ve hatta koruyucu tıbba da uygun olması demektir.

Çorum yemekleri hemen hemen çevresindeki vilayetler gibi ortak çeşnilere de sahip olmasına rağmen elde ettiğimiz veriler bütün ana tariflerin,bazı yemek isimlerinin ve hazırlanış biçimlerinin Orta Asya menşeili olduğunu göstermekte ve zaman zaman halkın değişen alım gücü ile farklılaştğını ortaya koymaktadır.

Bizde burada yemek tariflerini değil onların muhteviyatlarını ve bunların kültürümüz içindeki yerini anlatacağız.

Çorum yemeklerinin hazırlama ortamının temel malzemeleri ;meşe odunu ateşi,koyun eti, soğan ve bakır tencere üzerine temellenmiştir.

Çorum yemeklerinin ortak özellikleri şunlardır:

Çorbalar daima başlangıç yemekleridir. Tarhana,mercimek, hamurlu türlü çorbalar Orta Asya geleneğinin devamıdır.Aş’ lar denilen bu seri de arapaşı,tutmaç,çatalaşı vb gibi tarifler de hep bu malzemeleri görmekteyiz. (8)

Hamur işleri ana yemeklerin altyapısını belirler. Bunların da türlü çeşitli tarifleri vardır.

Ekmek kültürü mayasız hamura temellenmiş yufka formundan ibarettir. Ekşi maya çok sonraları icad olunmuş ve bugünki modern ekmek türleri 20.yüzyılın başında ortaya çıkmıştır.Levha halinde ,saçda ve odun ateşinde hazırlanan ekmekler kara ve bol kepekli undan yapılırlar.Mısır nu ekmeklere girmez ama bazen çörekler de kullanıldığı olur.

(Mayalı yegane hamur türü olan kızartma mayalısı ramazana has ve tok tutması için yağda kızartılmış bir besin maddesidir.)

Çorbalardan sonraki ana yemek et yemekleridir. Onların da hammaddesi öncelikle kuzu ve sonra da tercihan dana etidir.Bunlarda genellikle daima haşlama olara kullanılır.

Öğünler sabah ve akşam olmak üzere iki çeşittir. Uzun yaz günlerinde ilkindi vakti pazar ekmeği denilen mayalı ve uzun bir tür pide yağlanarak, haşlanmış yumurta, çökelek ve üzümle yenir. Bu tarz ilkindi kahvaltısı genellikle arasta esnafının tercihiydi.

Sabah kahvaltısı bilinmez. Çay içme alışkanlığı Cumhuriyetin hediyesidir.Onun için Eskiden sabah “ekmeği adeti”vardı.Yufka dürümü içine tereyağında yumurta vs konulur,kış mevsiminde de kahvaltıda kırmızı mercimek ve paça çorbaları içilirdi.

Bazen ağır kış mevsimlerinde içyağları kızartılarak yemeklere konurdu.Hayvansal yağlar olarak tereyağı(sadeyağ) yenmiş,ekstradan kaz yağı ,ceviz ve badem yağı gibi kıymetli malzemelerde kullanılmıştır.

Bulgur en önemli malzemeydi.Pirinç pilavı düğünler hariç pek yenilmezdi.Uzun bir süre de lüks ve pahalıydı.Buğday yarması da çorbaların ve birçok yemeğin ana hammaddesini teşkil ederdi.

Şekerin üretimi yoktu. Rusyadan kelle olarak (büyük parçalar halinde gelirdi).İnsanların şeker ihtiyacı hoşaf ve kompostolardan, kurutulmuş meyvalardan karşılanırdı.Ekşi pekmez şerbeti en gözde içecekti.. (Zaten pekmez hemen her evde kaynatılırdı. Beyaz ,ak pekmez ,kara pekmez ve ekşi pekmez denilen değişik şekilleri olurdu.)

Tavuk münferit bir yemek türü olarak fazla benimsenmemiştir. Aş’lara yani çorbalara etsuyu yerine katılmış, parçalara ayırılarak muhtelif yemeklerin içine karıştırılmıştır.Hindi ve kaz daha revaçtadır.

Et ve sebze yemekleri arasında daima iyi bir denge vardı. Kabak, ıspanak,karabakla, soğukluk denilen semizotu,lahana,fasüle kavurması ,patlıcan yemekleri her zaman türlü olarak tercih edilirdi.

Baklava türleri o kadar zengin değildi. Has baklava bu yörenin baklavası olmayıp bol nişastalı ve hafif Burma türü (Çorum’ baklavası denilen) modellerde dahil olmak üzere birkaç çeşit baklava bulunmaktaydı. Un ve irmik helvaları mevsimler ve özel günler içine yayılmışken baklavalar bayramlarda yapılırdı.

Mevsimlerinin üçte ikisinin kış olduğu Çorumda sebze ve meyva kurutma işleri de önemini hiç bir zaman yitirmemişti.

Sonuç Olarak :

Görülüyor ki Karadeniz bölgesinin Karalahana, mısır ekmeği ve hamsi kültürü iç ve orta anadoluya girememiş, Çorum ve havalisi hep kendi tercih ve tarifleri üzerine yaşamaya devam edegelmiştir.Ulaşım imkanlarının olmadığı yıllardan bugüne kadar da bu durum pek değişmemiştir.(Denebilir ki eski Çorumlu da Orta Asyadaki Ataları gibi beslenmekteydi.)

Ağır kızartmalar, baharatlar,acılı malzemelere ,isot,kırmızı biber vb olan düşkünlük burada yoktur.Güneydoğu ve doğu anadolunun ağır ve zengin kebab kültürü hiç görülmez. Kuru baklagil ezmelerinden oluşan arap yemek tarifleri ile acem etkisi ile hazırlanmış safranlı , baharatlı içli pilav türleri ise hiç yoktur ve görülmez.

Yegane kebablar kuyu ve tandır kebabıdır.(9) Onlarında pişirme metodları son derece hafiftir.Bunu toprak kaplı güveç yemekleri olan keşkek ve benzerleri takip eder.Onlar da odun ateşinde pişerler. En ağır ve özgün yemeklerden olan İskilip Dolması bile et suyu buharında hazırlanmaktadır.

Göçmen unsurlarla gelen yemek tarifleri (arnavut ciğeri vb)genel kabul görmemiştir.Çerkes tavuğu gibi zor yemekler ise sadece etnik mutfaklarda kalmış halk arasına yayılamamıştır.

Hamur işlerinin ağır olmaması için bütün yemek çeşitlerinde bunlar haşlanmaktadır. Sadece çok küçük parçalı olarak çorbaların üzerinde kızarmış hamur garnitürleri görülebilmektedir.

(Mantılar,su böreklerinin hamurları dahi hep haşlanarak kullanılmaktadır.Bu da sindirimi kolaylaştırmaktadır)

Kullanılan baharatlar karabiber,kekik,kimyon vb gibi çok bulunan baharat türleridir.Tarçın ise tatlılar için kullanılır. Ağır bir baharat yelpazesi yoktur.Yemekler acılı çok tuzlu ve bol baharatlı değildir.

Yoğurt tam anlamıyla mutfağa ,ayranda sofraya egemendir.

Kuru fasülye ve bulgur pilavı,soğan ve turşu gerçekten Çorum ve havalisinin milli yemeği olarak bilinmektedir.

Domates salçası, tarhana, turşu,erişte,pekmez,pestil. Meyva kuruları daima evde hazırlanır. Dışarıdan satın alınan mallara sebzeler hariç güvenilmez.Etler bile etlik adı altında evde kesilerek kullanılır. Sucuklar evde doldurulur.Çemen çiğ olarak da yenilir.

Ege ve akdenizdeki bölgesindeki zeytinyağı kültürü orta ve iç anadolu’ya ulaşamamıştır. Bunların getirdiği dolma ve sarma kültürü de burada etli ve haşlama olarak devam eder. Balık yemekleri anadolu kültürüne 20.yüzyılın sonunda egemen olmuştur.(10)

Osmanlı saray mutfağının dünya yemek kültürleri arasında özel ve üstün bir yeri olmasına rağmen yine de bilinenleri Anadolu yemek kültürüne uymamaktadır.

Saray yemeklerinin uzantıları olan ve tuzlu yemeklerde meyva parçaları (mesela kavun dolmaları,erikli pırasa çorbası.vb) kullanma alışkanlığı hiç kabul görmemiştir.Osmanlı sarayı Anadolu’ dan sadece çorbaları ve bazı hamur işlerini almıştır.(Saray yemeklerinin de tarifleri çok özeldir ve bunlar ayrı bir tez ve araştırma konusudur.)11

Özet olarak söylemek gerekirse “Çorum Yemekleri” Orta Asya kökenli ve öğünleri orta kalorili, hazmı kolay,yapımı fazla zaman almayan günümüzün hekim tavsiyelerine uygun tipik halk yemekleridir. Osmanlıdan beri il merkezinin tarifleri nerede ise (yeni sıvı yağlar ve margarinler ve yeni bazı malzemeler hariç) 1950’ lere kadar nerede ise değişmeden gelmekte ve herkez atalarıdan gördüğü gibi yaşamaya ve besin maddelerini hazırlamaya devam etmekteydi.

Bakır kapların yerine alüminyumların sonrada teflonların girmesi, margarin denilen ucuz hidrojenli yağların yaygınlaşması, rafine beyaz undan ekmek ve sentetik mayaların kullanılması,toprağa dayalı kapalı ev ekonomisinin yerini alan marketçilik bütün yemek kültürümüzü altüst etmiş ve sağlığımızı da beslenme kültürümüzü de iyice yok etmiş durumdadır.

Fast foodların egemen olması, ab normları, Avrupalılaşma, globalleşme vb gariplikler neticesi bugün Çorum’un geleneksel Yemek Kültüründen bahsetmek artık mümkün değildir.

BU ÇALIŞMA TELİF ESERİDİR İZİN ALMADAN KULLANMAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

ÇORUM'UN KİRLİLİKLERİ….

Şehrimizde "çevrecilik" deyince aklımıza ya belirli gün ve aylarda yapılan çam dikimleri ve hatıra ormanları gelmekte veya da baca gazları ile ithal kömürlerin fiyatı ile atmosfer kirliliği
hatırlanmaktadır.

Vilayetin çevre ile ilgili kurumları da sadece hava kirliliği ile ilgilemekte; basılan dergi ve süreli yayınlarda da sadece yeşil çevrecilik özlemi dile getirilmekte, yazarların akademik tezleri
aktarılmakta ve Çorum' un elde kalmış son bir avuç piknik alanlarının resimleri yayınlanmaktadır.

Yerel basının ise çağırılan haberlere gitmekten öte "kendiliğinden akletiği hiçbir önerisi, çözümü veya cesaretle üzerine gittiği bir tespiti "yoktur.

İki yıl önce tüp gaz taşıyan lpg'li otomobil sayısı ticari araçlarda iki bin kadar iken bu gün bu sayının ne olduğunu ve sokaktaki vatandaşa ne zarar verdiğini kimse araştırmamaktadır. Cadde kenarında bulunan zehirli gaz ölçüm araçları ise yaz günlerindeki atmosferdeki egzoz gazının miktarını ölçmemekte; ölçüyorsa da nasıl tedbirler alındığını kimse bilmemektedir.

Bu otomobillerin gizli karbon monoksit zehirlenmesine "dur!" diyebilecek cesarette ne bir hukuk; ne de bir tıp adamı çıkabilmiştir. Evlerde şofbenlere baca önerenler bu zehirli atık
için hiçbir şey söylememektedirler. Benzine göre tasarlanmış motorlar bu gazı tam yakmamakta ve hele kış aylarında bu şehrin insanlarını yavaş yavaş öldürmektedirler. Her sene yapılan egzoz ölçümlerinde de
motorlar benzine çevrilerek gidilmekte, kimse bu yürüyen zehirli gaz bombalarının hatırını sormamaktadır. Ama her köşede bir gaz dolum tesisi veya arabaları " çevirecek" tamirci bulunmaktadır. Bu işten çok da iyi para kazanılmaktadır ama halkın sağlığını düşünen kimse yoktur.

Zehirli gazların içindeki en sinsi olanı kokusuz karbon monoksittir. Kandaki hemoglobine yapışarak karboksi hemoglobin denilen müthiş bir zehirlenme yapar. Bunu oksijen çadırı ve maskesi ile de kimse önleyemez. Yapılacak hareket derhal kan değiştirilmesidir. Yüz elli bin kişinin kanını kimse değiştiremeyecektir ama gizli gizli hastalanarak vefat edenler için ulu mezarda mutlaka bir yer
bulunacaktır.

Bu kentin baş ucundaki çimento fabrikası birazda Fransızlar para kazansın diyerek hâlâ kaldırılamamıştır. ( oraya " filtre takılmıştır , zararı olmaz" söylentilerine inananları her sabah
namazı vakti su deposu çamlığına duman deşarjını seyreylemeye çağırıyor ve yanlarında da gaz maskelerini de getirmeye davet ediyoruz.)

Ayakucumuzdaki belediyenin asfalt şantiyesi ile küçük ve büyük sanayilerin, şeker fabrikasının bacaları da arada bir bu kirletmeye katılmakta, kentin kanalizasyonu ile et kesim-eski salyangoz
fabrikasının- tesislerinin, kimyasal maddelerin ve hele hele tıbbi atıkların nereye gittiğini, 125 tavuk çiftliğinin ayak ve atıklarının gömülü olduğu arazilerde asit yağmurları ile birleşerek yeraltı sularına karışıp karışmadığını da kimse sormamaktadır. Bölgede köy, ilçe ve illerin atık suları, lağımları ve kanalizasyonlarının tam olarak kimyasal, fiziksel ve biyolojik olarak arıtıldığını, tabiata temiz su olarak salındığını kimse söyleyememektedir. Hele hele denetimsiz su sondajları yeraltındaki kil tabakalarını delik deşik etmiş ve kirli ve temiz sular birbirine karışmış, milletin ortak malı olan yeraltı su şebekeleri de böylece "halledilmiş" bulunmaktadır.

Bütün bunların yanında hacmi gittikçe büyüyen ve korkunçlaşan dev bir canavar niteliğindeki Çorum Çöplüğü de hemen her gün metan gazı patlamaları ile gelecekteki en büyük çevre felaketini adeta "haber" vermektedir. Hele bu çöplüğün altında biriken kirli suların oluşturduğu "çökek gölü" nün kokusu dört km. öteden bile duyulmakta ve çöplüğün sürekli yanan dumanları uzaydan bile görünmektedir. En yakın yerleşim birimlerinden Toki konutlarında oturanlar daha kaldırım ve pazaryeri şikâyetlerini aşamadıklarından yakında kendilerini yiyecek olan bu büyük çevre felaketini henüz fark edememişlerdir. Atmosfer kirliliği, yer altı suları kirliliği, mikrobik kirlilik ve koku kirliliği gibi birçok "hasleti" bünyesinde barındıran çöplüğümüz hakkında kimsenin henüz bir fikri yoktur.

Bu kirliliklerin haricinde birde görünmeyen kirlilikler vardır. Bizce en tehlikelisi de bu tür kirliliklerdir.

Cep telefonlarının baz istasyonu veya röleleri denilen şiddetli elektromanyetik dalga üreteçleri gittikçe şehrimizin içlerine yerleştirilmekte,yüksek direk kullanma mecburiyeti olduğu ve
insanlardan uzakta kurulmaları gerekliliği dururken ilimizde de evlerin duvarlarına monte edilmekte; insan sağlığı hiçe sayılmaktadır. Kalp pili veya kapakçığı olan hastaların, metal bacak veya organ protezi taşıyan insanların bulunup bulunmadığına bakılmadan, küçük çocuklar hesaplanmadan yerleştirilen bu rasgele antenler için TBTAK tebliğ üstüne tebliğ yayınlamakta ama kimse kaale almamakadır. Telsiz ve linksiz radyo vericileri, sayıları gittikçe artan cep telefonları ile atmosfer kirlilikleri ile hava su ve ışık kirliliği Çorumluyu fizyolojik ve tıbbi olarak yaralamakta tabelalardaki yabancı
kelimelerle meydana getirilen başka kirlilikler ise de konuşma lisanımızdaki hastalıklara eklenerek bir "kültür kirliliği " oluşturmaktadır.

İnsanlarımızın okuma merakı gitmiş yerine televizyon seyretme hastalığı gelmiştir. Geleneksel ve helal kazanç peşinde koşan Türk insanının hassas yapısının yerini de duyarsızlaşma, bencillik ve
lüks tüketim ile rantiyecilik hastalıkları aldığı için bu gizli rehasızlıklarda sinsice ilerlemektedir. Hele hele ülkemizin önde gelen sektörlerinden fuhuş sektörü de alabildiğince yükselmiş ve bu aziz
şehir artık " kerhanesi-genelevi- ile meşhur bir kent olup çıkmıştır. Konuşmaya ve yazmaya utandığımız bu hastalık ise kazanç sahipleri vergi rekormeni yapacak kadar revaçtadır.

İstanbul'un fethine giden sahabe ordularının nal seslerinin yankılandığı ve Anadoluyu Türkleştiren Alparslan' ın askerlerinin otağ kurduğu Çorum ovası, böylesine fuhuş yuvalarını bünyesinde bulundurmakla bir talihsilik yaşamakta ve buranın müdavimi olan insanlarımız da başka bir boyutta kirlilik yaşamakta veya taşımaktadırlar.

Bütün bunlara sebebiyet veren esas kirliliğimiz ise "ahlak kirliliği" olup ; buna çare bulunmadan hiçbir kirliliğe çare bulunacağı kanaatinde de

BU ÇALIŞMA TELİF ESERİDİR İZİN ALMADAN KULLANMAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

EN KUTLU HAFTANIN ARDINDAN…

Kainatın en değerli insanı, Peygamber peygamberi, Allahın C.C. sevgili kulu ,Resulü ve Elçisi Hz. Muhammed’in (SAV) dünyaya teşrif ettikleri geçen hafta -malum aliniz-Kutlu Doğum haftasıydı

Yıllardan beri bu önemli hafta sadece dini eğitim veren kurumlarımızın ve bazı sivil toplum kuruluşlarının çabalarıyla kutlanır. İlahiyatçılarımız salonlarda konferanslar verir, özel vakıflar ve bazı dini sivil toplum kuruluşları basın bültenleri yayınlar ; camilerimiz de mevlitler okunur, dini hassasiyeti olan medya kuruluşları konuya gereken önemi verir ama büyük bir kesiminin ise hiç umurunda olmaz.

Bu kutlu olay nedense bir türlü bütün milletimize mal olacak bir kutlama veya büyük bir etkinlik haline dönüştürülemez.

İlgili Ayette "Biz seni insanlığa bir müjdeci ve bir nur olarak gönderdik " denilen bu en yüce insanı ve ümmeti olmakla şeref duyduğumuz yüce Peygamberimizi, İslâm’ın ilk devlet Başkanını ve kainatın bile hatırına var edildiği yüksek ahlak ve faziletin timsali bu mübarek insanı böyle bir vesile ile bir kere daha anmak neden bu kadar zor olmalı ki?

Uzak Doğu'da Endonezya'da ,Sumatra da ,Malezya da Filipinler de bu haftanın top atışlarıyla karşılandığını, uçaklarla şehirlerin üzerine gülsuyu ve yaprakları serpildiğini, yoksulların doyurulduğunu,kimsesizlerin evlendirildiğini, sünnet şölenleri yapıldığını, Kur'an okuma yarışmaları tertiplendiğini;hayırlarda yarışıldığını; hatta Devlet başkanlarının çıkıp da " Biz peygamberimize ve sünnetine bağlılığımızı bir şeref kabul etmekteyiz , Müslüman olduğumuz için gurur duyuyoruz " diye de demeç verdiklerini , kimilerinin de uçaklarına atlayıp Medine'ye Efendimizin SAV kabrine gidip gözyaşı döktüklerini duyuyorum ve biliyorum.

Birkaç sene sonra bu ülkenin - cadılar bayramı ile şükran gününü de kutlayacağına artık iyice kanaat getirmeye başladım.

Noel baba safsatalarına ekledikleri ve bizim yaşanmamış gençliğimizde olmayan sevgililer günü St.Valentin day diye bir icadı ve bunun gibi bir sürü kefere adetini kutlamak dururken bu hafta da (!) ne ola ki ?

Televole medeniyetinin birinci şartı olan dini ve milli bayramlarda evden kaçarak ; tatile çıkmak, akabinde de Bolu dağlarında kara veya bir yerlerde de sellere yakalanarak rezil olmak varken kim oturur da bu haftayı kutlar.Sonra stratejik bilmem neyimiz sam amcaya ayıp olmaz mı .? Maazallah kızıp da marlboromuzu ,colamızı ve hamburgerimizi keserlerse o zaman nice olur halimiz ?

Filistinde helikopterden atılan füzelerle insanlar mı öldürülüyormuş?

İşgal altındaki eski Osmanlı mülkü Memalik-i Irak da Müslüman kanı oluk gibi aksa ne olurmuş ki ; orada zaten savaş var.Ülkesini ve namusunu ,toprağını ,dinini ve imanını savunanlar zaten direnişçi,stratejik müttefiklerimiz insan hakları ve demokrasi uğruna girdiler zaten Irak ' a.. Öyle değil mi?

Sen hem tek başına koca müttefikimize savaş açacak ve birde gidip Afgan dağlarında saklanacaksın öyle mi ? Ne kadar ayıp. Bu hiç insanlığa sığar mı ? Sonra bizi Araplar arkadan vurmamışlar mıydı? Komünist militanları Filistinliler hep o kamplarda eğitmediler mi ?

Hünsa-münsa bilumum muganniye, rezil ve ne kadar sanatçı dedikleri herif ve kadın,dönme varsa ekranları işgal etmiş,İyi çiğ köfte nasıl yoğrulur; horon nasıl tepilir , hangi kanalda davul zurna ile oyun havaları var.Barlardan ,artistlerden ,nonoşlardan ve gece kulüplerinden görüntüler nerede? Kim nerede kimi evlendiriyor, hangi dizide kim kimi boynuzlamış…

Canım aslında biz de Müslümansız. Dedemiz hacıydı,ebemizde hoca.. Sonra dedemin dedesi Yemende öbürü de bilmem nerede kalmış da dönmemiş, onunda babası Osmanlıda at uşağıymış. Yaaaa.

Hem sonra şu ibadetleri Türkçe yapsak artık olmaz mı? Bak camilere hoparlör kondu da ne güzel oldu. Şu Cuma namazlarını da neden internetten vermezler ki ? Sonra artık namaz kılan da kalmadı ki? Bu kadar cami yapılana kadar okul yapsak ya? Sonra irtica bir hortlar maazallah. Gelir hepimizi çiğ çiğ yer, Türkiye İran olur mu hiç…Hacı'm diye dört tarafı kapalı cisme denir.Hacc'a gitmesek de Arapları zengin etmesek olmaz mı ?Çalışmak ibadet değil midir zaten.kalbin temiz olacak bir kere …Ya bu bilgi çağında ne namazı abi ya,onlar eskidendi , hem sonra biz artık layıkız…

Off offf ne olacak bu memleketin hali…Bak bu büyük bitcek ha.Sonra ölümü gör bitmezse konuşmam..Hadi şerefe ,buyur buradan yak..Nasıl olsa bir gün ölmiycez mi ?Ne Şeyh Yasin Şehit mi olmuş, ay inanmıyorum,vah vah.Başımız sağ olsun..Orhan ağabeyin yeni albümü mü çıkmış,beni cepten ara,dokuz gibi gel, waaww,harika , noluyor burada biri izah etsin ,çaak moruk, na'yırrr, no'lamaz.çaaav,öptümm,baayy.!

Kainatın uzak ve karanlık köşelerindeki galaksilerin ,derin okyasunlardaki ışık saçan balıkların,balta girmemiş ormanlardaki vahşi hayvanların ,rengarenk kelebeklerin ,karlı dağların ,birbirine karışmayan denizlerin ,madenlerin ,kayaların ,taşların,.bulutların, birbirine benzemeyen insanların, ülkelerin,devletlerin ,batan ve çıkan medeniyetlerin Gezegenle arası uzayın ,dna'ların,antimaddenin ,protonun,nötronun,mezonların ve quasarların…Gözle görülmeyen mikropların,bakterilerin,virüslerin,genetik kodların ve şifrelerin…Enerji bedenli varlıkların,ateşten ve radyasyondan mamül cinlerin, şeytanın, nurdan yaratılmış ölümsüz meleklerin,Ruh'un..Can'ın..hatta Cebrail, Mikail,İsrafil ve Azrail As ' ın…Milyonlarca yıldır , gelip geçen milyarlarca insanın ve binlerce peygamberin;

Yüce yaratıcımız kainatın sahibi Allahü Azimüş-Şan Hazretlerinin seçerek,överek ,güzel ahlakı tamamlamak için yarattığı ve dünyamıza gönderdiği;

Hz.Muhammed Mustafa SAV dır bu insan…

Salavatlarla mübarek ismini anmamız gereken;

Anıldığı yerde ürpermemiz gereken;

Liva-ül Hamd sancağına gönüllü yazılmamız gereken;

Değil yılda bir hafta her nefes alışta anmamız gereken ;

İnsanların önderi,

Peygamberler peygamberi, imamlar imamı,

O ' dur.

Allah’u Tea’lanın katına aldığı,konuştuğu, cenneti ve cehennemi gösterdiği tek insan ;

O ' dur.

Bize şefaat edecek olan, hayatımızı yönlendiren ve ahireti bildiren de ;

O ' dur.

Bu haftada bin dört yüz küsür yıl önce O'nun dünyamızı şereflendirdiği zamandır.

Adı da Kutlu Doğum Haftasıdır.

Öyleyse;

Ey Müslüman Türk Milleti;

Gafleti, dalaleti, haramları, müskiratı, rezaleti, sefahati,

Fuhşiyatı ve bilumum zararlı neşriyatı BIRAK.

BIRAK VE DUR DA BİR KERE AYAĞA KALK,

Selavatlarla ve tazimle ,

Artık ;

KENDİNE GEL...

Saygılarımızla…

BU ÇALIŞMA TELİF ESERİDİR İZİN ALMADAN KULLANMAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

ERTUĞRUL FİRKATEYNİ

2.Abdülhamit Han’ın emriyle japonya ile Devlet-i Ali' i Osmani arasındaki dostluk ilişkilerini pekiştirmek amacıyla bir gemi hazırlanır.

İçinde kalabalık bir seçkin insanlar heyeti ve hediyelerle Japonya’ya gidilecek ve imparatora Ulu hakanın selamları ve dostluk mesajları sunulacaktır.

Zamanın en büyük gemilerinden yelkenli ve üç direkli Ertuğrul firkateyni bu sefer için günlerce hazırlandı.

Japon imparatoruna nadide mücevherler, doru atlar, gümüş eyer ve koşum takımları, atlas çadırlar,hanedan üyelerine ipekler ,tüller, halis dokumalar, ibrişim,incili ve simli kaftanlar, sedef kabzalı kılıçlar, tombak miğferler ve kalkanlar, gergedan boynuzu yaylar, çakmaklı altın kaplama kundaklı tüfekler; ülkedeki meyva ,sebze ve yemişlerden hazırlanan kumanyalar ve buna benzer değişik armağanlar itina ile hazırlanmış ve nihayet yola çıkılmıştı.

Bir buçuk ay süren yolculuk neticesi Japonya’ya varıldı. İmparatorun huzuruna çıkıldı. Ziyaret de, oradaki geziler de , karşılamalar da her şey muhteşemdi. Osmanlı uleması, fen adamları ve sanatkârlar için bu ülke adeta bambaşka bir yer ve bir masal ülkesiydi.

-Ama efendim..Bu kadar kısa zamanda bu hazırlığı yapamayız. Tamam heyeti karşılarız ,devlet konukevine yeleştiririz. Fakat..Baş üstüne Efendim..anlaşıldı efendim..

Heyet çok kalabalık efendim. Konukevine sığmadılar... oteline yerleştirdik. Heyette bir çok da budist rahibi var.

-Bu heyet ne gerekçeyle gelmiş, gelmeden önce konsolosluğumuza bildirmişler mi ?

-Evet efendim,

-Peki konsolos bize bildirmiş mi?

-Evet Efendim.

-Peki bizim niye haberimiz yok.

-Bu kadar ciddiye alacaklarını sanmıyorduk efendim.

-Neyi

-Ertuğrul gemisinin batışının ..yılını anmak üzere ülkemize gelerek dini bir tören yapmak isteyeceklerini..

-Hoppala, ne yapacağız. Bunları, Ayasofya’ya mı götürsek,ya biz laik bir ülkeyiz. Ne dini töreni. Hemen dışişlerini ve başbakanlığı arayın.

-Haber geldi mi.

-Evet ,gereğini yapınız diyor.

-İyi bizde protokole haber verelim bari..Ama herkesin işi gücü var .

-Nereyi ayarladınız..

-Dolmabahçe sarayı, muayede salonunu.

-Ala , haydi kolay gelsin..

O gün çok ekren saatlerde kalabalık Japon heyeti için Dolmabahçe sarayı açıldı. Sabah gün doğmadan boğazın sularına karşı Dolmabahçe rıhtımında Budist rahipler tarafından yapılan Ertuğrul şehitlerini anma duası ve töreni ile boğaza bırakılan çelenk görülmeye değerdi. Ülkemizde bu kadar çok sayıda Budist rahibi ve onların gerçekleştirdiği bir dini tören ilk defa oluyordu. Bir daha da olacağı yoktu. Sonra salona geçtiler. Tütsüler yakıldı. Güneş yavaş yavaş doğuyordu. Garip enstrümanlardan çıkan ince ve titrek sesler eşliğinde yine dualar edildi. Daha sonra herkes derin bir sessizliğe gömüldü. Saatler süren bekleyiş sona erdi. İstanbul protokolü nihayet korumalar ve eskortlarla tantanalı bir şekilde saraya geldi. Kapılar açıldı, telsizler çalışıyor, korumalar birbiri ile yarışıyor, bir hareketliliktir gidiyordu.

Türk heyeti Muayede salonunun kapısında frak ve smokinleri ile göründüğünde içerden güzel tütsü kokuları yayılıyor ve garip enstrümanlardan ince ve ahenkli duygusal sesler çıkıyordu. Kimono ve ulusal giysileri, nahif makyajları içinde bayanlar bir kenarda oturuyor, saz heyeti bir başka kenarda iken Budist rahipleri de ellerini kavuşturmuş dua ediyor; erkekler de samuray kılıçları ve topuz yapımı saçlarıyla,ince sarkık bıyıkları ve sert bakışlarıyla bağdaş kurmuş birer buda heykeli gibi oturuyorlardı.

Heyet birden durmak zorunda kaldı. Çünkü kendilerini ayakta karşılayan frak,smokin veya koyu renk elbiseli güler yüzlü adamlar yoktu. Sanki bir tarihi film dekorundan çıkmışçasına yüzü aşkın Japon Dolmabahçe Sarayının o tarihi dekorunda ince minderler üzerinde yere oturmuş dua ediyorlardı.

Kısa bir sessizlik oldu. Kimse yerinden kıpırdamıyordu. Sonra bir Budist rahip yüksek ve davudi bir sesle dua etmeye başladı. Diğerleri de tasdik eder bir hece ile mırıldanıyorlardı.

Bu arada görevliler bir yerlerden sessizce sandalye taşıyor, heyet üyeleri için Japon’ların tam karşılarına bir yer hazırlıyorlardı.

Törenin sonuna gelindiği anlaşılıyordu. Bir kenardan kısa boylu zayıf bir Japon görevli zuhur etti ve heyetin en önündeki resmi görevlinin kulağına eğilerek heyet adına bir konuşma yapılacağını bildirdi.

En öndeki samuray kılıçlı ve heybetli ,saçları topuzlu mahalli kıyafetli Japon ,sert ve kısa hecelerden oluşan bir konuşma yaptı. Anında tercüme edildi. Türk heyetinden bir başka yetkili de Japon heyetine duyarlılığından ötürü teşekkür etti. Bir genç Japon kızının verdiği çiçeği ve küçük bir kutu içindeki armağanı aldı. Sonra resmi görevli Japon sordu. Ve sorusu heyet başkanına tercüme edildi.

-Bizim duamız ve törenimiz bitti. Sizin din adamlarınız nerede, onlarda kutsal kitabınızı okuyup dua etmeyecekler mi ? Veya yapacağınız bir şey yok mu ?

Hazırlıksız yakalanılmıştı. Bir yetkili hemen yakınlardaki Beyoğlu Cihangir Camii imamını getirtmeyi düşündüyse de sonra vazgeçildi. Japonlar da durumu anlamışlardı ve hiç itiraz etmeden sırayla kalkarak sandalyelerinde oturan heyeti eğilerek selamladılar ve birer birer saraydan dışarı çıktılar.

Son olarak yine zayıf Japon görevli ortaya çıktı ve heyetin şimdi de o dönemin imparatoru 2.Abdülhamit Hanın türbesine gitmek istediğini bildirdi.

Yine telsizler çalıştı. Eskortlar, makam arabaları, korumalar koşuşturdu. Smokinli insanlar sarayın merdivenlerinden hızla indi. Japonlar birkaç turist otobüsünde büyük bir disiplin içinde yerlerini almışlardı. Makam arabaları, trafik ekipleri ve konvoy hızla Cağaloğlu’na oradan da Divanyolu’na yöneldiler.

Nihayet büyük türbenin önünde duran otobüslerden Japonlar indi ve sırayla türbenin dışında yan yana ilkokul çocukları gibi dizildiler. Halk durmuş ne olduğunu anlamaya çalışıyordu. Kalabalık gittikçe arttı. Nihayet kapılar açıldı. Japon heyeti küçük guruplar halinde türbenin içine girerek dua etmeye ve daha sonrada geri geri giderek ve arada bir eğilerek türbeden dışarı çıkmaya başladı.

En son bir yetkili türbenin bir kenarına bir buket çiçek yerleştirdi.Yine bir kutu bıraktı.

Toplantı ve ziyaret kısaca her şey bitmişti. Japonlar da, Türk heyeti de yavaş yavaş dağıldılar.

Ertesi günün gazetelerindeki başlıklar ilginçti.

Ertuğrul firkateyninin Japonya’da batışının ..yıldönümünde bir parlamenter ve protokol heyeti,kırk Japon samurayı,on bayan görevli,bir musiki heyeti ve yirmi Budist rahibi İstanbul’a gelerek Dolmabahçe sarayında büyük bir anma töreni gerçekleştirdiler.

Sabah gün doğmadan Dolmabahçe rıhtımında duaya başlayan Japonlar boğazın sularına çelenk bıraktı. Hiçbir gazetecinin ve televizyonun bulunmadığı bu töreni gören balıkçılar böyle muhteşem bir hadise görmediklerini ve Japonların birer çocuk gibi gözyaşı döktüklerini söylediler.

Öğlene doğru saraya gelen Türk heyetinde din adamı olmaması ve Japonya topraklarında şehit olan 165 denizci, ilim ve Din adamlarından oluşan Osmanlı heyeti için de törende rol alınmaması protestolara yol açtı.

Daha sonra Abdülhamit Han türbesini ziyaret etmek isteyen heyet için “bakanlar kurulu izni” gereken türbe önceden giden görevliler tarafından kapısı kırılarak açıldı ve başka bir mahcubiyetten de böylece kurculundu.

Japon heyetinin türbede dua ettikleri ve eğilerek geri geri dışarı çıktıkları gözlenirken Türk heyetinden kimsenin türbenin içine girmediği de gözlerden kaçmadı.

Kimono ve Samurai kılıçlarıyla Dolmabahçe de ince minderlerde saatlerce oturarak dua eden japonlara mukabil ;Türk heyetinin sandalyelerde oturarak hiç dua etmedikleri de toplanının hoş olmayan ayrıntılarındandı.

Japon Meiji Hanedanından İmparatorun kardeşi ile saray erkanından bir çok hanedan üyesinin de Samuray kıyafetiyle katıldığı törende resmi bir Türk Din görevlisinin bulunmaması büyük bir skandal olarak nitelendiriliyor.

Heyet İstanbul Vali Muavinine bir buket ve kutu takdim etti. Bunların bir eşi ise Abdülhamit Han türbesine bırakıldı. Kutuda; Japonya’daki Ertuğrul Şehitlerinin kabirlerinden alınan toprak olduğu ve buketin ise Türk denizcilerin mezarlarında yetişen kiraz çiçeklerinden hazırlanıldığı öğrenildi.

BU ÇALIŞMA TELİF ESERİDİR İZİN ALMADAN KULLANMAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

ESAS KİRLİLİKLER..

Şehrimizde çevrecilik deyince aklımıza ya belirli gün ve aylarda yapılan çam dikimleri ve hatıra ormanları gelmekte veya da baca gazları ile ithal kömürlerin fiyatı ile atmosfer kirliliği hatırlanmaktadır.

Vilayetin çevre ile ilgili kurumları da sadece hava kirliliği ile ilgilemekte; basılan dergi ve süreli yayınlarda da sadece yeşil çevrecilik özlemi dile getirilmekte, yazarların akademik tezleri aktarılmakta ve Çorum’ un elde kalmış son bir avuç piknik alanlarının resimleri yayınlanmaktadır.

Yerel basının ise çağırılan haberlere gitmekten öte “kendiliğinden akletiği hiçbir önerisi , çözümü veya cesaretle üzerine gittiği bir tespiti ”yoktur.

İki yıl önce tüpgaz taşıyan lpg’li otomobil sayısı ticari araçlarda iki bin kadar iken bu gün bu sayının ne olduğunu ve sokaktaki vatandaşa ne zarar verdiğini kimse araştırmamaktadır.Cadde kenarında bulunan zehirli gaz ölçüm aracı ise yaz günlerindeki atmosferdeki egzost gazının miktarını ölçmemekte; ölçüyorsa da nasıl tedbirler alındığını kimse bilmemektedir.

Bu otomobillerin gizli karbon monoksit zehirlenmesine “dur!” diyebilecek cesarette ne bir hukuk ;ne de bir tıp adamı çıkabilmiştir. Evlerde şofbenlere baca önerenler bu zehirli atık için hiçbir şey söylememektedirler. Benzine göre tasarlanmış motorlar bu gazı tam yakmamakta ve hele kış aylarında bu şehrin insanlarını yavaş yavaş öldürmektedirler. Her sene yapılan egzost ölçümlerinde de motorlar benzine çevrilerek gidilmekte, kimse bu yürüyen zehirli gaz bombalarının hatırını sormamaktadır. Ama her köşede bir gaz dolum tesisi veya arabaları “ çevirecek” tamirci bulunmaktadır. Bu işten çok da iyi para kazanılmaktadır ama halkın sağlığını düşünen kimse yoktur.

Zehirli gazların içindeki en sinsi olanı kokusuz karbon monoksittir. Kandaki hemoglobine yapışarak karboksihemoglobin denilen müthiş bir zehirlenme yapar. Bunu oksijen çadırı ve maskesi ile de kimse önleyemez. Yapılacak hareket derhal kan değiştirilmesidir. Yüz elli bin kişinin kanını kimse değiştiremeyecektir ama gizli gizli hastalanarak vefat edenler için Ulu mezarda mutlaka bir yer bulunacaktır.

Bu kentin başucundaki çimento fabrikası birazda Fransızlar para kazansın diyerek hâlâ kaldırılamamıştır. ( oraya “ filtre takılmıştır , zararı olmaz” söylentilerine inananları her sabah namazı vakti su deposu çamlığına duman deşarjını seyrelemeye çağırıyor ve yanlarında da gaz maskelerini de getirmeye davet ediyoruz.)

Bölgede köy, ilçe ve illerin atıksıları, lağımları ve kanalizasyonlarının tam olarak –kimyasal , fiziksel ve biyolojik olarak arıtıldığını, tabiata temiz su olarak salındığını kimse söyleyememektedir. Hele hele denetimsiz su sondajları yeraltındaki kil tabakalarını delik deşik etmiş ve kirli ve temiz sular birbirine karışmış, milletin ortak malı olan yer altı su şebekeleri de böylece “halledilmiş” bulunmaktadır.

Bu kirliliklerin haricinde birde görünmeyen kirlilikler vardır. Bizce en tehlikelisi de bu tür kirliliklerdir.

Cep telefonlarının baz istasyonu veya röleleri denilen şiddetli elektromanyetik dalga üreteçleri gittikçe şehrimizin içlerine yerleştirilmekte,yüksek direk kullanma mecburiyeti olduğu ve insanlardan uzakta kurulmaları gerekliliği dururken ilimizde de evlerin duvarlarına monte edilmekte; insan sağlığı hiçe sayılmaktadır. Kalp pili veya kapakçığı olan hastaların, metal bacak veya organ protezi taşıyan insanların bulunup bulunmadığına bakılmadan, küçük çocuklar hesaplanmadan yerleştirilen bu rast gele antenler için TBTAK tebliğ üstüne tebliğ yayınlamakta ama kimse kaale almamakadır. Telsiz ve linksiz radyo vericileri, sayıları gittikçe artan cep telefonları ile atmosfer kirlilikleri ile hava su ve ışık kirliliği Çorumluyu fizyolojik ve tıbbi olarak yaralamakta tabelalardaki yabancı kelimelerle meydana getirilen başka kirlilikler ise de konuşma lisanımızdaki hastalıklara eklenerek bir “kültür kirliliği ” oluşturmaktadır.

İnsanlarımızıno kuma merakı gitmiş yerine televizyon seyretme hastalığı gelmiştir. Geleneksel ve helal kazanç peşinde koşan Türk insanının hassas yapısının yerini de duyarsızlaşma,bencillik ve lüks tüketim ile rantiyecilik hastalıkları aldığı için bu gizli rahatsızlıklar da sinsice ilerlemektedir. Hele hele ülkemizin önde gelen sektörlerinden fuhuş sektörü de alabildiğince yükselmiş ve bu aziz şehir artık “ kerhanesi-genelevi- ile meşhur bir kent olup çıkmıştır. Konuşmaya ve yazmaya utandığımız bu hastalık ise kazanç sahipleri vergi rekortmeni yapacak kadar revaçtadır.

İstanbul’un fethine giden sahabe ordularının nal seslerinin yankılandığı ve Anadolu’yu Türkleştiren Alparslan’ın askerlerinin otağ kurduğu Çorum ovası, genelevi bünyesinde bulundurmakla bir talihsizlik yaşamakta ve buranın müdavimi olan insanlarımız da başka bir boyutta kirlilik yaşamakta veya taşımaktadırlar.

Bütün bunlara sebebiyet veren esas kirliliğimiz ise ahlak kirliliği olup ; buna çare bulunmadan hiçbir kirliliğe çare bulunacağı kanaatinde değiliz.

Saygılarımızla...

BU ÇALIŞMA TELİF ESERİDİR İZİN ALMADAN KULLANMAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

ESKİ BUZ DOLAPLAR

Bugün seccadelerde unuttuğumuz dünün ak saçlı nineleri veya beli bükülmeş ihtiyarları elbette ki bir elli yıl öncenin taze gelinleri veya genç kızları; erkekler de pos bıyıklı birer yakışıklı delikanlıları idiler.

Şehrimizin Devane ile çöplük, Küçükpark ile Kale,Karakeçili ile Üçtutlar arasına sıkışmış eski mahallelerinde -birazda Hıdırlıkda- toplam 15-20 bin kişi yaşardı. Rahmetli öğretmen Recep Rahmi Tankaya bugünki Atatürk Lisesinin beşyüz m. altına gidip bir bahçeli ev yapınca adını deli’ ye çıkarmışlardı, Piri Baba çamlığı ise önünden saygı ve huşu ile geçilen Piri baba evliyasının da türbesi bulunan şehrin en eski mezarlığı idi.

Bağlarda daha tanelerinden salkımı görünmeyen kara üzümler olur, sonbaharda pekmezler kaynatılır ve ana caddelerden gıcırdayan tekerlekleriyle kağnı arabaları ile kömüşler geçerken evlerde elektrikle işleyen aletlerde henüz bulunmazdı.

Bugün dilleri ile fırıncı küreği arasında benzerlik bulunan şimdiki bazı gelinlerin sabah ezanında kalkan ve kayınpederinin karşısında “hazırol” da duran çilekeş,cefakar ve vefakar büyükanneleri ; hayatlarını kolaylaştırabilecek bugünki teknolojik nimetlerden bihaber veya yoksun garip divanelerdi. Zaten onların yaptığı işi de bugün kimse yapamazdı. Bir çamaşır yıkamak, tarhana yapmak, erişte kesmek, turşu vurmak,pervede kaynatmak veya bir bağ bozumu ömür törpüleyen işlerdendi.

Sıcak yaz günlerinde yemekler günlük pişerdi. Mutlaka tereyağı kullanılırdı. Çiçek yağını henüz kimse bilmezdi. Hidrojenli sana ve vita gibi karışık ve ne idüğü belirsiz yağlarda piyasada henüz yoktu. Zeytinyağı yanlızca ege bölgesinde tüketilirdi, iç anadolu ise sade yağdan şaşamazdı.

Soğuk su ihtiyacı için hemen her evin kuyuları vardı. Ve bunlardan çekilen sular testiye konur ve toprağa gömülürdü. O zaman bugünki buzdolabının vazifesini “teldolab”ları yapardı. Hemen her evde bulunurdu. Kapağına kafes teli gerilmiş, birbuçuk metreye yakın yükseklikte otuz cm derinliğinde masif çamdan mamül bu dolaplar besinleri sadece haşerat’ tan korurdu. İçine konanların bozulmasını ise önleyemezdi. Zaten yemekler günlük pişerdi. Yoğurtlar torbada katık olurdu.Erişteler, bulgurlar, kurutulmuş sebzeler hep mutfağın ahşap tavanına asılmış birer bez torbanın içinde bulunurdu.Mutfaklarda kuzineler vardı. Bunların üç veya dört gözünde aynı anda birkaç çeşit yemek pişer,tepsilerle börekler yapılır, hemde ısınılırdı.

Çorumdaki fırın sayısı bir veya ikiydi, onlarda fantezi francala yaparlardı. Bunları önce gayrımüslümler yerdi. Yerli ahali yufka açar ve bunları kuru bir odaya “ kater-kater”-üst üste- yığar, yiyeceği zaman alır-ıslatır ve dürüm yapardı.(Mayasız olan bu ekmek çeşidi bugün hâlâ çok bilimsel ve doğru bir beslenme biçimidir.)

Kara undan mamül bu yufkada maya kullanılmadığı için asla küflenmezdi. Hazmı zordu. Sabah çorbası içip işine giden Çorum’lu akşama kadar acıkmazdı. Yemenden gelen kahvenin yerine kaim olacak olan Çay ise yurdumuzda henüz ekilmeye başlanmamıştı.

İşte bu teldolap kısa zamanda bilhassa kahvaltılıkarı, reçelleri vb bazı maddeleri saklamaya yarayan havadar bir mutfak gereci idi.Hemen her evde bulunurdu. Zaten o zamanki bir düğün çeyizi de ne idi ki ? İki kat yün yatak,bir-iki yorgan, iki kırma sandalye, birkaç tepsi, bir ibrik ,iki bakır kazan,bir tel dolap,beş altı ot yastık,birkaç gaz lambası vs den ibaretti. Yani bir at arabası yük; çul-çaput,bakır kap-kacakdı.Hepsini toplasan beşyüz kilo gelmezdi. (bu gün bir yeni gelin çeyizi 20 ton gelmektedir ve bir kamyon ancak taşıyabilmektedir.)

Çarşıda o zaman buzcular bulunurdu. Delikli on paralara belki bir at arabası yükü buz alınabilirdi. Bu da cacıklara , sürahilere, zeytinyağlı dolmalara konurdu.

Sonra bir gün büyük bir keşif olan “Buz dolapları” yapıldı. Bulunduğu evlerde konu-komşu bunları seyretmeye giderdi. Bu öyle bugünki gibi derin donduruculu-no frost veya bilmem ne serisi olmayıp masif çamdan mamül bir kapalı dolabın içine çinko döşenmiş şekliydi.O testere ile kesilen veya sıkışmış kardan mamül buz kalıpları bu dolabın içine yerleştirilir, etrafına talaşlar serpilir ve tencereler de bunun içine yerleştirilirdi.Ancak kırksekiz saat besinleri bozulmaktan koruyan bu dolaplar bir yerlerinden mutlaka su alırlar ve de zamanla çürürlerdi.

Başka da bir çare yoktu.

BU ÇALIŞMA TELİF ESERİDİR İZİN ALMADAN KULLANMAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

ESKİ KAPLAR

Sessizce unutulup gitmişlerdi.

Kimisi onları bir hatıra diye saklıyor, kimisi büyükannesinin bir mirası diye biliyor, kimi de Avrupa tarzı döşenmiş evinin şark köşesine koyuyor; kimisi de eskiciye satıp kurtuluyordu.

Oysa onlar bugünkü insanların dedelerine veya büyükannelerine hatta daha da eskilerine o kadar çok hizmet vermişlerdi ki. Bilinen ilk kaplar en az iki bin yıllıktı. Bu resimde görülenler ise belki 900 yıldır aynı modelde veya tarzda işlenmekteydi.

Kapaklı olanın ismi sahandı, yemekler soğumasın diye üzeri kapatılırdı, ayran kupasının ismi ise meşrebe veya maşrapaydı. Su dahil her çeşit akıcı mayii içmeye yarardı.

Diğeri ise “helke” adında ve çok meşhur bir modeldi. Yoğurt taşımaya veya saklamaya yarardı. Başka işlerde de kullanıldığı olurdu.

Bakır levhayı alıp bir tornada çekerek veya bir kalıpta binlerce çekiç darbesi ile döverek bu şekilleri vermek elbette ki kolay değildi. Bir kap için en az beş bin çekiç sallamak gerekliydi. Sapları ise dövme demirden veya döküm pirinçten hatta bronzdan ayrı bir sanat eseri olurdu. Bu işler sadece Osmanlı veya Selçuklu değil ta eski Romadan beri böyleydi. Bakır denilen malzeme insan için çok faydalıydı. Mesela saf bakır bilezikler romatizmaya çok iyi gelirdi.

Buzdolabının olmadığı o günlerde günlük tereyağı ile pişen leziz yemekler bu kaplara alınır, sahanların ağızları soğuyunca kapatılır veya sofralara konurdu.

Daha birçok yardımcı kap daha vardı. Bunlar kulaklılar, taslar, çatal, siniler, tepsiler tabaklar ve çanaklardı. Fakat esas yardımcılar emaye kaplardı. (Aslı çinko olan ve üzeri fırınlama suretiyle camsı bir boya ile kaplanan ve sıhhi bir hale gelen bu kaplar yeşil, mavi ve kırmızı renkleriyle yıllar boyu elimizden düşmediler. Halâ da onlarda demlenen çayın lezzeti ve tadı damağımızdadır.)

Bu nostaljinin en doğru olan tarafı bu sağlıklı ve güzel malzemenin yani bakırın kap mamul hale gelince hemen kalaylanmasıydı. Bu soy ve okside olmayan metalle kaplanan kalaylı bir kapta yapılan bir yemeğin lezzeti bugünkü kapların hiçbirisinde yoktu. Çünkü bütün kaplar hem malzeme , hem de tasarım olarak yanlıştı.

Daha sonra alüminyum çağı başladı. Gittikçe incelen ve insan böbreklerine daima zararlı bir şekilde eriyen bu kaplar bizden önceki kuşağı ulu mezara doldurmaya yetti. Hele meyve kompostolarındaki asitler bu kapları delebilmekteydi. Zararları ancak otuz yılda fark edilebildi. Ama iş işten geçmişti. Sonra sekiz-on kat çelikten mamul tencerelerin çağı başladı.

Bu kalın aslında demir tencereler yerinden kalkmıyor , en kısa zamanda kararıyor, cilası içinde bir dünya para isteniyordu. Hele teflon denilen yani kimyada poli tetrafloretilen olarak anılan kanser yapıcı bir madde ile kaplanan adı yanmaz aslında kendi yanar tavalar ise tehlikenin ta kendisiydi. Piyasada adı yanmaz olan birçok mamul vardı. Gerçek teflon hangisi kimse ayırdedemiyordu.. Cam kaplar ise bir elimizden düşmeye görsün tuzla-buz oluyor; bunlar için icat edilen mikro dalga fırınlarına ise kimsenin daha aklı ermiyordu.

Kimyada saf suyun en doğru saklama kabı bile kalaylı bakır kaplardı. Asla cam değildi. Dolayısıyla eski kalaylı bakır kaplar da lezzet ,kullanım,hafiflik ve malzeme olarak çok doğru kaplardı.Bunlara eski banmalar ve pekmez kazanları da eklenebilirdi.

Bugünkü felaket , hormonlu meyve ve sebzelerin kanser yapıcı kaplarda pişirilip zehir niyetine yenilmesi ama fark edilememesidir.

İşin en doğrusu eski bakır kaplara,emayelere ve doğal beslenme,tabii gübre ve eski üretim tekniklerine geri dönülmesidir.

Ve bir gün dönüleceğine de adım gibi eminim..

İşte bugün buraya da yazıyorum..

Saygılarımızla..

BU ÇALIŞMA TELİF ESERİDİR İZİN ALMADAN KULLANMAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

ESKİ PARALAR

Kan ter içinde uyandı.

Hayatta iken bugüne kadar hiç görmediği ve sadece albümlerdeki kahverengi-beyaz eski fotoğraflardan hatırladığı büyük dedesini rüyasında görmüştü. Sakallı ve heybetli bir adamdı.Ona ısrarla Kuran-ı Kerim okumasını ve okuduğu takdirde sıkıntılarının biteceğini söylüyordu.Kendisine yasin-i Şerif okuyan kimsenin kalmadığını ,onun kendisine okuduğu Yasinler ve gönderdiği fatihalardan çok memnun olduğunu belirtiyordu. Yatağın kenarına oturdu. Ne güzel rüyaydı.

-"Sen hayırlara tebdil eyle Yarabbi " sen yardımcımız ol.Şu hastane masrafları için beni mahcup etme! Kalktı, yüzünü yıkadı. Abdest aldı. İki rekat şükür namazı kıldı. Giyindi, kahvaltı etmeden hastanenin yolunu tuttu.

-Oğlunuz iyi beyefendi, her gün biraz daha iyileşiyor. Allah korumuş da bu kazayı ucuz atlatmış. Eğer emboli atsaydı hiç kurtaramazdık.

-Bu tıbben bir mucizedir. Birazda hastanemizin imkanları tabii..

-Evet, Allah hepinizden razı olsun.

Oğlu çalıştığı işyerinin arabası ile kaza yapmıştı. Ağır yaralı olarak acil servise getirmişler,iki ameliyatla dalağını ve karaciğerini almışlar,bacağına da çivi takmışlardı. Araç sigortalıydı. Oğlu da öyleydi. Ama oğlunu hayata döndüren ve akciğerlerindeki tıkanmayı gideren birde cihazı sadece bu en yakın özel hastanede vardı. Burası da çok pahalı bir yerdi. Ama ölümle hayat arasında sıkışmış kalmış bir insanın fazla uzak bir tercihi olamazdı. Buranın masraflarını ssk ödeyecekti. Ama hastanenin devletle anlaşması olmadığı için parayı kendisinden istiyorlardı.

-Ben hastanenin muhasebe müdürüyüm beyefendi. Oğlunuz on gündür burada. Size geçmişler olsun diyorum.Allah bir daha böyle acı göstermesin. Bağlı olduğu bird cihazının saatlik kirası....dolar. en son sistem bilgisayarla çalışır. Sizden bir miktar para isteyecektim. Doktorlar yarın çıkacağını söylediler de!

-Ne tutuyor masrafımız?

-Üç milyar yedi yüz milyon beyefendi. Faturayı kimin adına keselim.

-Bana iki gün daha müsaade eder misiniz? Senet versem?

-Senet veya çek almıyoruz, karşılığı çıkmıyor, prensibimiz böyle. Lütfen sizde anlayış gösterin . Öyle çok alacağımız var ki?

-Lütfen iki gün daha müsaade ediniz. Toparlamaya çalışıyorum. Kalmaz elbette borcum,bakın oğlum daha yatıyor,kaçıcı değiliz.

-Peki size itimat ediyorum. Cuma günü görüşelim olmaz mı?

-Peki İnşallah!

Üç milyar mı demişti, küsuru de vardı. Bu onun üç yıllık maaşı demekti. Bu kadar parayı nereden bulacaktı.

Tekrar oğlunun yattığı odaya gitti. Onu hayata döndüren bird cihazından çıkarmışlar, yavaş yavaş ayılmasını bekliyorlardı. Hemşirelerden tekrar durumu hakkında bilgi aldı ve oradan ayrıldı. Bu kadar parayı nereden bulacaktı. Düşüne düşüne evine geldi.içi sıkılıyor,başı çatlayacak gibi ağrıyordu. İlkindi ezanı okunuyordu. Abdest aldı. Namazını kıldı.duasını etti, tespihini çekti. Ve o sırada aklına dün gece rüyasına giren büyük dedesi geldi. Kuran-ı kerimi eline aldı. Ona Yasin okudu.

-Bu Yasin-i Şerif i büyük dedem Hamdi efendinin ruhuna hediye eyliyorum, kabul eyle ,vasıl eyle,haberdar eyle yarabbi! Dedi. Kitabı kapattı. Gözleri nemlenmişti. Durumunu hatırlıyordu. On beş gün önce çok büyük bir trafik kazası geçirmişlerdi, üç büyük ameliyat geçirmiş, iki defa komaya girmiş ve özel hastanenin bird cihazına bağlanarak hayata dönmüşlerdi. Yaşadıkları Allahın bir lütfü ve büyük bir mucizeydi. Sırtını duvara dayadı ve öylece kalakaldı. Hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı.

-Biliyorum bu güne kadar hep yardım ettin,yine edeceksin Yarabbi . Sen birilerini, bir şeyleri vesile eyle, görünmez hazinelerinden yardımlar ihsan eyle şu hastanelere ve bize gerçekten emeği geçenlere bizleri mahcup eyleme. Diyordu. Yavaş yavaş duruldu. Gözyaşlarını sildi. Önündeki rahlede kapalı durumda bulunan kitabı aldı. Kapağını açtı. Senelerdir okuduğu kitapdı bu. Evdeki en eski Kuran-ı Kerim olduğunu biliyordu. Kapağın içindeki ilk sayfanın en altında "Mümkünsizzade Hamdi bin Abdullah İhsan,1313" yazıyordu. Bu mübarek kitap büyük dedesinin kitabı idi, annesinden kendisine intikal etmişti. Ona da babasından kaldığını sanırken büyük dedesinin olduğunu da şimdi öğreniyordu. Bunda bir gariplik yoktu. Sayfaları tekrar çevirdi.çevirdi, tezhiplere baktı,cildi bir daha inceledi.evirdi çevirdi, sayfaları tekrar açtı,kapadı... Büyük dedesinin yüz küsür yıllık kitabı elindeydi. Bu ne büyük bir miras ve ne şerefti. Eserin her yeri orijinaldi. İşte sayfaların arasındaki paralar bile duruyordu. Yasin suresinin önündeki beş lira, mülk den sonra bir lira,ve buna benzer birkaç eski kağıt parayı Hamdi efendi kaldığı yerleri kaybetmemek için sayfa aralıklarına sıkıştırmıştı.Senelerdir o da bu mübarek kitabı okurken bu paralara rastlar, sonra alır yine yerine koyardı. Bu paraları bu kitabın bir parçası olarak addettiği için hiç bir zaman alıcı gözü ile bakmamış ve kitabın sayfaları arasından ayırmayı düşünmemişti. Ama bugün bu paralara ilk defa alıcı gözü ile bakmak istiyordu. Paralar tedavülden kalkmıştı.Yüzyıl önceki bir liranın veya beş liranın bugün ne değeri olabilirdi ki. İşte on yıl önceki bin liraya bugün ekmek alınmıyordu. Oysa o zaman o paraya bir aylık kira ödeniyordu. Yasin suresinin önündeki beş lirayı aldı. Sonra diğerlerini de bulundukları yerlerden topladı. Kitabı kapattı, öptü, kütüphanedeki yerine koydu. Suçluluk duyuyordu. Büyük dedesinin paralarını kitabından ayırmıştı. Birden aklına geceki rüyası geldi. Bu eski paralar dedesinin kendisine bir yardımı olmasındı? Akşama vakit vardı. Üzerini giydi. Eski ayakkabıcılar arastasındaki Emin Baba' ya gidecekti. Bu eski paraların kıymetini belki o bilebilirdi. Yaşlı bir adamdı, küçücük bir dükkanda eski saatleri tamir eder, kehribar tesbih ve ağızlık yapar, eski paraları alır ve satardı. Dükkanının önünden geçerken camına yapışık eski paraları görür, önemsemez geçerdi.

Bu seferde aklına o gelmişti. Doğru arastaya gitti. Onu buldu. Dükkanda yalızdı.

-Selamualeyküm Emin Baba..

-Vealeykümselam evlat? İhtiyar belki doksan yaşındaydı. Bu yaşta hala böyle hassas bir işle niye uğraşırdı ki ...Şimdi de gözünde lüple elindeki eski bir saati tamire uğraşıyordu.

-Evet,nedir derdin?

-Bu paraları soracaktım baba, anlar mısın, değerleri nedir, kaç para ederler.

-Çok mu paraya sıkıştın,

-Evet,

-Ver bakayım..

-Buyrun.

-Şu beş lira Kudüs’ün fethi şerefine basılmıştı. Fetih gerçekleşmeyince geri alındı, piyasaya tam sürülecekken geri çekildi. Bu itibarla yaşıtı beş liralardan çok daha fazla değer kazandı. Çünkü az sayıda basılmıştı. Hükümet tedavülden kaldırdı, elinde olanlara yeni para verdi, bunları da geri toplamadı. Sahipleri de hatıra diye sakladılar. O zaman hiç bir değeri yoktu. Ama şimdi en değerli paradır. Bak arkasında Kudüs’ün resmi var.

-Ya diğerleri.

-Onlar pek para etmiyor,hemen herkesin kasasında vardır aile büyüklerinden böyle birer ikişer,ama bu Kudüs basımı....

-Nasıl değerlendirebilirim Emin Baba, Allah aşkına bana yardım et.

-Vallahi bunu alacak benim param yok, ama benim deli oğlum bu paraların hastasıdır. Alır satar, bunun ticaretini yapar, ilmi tarafıyla ilgilenmez. Ben eskiden bu işi zevk için yapardım. O alıyor ve götürüp İstanbul’a satıyor. İyi de para kazanıyor kerata. Çok zengin oldu. Bunun bu günkü değerini ona sormalıyım.

-Ne zaman sorabilirsiniz.

-Şimdi sorarım, şuradan iki çay söyle bakalım çaycıya.

Ayağa kalktı, küçük dükkanında dip tarafa yöneldi. Kuytu bir köşede üzeri eski bir bezle örtülü, yine eski bir telefonu açtı. Numarayı ezbere biliyordu. Karşısına çıkan belli ki oğluydu. Ona parayı anlattı. Basım yılını söyledi. Konuşulanların arasında geçen Kudüs sözcüğünden; karşı tarafın paraya önem verdiğini biraz daha anladı, sevindi.

-Satacak mıymış diye soruyor?

-Evet, hemen satacağım, İnşallah

-Şansın varmış Evlat, para beş eder, diyor.

-Nasıl yani, ne beşi, beş bin canım..

-Beş bin de ne, Emin Baba. Şimdi beş bin mi kaldı.

-Anlayıver oğlum, biz yaşlılar daha bu büyük paralara alışamadık.

-Yani?

-Yani senin anlayacağın, beş milyar eder diyor?

-Ne beş milyar mı?

-Evet, İnşallah.!

Sevinçten, hayretten ve heyecandan elinden düşen çay bardağının pantolonunu ıslatması ve sıcak çayın bacağını yakmasına aldırmadı. Birden ayağa kalktı.

-Hay Allah razı olsun Baba yaa! Bana ne büyük iyilik yaptığını bir bilsen. Bu oğlun nerede çalışıyor, yanına nasıl gidebilirim.

-Merak etme, otur hele, şimdi sen gerçekten satmak istiyor musun?

-Evet, Baba, satacağım, çok borcum var. Sıkıntıdayım.

-Peki o zaman al bu paranı, onun yanına git, "getirsin parayı, göreyim hemen parasını vereyim" diyor.

-Tamam, hemen şimdi giderim ve götürürüm İnşallah.

-Peki , haydi hayırlısı olsun bakalım,gözün aydın.

-Hay Allah razı olsun Baba, çok teşekkür ederim, Allah ne muradın varsa versin.

-Bak oğlumun çalıştığı yeri tarif ediyorum. ,İyi dinle!

-Dinliyorum Baba,dinlemez olur muyum, hem de can kulağı ile.

-Özel hastane var ya, hani şu yeni yapılan özel hastane. İşte orada muhasebe müdürüdür benim oğlum.

Şuradan belediye otobüsüne bin, seni önünde indirirler. Ver parayı al paranı,selamımı da söylemeyi unutma ha.!

Oğlu yarın hastaneden çıkacaktı. Hiç bir borçları kalmadığı gibi ellerinde paraları bile artmıştı. O gece yatsıdan sonra seccadesinde oturan adam hıçkırıklar içerisinde kendisini Yaratan Yüce Allaha CC. ona gösterdiği bu mucizelerden dolayı teşekkür ediyor, defalarca secdeye kapanıyor, doğruluyor, yine kapanıyordu. Bu olaya sebep olan büyük dedesine Yasinler ve Fatihalar yolluyor , okuduğu Kitab-ı Kerim' in sayfaları arasına yeni basılmış kağıt paralar yerleştiriyordu.

BU ÇALIŞMA TELİF ESERİDİR İZİN ALMADAN KULLANMAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

ESKİ ÇORUM EVLERİNİN ÖZELLİKLERİ VE YAŞAM :
Tarihi Çorum Evlerinin bugün ki ayakta kalanları ve tarihi eser kapsamına alınanlar ancak ikinci kuşak yapılardır. Eski ve nevi şahsına münhasır Çorum evlerinden birkaç müştemilat(Tekkeli Hoca-Eşref Ertekin-evinden kalanlar ile–köyler ve bazı ilçelerdekiler hariç-nerede ise hiç bir şey kalmamıştır.
İkinci kuşak yapıların inşasına Tanzimat’ın ilanı ile başlanmış, Ebniye nizamnameleri ve bina standartları belirlenmiş ve inşaat işleri fenni bir hale getirilmişti.
Bulundukları arsa üzerinde cadde veya yol kenarlarına yaklaşan bu binalar her ne kadar asri olmuşlarsa da Osmanlı’dan gelen kafes geleneğini uzun yıllar devam ettirmişlerdir.2 (Bir müddet sonra bu cephelerde revizyona uğramış kafesler atılmış, cumbaları iptal edilmiş ve balkonlar eklenmiş; arka bahçeleri küçülmüş, oda sayıları ve fonksiyonları da iyice azalmıştı.) Varlıklı ailelerin iki katlı büyük konakları da bulunmakla birlikte üç katlı olanları nadirdi. (İlçelerimizden sadece İskilip üç katlı ve ikinci kuşak evleri ile maruftur.)
Gerçekte tarihi veya eski Çorum evleri denilen kavram; büyük ailelerin yaşadığı, harem ve selamlık esasına göre düzenlenmiş; toprağa dayalı kapalı bir ev ekonomisinin sürdürüldüğü, büyükçe bahçeler içinde münferit yapılardı.
Ahırları, haymalıkları, kış için mahsul veya erzak depolama yerleri, kilerleri, çamaşırhaneleri ve pekmez kaynatma mahalleri olan çok fonksiyonlu evlerdi. Genellikle açık sofalı(Hayat veya divanhane de denilir.) olan bu yapılar tek katlı olur; bütün odalar bu sofaya açılırdı. Her oda kendi ısınma ve temizlenme problemini kendi içinde çözerdi. Bir baş oda veya orta odada toplanılır, yemekler yer sofrasında ve birlikte yenilirdi.
En tipik olanları yan yana dizilmiş odaların önünde geniş ve açık sofanın, ahşap parmaklıklarla ve masif çam direklerle çevrildiği, zemini kırmızı pişmiş toprak tuğla ,(karo) döşeli, bahçe içerisinde, etrafı toprak veya taştan yüksek bir duvarla çevrili; sokakla hiç bir ilişkisi olmayan: geniş bahçeye ve atmosfere açık olarak inşa edilenleriydi.
Eski Türk evlerinin karakteristik özelliği olan tepe penceresi yani renkli camlı, vitraylı pencereler bazı varlıklı insanların evlerinde bulunurdu.(Bu tür yapılara Kastamonu, Bursa ve İstanbul’da sık rastlanmaktaydı.)
Zeminden sekiz on basamak kadar yüksekti ve taş bir temel üzerine oturmaktaydı. Bazen de su basman seviyeleri hizasında ahırları ve muhtelif depolama birimleri yer alırdı. Sofadaki sabit mobilyaları uzun ahşap sedirler, ahşap erzak dolapları ve ahşap merdivenler ile parmaklıklardı. Mimaride ve fonksiyonda iklimin etkisi olduğu kadar sahibinin gelir etkisi de önemliydi. Ama ana fonksiyon şeması değişmezdi. İnancın etkisi gereği haremlik –selamlık (baş oda) kavramı çok uzun yıllar büyük ailelerle birlikte yaşadı.
Oda tavan yükseklikler birinci kuşak evlerde alçaktı. Odalar halılar, sofalar kilim ve yolluklarla kaplanırdı. Oda zeminlerini birkaç kat çeşitli (kırmızı ve beyaz toprak ve üstü hasır zeminleri ) halı veya kilimler örterdi. Bunların varlığı insan ve yer ilişkisini belirlerdi ve aynı zamanda da birer de kültürel miras sayılmaktaydılar. Yemekler yerde yenir, yerde ibadet edilir, yerde yatılır ve uyunurdu. Sadece ahşap sedirler bu ilişkiyi bozardı. Bahçeli düzen yaşamı, toprak üzerinde geçen zamanı belki ahireti hatırlatırdı.
Binaların uygun yerlerinde üzerlik denilen kurutulmuş bitki manzumeleri sallandırılır bunların yakılması ile nazar ve cin etkisinin uzaklaştırılacağına inanılırdı. Kapıların üstüne at nalları takılır veya yüksek bir yerlere bazen de bina alınlarına, köşelerine geyik boynuzları asılırdı. Cam altı tekniği ile yazılmış veya çini levhalarda “Maaşalah,Ya malik- ül Mülk veya Ya sahib-ül Mülk” yazılır görünecek bir yere ön cephelerin en yüksek yerlerine takılırdı.
Baş oda bahsettiğimiz gibi evin en önemli misafir odasıydı. Evin yaşlıları, erkekleri genellikle burada oturur ve toplanırlar; misafirler buraya Kabul edilirdi. Ayrıca her ailenin birde kendi odası olurdu. Yine bu ilk kuşak evler bulunduğu cadde ve sokaktan görünmezlerdi. Tam mahremiyet kesb ederler ve bulundukları arsanın en uzak köşesine inşa edilirlerdi. Yaşama mekânına ulaşmak için büyükçe bir bahçeyi geçmek gerekirdi. Bu bahçelerde demirbaş olarak dut, ayva, vişne ceviz vb ağaçlar olur,; açık sofa önü ve çardaklar asmalar ile kaplanırdı. Bu evlerde son otuz yıla gelinceye kadar mutlaka-büyükbaş veya küçükbaş hayvanlar da hayvan beslenir; süt ve yoğurt gibi hayvansal gıdalar hep evde hazırlanırdı. Ekmek yapımı başlı başına bir hadiseydi. Temel gıda maddesi olan ekmek yarı yarıya kepekli kara değirmen unundan yufka formunda açılır. Kurutulur, yenileceği zaman ıslatılarak, yumuşatılarak tüketilirdi. Bağ bahçeye ulaşım ve her türlü nakliyat at arabaları ile olurdu. Evlerin pek çoğunun ahırları ve at arabaları vardı. Bahçesinde türlü çeşitli sebze ve meyve yetiştirilen bu yapıların birer de kuyuları mutlaka bulunurdu.
Yapı tekniği açısından ahşap karkaslama üzerine (iskedos) ve toprak tuğlalı kireç harcı ile örülerek inşa edilen bu binalar tatlı kireç sıva ile sıvanır ve toprak boyalarla boyanırdı. Masif çıralı çam taşıyıcı direklerinin bugünkü kolonlar yerine geçtiği bu yapıların yüzyılı aşkın yakın ömürleri olurdu. Elekrik olmadığı için önceleri zeytinyağı kandilleri ve sonraları da gaz lambaları ile aydınlanma temin edilirdi.V arlıklı aileler gazyağlı lüks lambası kullanırdı.
Isınma önceleri duvara gömülü ocaklarla sağlanır ve bunlarda aynı zamanda yemekte pişirilirdi. İlave olarak mangal kullanımı son derece yaygındı. Daha sonra sobalar kullanılmaya başlandı ve kömür tüketimi yaygınlaştı. Kapalı bir ekonominin hüküm sürdüğü eski yapılarda dışarıdan gazyağı ,tuz ,kelle şeker ve baharat haricinde pek bir şey satın alınmaz ; herkes kendi yiyeceğini kendi hazırlardı. Mimari tasarım olarak ortak özellikleri daima mütevazı bir ruh taşımalarıydı. Hele mahalle odaları denilen ve her mahallede bir veya birkaç tane bulunan-semtin ileri gelenlerinin akşam kahve sohbetleri yaptığı ve halledilmesi gereken meselelerin konuşulduğu özel yapılar da zamanın sosyolojik ve anlayışına çok uygundu. Ege’ deki yapılarda görülen ve antik Yunandan kalma cephe süslemeleri ile Karadeniz yapılarındaki ahşap detaylar Çorum evlerinde hiç görülmezdi.
İkinci kuşak evlerde belirgin olan yabancı detaylar, (demir parmaklık ve şebeke işleri, kapı kilit ve bazı metal malzemeler) Ermeni ustaların elinden çıkardı. Pişmiş toprak tuğla ile ocak arkalarına örülerek yangına karşı koruma sağlayan kalkan duvarlar Çorum evlerinde birçoklarında yoktu. Yine bazılarında da pişmiş toprak borularla-pöğrek-ısıtma ve atık sular için gerekli fenni detayların da düşünülmüş olması hayret vericiydi. Bir eski Çorum evi Anadolu Türk evinin ta kendisiydi. Bu eski evlerin yaşayan benzerlerini ancak Bursa’nın Selçuklulardan günümüze intikal etmiş olan Cumalı Kızık köyünde görmekteyiz. (Tarihi çevresiyle ün salan Safranbolu evleri, kozmopolit çizgiler ve her kültürden izler taşıyan İstanbul evleri, hatta Boğaziçi yalıları, kalın taş duvarlı Erzurum evleri bile Anadolu evi özelliği taşımamakta; ancak bulundukları yöreyi yansıtmaktadırlar.)
Eski Çorum Evleri mobilyasızdı. Yataklar yere serilir ertesi sabah dolaplara kaldırırdı. Oturma birimleri ot yastıklı ve ahşap divanlardan ibaretti. Bakırdan üretilmiş muhtelif kaplar; kalaylanarak kullanılır, mangal, rahle, muhtelif günlük kullanım malzemelerinden başka bir şey bulunmazdı. Yaşam mütevazi ve az sayıdaki eşya ile sürüp giderdi. Beton ve demir çağına gelinceye kadar bu tek katlı ev tipleri yakın ve uzak çevrede görülmeyen bir asma kültürüne de ev sahipliği yapmışlardır. Birçok il ve ilçede sokağa asma dikme adetinin bulunmadığı; ancak arasta ve açık avlulu çarşılarda görebileceğimiz bu olayın şehrimizde son derece yaygın olması hayret vericidir. Evin dış duvarının kenarına dikilen bir asmanın bütün sokağa gölgelik yaptığı, gelen ve geçenlerin üzümlerinden istifade ettiği, kapı önlerinde oturan yaşlıları güneşten koruması gibi özellikleri bilhassa Yeniyol, Yavruturna ve Kale mahallelerinde hala görmek mümkündür. Eski insanların zarif yaşama kültürünü tarihi ve doğal çevreyi birleştiren bu düşüncesine böylece hayran olmamak elde değildir.
Bugün ise bütün bunlardan bahsetmek artık imkansızdır. (Gayri Müslümlerin eski Çorum’ un hayatındaki rolleri-başka illerdeki gibi-Tarihi yaşama çevresini etkileyecek kadar uzun ömürlü ve etkin olmamıştır. Bu itibarla Çorum’daki hemen bütün yapılar, günümüze kalan ahşap minareli camiiler, hanlar, kale, köprüler, köy konakları, bağ evleri, sokak çeşmeleri, eski okullar binaları vb mimari unsurlar hep nev-i şahsına münhasırdır yani orijinal Müslüman-Türk Veya özgün İç Anadolu üslubu olmuştur diyebiliriz.)

BU ÇALIŞMA TELİF ESERİDİR İZİN ALMADAN KULLANMAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

ESKİ ÇORUM'A DAİR

Aziz şehrimiz Çorum'un tarihi ve mimari çevresini,şehir dokusunu en son "görebilenlerden" birisi olmakla bahtiyarım.

Yaşlı orta kuşağı geçenlerin ancak hatırlayabilecekleri "Çorum'un Tarihi" dünü " Çorumlu 2000 Dergimizin kapaklarında bulunan resimlerden müşahede edeceğiniz gibi, tabii bir dokuya sahip ve geleneklerin etkisi ile kendiliğinden oluş-muş,bu güne göre çok daha güzel ve estetik,hatta daha "samimi" idi...

Birbirlerine yakın çıkmalı, kafesli, cumbalı, bahçeli ve genellikle iki katlı evlerden teşekkül eden mahalleler,taş döşeli daracık sokaklar, çıkmazlar,aralıklar, çeşmeler, ahşap minareli camiler, serviler, kavaklar,dut ağaçları ve eski insanları ile o eski Çorum'un artık günümüz Çorum'u ile alakası ve benzerliği kalmamış.

Umumiyetle ahşap çatkılı "iskedos" denilen bir karkas iskelet üzerine ve zamana dayanıklı "öz"lü ve yaşlı çam ağaçlarından inşa edilen;bu çatkıların arası toprak ve saman karışımı "kerpiç" tuğlalarıyla örülmüş, duvarları "tatlı kireç" ile sıvanır ve çivit mavisi,aşı boyası veya pastel toprak boyalarla boyanır,bugün "rustik" denilen eski alaturka ki-remitlerle de çatıları örtülürdü.

İçlerinde her odada bir ocak bulunur ve ısınma,pişirme gibi işler tezek,odun vb. tabii yakıtlarla sağlanır;Bolşevik Rusya'dan gelen gazyağı ile beş veya on numara idare lambası veya lüks kullanılır,fakir evlerde de daha çok zeytinyağı kandilleri aydınlanma için kullanılırdı.

Bütün eski Müslüman Türk evleri gibi eski Çorum evleri de mobilyasızdı. Günümüzden bir yüz yıl öncesindeki bu evlerde ot yastıkların dizildiği bir eski kerevetten,bir tel dolapla,mutfak raflarından, bir Kur'an-ı Kerim rahlesinden başka bir mobilya veya ahşap eşya yoktu. Herkes yer sofrasında oturur,yer yatağında yatar,her odada bulunan "hamam dolabı"nda yıkanırdı.

Memlekete pompalı gaz ocağı ve ispirto ocağı ile plastik tabaklar yeni girmeye başlamış, vatandaş teldolabını buzdolabı gibi kullanmaktan henüz kurtulamamıştı.

Bizim bile yetişemediğimiz çok daha eski günlerde ise;evlerde su tesisatı bulunmaz,her kez bahçesindeki kuyudan su çeker veya sakalar vasıtasıyla mahalle çeşmesinden su getirtirdi...

Çorum'un eski mahalleleri olan Devane, Çöplük,Karakeçili,Yeniyol,Gülabibey,Azapahmet ve Alaybey sokaktaki eski Çorum evlerinde hayat; genellikle büyük bahçe kapısından sonra başlardı. Uzun taşlık geçilir,bahçedeki ekili sebzeler ve dikili meyve ağaçlarından bilhassa, asma, kiraz, dut ağaçları ile gül ve sümbüller hatta mis kokulu iğ-deler temaşa edilerek ilerlenir ve esas "ev"e varılır.

Aziz şehrimiz Çorum'un tarihi ve mimari çevresini,şehir dokusunu en son "görebilenlerden" birisi olmakla bahtiyarım.

Yaşlı orta kuşağı geçenlerin ancak hatır-layabilecekleri "Çorum'un Tarihi" dünü " Çorumlu 2000 Dergimizin kapaklarında bulunan resimler-den müşahede edeceğiniz gibi, tabii bir dokuya sahip ve geleneklerin etkisi ile kendiliğinden oluş-muş,bu güne göre çok daha güzel ve estetik,hatta daha "samimi" idi...

Birbirlerine yakın çıkmalı, kafesli, cumbalı, bahçeli ve genellikle iki katlı evlerden teşekkül eden mahalleler,taş döşeli daracık sokaklar, çıkmazlar,aralıklar, çeşmeler, ahşap minareli camiler, serviler, kavaklar,dut ağaçları ve eski insanları ile o es-ki Çorum'un artık günümüz Çorum'u ile alakası ve benzerliği kalmamış.

Umumiyetle ahşap çatkılı "iskedos" denilen bir karkas iskelet üzerine ve zamana dayanıklı "öz"lü ve yaşlı çam ağaçlarından inşa edilen;bu çatkıların arası toprak ve saman karışımı "kerpiç" tuğlalarıyla örülmüş, duvarları "tatlı kireç" ile sıvanır ve çivit mavisi,aşı boyası veya pastel toprak boya-larla boyanır,bugün "rustik" denilen eski alaturka kiremitlerle de çatıları örtülürdü.

Memlekete pompalı gaz ocağı ve ispirto ocağı ile plastik tabaklar yeni girmeye başlamış, vatandaş teldolabını buzdolabı gibi kullanmaktan henüz kurtulamamıştı.

Bizim bile yetişemediğimiz çok daha eski günlerde ise;evlerde su tesisatı bulunmaz,her kez bahçesindeki kuyudan su çeker veya sakalar vasıtasıyla mahalle çeşmesinden su getirtirdi...

Bu arada eski Pontus Rumlarından kalma ve Ermeni ustaların yaptığı taş dükkanlar ve muhtelif yapılarda bulunur,mahalle aralarında ve çıkmaz sokaklardaki bu yapılar süslemelerinden asri pencerelerinden hemen kendisini belli ederdi. Bugün kapısına veya duvarına sarı teneke çakılarak "Korunması gerekli tarihi kültür değeri" ilan edilen evler ise o tarihlerde henüz yoktu. Çünkü büyük ve ağır tokmaklı,çift kapılı,bir at arabası kapısı ve bir insan girişi kapısından oluşan o güzelim asmalı taç kapılarından girilerek bahçe geçilen ve haremlikli,selamlıklı büyük ailelerin yaşadığı evler bu aziz şehrin temel dokusunu teşkil ederdi.Osmanlı'nın sonu ile,Cumhuriyetin ilk yıllarında bu ev tipi yavaş yavaş ortadan kalktı. Bahçeler küçüldü. Evler caddeye yanaştı. Cumbalarla sokağa sarktı. Kafesli pencerelerden türküler ve gramofonlar sokağa taşmaya başladı. Yunan'a ve Yemen'e giderler dönmüyordu. Yüzyıllar süren daimi seferberlik Devlet-i Ali coğrafyasını ev insanları-nı darmadağın etmiştir.

Sonra balkınlar icat oldu. Kafesler atıldı. Küçük ve kareli camlı giyotin pencereler icat oldu. Ve şehrin ilk kömürlü-mazotlu motor dairesi faaliyete geçip bazı hanelere elektrik verilmeye başlandı. Ahırlar iptal oldu ve bizi bugüne getiren müteahhitli betonlu hızlı değişim süreci başladı.

Derken Almanya'ya ilk göç kafilesi yola çıktı. Harb-i Umumide çok ölü veren ve çalışacak in-san mevcudu kalmayan "Doyçland"a kara yağız Çorum insanı da gidiyordu.

Bir müddet sonra gidip de oraları görenler memleketi ve eski hallerini beğenmez oldular. Bir elli iki şavrule en moda otomobil ve faytonlar bile hâlâ makam arabası iken,Velipaşa Hanından An-kara'ya kalkan Deutz ve Volvo markalı uzun burun-lu ve mazotlu otobüslerle tozlu yollar saatler sürerdi Hızla eğişen zaman insanlık ilişkilerinden, yaşama tarzlarına kadar her şeyi değiştiriyordu. Sokak çeşmelerinin suyu kesiliyor,kanalizasyonlar döşeniyor,her eve elektrik giriyor,şehirlerde beledi-yecilik gelişiyor,devamlı bir yerler yıkılıyor,evlerin cumbaları kesiliyor,tarihi çevre katliamı da bütün hızı ile başlıyordu.

Önce Piri Baba Çamlığındaki tarihi mescit ve türbe yıkıldı,şehrin en eski kabristanı düzenlendi ve park yapıldı. Caddeye kestane ve dut ağaçları, parklara çamlar dikildi. Vakfiyesi olan birçok mescit ve hayrat satıldı. Her köşe başındaki ve bahçedeki kabirler tarumar edildi. Yerlerine betonlu ve demirli temeller atıldı. Eski daracık sokaklar genişletildi.

BU ÇALIŞMA TELİF ESERİDİR İZİN ALMADAN KULLANMAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

GAZETECİLER BAYRAMI MÜNASEBETİYLE GAZETECİLER

Bulunduğu işyerinde hemen her şeyden sorumlu olanı ve toplumumuzun en altta kalanı da ne yazık ki gazetecilerdir.

Genellikle mesai saatleri ve ne yiyip ne içtikleri ; ne zaman yatıp uyudukları ve tatilleri hatta bayramları bile belli değildir.

Saat kulesi ile vilayet önündeki haber üretim yerlerine ve bir de önündeki bilgisayarın uzaydaki internet şebekelerine bağlı olan beyinlerinin telleri kopuncaya kadar çalışan bu meslek gurubunu ne yazık ki kimse anlamamış ve kıymetini de bilememiştir.
Gazeteci evine sabaha karşı mahalle bekçileriyle birlikte gider.

Mesaisi altı saatlik uykusundan kalktığı anda başlamıştır. Bazen önündeki klavyenin simit susamlarından çalışmadığı da olur. Hele ona birde şekerli çay dökülürse kopan küçük kıyamettir.

Yemek saatinde her an birisi bir yerde bir basın toplantısı mutlaka yapacak; iyi resim almak için girdiği kalabalıklarda birkaç cop da sırtına mutlaka yiyecek veya kim vurduya gidecektir.Telefonlar birbiri peşine çaldığı zamanlarda tablasında sigarası ve bardağındaki çayı da hep yarım kalmaktadır.

Eni boyu birkaç km.lik bu şehirde bir avuç insan daimi olarak hemen iki günde bir bu gazetelerin sayfalarını işgal eder ; O bilgisayarını kapatmaksızın o haberden bu habere ; bir toplantıdan diğerine koşar . Hızlı not tutmaktan bilekleri ağrır, ayakkabısının tabanının yarılması kimsenin umurunda değildir. Ve yine bu her gün bir şey söyleyen insanların en güzel resimleri çekilir, onlar için kağıtlar harcanır, matbaaların silindirleri döner, ağızlarından
çıkanlar haber lisanına çevrilir, satırlara dizilir, sayfalara dökülür ve bu söz sahipleri bu suretle itibarlarına itibar katar; bu şehirde büyük ve önemli insanlar olur, saygı görür; tanınır ve bilinirler, böylece insanlarda memlekette olup biteni öğrenirler Amma Oysa bunları yapan emek sahiplerini pek kimse tanımaz, bilmez hatta sevmez...Ülkede iletişimli fakülteler orada profesörler filan olsa da gazeteci Çorumda doğru dürüst bir iş veya meslek sahibi olmayan ,hatta evlenecek kız verilmeyen adam demektir.

Herkesin pijamalarını giyerek akşam yemeklerini yiyip, ellerinde çay bardaklarıyla televizyonlarının karşısına geçtikleri saatlerde onun işi esas şimdi başlamakta ve yirmiye yakın sayfa bağlanıp matbaaya gönderilmek zorundadır. Yoksa demoklesin kılıcı gibi bir yasa başlarının üstlerinde bir ecel gibi daima sallanır:

"Üç gün hele bir çıkma resmi ilanını keserim, sende hapı yutarsın "diyen bu ilgili mevzuat da kaybedilecekler ; hep dokuz sıfırlı rakamlar olacağı ve o da kağıtçı ile matbaacıya gideceği için hiç duraklama veya aksama affedilmemektedir.

O günde en az on altı saat çalışır. Hele kışın akşam saatlerinde otobüs durağında beklerken tonlarca egzoz gazı yutar ve önünden homurtularla geçen cipleri ve otomobilleri sayar .Ama kimse onun mesaisinin yeni başladığının farkında değildir.Hatta onun orada olduğunun da...

Sonra bu her gün sayfaları işgal edenlerin yüzde doksan beşi bu gazeteleri almaz, abone olmaz hatta kendi resmi veya haberi yoksa bile okumazlar. Onun için bu şehrin nüfusu on yılda elli bin artmışken gazeteler hala 1500 adet bile basılamamaktadır. Basılsa dahi para verip alan bir elin parmakları kadar bile yoktur.

O bazen bekler, telefonla yapılacak bir teşekkürü,not tutması için bir küçük ajandayı, bir buket çiçeği veya bir tükenmez kalemi, veya bir çam sakızı armağanı…Ama nafile, herkes sineğin yağını hesaplamaktadır. Öyle bir tepsi baklava ile gazete idarehanelerine akşam sürprizi yapacak ve cennete gidecek insan sayısı ise trilyonda bir bile değildir. Hatta böyle bir hareket dahi ütopyanın ve halüsinasyon görmenin ta kendisidir.

O günde yüz bardak demli çay ve Yeşilaycı Attila efendinin inadına iki paket sigara içer. Günlük radyasyon miktarını sekiz-on saat almazsa rahat uyuyamaz. Öyle yirmi yılda emekli olan gazeteci tipi ancak İstanbul plazalarının veya bilmem ne gurubunun dergi editörleri ile ayağı uçaktan yere değmeyen parlamento veya hükümet muhabirlerinin hakkıdır.Emekli olacağı gün genellikle onbeş-yirmi yıl açığı çıkacak ve onu cebinden ödeyecek hatta emekli olduğunu bile göremiyecektir. Sarı basın kartı en büyük hayalidir. Onunla bütün kapılar açılacak ,uçaklara indirimli binecektir. İtibar görecek belki silah ruhsatı alacak , memlekette nadirattan sayılacaktır. Ama ona ulaşmak çoğunlukla kaf dağının ardında Nuh'un gemisini aramak kadar zordur.Onun için gazetenin verdiği ve genellikle de kendisi tarafından bilgisayarda hazırlanan ve sarıya boyanan bir tanıtım
kartını arka cebinde taşımakla teselli bulacaktır.

Onun için seçim zamanları iyi zamanlardır. Meydana çıkan pehlivan adayları kesenin ağzını açıp yemekli kahvaltılı-mevlidli toplantılar yapacak ve O belki bir an için yarım ekmek içine ayakta kafa kellesi tükrük köftesi yerine belki sıcak bir çorba içebilecektir.

Artık karanlık odada film yapmasa ve arşivlerde toz yutmasa da önündeki canavar monitörden çıkan radyasyon sayesinde bazen aniden bir frankeştayn olması veya hastalanması da her zaman ihtimal dahilindedir.

O gazetesinin muhabiri, yazarı, fotoğrafçısı, dizgicisi, çaycısı, dağıtıcısı, reklamcısı, hatta ilancısı bazen de paspasçısı hatta her şeyidir.

Bu kadar acıklı cümleyi buraya sıralayarak konuyu izam ettiğimizi –abarttığımızı- düşünenler olabilir.

Hani geçen gün çalışan gazeteciler bayramıydı ya. Sanki çalışmayan gazeteci varmış gibi. Bir yerlerde birileri kendi kendine bayram kutlamaları yapıyor ve demeçler veriyordu ya .

Soruyoruz , gazeteci öldüğü gün mü bayram edecektir.

Bütün cefakar meslektaşlarıma-sigarayı az içmeleri hatta bırakmaları dileklerimle/ selam olsun... Gazeteciler gününüz kutlu olsun…

Saygılarımızla.

BU ÇALIŞMA TELİF ESERİDİR İZİN ALMADAN KULLANMAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

GAZİPAŞA’DA YEŞİLAY KUTLAMASI

Yeşilay etkinlikleri çerçevesinde ilimizdeki okullarda Yeşilay haftaları kutlamaları devam ediyor..

Geçtiğimiz gün de Gazipaşa ilköğretim okulunda öğrencilere bir konuşma yapan Türkiye Yeşilay Derneği Çorum Şubesi başkanı Attila Alpay ‘ da bu haftayı idrak eden ve önemseyen tüm eğitim kurumlarına ve onların saygıdeğer yöneticilerine teşekkür ettiğini bildirerek şunları söyledi :

“Sigara yasasının çıkmasıyla davamız desteklenmiş olmakta bizde bu gibi zararlı maddelere karşı bir kez daha zafer kazanmış bulunmaktayız. Bu günde ilimizdeki eğitim kurumlarından Gazipaşa ilköğretim okuluna gelerek Yeşilay haftası etkinliklerine katıldık. Genç öğrencilerimiz haftanın önemini belirten şiirler ve kompozisyonlar okudular. Bu suretle bilinçlenen gençlerimizi görmek ve onların bu önemli haftanın etkinliklerine katılımlarını sağlamak bizim için son derece memnuniyet verici olmaktadır. Zira sigara alkol ve her türlü bağımlılık yapıcı madde tüm yurdumuzu ilgilendirmekte nüfusumuzun önemli bir kısmı da bu maddelerin esareti altına girmiş bulunmaktadır. Bizim mücadelemiz insanları ve bilhassa gençlerimizi bilgilendirmek suretiyle bu çabalar katkıda bulunabilmektir. Zira ağaç yaşken doğrulur. Otuz yıl sigara içmiş bir insanın bırakması bizim için hiç önemli değildir. Bizim derdimiz hiç başlamayan bir nesil yetiştirmektir. Bunun müjdesini de gençlerimizin gözlerindeki parıltılardan anlıyor, görüyor ve çok seviniyoruz.

Gazipaşa ilköğretim okulunda bu etkinliği tertip eden tüm yöneticilere Okul müdürümüz Sn.Tuğrul Delibaş’ a Müdür Yardımcımız Sn.Nuray Ertaş’ a bilhassa din kültürü öğretmeni Sn.Rıdvan Bolat’ a sonsuz şükranlarımızı sunuyor; hafta etkinliklerine katılan tüm öğrencilerimize de sağlıklar ve başarılar diliyoruz.

Resimlerde Gazipaşadaki Yeşilay haftası etkinleri ve Yeşilay konferansından kesitler görülüyor.

BU ÇALIŞMA TELİF ESERİDİR İZİN ALMADAN KULLANMAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

GÖZ AMELİYATI
-Yaşayacak mıyım doktor bey oğlum? Çok korkuyorum. Hayatımda hiç ameliyat olmadım. Hatta iğne bile olmadım desem yeridir. Bu yaşa kadar hiçbir hastalık da geçirmedim. Ama bu göz ameliyatı beni korkutuyor.Ölecek miyim acaba..
-Korkma bey amca, bir saat ya sürer ya sürmez. Hiç bir acı duymayacaksın. Bak günde yirmi tane yapıyoruz bu ameliyattan burada .
-Yok yinede çok korkuyorum. Ne olur, acımayacak değil mi?
-Merak etme acımayacak, bak sana söz veriyorum.
-Elini ayağını öpeyim, doktor bey oğlum.
-Sen nereden emeklisin bey amca?
-Ben emniyetçiydim, emekli polisim.
-Yaa, iyi. Seni sanki bir yerden hatırlıyor gibiyim ama..
-Senin sesin de yabancı gelmiyor bana ama göremiyorum ki..
-Bey amcayı içeri alınız ve ameliyata hazırlayınız..
-Acımayacak değil mi doktor bey oğlum..
-
-Evet, Nasılsınız bakalım.. Birazdan sargılarınızı açacağız. Bir şikayetiniz var mı ?
-Hayır yok; Allah razı olsun. Hiç bir şey duymadım, hiç bir şey hissetmedim.Eliniz ne kadar hafifmiş. Eksik olmayın...
-Eveet, işte.Nasıl görüyor musunuz ?
-Görüyorum, doktor görüyorum. Dünyayı görüyorum, beş yıldır hasrettim. Bahçedeki ağaçları, bahar dallarını, çiçekleri görüyorum. Elinize sağlık, Allah razı olsun.
Allah razı olsun, Allah ne muradın varsa versin. Çoluk çocuğunuza bağışlasın.
Herkese anlatacağım sizi ne kadar başarılı bir operatör olduğunuzu herkese söyleyeceğim. Eksik olmayın, sağ olun var olun..
-Sizi birazdan taburcu edeceğiz. Arkadaşlar işlemlerinizi yapıyorlar. Hazır mısınız?
-Evet doktor, çok iyiyim. Balkondan denize bakıyor ve uzaktaki gemileri bile seçebiliyorum artık. Allah razı olsun. Allah ne muradınız varsa versin. Hiç acı duymadım çok korkuyordum.
-Biz vazifemizi yaptık. Gerisi Allahın takdiridir. Gayret bizden Tevfik Allah' CC tandır.
-Evet, elbette, elbette.
-Beni hatırladınız mı ?
-Sesiniz hiç yabancı gelmiyor ama..
-Siz siyasi şubeden manyeto Kamil değil misiniz ;
-Beni nereden tanıyorsunuz, lakabımı nereden biliyorsunuz.
-Sizi tanımayan var mı ?
-Nereden nasıl, ne oldu da , ne olur Allah aşına..?
-Onbeş yıl önce Çapa tıp fakültesinde öğrenciydim. Eşimde eczacılıkta okuyordu. Hatırlarcısınız, başörtüsü yasağını protesto ediyor, okulun önünde masum eylemler yapıyor hakkımızı arıyorduk. En fazla basın bildirisi okuyor, pankart açıyor ve alkış tutuyor, kız öğrencilere uygulanan bu yasağı protesto ediyorduk.Hatırladınız mı o günleri..
-Evet, hatırlamaz olur muyum, bizim görev alanıydı orası, yıllarca orada çalıştık. Çok kötü günlerdi.
-Asıl bizim için çok kötü günledi. Bir gün bir ihbar üzerine bizi arkadaşlarımla içeri alıp üç gün sorguladınız. Hizbullah zanlısı olarak işkence yaptınız. Ben arkadaşlarımın sözcüsüydüm. Sizinle konuşurken niye sakallıyım ve niye karşınızda hazır olda durmuyorum diye bana bir tokat attınız.
Sol gözümün beyazındaki kan pıhtısını görüyor musunuz. O attığınız tokat neticesi patlayan göz damarlarımdan günlerce göremedim. Sonra hepimize elektrik verdiniz. İçeri girip çıkan arkadaşlarınız size manyeto kamil diyorlardı. Ben ve beş arkadaşım bizlere verdiğiniz elektrikten dolayı kısır kaldık. Hiç birimizin çocuğu olmuyor.
Size o zaman yalvardık, sizin Allah’ınız kitabınız yok mu diye, burada..... benim diyordunuz. Biz yalvardıkça manyetoyu daha hızlı çeviriyordunuz. Hepimizin organlarını yaktınız. Sonra hiç bir şey ispat edemediniz ve bizi serbest bıraktınız.
Eşim de okula giremediği için sınıfta kaldı ve eczacılıktan atıldı. Şimdi evde.
Hani demin Allah ne muradın varsa versin diyordunuz ya..Muradımız birer evlattı. Şimdi ondan sayenizde mahrumuz.
Şu parmağımı da görüyorsunuz değil mi? Hele ucundaki yanığı..İşte kabloyu bağladığınız ve elektrik vererek yaktığınız yer de orasıydı.
Şimdi bu ellerle sizi şifaya kavuşturmaya çalıştık. Ve bize yaptıklarınızı da Allaha havale ettik.

BU ÇALIŞMA TELİF ESERİDİR İZİN ALMADAN KULLANMAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

HANGİ GENÇLİKLE NEREYE?

Büyük yazar ve şair aziz Hocam son makalesinde “M. Âkif ile Âsım'ın Nesli'nin bu toplumun oluşumundaki önemli yerleri iyi bilinip gençlere benimsetilmeden, bu ülkenin geleceği belirsiz; yabancılaşmanın tehdidi altındadır. Bunu iyi bilmeliyiz...”diyor.
Hemen her gün bir eğitim kurumunu ziyaret edip Yeşilay konferansları veren birisi olarak karşımda gördüğüm gençlik profili hakkında hiç de iyimser değilim. Tabii bu profil aslında onların ebeveynlerinin de talihsiz bir izdüşümüdür aslında.

Kanaatimce ortada gençlik filanda yoktur. Hele “Ey Türk Gençliği” hitabede kalmış hatta tarihe karışmıştır. Bir ila on yedi yaş arası çocuk ve ergen insan topluluğu tümüyle kendine ve değerlerine hatta inancına yabancı bir gençliktir. Tespitime göre Türkiye topraklarında yeni bir Amerikan kolonisi yetişmektedir. Bunların nüfusu 26 milyondur ve on beş milyonu da talebedir. Tabii “talebe talebeden demektir” oysa bunların da velilerinin de gelecekte neyi talep edeceklerine dair en ufak bir fikirleri bile yoktur. Bu yeni Amerikan nesli doğru dürüst Türkçe konuşamamakta, gramer bilmemekte ana-babasından öte kimseyi tanımamakta ve kendi aralarında geliştirdikleri garip bir lisan ile hatta çoğu zaman da argo ile konuşmaktalar. Büyük bir kısmı ilkokulda sigaraya, ortaokulda içkiye başlamakta, ilerleyen yaşlarda da enerji içecekleri ve biralar ile ağır alkollü içkilerin esiri olmaktalar. Kola bağımlılığı artık iyice yerleşmiş ve bunu da fastfood yiyecekler, cips hamburger ve diğerleri takip ettiği için ortaya bizim çocukluğumuzun iki katı cesametinde yeni ve tuhaf bir nesil çıkmış bulunmaktadır. Büyümeden küçülmüş ve büyük bir kısmı küçük dağları ben hallettim edası ile dolaşan; dünyada ne kadar moda varsa takip eden, para kazanmanın güçlüğünü bilmediği ve asla da bilemeyeceği için çok kolay harcayan bu genç insanlar topluluğu ile o yaştaki Çanakkale mücahitlerinin ve Asımın neslinin de en ufak bir alakası bulunmayacaktır elbette.

Yüzlerce diziden gördükleri gibi yaşayan ve esrarkeş şarkıcı ve sarhoş türkücülerin peşinden adeta uçarcasına koşan bu milyonlarımıza hiçbir nasihat ve eğitim sistemi para etmemektedir. Çünkü onları televizyon dizileri ve internet zaten gereği kadar yetiştirmiştir. Tüm dizilerdeki alkol sofralarında eniştelerine aşık ablalarını görerek ve gayrı meşru çarpık ilişkileri takip ederek onları taklit edenler kadar bunlara müsaade eden ebeveynlerde suçludur elbette.

Neticede bu gidişat ve zorlamalarla liseler ortaokul, ortaokullar da ilkokul seviyesine adeta çekilmiş ve hatta indirilmiştir. Genel kültür, Adabı muaşeret, yüksek ahlak, Milli ve manevi ,hatta bedii değerler adeta küserek bu toplumu terk etmişlerdir. Sayıları iki yüze yakın üniversitenin pek çoğunun ise seviyesi bir memurluk sınavında bile başarı sağlatamazken hayatta başarı nasıl sağlanabilecektir. Bilimsel makale, buluş ve dünya çapındaki araştırmalara dair hayallerimiz henüz temenniler halindedir.

Hemen her köyde ve kasaba açılan üniversite ve kampuslar oraya yığılan genç nüfusun bitmez tükenmez ihtiyaçları için esnafın işlerini biraz yoluna koymaktan başka bir işe yaramamıştır. Üniversite sanayi işbirliği masalları bende yıllardır ninni etkisi yapmaktadır. Hayata hazırlamaktan uzak ve ülke gerçekleriyle hiç ilgisi olmayan mevcut eğitim sistemimiz yüzde doksan işletmeci yetiştirmekte ve hemen herkes okulu bitirince bir masaya ve bilgisayarın karşısına yerleşerek bir şeyler işletip, imza atıp çuvalla para kazanacağını ve ispanyada şatolar kuracağını zannetmektedir. Babasının tezgahını devralma talihine sahip olmayanlar için ise durum bir felaketten ibarettir.

Birde muhafazakar ailelerin çocukları olan bir kısım İslamcı(!) gençlik kesimi vardır. Bunlar da mevcut moda rüzgarlarının ve çağdaş trendlerin(!) etkisi altında kendilerine yeni bir sosyete ve giyinme tarzı icat etmişler, daracık kot pantolonlarının üstüne başörtüsü, pardesülerinin altına Amerikan spor ayakkabıları, cilbablarının tepesine de rengarenk eşarplarını hörgüç gibi bağlayarak Çin parfümlerinden oluşan ağır koku bulutları içerisinde ana caddemizde boy göstermektedirler. Büyük şehirlerde sevgilileriyle sarmaş dolaş gezinen bu gençlerimizin ilimizdeki temsilcileri de sayıları gittikçe artan kafeteryaların baş müşterisidirler.

Çoğundaki en pahalı cep telefonları babalarında bile yoktur ve hepsi de sevgili ebeveynlerinin gözbebeğidir ve ne isterlerse yapmalıdırlar. Gittikleri ol tuttukları takım, konuştukları Türkçe doğrudur, peşinden gittikleri esrarkeş şarkıcılar doğrudur. Müzik onların müziğidir. Sanat onların yaptıklarıdır. Bunların haricinde bizim deminden beri söylediklerimizin hepsi yanlıştır zaten.

Okul bitince kapak Amerika’ya atılmalı, susayınca kola içilmeli, su gibi İngilizce bilinmeli, Hıristiyan Avrupa’nın ne kadar adeti ve rezilliği varsa benimsenmeli, sevgililer günü filan asla atlanmamalıdır. Beş vakit namaz kılmak Müslüman olmak için yeterlidir. Ona da hacdan gelince başlanmalıdır. Şehir olarak yılbaşı gecesi iki yüz tanker içki içilmeli ve bir gün mutlaka zengin olunmalıdır. Tabii bunun içinde hedefe ulaşmak için her yol sonuna kadar denenmelidir.

Ana caddede normal bir otomobilin beş katı zehirli gaz üreten ve üç katı benzin tüketen dev ciplere imrenerek bakanlar ve lüks vitrinleri seyredenler; zavallı aziz şehrimizde il nüfusunun yüzde kırkının yeşil kartlı olduğunu ve kenar mahallelerde ne kadar öksüz, dul, yetim, aç, perişan ve yoksul insan olduğunu asla bilmemektedirler. Mevcut ne kadar cemaat, cemiyet, stk aktivist vs varsa kendi çevresinde, yurdunda, partisinde, dergahında bulunan ve belki hakikaten düzgün, iyi Kur’an okuyan bir avuç yavruya bakıp teselli bulmakta ve büyük resmin tamamını kimse görememektedir.

Akşama kadar birbirlerini eleştiren siyasilerimize ve bizi yönetenlere soruyorum. Bu konulara dair bir öneriniz, çözümünüz veya hatta bir diyeceğiniz var mı?

Buradayım bekliyorum!

Adam gibi çocuk yetiştiren o bir avuç ebeveyni yukarıdaki ifadelerimden elbette tenzih ve tebrik ediyor, selamlar yolluyorum.

Saygılarımızla…

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BU ÇALIŞMA TELİF ESERİDİR İZİN ALMADAN KULLANMAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

IRAK’ A ASKER...

Bir taşra muharriri olarak görüş ve düşüncelerimizi bir de biz beyan edelim ve moda deyimiyle konuyu bir de biz masaya yatıralım dedik.

Irak ‘ a “Asker ”giderse ne olur?

Bence korkulacak bir şey olmaz. Zaten o gidilecek yer Memalik-i Irakeyn bir dalavereyle elimizden alınmış eski Osmanlı yani vatan toprağıdır. Mehmetcik bugün oradaki İşgalci coni’lere ve kiracı araplara nezaret etmeye gidecek ve kuzeydeki kürtlerin devlet ilan etmelerini önlemeye, Türkmenleri ezmelerine müsaade etmemeye çalışacaktır.

Düne kadar birleşmiş Milletleri ve natoyu devre dışı bırakan abd bu sefer kuyruğu sıkışınca en yakınındaki Türklerden yardım istemeye yüz bulabilmektedir.

Daha geçenlerde abd nin başı televizyonlarda “ kuzeyde istikrar sağlanmıştır, oradan bir korkumuz yok” diyor ve Ankara da buna şiddetle tepki gösteriyordu. Oradaki kürtlerden fazla nüfusa sahip Türkmenler zaten oranın eski sahibi ve Osmanlı ahalisidirler. Yıllarca Kıbrıs Türk’ü gibi elleri yüreklerinde barzani ve talabani eşkıyasının baskınlarına karşı elleri tetikde nöbet tutmadılar mı ? Bari bu seferde Mehmetçik sayesinde rahat nefes alsınlar ve bir avuç şalvarlı eşkıyanın karşısında büyük millet olmanın mutluluğunu ve gururunu yaşasınlar.

Sonra “araplar kurşun sıkarlarmış” diyorlar. Vaktiyle Osmanlıya kurşun sıkmanın bedelini işte böyle büyük bir zillete ve sefalete düşerek ödediler. Bu sefer hiç sanmıyorum ki böyle bir yanlışlık yapsınlar.

Amerika’ya gelince... Onların samimi olmadıklarını Ankara da biliyor. Önce peşmerge’leri adam sanıp yanaştılar baktılar ki bu aşiret bozuntuları ve mağara adamları ile bir iş olmaz. Her tarafları ayrı oynuyor, devlet kuracağız diye orada coni’lere pis pis sırıtıp vıcık vıcık yağ çekiyorlar. Onlar da büyük Türkiye’yi gücendirmek pahasına bunlara göz kırptı, sırtlarını sıvazladı. Ama Türkiye’yi kaybettiğini birileri buşh’ un kulağına fısıldayınca jetonları düştü, etekleri tutuştu. Sonra da gelsin Mehmetcik diye krediler, yardım vaatleri, yalvarmalar, yakarmalar...!!

Bu arada küçük hatırlatma yapalım.

Vaktiyle Kore’de 717 askerimiz şehit oldu ve 2246 askerimizde yaralandı. 176 askerimiz de kayıp oldu. ( Buna karşılık Kıbrıs Barış harekatındaki kaybımız ise 498 şehit ve 1200 yaralıydı.)

Kore de Kunuri de verdiğimiz bu kadar şehidin büyük bir kısmı hep Amerikalıların 16. Birliği çekilirken onlara kalkan olarak görev yaptığımız sırada verildi. Ne kadar coni kurtulduysa o kadar Mehmetçik de şehit olmuştur.

Ama bunu unutup da karakolu basıp kafamıza torba geçirmeleri yok mu?.. Affedilir bir hata değildir.

Yine bir kere daha hatırlayalım ki . Irak amerikanın haince işgali altındadır. Bu son yüzyılın en kanlı işgal ve katliam harekatıdır. Dün Afganistan dada aynısı yapılmıştır. İkiz kuleleri uçuran siyonistler böylece amerikan ordusunu Müslümanların veya İslam Dünyasının üzerine saldırtmıştır. Irakta iki –üç ayda ölen Müslüman sayısı 30 bindir. Bir önceki körfez krizinde ise 200 bin şehit verilmiştir. Sırf Ameriye -Bağdat’a 20km yakın bir mahalle-sığınağında sabah namazında atılan Gbu sınıfı kamyon büylüklüğündeki bombalar ile 1800 kadın ve çocuk aynı anda kavrulmuş ve toz edilmişlerdir. Bu seferde şehit edilen çocuk ve kadın sayısı 10 binin üzerindedir. Iraklı asker sayısı 20 bindir. Bunlar az rakamlar değildir. Bunlar Müslüman zavallı şehitler olup bizim din kardeşlerimizdir.Her namazda bu müminler için dua etmemiz boynumuzun borcudur.

Hain Amerikan’ın orada işi yoktur. Müslümanları birbirine kırdırmak için bomba yüklü kamyonlarla Şii lideri İmam el Bakır’ ı şehit etmişler ve bunu her gün bir yerlerde tekrar etmeye başlamışlardır. Bütün plan Siyonizm’in gizli karargahlarının ürünüdür.

Tek tehlike orada Amerika’nın yanında yer aldığımızı sanan Arapların bize ateş açmaya kalkmasıdır. Yoksa Türkmenlerin güvenliği açısından Mehmetçik elzemdir.

Kuzeydeki mikrobik iltihaplanmalar ve kangrenler açısından oraya cerrahi müdahale her zaman şarttır. Nöbetçi doktorun adının da “ Mehmet” olması iyidir.

Çünkü Musul Kerkük Türk, Memalik’i Irakeyn’ de ,Güzelce Bağdat ta Osmanlıdır.

Osmanlınındır.

BU ÇALIŞMA TELİF ESERİDİR İZİN ALMADAN KULLANMAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

İÇKİ , SİGARA VE ÇORUM…
Geçtiğimiz günlerde kaleme aldığımız bir makalede eski Çorumluları veya “geçen yüzyıldaki insanımızı resmetmeye ” çalışmış onun özelliklerini, hasletlerini anlatmış ve teknolojinin bu günkü kadar olmadığı o karne ve yokluk günlerinde ne zorluklar çekerek yaşadığını hikaye etmeye uğraşmıştık.
Eski Çoruml’ların her ne kadar emekleri, yaşantı biçileri, dürüstlükleri ve sevdaları meşhur ise de maalesef “müskirat’a ve tütüne ”olan merakları da o derece marufdu.
O günlerde sigara daha bilinmediği için kıyma ve sarma tütünler yine kağıtla ve çubukla içilirdi.En iyi sigara kağıdı Suriye’den gelir ; Bitlis’ in altınsarısı sert tütünleri, Ege’nin yumuşak tütünleriyle harmanlanır, nemlendirilir, saç teli inceliğinde kıyılır ve kağıda sarılarak içilirdi.O zamanki “ kahve peyke’sinde yan gelip oturarak Yemen’den gelen elle çekilmiş ve mangalda meşe kömürü ateşiyle pişmiş kulpsuz bir fincan kahveyi köpüğüyle içmek ;beldeki ipek veya yün tokat kuşağının arasından çıkarılan gümüş bir tabakadan intizamlı ince bir cigara sararak ; eşrafla, dostlarla ve ahbaplarla tüttürmek, yarenlik etmek büyük bir keyifdi.
Bugünün “hamburger ve kola nesline” yavan gelen bu muhabbet mutlaka “ mızraklı ilmihallerden alınmış, Kerbela hikayeleriyle başlar ; Yunan Yemen ve Balkan harplerinin Harplerinin -harbi umuminin-hatıraları ile devam eder ve Ermeni mezaliminin dehşetinin verdiği gözyaşlarıyla biterdi.
Bütün bunlar devam ederken o sıralarda bütün dört bir yanı çepeçevre üzüm bağı olan aziz şehrimizde dev küplere ve fıçılara şaraplar “ vurulur” ; bazı köylerimizde dünya çapında bir kaliteye sahip “rakı’ lar da “çekilir” ; böylece kültürümüzün müskirata ait bölümü de tamamlanırdı. Birayı pek kimse bilmezdi. Uzun boyunlu tekel birası ancak Halk Evindeki balolarda yeni sosyete tarafından içilirdi.
Bugün ise değişen tek şey ; artık kalmayan bağlarımızdan çıkan kara üzümlerle yapılan şarabın ve rakının süslü şişelerde ambalajlanarak Tekel tarafından yapılıyor ve satılıyor olmasıdır. Çorum insanı yine “iyi sigara içmekte özellikle amerikan tütünü kullanmakta; erişkinlerimiz bolca rakı tüketirken; gençlerde bira’ya “ takılmakta !!”, çocuklarda bu işe “ teneke kutu kola” ile başlamaktalar.
Yüce dinimiz tarafından “Haramdır” diye emredilen ve “Müslüman Türk İnsanı’na “ asla yakışmayan bu iptilaların ; bizi büyük bir milli felakete doğru sürüklemekte olduğu aşikardır.
Alkol ve sigara bağımlılığı ile uyuşturucu maddelerle mücadeleye “ Otuzbeş yılını veya bütün bir ömrünü adayan” Yeşilay Cemiyeti Genel Başkanı Emekli Albay Ağabeyimiz Sayın Selahattin Kaptanağası’ nın tesbitlerine göre “1930 lardaki kişi başına düşen bir litrelik alkol tüketimi hızla artmış” ve bugün bizi dünya üçüncülüğüne yükseltmiş bulunmaktadır.Bunun arkasında elbette Amerikan şirketleri ve İskoç viskisi üreten dev tröstler vardır.Geçtiğimiz yıl “ Denizli’de halka bedava bira dağıtıldığını da anlatan” Yeşilay Genel Başkanına göre “ dış kaynaklı kolalı içeceklerdeki kokain,kafein ve karamel adı altındaki mahiyeti meçhul maddeler insanı küçük yaşta alkole alışıracak güç’tedirler. Bununla mücadelenin tek yolu da alkol üretimini kısıtlamak”tır.
Arşivimde konu ile ilgili olan bir başka gazete kupüründe ise şöyle denilmektedir:“ Çorum’ da 1998 yılının ilk altı ayında 268 bin ton kilogram tütünden 1 trilyon 370 milyar lira gelir elde edilmiş; 25.352.279 litre olan alkollü içki satışından ise 282 milyar 907 milyon lira gelir elde edilmiştir”.
Tam dört yıl önce Çorum’ lular bu kadar içki içtiyse bugün ise bu rakamlar nereye tırmanmıştır.Yine bu rakamların içinde “ özel sektörün sattığı biralar,ithal edilen ve süslü şişelerde gittikce ucuzlayan iskoç viskileri ; çocukların içtiği teneke kutu kolalar ve bazı köylerimizde hâlâ üretilen kaçak rakılar” yoktur.Onları yok farzetmek mümkün olmasa dahi sadece Tekel’in verdiği rakamlarla bu kadar içki bizim hesabımızla 1500 Tanker veya kamyon gelmektedir. Gayrı resmî ama varit olan tüketimi de bir bu kadar tutarsak 3000 kamyon veya tanker dolusu içkiyi bu Çorum insanı “ neresine” içmektedir.
Bana göre ilçeleriyle birlikte nüfusu 1milyona yaklaşan İlimizde alkol almayanlar “ sadece Ulu camii cemaatindeki birinci safdaki insan sayısı” kadardır. Bu rakam Türkiye’nin beşte biri demek olan İstanbul’da ise Yeşilay Genel başkanı değerli Ağabeyimiz Selahattin Kaptanağaası’nın çevresindeki “ Sahabe Ruhu,edebi ve yaşantısına sahip bir avuç mümtaz insanla ” sınırlıdır. Çorum ve çevresi açısından bu perişanlığın ekonomiye getirdiği katkıyı hesaplayanlar ; hastanelerimizdeki-ülke çapında günde yapılan- 250 bypass ameliyatını, kalp servislerindeki gençleri, akciğer kanseri ve sirozdan ölenleri,psikolojik tedaviye ayırdığımız paraları, yıkılan yuvaları ve sönen ocakları asla hesaplamamaktadırlar.
Felaketin bir başka boyutu ise en “çok sigara tüketen ülkeler içinde dünya yedinciliğine” yüksemiş olmamızdır. Avrupa’da ise Yunanistan’dan sonra ikinci gelmekteyiz. Dünya ortalaması yılda 1 kg. iken biz 2 kg. sigara tüketiyoruz veya içip paramızı ,sağlığımızı ve dumanını havaya savuruyoruz.Tekel Genel Müdürlüğü ise Avrupa’nın en büyük içki ve sigara üreten kuruluşu ;ayrıca da Dünyada 5. sırada yer alıyormuş.
Her şeyde sonuncu olan ülkemizin burada ilk sıralara yükselmesi pek sevinilecek bir havadis olmasa gerekir. Zaten egzoz gazları, tüp gazlı otomobillerimiz, çimento fabrikamız ,asfalt ve salyangoz fabrikamızla, tezek,lastik ve kömür dumanlarımız,baz istasyonumuz ,ozon deliğimiz ve gittikçe artan ahlak kirliliğimizle perişan bir haldeyiz. Birde buna yukarıdaki saydıklarımızı ekler ve alt alta toplarsak yekunumuzun kocaman bir “milli felaket” olduğu üzüntüyle ortaya çıkacaktır.
Bu ızdıraba yine devam edeceğiz.
Allâh (CC.) emanet olunuz…
Saygılarımızla…

BU ÇALIŞMA TELİF ESERİDİR İZİN ALMADAN KULLANMAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

İLİMİZİN ÇEVRE SORUNLARI VE ACİL ÇÖZÜM BEKLEYEN MESELELER:

1/ ÇİMENTO FABRİKASI:

Yıllardır kentin atmosferini tehdit eden en büyük faktördür. Gecenin ilerlemiş saatlerinde filtreleri devreden çıkarılmakta ve kente kükürt dioksit, kil ve atık gazlar saçmaktadır.Yapıldığı yıllarda ilimizin bu kadar büyüyeceği ve daimi rüzgarları hesaplanmadığı artık için kentin ortasında kalmış en büyük sanayi kuruluşudur. İlk zamanların da sulu sistemle atık maddeleri tutan filtreleme olayı bugün kaldırılmış ve tehlike gün geçtikçe büyümüş; baca gazlarından etkilenen insan sayısı artmıştır. Fabrika yaklaşım alanındaki semtlerin sağlık analizleri, çevredeki etkilenen bitki florası ve faunası bunun çarpıcı sonuçlarını mutlaka ortaya çıkaracaktır.

2/TAŞ OCAKLARI:

Melikgazi semti tepesinde bulunan ve çevre tüzüğüne göre taşların kırılması esnasında su püskürtülmesi gereken tesislerde maliyetlerin artması, su püskürtme sisteminin elektrik harcaması, taşlık arazide kuyu açılamaması ve suyun şehirden bozuk yollarla ve tankerlerle getirilmesi sonucu bütün ocaklar kuru taş kırma işiyle mıcır elde etmektedir.Aktif çalışan beş ocaktan en büyüğü belediyenindir.

Taş kırılması esnasında ortaya çıkan toz bulutunun uzmanlarca incelenmesi çok çarpıcı tesbitleri ortaya çıkaracaktır. Taşların ana maddesi olan kalsiyum bileşiklerinden başta kalsit olmak üzere silisyum dioksit,kuvars,kireçtaşı vs gibi mineral yapılı bir çok doğal malzeme mikronize olmakta ve daimi esen rüzgarlarla bir bulut halinde şehrimizin üzerine savrulmaktadır.İlimizin bütün yüzeylerine yapışan bu toz tabakaları araçların hareketi ve doğal sirkülasyonlar neticesi havaya kalkmakta atmosfere karışmakta ve solunumla insan akciğerlerine yerleşmektedir.Minerallerinin mikroskobik iğneler halinde olduğu bu taş tozları bronşlara saplanmakta ;orada iltihap toplayarak bilhassa kış aylarında koah ve benzeri hastalıklara sebeb olmakta; fark edilmediği takdirde kansere kadar gidebilmektedir.

İlimizde hava kirliliğinin azalmasına ters orantılı olarak akciğer hastalıklarında artış olduğunu uzmanlar gözlemlemişlerdir.

3/ BELEDİYENİN ASFAST FABRİKASI:

Bitümlü kanserojen hidrokarbonları ısıtarak taşlara yapıştıran ve 140 derecede yüksek ısı, zehir ve toz saçan bu tesisin orada hala bulunması toprak,hava ve su kirliliği açısından bir cinayettir.

4/TAVUK ÇİFTLİKLERİ ; BÜYÜKBAŞ HAYVAN ÇİFTLİKLERİ:

Yüz otuza yakın tavuk çiftliği ve doksan adet büyükbaş hayvan çiftliğinin kuşatması altında bulunan talihsiz şehrimiz gibi yeryüzünde başka bir yerleşim yeri daha bulunmamaktadır.

Birkaçı hariç hemen hepsi atıklarını araziye bırakmakta, yer altı sularını kirletmekte; atmosferimize bilhassa yaz aylarında ağır ve iğrenç kokular saçmaktadırlar. Maalesef koku tüzüğü diye bir çevre koruma maddesi olmadığı için bu madde hiç dert edilmemektedir.

5/ÇORUM ÇÖPLÜĞÜ:

Yangını asla sönmeyen ve atmosfere devamlı metan gazı saçan; arada bir küçük patlamalar yapan, dumanı uzaydan bile görülebilen bu yer rakım olarak il merkezinden yüksekte dev bir dağ oluşturmaktadır.Tıbbı atıklarında atıldığı tepenin altında büyükçe bir göl oluşmakta ; bahsedilen bu iğrenç bölgeye kokudan dört km.den fazla -gaz maskesiz- yaklaşmak imkansız bulunmaktadır.

Zehirli çöplük gölünün görüntüsü iğrençtir. Atmosfere yazın buharlaşma ile saçtığı kokuların içinde sanıyorum ki yeryüzünün bütün elementleri bulunmaktadır.Sayıları kırka yaklaşan ve oraya her gelene saldıran çöp adamlar kabilesi geceleri de il genelinde bidonları karıştırmakta; orada eşelenen kedi ve köpekler mikrop taşımakta ve bu pisliklere konan kuşlar ilimizin parklarında tünemekteler.sadece tıbbı atıklara çözüm bulunduğunu işitiyoruz. Ama büyük çöplük için henüz ufukta bir tasarı görülmemektedir.

6/BACA GAZLARI :

Evsel katı yakıt dumanları, sanayi bacaları,petrokok isleri vb..

7/Otomobil Egzostları ve Doğazgaz kombilerinin bacaları :

İlimizde üç kişide iki kişinin otomobili bulunmakta bunların da yarısı doğal gazla çalışmaktadır.Egzost ölçümleri yapılırken doğaz gaz atıkları olan başta ölümcül karbonmonoksit gazı ölçülmekte midir ?

Kan hemoglobininden yapıştığı zaman çok güç ayrılan karbonmonoksitin -karboksihemoglobin zehirlenmesinin- insan dolaşım sistemi ve damar yapısı üzerinde etkisi tıp otoritelerinin malumu iken karbonmonoksit zehirlenmesi neden hiç konuşulmamaktadır.

Ayrıca şu anda yeni olan kombi bacalarından araç ekzostları kadar bir miktarda karbonmonoksit ilimiz atmosferine karışmakta ve gizli bir ölüm tabakası haline dönüşmektedir.

Benzinli motorların, sayıları gittikçe artan motorsikletlerin,çevre yolunda seyreden ağır tonajlı vasıtaların zehirli gazlarını da bunlara mutlaka eklemeliyiz.

8/ASBEST KİRLİLİĞİ :

Araç balatalarından fren yaptıkları esnada ayrılan ve koparak atmosfere karışan amyant yani asbest lifleri ilimiz atmoferinde yılda birkaç yüz kg.lık bir zehirli atık oluşturmaktadır. Asbest liflerinin akciğere yapışması sonucu oluşan asbestosis hastalığı tehlikeli bir akciğer kanserine yol açmaktadır.

9/PERKLORETİLEN VE SİYANÜR KİRLİLİĞİ :

Kuru temizlemecilerin ana hammaddesi olan perkloretilen zehirli bir kanserojendir.temizlenen elbiselerin üzerinde de kalmakta; kuru temizlemecilerin makinalarında ısıtılarak buhar halinde atmosfere karışmaktadır. Bilhassa eskiyen ve madde kaçıran bu makinaların ve kuru temizlemecilerin denetimi gerekir.Bunlar katı atıklarını çöpe ve sıvı atıkları da şehir kanalizasyonuna vermektedirler.

Fotoğraf stüdyolarının film yıkama kimyasalları ağır siyanür bileşiklerinden-Potasyum ferrosiyanür,hiposülfit,vb- oluşmaktadır.Bunlarda bidonlarla toplanarak her akşam ilimizin ücra köşelerindeki semt çeşmelerine boşaltılmaktadır.

Bu iki maddenin yer altı sularına bıraktığı zehirliliğin önüne geçmek imkansızdır.

10/ ATIK PİLLER,KADMİYUM ZEHİRLİLİĞİ VE AĞIR METALLER….

11/GÜRÜLTÜ KİRLİLİĞİ ;

Egzostları sökülmüş ve sayıları gittikçe artan motorsikletlerin meydana getirdiği hava ve gürültü kirliliği,yine eskimiş ,bakımsız egsoztlu vasıtalar.Gereksiz çalınan klaksonlar…

12/ELEKTROMANYETİK DALGA KİRLİLİĞİ ;

baz istasyonları, radyo ve telsizler, cep telefonları, uydu antenleri

BU ÇALIŞMA TELİF ESERİDİR İZİN ALMADAN KULLANMAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

İSO 9001

Vakit sabahın dördü. Hastamın kalbinin fenalaşması üzerine acil servis ambulansını çağırıyorum. Kısa bir müddet sonra hemen geliyor. Aynı amerikan filmlerindeki gibi kibar ve nazik bir hekim ve bir yardımcısı tam teçhizat evime giriyor; hastamı muayene ediyor ve hastaneye kaldırılması gerektiğini söylüyorlar.

Ayrılırken de para pul lafı eden yok. Harika bir hizmet. Bu sistemi kuranları gecenin bu saatinde nöbet bekleyenleri ve çalışanları bir kere daha sevgi ve saygılarımla selâmlıyorum.

Sonra bir yirmi otuz yıl öncesi gecenin bu saatlerinde çektiğimiz kepazeliği düşünüyorum. Ortada ne ambulans vardı ne de elinde portatif elektroşok cihazı ile Hızır gibi yetişen ve nöbette bir kibar hekim. Ne günlerden nerelere geldik. Allaha şükür.

Sonra gittiğimiz hastanede hemen karşılandık ve durumumuz incelendi. Otuz altı saattir nöbette olduğunu söyleyen bir hemşire hanım kardeşimizin cansiperane bizle ilgilenmesi karşısında çok duygulandık. Derken kan tahlilleri için laboratuara gittik. Orada uyuyan hemşire kardeşimizi uyandırdık. Tahlilleri yaptırdık ve müşahede yerine yattık.

Sabahı bekleyip mütehassıs hekime çıkacak ve daha bir inceden inceye muayene olacaktık. Birkaç saat geçmişti ki hastam ve ben can havliyle fırladık.Bariton sesli ve iri gövdeli bir adam acildeki perdenin arkasında var gücüyle bağırıyor ve birine bir şeyler anlatıyordu. Zaten zor yatışan tansiyonumuz yine fırlamıştı ve yine fenalaşmıştık. Hışımla dışarı fırladığımda baritonu önce temizlik müstahdemi zannettim. Sordum hekim olduğunu söyledi. Tartışsam iş iyice büyüyecek hastam daha da fenalaşacaktı. Yan bölmelerde ince perde ile ayrılmış kısımlarda daha da fena durumda olan hastalar da vardı. Böylece sabahı ettik.Acile gelişimizden tam altı saat sonra doktorun karşısına çıktığımızda çok daha berbat durumdaydık. Acillere mütehassıs hekimlerin çağırılması gerektiğini de bir yandan düşünürken geri kalan maceramızı da tam bir vatandaş gibi yaşadık.. Sırada ,kuyruk,kalabalık,sıkıntı,ızdırap,evrak,in-çık,imza,tasdik fotokopi, bürokrasi, muamele ve eziyet vardı.

Bütün bunları bu gün niye anlatıyorum. Artık hastanelerimizde karafatmalı- kasvetli odalar yok. Her yere pırıl pırıl seramik, gömme spot ,seramik ve yağlıboya..Ambulansların içi uzay merkezi gibi, cihaz alet, edevat tamam..Ama ya insan faktörü...

Verilen bu Iso 9001 standardı hep bu cansız duvarlara veriliyor. Ya insan standardını kim yükseltecek. Veya sağlık görevlisinin, müstahdemin ,otuz altı saat nöbet tutan hemşirenin,günde kırk ameliyata giren cerrahın yaşama standardını kim belirleyecek..

İnsanlarımıza adabı muaşereti, oturup kalkmasını, İstanbul şivesi ile konuşmasını, gereksiz korna çalmamasını, trafik kurallarına uymasını, acille

BU ÇALIŞMA TELİF ESERİDİR İZİN ALMADAN KULLANMAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

İSRAİL'LE BAŞ EDEMEZSİNİZ!

Bu mübarek günlerde otuz milyon sigara tiryakisi baca gibi tüter ve yine bu İslam memleketi ramazan ayında orucunu kola ile açarsa; İsrail’le baş edemezsiniz!

Uyuşturucu, alkol ve fast foodlarla, tüketim çılgınlığı ve marka deliliği toplumun tüm kesimlerini zehirli bir sarmaşık gibi sarmışsa; İsrail’le baş edemezsiniz!

Olmayan paralarla, kredi kartı ile lüks tüketim manyaklığı, hunharca alışveriş çılgınlığı ve insanımızı Amerikan kâfirine benzetmişse; İsrail’le baş edemezsiniz!

Her türlü moda akımları ve buna benzer rezillikler modacı, topçu ve popçu takımı önderleri otuz milyon gencimizi peşine takıp, tv kanallarındaki kepazeliklerle birlikte uçuruma doğru götürüyor da kimse buna ses çıkarmıyorsa; İsrail’le baş edemezsiniz!

Avmlerde hunharca alışveriş yapan vatandaş -haramı helali zaten geçtik- parasının nereye gittiğine bakmadan Siyonistlerin ve onların dünyada palazlanmasına yardım eden Avrupalı ülkelerin mallarını bir türlü boykot etmeye yanaşmıyorsa; İsrail’le baş edemezsiniz!

İçimizdeki hainler ve onların menfaatçileri mümin kardeşleri için ellerini açıp adeta havaya zıplarcasına beddua ederken İsrail’le gelince sesini çıkaramıyorsa,
Üstelik bunların siyasetteki izdüşümleri Türk- İslam tarihinin iki bin yıldır görülmemiş en büyük ihaneti için birlikte hareket edip stratejiler geliştiriyorlarsa; İsrail’le baş edemezsiniz!

İslam dünyasının zengin petrol ülkeleri, İsviçre bankalarındaki paraları, Avrupa daki

sarışınları ve Amerika daki malikanelerinin hatırına günümüzün firavun ve zalimlerinin yanında yer alıp onlara destek veriyorlarsa; İsrail’le baş edemezsiniz!

Orada sokaktaki her Yahudi birer keskin nişancı olarak kadın- erkek dört yıl askerlik yapıyor ve sizinkilerde askerden kaçmak için bedelli ve çifte vatandaşlık dümenleri ile bu kutsal vatan görevinden habire kaytarmak için çabalıyorsa, İsrail’le baş edemezsiniz!

Uçak bilgisayar yazılımları, silah programları, tank yenilemeleri tohum ve zirai terörizm işleri hep bu milletin başının altından çıkıyor ve buna karşı da hala milli bir çabanın ve seferberliğin içine giremiyorsak, 140 tıp fakültesi ve dev araştırma hastanelerinin bulunduğu bu ülkede eski maliye bakanı tedavi için oraya gidiyorsa, Sekiz milyonluk bir ülke yüzölçümü Ankara kadar bir yerde çocuk kanı döküyor, masum sivilleri katlediyor ve bu eski Osmanlı toprağındaki alçakça işgalini hala sürdürüyor da bir buçuk milyarlık dev İslam alemi de buna seyirci kalıyorsa; İsrail’le baş edemezsiniz!

Nükleer denizaltıları, nükleer füze kalkanları ve hava savunma sistemleri varda bunların hiç biri sizde yoksa. İsrail’le baş edemezsiniz!

Organize sanayideki Yahudi pazarlama firmaları ile iş yapan bir sürü fabrika devletin “ two minüte” dediği anda kapısına kilit vuracak ve çorumun yarısı işsiz kalacak ve gezicilerde bunu fırsat bilip hükümet istifa diye sokaklara dökülecek, Diyarbakır’da molotoflar ve büyük şehirlerde de gaz bombaları patlayacaksa İsrail’le baş edemezsiniz!

Gazze’deki katliamları protesto için saat kulesinin dibinde basın bülteni okuyan, hassasiyet gösteren yalnızca bazı dernekler ve İslami kuruluşların duyarlı ve sayısı bini bile bulmayan aziz insanlarıdır. Bunların haricinde iftardan sonra klimalı dev cipleriyle caddelerde piyasa yapan ve simitçi kovalayan diğer bir kısım hemşerilerimizin ne Filistin, ne Bosna ne Çeçenistan nede doğu Türkistan umurunda değildir. Böyle bir gençlik profili ve ahali yapısıyla; bu maksatsız, amaçsız, davasız ve kavgasız kalabalıklarla; İsrail’le baş edemezsiniz!

Ramazan biterken Enderun teravihleri bile okusanız, nihavent makamında gazeller bile atsanız camilerimiz bomboş parklarımız, bahçelerimiz ağzına kadar dolu ve tv lerimizin başında insanlar abuk- sabuk yarışma programları ve saçma- sapan dizileri seyrediyor ,Gazze’deki çocukların canhıraş çığlıklarını dünya kupası höykürmeleri bastırıyorsa;

İsrail’le baş edemezsiniz!

Üçüncü dünya savaşı başlamış “küfür milleti” modasıyla, spor ayakkabısı kot pantolonu, makyaj malzemesi budalaca yarışmaları, sineması, otomobili, popçusu, topçusu, bonzaisi, kolası, hamburgeri ve tüm rezillikleriyle, Cep telefonu, İnterneti, vatsapı, feyzbuku ve bilmemne boku ile milyonlarca yeniyetme salağımızı esir almışsa

Ve bu tablo İslam ülkelerinin kahir ekseriyetinde de aşağı yukarı aynı ise; İsrail’le baş edemezsiniz!

Bu katiller topluluğu ,ben-i İsrail kabilesi inşallah Yüce Allah CC “ Elkahhar” ismi azamı ile tez zamanda hake yeksan olarak mahvü perişan olsun.

ALLAH CC önce Filistin’in sonrada bizim yardımcımız ola

BU ÇALIŞMA TELİF ESERİDİR İZİN ALMADAN KULLANMAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

KADINA ŞİDDET Mİ ?

Yurdumuz gündeminden bir türlü kaybolmak bilmeyen konuların başında artık kadına şiddet mevzuu gelmektedir. Geçen gün İstanbulda bir dernek; şiddet gören kadınlara silah kullanmayı öğretmek amacı ile bir proje başlatarak onları atış poligonuna götürüyor; atış talimleri yaptırıyor ve hatta yakın dövüş teknikleri ile kendilerini savunmayı da öğretiyormuş.
Ülkemizde kadın erkek ilişkileri bu hale geldi ise işte bu esas hapı yuttuğumuzun resmi olsa gerektir.Bu hale gelmiş bir aile ilişkisinin derhal bitirilmesi millet ve memleket menfaatinedir. Öyle bir aileden artık hayır gelmeyeceği açıktır ve silah talimlerine de-bizce -hiç gerek yoktur.
Son birkaç yıldır bu konuyu işleyen milli İslami kurum, kuruluş, stk vslerin çalışmalarını takip ederek kimin ne dediğini de bir kenara kaydetmekle meşgulum.Gördüğüm ve acı tesbitim odur ki meselenin hep kadın tarafından bakılmakta erkek açısından kimse konuyu ele almamaktadır.Hep zarar görene acınmakta ve işi bu hale getiren- bir kısım- kadınlara ise kimse bir şey dememektedir.
Kadına şiddete elbette ki baştan ve peşinen benden de kocaman bir “hayır” ama birde meselenin kimsenin görmek istemediği başka bir boyutu var. Ne yazık ki bu boyut ne şehrimizdeki evliliğe hazırlık kurslarında ne de büyük şehirlerdeki benzeri seminerlerde ele alınmadığı gibi hükümetin ilgili bakanlıklarının da gündeminde hala yoktur. Bir sürü stk, siyasi parti ,cemaat ve cemiyetin bile bu konuda bir projesi bulunmamaktadır.
Bir kadını evlenmeye ikna etmek bir erkek için dünyanın en zor işidir. Onun gönlünü kazanmak ve yuva kurmaya razı etmek için erkeğin anasından emdiği süt burnundan gelmektedir. Mutlaka iyi bir mesleği , parası, kariyeri, karizması olacaktır. Bir erkeğin ise kadınların genel kabulündeki kalıba girmesi için- hele bu günlerde- on fırın ekmek yemesi gerekmektedir. Öyle imanı, ahlakı, nezaketi, aile görgüsü ve hatta takvasının önemine dair ölçüler geçen yüzyılda ve ilmihal kitaplarında kalmışlardır. Bir kadının eş seçme kriterlerinin sayısı erkeğin nerede ise on katıdır. Erkek için onun namuslu ,güzel ve ahlaklı iyi bir aile kızı olması yeterlidir.Buna son yıllarda artan masraflara destek olması ve ortak yaşama kalitesinin yükseltmesi için “çalışan olması”tercihi de eklenmiştir.
Daha sonra evlenen tarafların,çoluk çocuğun gittikçe artan tabeplerinin getirdiği maddi ve manevi yük önce erkeğin derdi olmaktadır.Çorumlu aile büyükleri gençleri bir ölçüde desteklemeye hala devam ediyorlarsa da sorumluluk yine ve hala erkektedir. İyi bir gelir elde etmek için para kazanarak her şeye rağmen çocuklarını kimseye muhtaç etmemek ,faturaları ödemek,ne pahasına olursa olsun yaşama konforlarını devam ettirmek için verilen kutsal ve büyük mücadelede Türk erkeği ne yazık ki yalnızdır.
Eğitim kurumlarımızın müfredatları henüz aile kurma ve yaşatma kültürüne dair çocuklara ve gençlere bir şey vermediği için çiftlerin çoğu hayat içinde bocalamakta ve bu şiddet tabloları ortaya çıkmaktadır. Aile büyükleri çoktan huzurevlerine postalandıkları ve son yüzyıldır “çekirdek çitleten” bir aile modeline de dönüşüldüğü için onlarında taraflar üzerinde bir etkisi kalmamıştır. Gelinler kaynanaları istememekte; yaşlılar evde fuzülü görülmektedir.
Yüz yıl önce evde kayınpederlerin hakimiyeti varken taze gelinlerin sabah ezanında abdest suyu ısıttıkları ve havlu tuttukları günler geride kalmıştır. Sonra kaynana egemenliği başlamışsa da bu da uzun sürmemiş; …boncuk bulunacak sanılan çocukların televizyon kumandasını ele geçirmesi ile de yeni ve karanlık bir çağa girilmiştir.Türkiyede erkeklerin ölüm yaşı kadınlarınkinden erkendir. Buna sebeb yaşam kavgasında erkeğin çok daha fazla yıpranmasıdır. Öyle elli yıl önce bir at arabası yükü ile gelin olmaya razı kız da kalmamış, yirmi tonluk kamyonlarda çakılı türlü çeşitli eşyalar günümüz insanın gözünü doyurmaya da yetmemiştir.(Türkiyede evlenme masraflarının büyük bir kısmı maalesef hala erkek tarafının üzerindedir.) Kadının şiddet görmemesi için samimiyetle söylüyorum ki erkeği çileden çıkarmamak , vardan-yoktan veya halden anlamak, erkeğin girdiği yaşam kavgasında ona samimiyetle omuz vermek gerekir.Erkek milletinden beş misli fazla konuşan kadın nesli biraz da kendine özeleştiri getirmeli ve kendini peri padişahının kızı zannetmemelidir.Bence şiddet gören kadın, yıllardır evde sistematik bir biçimde işlemiş erkeğe yönelik dırdırın, baskının ve bitmez tükenmez talepler terörünün sonucudur.
Bir erkeği kadına şiddet uygulamaya iten sebebleri durup-dururken erkeklerin yarattığını hiç ama hiç sanmıyorum. Bence kendini öldürtmeye çalışan, erkeğin damarına basan, çenesi ile onu çıldırtan ve halden anlamayan huysuz ve edepsiz bir kısım kadınlarımız vardır. Dünyayı bile aslında kadınlar yönetmektedir.Kadın cinsinin içgüdülerinin ve yeteneklerinin bir erkeği avucuna alıp çekip çevirme özelliklerinin sınırı yoktur. Bu açıdan erkeğin zekasından kat kat üstündürler.dememiz odur ki şiddet görmek veya görmemek kadının elindedir. Ailede kadın ne isterse o olur. Bu ahir zamanda ötesi laf-ı güzafdır.Buna aykırı fikir beyan etmek vallahi de safsata hatta mügalatadır.Dünkü gazetelerin yazdığı gibi şiddet gören kadına silah kullanmayı öğretmek ve bunu büyük bir ciddiyetle aleme duyurmak Türk aile yapısının çöktüğünün resmidir. Hele kadına şiddet anında alarm verecek cihazlar takmak, acil telefon hatları tesis etmek ,erkeğe elektronik kelepçe vurmak ve bunların bir ucunu karakollara bağlamak rezaletin son perdesidir.
Devletin yapması gereken evlenecek çiftlere en az birkaç ay ciddi kurs ve eğitim vermesi ve bunda başarılı olmayanların ise evlenemeyeceklerini bildirmesidir. Böyle kısa ve önemsiz sanılan eğitimler kırk-elli yıllık yuvalar kurar ve sağlıklı ve huzurlu ailelerin tesisine sebeb olur. Hapishaneler boşalır,tımarhaneler sinek avlar, aile meseleleri adliye koridorlarına düşmez , sokaklarda kadınlar bıçaklanarak kan gölünde yüzmez ve dünyaya da rezil rüsva olunmaz. Bu eğitimlerde din adamlarından, psikologlara,bizim gibi Yeşilaycılardan,doktorlara,ve bu konuda kimin söyleyecek sözü ve ilmi bir bilgisi,projesi çözümü varsa istifade edilmelidir.Medya ve diziler bile bu konuda bir denetimden geçirilmeli ve her şeye bir çeki düzen verilmelidir. Hatta bir yastıkda kırk-elli yıl kocayanlar ise ödüllendirilmeldir. Yoksa öss sınavı için fizik- kimya öğreten ,hızlı test çözerek, sekiz-on sene tayin bekleyen bunalım içindeki insanları yaratan bu sistemle bu işler çözülmez ve düzelmez.
Hem eskiden o kimsenin beğenmediği görücü usulü ile evlenmelerde boşanmalar mı vardı, sokaklarda ağız-burun kırılan ve kan revan içinde kalan kadınlar mı vardı, kadına şiddet mi vardı.Erkeğin kadına ,kadının erkeğe sevgisi ve saygısı yeniden tesis edilmeli ve bunun için gereken her şey yapılmalıdır. Otoyollar ve Çamlıca tepesine camii gibi projeler bu saydıklarımız yanında birer basit avuntudur. Toplumun temeli ailedir.
Saygılarımızla.

BU ÇALIŞMA TELİF ESERİDİR İZİN ALMADAN KULLANMAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

KADİR GECESİ

Bir ramazan ayının daha geride bırakıldığını ve bu mübarek ayı tamamiyle oruçla geçiren bir çok hemşerimizin bayramdan sonra eski kötü alışkanlıklarına geri döneceğini ifade eden Türkiye Yeşilay Derneği Çorum Şubesi Başkanı Attila ALPAY; “Tevbe-i Nasuh’ta” bulunalım dedi.

Kadir gecesi münasebetiyle yayınladığı basın bildirisinde “ bu mübarek gecede ramazan münasebetiyle ara verdiğimiz -eğer varsa- bütün kötü alışkanlıklarımıza veda edelim ve yepyeni bir hayata başlayalım diyerek şunları söyledi :

İlimizin çok sigara ve içki içilen bir yer olduğunu biliyoruz. Bunlarda yetmezmiş gibi yüz kızartıcı suçların ve buna benzer bize yakışmayacak hadiselerin de gün geçtikçe arttığını basından üzülerek takip ediyoruz.Öte yandan şehrimiz ramazanı tam anlamıyla yaşayan az sayıdaki illerin arasında gelmekte ;kim hangi kötü alışkanlığını pençesinde ve aykırı fiiler içinde ise bu mübarek ay münasebetiyle ara vermektedir. Sigara satışları yarı yarıya ,içki satışları da büyük oranda düşmüştür. Bunlar sevindirici tespitlerdir ama bayramdan sonra maalesef pek çok sayıda kardeşimiz bu eski ve kötü alışkanlıklarına geri dönmekte; zararlı ve haram maddelerle hem yaptığı ibaretlerin sevabını sildirmekte hem de ahiret hayatını tehlikeye attığı gibi bu dünya da çeşitli suçlar işlemektedir. İlimizde nerede ise hemen her gün boşanmalar olmakta, alkollü araç kullanmalar yüzünden trafik kazaları vuku bulmakta, yuvalar dağılmakta,cinayetler işlenmektedir.

Yaklaşan ve bin aydan hayırlı olduğu bildirilen Kadir gecesinde tüm vatandaşlarımızı büyük bir Tövbe-yi Nasuha davet ediyor; kim ne- alkol,sigara vb. ne kullanıyorsa- onu bırakmaya ve yepyeni bir insan olmaya, günahlarından arınmaya ve mümin olmaya davet ediyorum.Bir dahaki seneye Ramazan ayına erişemeyeceğimiz gibi böyle bir Kadir Gecesinin tövbesi de nasip olmayabilir. Belki bunu hatırlatmak bize düşmemekte ama ömrünü alkol,sigara ve bağımlılık yapan maddelerle mücadeleye adayan bir insan olarak bunu vazife addettiğimiz, insanlarımızı bilhassa gençlerimizi bunlardan vazgeçirmek için yoğun bir çaba harcadığımız da unutulmamalıdır. Hemşerilerimize Emr-i Bi’l Maruf’u bir kere daha tebliğ etmek için ayrıca herhangi bir görevli olmaya da gerek yoktur.Müminler ancak kardeşlerse herkeste birbirini uyarabilir.Yüce Allah CC ramazanda olduğu gibi bayramdan sonra da bütün zararlı madde alışkanlığı ve hali olanlarınıza bıkkınlık versin ve bütçesi,sağlığı,ailesi ve ülkesi için zararlı olabilecek kim ne kullanıyorsa ikrah ettirsin.

Tüm hemşerilerimin Kadir gecesini ve yaklaşan bayramlarını tebrik eder ;Tevbe-i Nasuhlarının da kabul ve mübarek olmasını temenni ederim.”

BU ÇALIŞMA TELİF ESERİDİR İZİN ALMADAN KULLANMAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

KANSER OLMAK İSTEMİYORSANIZ
Yeme ve içme alışkanlıklarınız hızla değiştiriniz. Mümkünse elli yıl önceki atalarımızın yaşadığı gibi yaşamaya başlayınız.
Kepekli ekmek fantezinizden vazgeçin. Taze kepek bulmak her zaman mümkün değildir. Kepeğin nemlenerek küflenmesi aflatoksine o da kansere sebep olur. Son günlerde içine boya maddesi kattıkları için artık güvenilmez olmuşlardır. Beyaz ekmeğin mayasının içinde de sodyum peroksit vardır. Çorum yufkası ile Çavdar ekmeğini tercih ediniz. Yoksa siz bilirsiniz.
Mutfak tuzunuzu Çorum’daki turşuluk için üretilen kaya tuzu ile değiştiriniz. Onun da tuzluk için ince şeklini üretiyorlar. Çorum tuzu hatta deniz tuzu hala doğaldır. Hem de çok lezzetlidir. Diğerlerini ağartırken kimyasal madde kullanmaktadırlar. Kaçınınız.
Mutfaktaki çizilmiş teflon kaplarınızı hemen atın. Hakiki teflonlar çok pahalıdır. Ya paraya kıyıp onlardan alın veya çeliklere geri dönün. Piyasada teflon yerine satılan Çin malı ince kahverengi boyalı hafif kapları asla almayınız. İlk kullanışta çizilirler ve sizi kanser ederler. En iyi kaplar ve tencereler eski kalaylı bakır kaplar ve toprak güveçlerdir.
Toz kırmızıbiberin kanser etmeyeni nerede ise yoktur. Acı biberinizi ve kurutulmuş sebzelerinizi kendiniz üretiniz. Her türlü baharatı ve bitki çayını buzdolabında saklayınız.
Piyasadaki meşhur markalı yoğurtlarda uzun süre dayanmaları için katılmış kimyasal maddeler vardır. Reklamlara aldanmayınız. Ya Çorumda yapılan yoğurları tercih edin ya da kendiniz mayalayın.
Hormonlu domateslerin zararlı etkilerini yok etmek için birkaç gün mutfaktaki camın önüne güneş ışığına koyunuz. Her gün çevriniz. Isı etkisi ile kimyasal maddeler bozunmaya uğrayıp sizi kanser edemeyeceklerdir.
Hele zeytindeki kimyasallar saymakla bitmez. Deterjanın ana ham madesi olan sodyum hidroksit yani sud kostikle bir gecede karartıldıkları için kanserojendirler. Bu en pahalı zeytinlerde bile böyledir. Ucuz, lezzetli ve kaliteli zeytin bir şans işidir. Çekirdeği kahverengi zeytinleri nerede bulursanız alın. Bir daha bulamıyabilirsiniz. Ülkemizde kimyasal kullanmadan zeytin üreten tek kurum Vakıflar idaresidir. Balıkesir ve Akçay’daki Çorum kolonisinde yaşayan akrabalarınıza sipariş veriniz. Orada Vakıfların satış mağazaları vardır. Mümkünse üç-beş kilo alarak buzdolabında saklayınız. Yiyeceğiniz kadarını beş-altı kere sıcak sudan geçiriniz, soğuk suda asla bekletmeyiniz. Üçte iki sirke ve üçte bir limon suyu ile terbiye ediniz.
Artık mısırözü, soya yağı ve buna benzer yağlara asla yaklaşmayınız. Ülkemizde geçen yıl gdo lu ürünler yani genleriyle oynanmış ürünlerin girişi serbest bırakılmıştır. Mısır ve soya yağı da gdo’lu ürünlerden elde edilmektedir. Ayçiçek, Fındık yağı ve bilhassa zeytinyağını tavsiye ediyoruz.
Diş macunlarının en iyisi Ulucami civarında satılan ve kardeş İslâm ülkeleri tarafından toz misvaktan üretilmiş macunlardır. Bunlarda alkol ve kloroform yoktur. Son günlerde bizde de buna benzer markalar internet üzerinden satılmaktadırlar. Fiyatları üç-beş liradır. Bir tüp altı ay gider. Zaten kullanılacak miktar bir seferde insanın göz bebeği kadardır. Birkaç tane alıp eşe dosta hediye ediniz.
Saçınızı boyamak için kullanacağınız kimyasal maddeler birçok kanserin baş sebebidir. Gençlerimizin saçlarını boyamalarını önlemek için ebeveynlerin yoğun çaba harcamaları gerekir. En doğal saç boyası bitkisel kınadır. O da zor bulunmaktadır. Onun yerine ucuz Hint kınalarından kaçınınız. En doğal kına çeşitleri sadece İstanbul Kapalıçarşıda bulunur.
Gözüne sürme çeken mümin kardeşlerimiz doğal sürmenin artık yeryüzünde bulunmadığını bilmelidirler., Onun yerine kullanılan civa bileşikleri zehirleyicidir. sarık, cübbe ve takke ile idare edelim. Sahte sürmeler körlüğe ve kansere sebep olurlar. Vazgeçiniz.
Zayıflamak için üretilmiş çeşitli biber haplarından ve buna benzer maddelerden faydalanmak için mutlaka bir hekime danışınız. Ülkemize bunlar Tarım Bakanlığı izni ile girerler. Ayrıca bunların ne olduklarını veya ne olmadıklarını anlayacak teknik imkanlar-laboratuarlar - ülkemizde henüz mevcut değildir. Sağlık bakanlığı izni ile üretilenlerin sayısı çok azdır. Son günlerde her önüne gelen bir şey üretip şişelemekte ve tv’ların desteği ile voliyi vurmaktadır. Hapı yutmak istemiyorsanız bu hapları asla yutmayınız. Zayıflamak için boğazımızı tutmak ve parkın etrafında eşofmanları giyip onbeş- yirmi tur atmak yeterlidir.
Çamaşır makinalarımızda kireç önleyici ve yumuşatıcı gibi maddelere gerek yoktur. Vücudumuza çamaşırlarımızdan terle girecek kimyasal madde sayısını artırmayınız. Üçüncü deterjan gözünü boş bırakınız. Makinanız orada malzeme varmış gibi çamaşırınızı bir kere daha temiz suyla durulayacaktır.
Saçlarını yüz bin volt cereyan yemiş gibi yapan yavrularımızı jöle kullanmaktan vazgeçirmek için Necipbey Briyantini ile tanıştırınız veya eskiden o işi birkaç damla limon suyu ile yaptığımızı hatırlatınız. Yoksa daha evlenemeden isimlerinin önüne üç harfli bir unvan yerleştircek ve toplumda öyle anılacaklardır. Kel filanca vb gibi.
Bu ve buna benzer daha nakledilecek çok mevzuu vardır. Ayrıntılı bilgi almak için bizi aramanızı; doğal malzemelerle hayatınızı yeniden tanzim etmenizi ve bilinçli bir tüketici olarak yaşamanızı tavsiye eder, uzun ömürler ve sağlıklar dileriz.
Saygılarımızla..

BU ÇALIŞMA TELİF ESERİDİR İZİN ALMADAN KULLANMAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

KIRKA YAKIN TİRYAKİ DAHA SİGARAYI BIRAKTI
Geçtiğimiz günlerde başlayan sigara yasaklarını bir başlangıç kabul eden birçok tiryakinin artık sigaralarını bıraktıkları ve sağlıklı bir yaşama başladıkları öğrendik.
Türkiye Yeşilay Derneği Çorum Temsilciliği olarak ana caddemizde açtığımız “sigaranın zararlarını” anlatan sergiyi gezdikten sonra nefis muhasebesi yaparak kendi istekleri ile sigarayı bırakan kırka yakın Çorumlu hemşerimizin de yeni ve sağlıklı bir yaşamı seçtikleri gözlendi.
Yeşilay Sergisindeki panolar ve resimlerle sigaranın dehşet verici yönlerini gören ve öğrenen tiryakiler dağıttığımız cd lerle de bu bilgilerini pekiştirerek birer ikişer sigarayı bıraktılar.
Uzun yıllar sigara içtiklerini ama kimsenin kendilerini bu denli bilgilendirmediğini, artık sigara denilen büyük madde bağımlılığının arka planlarını ve gerçek yüzünü de gördüklerini kaydeden tiryakiler aldıkları bu karardan geri dönmeyeceklerini de açıkladılar.
On gün süren Yeşilay Sergisinin son günlerinde artık sigara içmeyeceklerini beyan eden tiryakilere Türkiye Yeşilay Derneği Çorum Temsilcisi olarak şükran belgeleri ve armağanlar verdik.

BU ÇALIŞMA TELİF ESERİDİR İZİN ALMADAN KULLANMAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

KONUŞMA DİLİ VE ÇORUM AĞZI
Osmanlı Devletinin en geniş ve yaygın zamanlarını ele alacak olursak çok sayıda lisanın Osmanlı coğrafyasının hemen her yerinde konuşulduğunu ve bir dil birliğinden bahsetmenin mümkün olmadığını görmekteyiz. Gayet tabii karşılanması gereken bu hal mucibince de Çorum ve havalisi geldiği yerdeki lisanı konuşmaya devam ediyordu denebilir.
Ayrıca hiç bir dil konuştuğu gibi yazılmamakta ve yazıldığı gibi de konuşulmamaktadır. Bu itibarla konuşma ve yazı dili olarak ikiye ayrılan güzel Türkçemiz iç Anadolu ve bölgemiz içinde aynı şekilde mütalaa edilebilir.
Yazı dili aynı zamanda bir milletin kültür dili demektir. Osmanlı Devletinin erken devirlerindeki lisan birliğini sağlama çabalarını saymazsak bir müddet sonra gelişen ve kabul gören yazı dilini İstanbul Türkçesi veya şivesi diye de tanımlayabiliriz. Fakat buna mukabil günlük konuşma dilinde bu birlik Osmanlı coğrafyasının hemen hemen hiç bir yerinde sağlanamamıştır ama buna rağmen bölgesel ağızlar arasında hiç bir zamanda bir çatışma çıkmamış Anadolu insanı bütün bu farklılığa rağmen birbiri ile anlaşmaya yüzyıllar boyunca güzellikle edegelmiştir. Buna sebeb Türkmen ekseriyetin ve Oğuz boyları hâkimiyetinin oluşturduğu bir Milli Birlik içinde olmaları ve geldikleri Orta Asya’da da bir devlet geleneği içinde yaşamalarıdır.Anadolu’nun Türkleşmesi ile gelenler lisanları, adet ve gelenekleri, töreleri ve kanunları ile gelerek burada yeni bir medeniyet kurdular. Bu itibarla lisan, dil ve edebiyat da kurallarıyla aynen taşınmış oldu.
Bu konuda ellili yıllarda araştırmalar yapan Çorumlu eski Dil’ciler Oğuz Boylarının, oba ve soy isimlerinin Orta Asya’dan aynen gelerek Selçuklular zamanında köy isimleri olarak kullanıldığını; yüzyıllar içinde de bu köylerden il merkezine gelenlerin hala bu isimleri kullanmaya başladıklarını söylemektedirler.
Cumhuriyetin ilanından sonra da yine bu isimler soyadı haline dönüşerek hala yaşamaya ve kullanılmaya devam edecektir. Bu konudaki ilk akademik çalışmaları Türk Dil kurumunun 1930 lu yıllarda başlattığı çabalarda görüyoruz. Uzmanlar tarafından Çorum ağzının özgün kelimeleri derlenmiş ve kayda geçirilmiştir. Fakat bu arada Çorum’lu Dilci ve eğitimcilerin çalışmaları da bu çabaları takip etmiş; araştırmalar giderek zenginleştirilmiştir. Bunlar içinde en özverili çalışmaları Eğitimci Tayyar Kerman gerçekleştirmiş bu konuda detaylı bir eser vermiş; onu Nesrin Ayçam, Abdullah Ercan ve ismini sayamadığımız pek çok araştırmacı takip etmiştir. Hafız-ı Kütüp Eşref Ertekin Hoca efendinin geniş ve uzun derlemelerinin kaynak olarak göstermek hiç te yanlış olmaz.
Son olarak bu konuda öğrendiklerimiz; bugün bile Türkçemizle birlikte Kırgız; Çuvaş, Kazak Türkçesi sözlüklerindeki pek çok kelimenin Çorum ağzı kelimelerle hala ve bire bir örtüşüyor olmasıdır.
Sonuç Olarak: Bütün müellif ve dilcilerin ortak görüşü Çorum ağzı kelimelerin artık sadece literatürde kaldığı, medyanın, yazılı basın ve endüstriyel gelişmelerin Anadolu ağzındaki tarihi ve kültürel birikimleri de aşındırıp yok ettiği şeklindedir. Her ne kadar artık sokaktaki Çorum insanı İstanbul Şivesiyle konuşuyor ve yazıyorsa da hala köylerde bu dil özelliklerinin kaybolmadığı ve yozlaşmanın ulaşmadığı bazı yerlerin olduğu anlaşılmaktadır.
Yapılacak iş; bu konudaki eksiklikleri bulmak ve halk edebiyatı ürünlerini hızla kayıt altına alarak Çorum Dili ve Edebiyatına hizmet etmek olmalıdır.

BU ÇALIŞMA TELİF ESERİDİR İZİN ALMADAN KULLANMAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

KULAKSIZ SOKAK , 1973...

Eski kışlardan bir kış olmuş, hava sühuneti-sıcaklığı-nakıs –eksi-kırklara kadar inmişti. O zamanki adı “Şubeye giden Kulaksız Sokak’ta olan resimdeki ana caddeye bağlanan ve Kulaksız camiinin bulunduğu bu sokaktaki eski evler de günlerce yağan karın altında kalmış o zamanki eski Çorumlular da büyük bir sıkıntıya duçar olmuşlardı.
Mamafih çocuklar için durum böyle değildi. Onlar için kış kartopu, kardan adam, yokuşlardan aşağı kaymak ve eğlence demekti.
Fakat evlerdeki tuvaletlerin ve su tesisatlarının donması herkesi mahalle camilerindeki çeşmelere mecbur etmiş ve o yıl büyük bir felaket yaşanmıştı.
Yağan kar yolları kapatmış sadece Gazi Caddesi ve Yeniyol açık kalmış geri kalan bütün sokaklarımız buzla kaplanmıştı. Elektrik tellerinin de kopması üzerine fırınlar ekmek çıkaramamış ve kışla fırınından gelen ekmekler sırayla ve kuyrukla dağıtılabilmişti. Gökyüzü simsiyahtı. Kelimenin tam anlamıyla bir kara kıştı. Sokaklarda kayıp düşenlerin ve kollarını bacaklarını kıranların haddi hesabı yoktu.
Kağnı arabaları ve faytonlar hala tedavüldeydi.Resmi daireler makam arabaları olan faytonlardan yeni kurtulmuşlardı. Bir mark üç-beş liraydı ve insanlar doları, repoyu,borsayı ve hormonlu sebzeleri ve bilgisayarı henüz bilmiyorlardı. Tarlalar ve bağlar hâlâ insanların dostuydu. İki dönüm bir bağı olan aile dışarıdan sadece tuz,gazı yağı ve kelle şeker alarak aylarca hayatını idame ettirebilirdi.Bağ bozumları bütün canlılığıyla yaşıyor ve Pekmez sofralardaki saltanatını hâlâ sürdürüyordu.
Televizyon ise henüz gelmemiş eski komşuluklar gece ev ziyaretleri ve misafirlikler henüz bitmemişti.
GLOBAL ISINMA ile dünya atmosferi daha BÜYÜK BİR HARARET KESBETMEMİŞTİ. ve o zaman bilinmeyen ozon tabakası bile sapasağlamdı. Elinde tahta bavuluyla Alamanyaya giden Briyantin bıyıklı Çorumlular diğer hemşerilerimizle beraber oradaki Türk kolonisinin temellerini daha yeni yeni atmaya başlıyorlar ve Ford fabrikalarındaki cıvataları büyük bir kuvvetle sıkıyorlardı..
İşte böyle bir günde yazılmıştı üstteki tarihi yazı.
Altta ise otuz beş yıl sonra aynı sokağın artık cadde haline gelmiş ve genişlemiş yeni durumu görünmektedir.
Eski tek katlı ahşap kireç badanalı sırasıyla Karto’ların, Kavukçu’ların, Davut Cemallerin evlerinin yerini beyaz eşya dükkanları ve cam kaplı yüksek iş hanları almış bulunuyor.
Eski kışlar ise çoktan mazide kaldı...
Saygılarımızla...

BU ÇALIŞMA TELİF ESERİDİR İZİN ALMADAN KULLANMAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

MEZAR-I ŞERİF
-Sen takımınla indiğimiz yerde kalıp geriyi kollayacak, uydu bağlantısıyla devamlı hem bizimle hem de karargahla haberleşeceksin. Bir aksilik olursa yardım kodunu kullan ve üsse haber ver. Her ihtimale karşı üç helikopter ve Harrierlerin katılacağı hava desteği hazır bekliyor. Bu şerefi İngilizler de kendileriyle paylaşmamızı istediler.
-Sende adamlarınla kayalık arazide sürünerek ve saklanarak köyü kuşatacaksın. Üç manga askerin var. Her binaya birisi yaklaşacak. Herkesin yaklaşacağı binalar belli. Gece olduğu için yağ kandili yakıyorlar. Işık gelen pencerelerden korkmayın, karanlıkta pusu kuracakları çok yer var. Açıkta başka bina yok, ama esas korkumuz yeraltı girişleri..
-Termal kamera timi önce bölgeyi tarayacak. Ondan okey gelince binaları kuşatacaksınız.
-Uydudan bugün bu köyde bir hareket olduğunu gözlemledik. Bu köyde yaşayan insanlar var. Hem savaşıyor hemde barınıyorlar. Mayın yok, çünki kendileri de burada geziniyor. Alışılmış bir güzergâh tespit edemedik.
-Toprak evlerde eğer siviller varsa onları toplayın, mukavemetle karşılaşırsanız ateş açın. Bu tam bir sıcak çatışma da olabilir. Eğer biz çekilirsek Harrierler ve Kobralar buranın tozunu atacaklar.
-Benim en korktuğum bu toprak evlerdeki savaşçılar değil de şu ortadaki büyük taş yapı. İçine uydudan giremiyoruz. Termal kamera işlemeyecek kadar duvarları kalın. Tahminimize göre yeraltına açılan kapı burası. Ve buradan bütün bir kentin altına ulaşacak tünellere bağlanılıyor, bütün istihbarat ve lojistik destek karargâhları burada. Aylardır aldığımız telsiz sinyallerinin merkezi de burası zaten,hiç şüphemiz yok.
-Ben Vietnam’da iken de böyle taş ve eski harabelerin çok iyi sığınak ve komuta merkezi olduğunu görmüştüm,onlara ne top işler ne de tankla girebilirsiniz. Belki bir metre kalınlığında ve nükleer savaş sığınakları standardında duvarları var.
-Sende adamlarınla bu binayı kuşatacaksın çavuş, yapının hiç bir penceresi yok, sadece üst kısmında çok küçük hava delikleri var, oradan içeri de gaz bombası atamayız. Nasıl gireriz şu anda bilmiyorum. İki adamın plastiklerle kapıyı uçursun, içeri el bombası atın, birisi spiral monitör ve termal robotla içeri baksın, sonra girin.
-İşte orası bizi yeraltına götürecek olan giriş kapısıdır. Bunu unutmayın.
-Albayım Pentagondan arıyorlar.General Rousse telefonda..
-Buyrun Albay Hawkings..!
-Evet efendim,
-Olur efendim...
-Dikkat ederiz efendim.
-Sağolun efendim..
-Beyler haberler kötü. Uzmanlar o taş binanın Müslümanlar için çok kutsal bir yer olduğunu bildiriyorlar. Eğer bir tahribat yaparsak ve bu duyulursa çok kötü olacakmış Bilhassa İran’ın derhal Afganistan’ın yanında savaşa gireceğini söylediler.
Zaten Müslüman ülkeleri -Türkiye hariç- hepsi fırsat kolluyor, Cia nerede ise bütün adamlarını bu ülkelerde hükümetleri bizden yana olacak manevralarda kullanıyor. Cezayir deki ayaklanmayı da gericiler tehlikesine karşı cuntayı kışkırtarak güçlükle başardık. Ama bu durum uzun sürmez.
-Komutanım!
-Evet!
-Orası İran için neden çok önemli acaba?
-Bilmiyorum, hem İran hem de diğer İslam ülkeleri için çok önemliymiş. Ama bize vız gelir. Amerikanın çıkarları hepsinden önemli. Belki orası bir mezar,anıt veya başka kutsal bir yer olabilir. Ama ne olursa olsun bizim hedefimiz.
-Sen bir şey mi diyeceksin, Nijeryalı ?
-Şeyy, hayır efendim.
-Bu binayı bulup kapısını açınca çok büyük bir patlayıcı veya ateş desteği ile karşılaşırsak o zaman ne yapalım?
-Hemen geri çekilin. Sen takımınla karargâha ve pentagona haber vereceksin. Zaten bir kısmımız o zamana kadar belki ölecek. Ama destek birlikleri gelince de orayı dümdüz edecekler. Sulandırılmış uranyum kullanma kararı aldık.
-Ama komutanım.
-Sus çavuş, başka çare yok, yerin on metre altında tüneller kazmışlar, atom bombası bile atsan işlemez, Ne ile gireceğini sanıyordun, İşaret fişeği ile mi ?
-Ama efendim,Cenevre konvans..İnsan hakları...Nato çerçevesi
-Hepsini boş ver yüzbaşı.
-Pentagon bir kılıfına uydurur. İtiraz edenin ımf ile bağlantısı, dış yardımları ve amerikan kredisi kesilir,dolarları üçe katlanır, Rambo filmleri bile seyredemez,bir daha asla hamburger yiyemez,kola da içemezler görürler seslerini yükseltmeyi..
-Suçsuz yere çok insan öldürdük efendim. Bunun sorumluluğunu...
-İkiz kulelerde de beş bin yankee öldü. Kimse sordu mu o zaman.. Bunun sorumluluğunu ben üstüme alıyorum. Korkuyorsan karının yanına dönüp ,tv da beyzbol maçı seyredebilirsin.
-Evet, bir sorusu olan?
-Sen bir şey mi diyecektin Nijeryalı..
-Hayır efendim..
-Hareket saatine kadar herkes hazırlıklarını gözden geçirsin! Hepsi bu kadar .Hepinize bol şanslar.
-Sağ ol!
-Dikkaaaat !.
-Rahat.
-Emirleri duydunuz, herkesin malzemeleri hazırmı? Saat 24.00 de bizi almaya gelecekler. Siz bu ülkenin en seçilmiş otuzbeş adamısınız. Eğer başaramazsanız, rezil oluruz.
-Peki kapıyı açıp yeraltı girişini bulursak ne olacak yüzbaşım.
-Bizim görevimiz oraya kadar, arkadan gelenler halledecek onu.
-Ne yapacaklar.
-Sanırım zehirli gaz kullanılacak. Belki de napalm!
-Ama efendim.
-Evet,
-O tünellerdeki labirentlere girecek kadar enayi mi zannettin bizi. Bu çılgınlık olur.Hepimizi fare gibi avlarlar. İşleri bitince girer teker teker toplarız.
-Sen iyi misin Nijeryalı..
-Evet,komutanım,
-Biraz rahatsızsın herhalde..
-Hayır komutanım.
-Pekala, çocuklar, Sam amca bizden fedakarlık bekliyor. Hadi göreyim sizleri...
-Şimdi dağılabilirsiniz.
-Termal kamera cevap ver...
-Evet, efendim.
-Köy temiz yüzbaşım, ortadaki taş bina hariç hiç bir hayat belirtisi yok.
-Ben adamlarımla köye giriyorum yüzbaşım,hoşça kalın..
-Hadi bol şanslar..
-Bu harekatın zamanlamasını yapanlar neden ayın safhalarını da hiç hesaba katmaz ki. Şu aydınlığa bak, gece görüş bile kullanmıyoruz. Eğer burada olsalardı keklik gibi avlanacaktık.
-Bizde Nijeryalıyı gönderirdik.
-Niye?
-Herif zaten zenci,simsiyah baksana, bir gözlerinin içi beyaz .Zaten onu görünce korkarlar..
-Kesin konuşmayı,şimdi iş zamanı,telsizi ver Tom.!
-Alo , alo , gprs cevap ver.
-Seni dinliyoruz yüzbaşım!
-Çavuş, ben binayı kuşatmaya gidiyorum, köyde hiç bir canlı yok.Etraf temiz.Siz bulunduğunuz yeri koruyun,eliniz tetikte olsun. Bir tuzak olabilir.
-Bu kadar kolay olacağını ummuyordum.
-Evet, komutanım kimseler yok. Köyü boşaltmışlar, ama yine de dikkatli olmak lazım. Bu kadar kendileri için önemli bir yeri bu kadar boş bırakmazlar. Bu işin içine bir iş var çavuş..
-Haydi Logan, ekibini al ve binayı kuşat.
-Ok. Komutanım.
-Kapıya, patlayıcıları yerleştirdiniz mi ?
-Evet efendim, bağlantıyı kesmeyin ,etrafta siper alın.
-Şimdi...
-Tamam çavuş içeri giriyoruz,
-Dikkatli olun yüzbaşım. Bol şans.
-Kapıda amma sağlammış, zor kırıldı, eski bir yapı burası. Kapının levhalarına bak, perçinlemişler birde..
-Burası bir mezara benziyor komutanım.
-Evet mezar tabii, pentagon öyle dedi. Hemde Müslümanlar için çok da önemli bir mezar.
-Ne önemi varmış ki bir taş bina alt tarafı,
-Bob, termal spiralini getir, başınızı uzatmayın ve bulunduğunuz yerden kıpırdamayın sakın
-Kimse ayağa kalkmasın.
-İçeride ne var bob, çevir bana monitörü..
-İçerisi boş komutanım...Bomboş..Aa dip tarafta merdivenler var .Bir kapı görünüyor ama giriş kapalı, taşla örülmüş sanki...
-Tamam işte orası, bulduk yeraltı sığınağının girişini bulduk .
-Ne yapacağız Komutanım.
-Uçuracağız Nijeryalı.
-Ama burası bir türbe. Bir kutsal mezar,benim inancıma göre buranın...
-Sahi,Sen Müslüman’dın değil mi ?
-Evet, efendim.. Şimdi anlıyorum tedirginliğini. Seni niye bizimle yolladılar ki ?
-Burası bir İslam ülkesi yüzbaşım, Nijeryalının bize çok faydası olabilir.
-Kes sesini çavuş.Seninle sonra konuşacağız Nijeryalı..
-İçeri giriyoruz, gece görüşleri takın.
-Haydi,ileri.Marş.
-Buraya buraya ..Hiç girmeyecektik komutanım.
-Emir böyle. Binlercemizi öldüren adamlar buraya saklanmışlar, yeraltı sığınağına giden yolun ağzı burası...
-Burada duvarda yazılar var, ne yazıyor gel de oku Nijeryalı .
-Başüstüne komutanım.
"La seyfe illa zülfikar"..."La feta illa Ali". Aman Allah’ım, Yarabbi beni Affet..
-Zenciye bak korkudan bembeyaz oldu . Çok komik.
-Yamyam ağlıyor bak,
-Kes ağlamayı Nijeyalı ne oldu, niçin,cevap ver. Neredeyiz? Ya bu kapının üstünde ne yazıyor?
-Haza Kabr-ü Ali-yül Murtaza...Bin Ebu Talib .(RA). Allahu Ekber...
-Buradan çıkalım yüzbaşım, bende korkmaya başladım.
-Nijeyalı Yere kapandı Yüzbaşım. Burada önemli birisi olmalı..
-Korkmaktan bahsedeni alnından vururum. Çocuk musunuz siz.?
-Bu taş duvar çok eski yüzbaşım. Yeni örmüş olamazlar. Girişin kenarları da örümcek ağları ile örtülü bunlar bir gecede olmaz.
-Valla hiç anlamam emir emirdir, patlatacağız ve içeri gireceğiz.
-Kes ağlamayı Nijeryalı.Kalk ayağa Burayı sen uçuracaksın anlaşıldı mı ?
-Cevap versen...Yokse emre itaatsizlikten...
-Şeytan diyorki bir çatışma çıksa da şu pis zenciye bir kurşun ...
-Yüzbaşım, bir gürültü var dışarıda.
-Susun bu da ne?
-Müslümanlar geliyor, nal sesleri var.
-At kişnemeleri duyuluyor, geliyorlar, atlarla geliyorlar.
-Jiple gelecek değiller ya sersem, bu ilkel herifler
-Tuzak bu biliyordum. Bizi kıstırdılar işte.
-Herkes dışarı,çabuk kayaların arkasına tam siper..Çavuş çavuş gprs ,pusuya düşürüldük. Karargâha haber ver. Helikopterler, harrierler gelsin,hava desteği...
-Çabuk makineliyi kurun,.
-Yüzbaşım sizi duyamıyoruz, neler oluyor orada.
-Alo, alo!
-Ateşş edin ateşşş.!
-Aaahhhh!
" Cnn den şimdi aldığımız bir haberi veriyoruz sevgili izleyiciler:
Amerikan deniz piyadelerinin mezar-ı şerif'e yaptıkları baskın başarısızlıkla sonuçlandı. Kafası kesilmiş durumda bulunan otuz dört amerikan askerinin katliamını üstlenen olmadı. Taliban'ın Pakistan’da bulunan sözcüsü ise kenti üç gün önce boşalttıklarını açıklarken Usame bin ladin in Sudana geçtiği ileri sürülüyor.
İran İslam Cumhuriyetinin operasyon ile ilgili olarak Abd ' ne nota vermeye hazırlandığı ve Endonezya ile Pakistan’ın da harekatı protesto ettikleri bildiriliyor.
Öte yandan Türk hükümeti yetkilileri de Abd başkanı G.W.Bush' a gönderdikleri mesajda Amerikan askerlerinin katliamından büyük üzüntü duyduklarını ve teröre karşı mücadelede Amerikaya her zaman destek vereceğini açıkladılar.
Bu arada Amerikan ordusundaki zenci Müslüman askerlerin ordudan firar ederek Taliban saflarına katılmak üzere Afganistana geçtikleri de gelen haberler arasında"

La feta illa Ali :Ali ra dan başka genç yok
La feta illa zülfikar : Zülfikardan başka kılıç yok
Haza kabr-ü Aliyyül murtaza : burası Hz.Ali ra' nın kabridir.

BU ÇALIŞMA TELİF ESERİDİR İZİN ALMADAN KULLANMAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

MEVLİD
Diyarı gurbete bir otel odasında yapayalnızdım.
Birkaç aylığına geldiğim bu uzak Avrupa ülkesinde ucuz olsun diye seçtiğim bu kenar mahalle pansiyonunun bu odası adeta bir hapishane hücresine benziyordu.
Küçük bir buzdolabı, hemen yanında lavabo, onun yanında küçük bir tuvalet ve yanında da duş vardı.
Her santimetre kareyi bile değerlendirmişlerdi. Tek lüksüm buzdolabının üstündeki renkli televizyon ile çay yapmaya yarayan elektrikli çaydanlık idi.
Tek bir penceresi, pencere dede demir bir kafesi vardı. Birinci kat olduğu için bir emniyet tedbiri almış olabileceklerini düşündüm. Fazla üzerinde durmadım. Pencerem sekiz on metre uzaktaki tuğla bir duvara bakıyor ve hiç bir yer görmüyordu. Sanırım bir iç avluydu burası. Odaya verdiğim para ülkemdeki bir aylık ev kirama bedeldi. Birkaç ay kalacağım bu yerin böylesine sıkıcı olması beni üzmüştü. Daha ucuz ve iyi bir yer bulana kadar bu yarı karanlık ve izbe yerde idare edecektim.
Neyse, sızlanmayı bırakıp alışmaya çalışmak en iyisiydi. Yapacak başka bir şey yoktu. Sıkıldığım zaman dışarı çıkıyor hava alıyordum. Şehirdeki işim haftada birkaç gün olduğu için bazı günler tamamıyla odamda yaşıyor ve o zamanda kendi işlerimle meşgul oluyor, iki kat yukarıdaki mutfakta kendime basit yiyecekler hazırlıyordum.
Arada bir benim gibi bir kaç yabancı da ellerinde tava ve tencerelerle mutfağa geliyor ve dört gözlü büyük ocaktan hep birlikte istifade ediyorduk.
Hal ve hareketlerinden ve hazırladıkları yiyeceklerden onlarında epey yoksul olduklarını fark ettim. Turist miydiler, yoksa gidecek evleri mi yoktu, kimin nesiydiler, sormaya çekindim. Onlarda aynı şekilde ben konuşmazsam hiç bir şey söylemiyorlardı. Selam verirsem alıyorlar sorarsam söylüyorlardı. Tuhaf bir yere düşmüştüm. Zaten şehrin genelindeki insan ilişkileri, günlük yaşantı, insanların birbirine gösterdikleri muamele alıştığım gibi değildi. Çok iyi olduğu kadar çok garip tarafları da vardı.

Mübarek ay yaklaşıyordu. Geldiğim ülkenin başkenti olmasına rağmen daha bir Türk'le karşılaşamamıştım. Türk Mahallesi diye bir yer olduğunu işitmiştim. Ama şöyle bir dönerci ve lahmacuncu görsem gam yemeyecektim. Her yer yabancıydı ve bende kendimi çok yalnız ve garip hissediyordum. Ezan sesi duymadan yaşamanın ne demek olduğunu ve insana ne kadar acı geldiğini burada öğrendim. Yanıma bunu düşünemediğimden pusula da almamıştım. Yavaş yavaş yaşadığım çevreyi keşfetmeye başladım. Metroyu, otobüs duraklarını, yakındaki kiliseyi, en ucuz marketleri, berberi postaneyi öğrenmiş, haritamı kurmuştum. Kilisenin çan kulesindeki rüzgar gülünden güneyi, sokakta rastladığım sakallı ve bıyıksız bir pakistanlı kardeşimden de kıbleyi öğrenmiş mutlu olmuştum. Mübarek ay gelmişti. Kendimi yeni düzenime alıştırmış, orucumu ya ucuz bir ucuz bir kafede açıyor ya da üç kat yukarıdaki mutfakta hazırladığım yemeklerle odamda iftarı ediyordum.
Nihayet Pakistanlıların yaşadığı mahallenin otelime çok yakın olduğunu ve orada da bir camii bulunduğunu öğrendim.
Bir gün gidip camiyi buldum ve büyük bir mutlulukla cemaate karıştım. İçeride okunan ezan dışarı verilmiyordu, Cuma hutbeleri İngilizce okunuyordu ama yine de inancımı paylaştığım insanlarla birlikte olmaktan mutluydum cemaat hep Pakistanlı ve Hintli Müslümanlardı. Türkleri daha seçememiştim. Buna da şükür ediyordum.
Mübarek günler böyle yalnızlıkla geçti. Nihayet Kadir gecesi geldi.
Dünya ile irtibatımı sağlayan televizyon sadece o ülkenin kanallarını alıyor oranın haberlerini veriyordu. Ülkemin gazeteleri burada çok pahalıydı. Memleketten haber ve havadisleri telefonla alıyordum. Ama haberleşme de bana göre çok pahalı olduğu için zor oluyordu. Bunları düşünüyor bir yandan da iftar için hazırlanıyordum. Kendi kendime şu televizyon ülkemin kanallarını alsa da şöyle memleketimi bir seyretsem, selatin camilerinden doya doya bir mevlit ,ilahi ve Kur' an -ı Kerim dinlesem ne kadar güzel olurdu Yarabbi diye düşünürken kapımın vurulduğunu hissettim. Gelen otelciydi. Odama uydu bağlantısı isteyip istemediğimi soruyordu. Ona kendi memleketimi de seyredebilecek miyim? Diye sordum .Dünyada birçok yeri seyredebileceğimi söyledi..
O anki sevincimi anlatmam mümkün değildi. Böyle mübarek bir gecede beni bundan başka sevindirecek hiç bir hadise olamazdı. Nerede ise mutluluktan ağlayacaktım. Penceremden kablolar sallandı, cihazın arkasına bağlandı ve tamam denildi. Hemen açtım ve Türk kanallarını sırayla gezinmeye başladım. İftar vakti yaklaşıyordu. Çoğu kanalda ilahiler ve Kuran-ı Kerimler okunmaya başlamıştı ama burada daha iki saat vardı. Meridyen farkından dolayı böyle oluyordu. Ama razıydım. Allaha CC şükrediyordum.
Hazırlıklarımı bitirdi. Kendi saatime doğru orucumu açtım. Bir kenarda namazlarımı kıldım ve ülkemden yapılacak mevlit yayınını beklemeye başladım.
Nihayet muhteşem Süleymaniye Camii göründü Aylardır böyle mükemmel bir Kur' an ziyafeti dinlememiştim. Ruhumun yıkandığını ve kendime geldiğimi hissettim. Allah imandan Kur' andan ayırmasın sözünün ehemmiyetini bir kere daha anladım. Çok mutluydum. Fakat yayın kısa kesilmiş hemen duaya geçilmişti. Mevlit yayınları bu kadar kısa olmuyordu. Başka kanallara geçtim. Hemen hepsi sözleşmiş gibi kısa tutmuşlardı kandil programlarını, ekserisinde ise her zamanki gibi şarkılar, türküler, her çeşit müzikler ve magazin programları gırla gidiyordu.
Neden böyle yapmışlardı. En çok bizim gibi düşünen insanların bulunduğu kanallar bile bu kısa tarifeye uymuşlardı. Ne olurdu yarım saat daha Kuran' kıraati verselerdi.Aradaki saat farkı bu canlı yayını kesip bağlamaya imkan veriyordu.
Hayretler içindeydim. Kafamdan kaynar sular dökülmüştü. Emin olmak için bir kere daha kanalları taradım. Mevlid yayını bana göre çok erken sona ermişti.
Neden bu iş böyleydi. Yoksa ben mi kaçırmıştım. Ama hepsinde başladığı zamanı biliyordum. Bu yaşa kadar böyle kısa zamanda mevlit okunduğunu hele böyle en mübarek bir hiç gecede hatırlamıyordum.
Televizyonu kapattım. Oteldeki odamın içinde gezinmeye başladım. Kana kana su içerken bardağı elinden alınan çocuk gibi için için feryat ediyor ve neden, yarabbi neden..diye haykırıyordum.
Penceremin yanına çöktüm. Sırtımı duvara verdim. Başımı ellerimin arasına aldım. Gözyaşlarımın yanaklarımdan süzülüp dizlerime damladığını hissettim. Başımı kaldırdım, ilerdeki yüksek tuğla duvarın karanlığı üzerinden gökyüzünü ve yıldızları gördüm. Lütfeyle yarabbi. Zamanı benim için genişlet, ülkemi özledim, camilerimi özledim, ezan seslerini ve vatan toprağını özledim diye hıçkırarak ağlıyordum.
Birden ince bir ses duydum. Bir inilti zannettim. Sonra baktım bir yerden Kuran-ı Kerim kıraati geliyordu. Kulağımı iyice açtım ve duvara dayadım, penceredeki demirlere rağmen başımı alabildiği kadar uzattım. Ses tam üstümdeki odadan geliyordu. Buna adım gibi emindim. Tecvidinden üslubunu yakalayamamıştım. Ama yine de mükemmeldi kim okursa okusun, bu saatteki susuzluğumu dindiriyor, içime serin yağmurlar yağdırıyordu. Başımı pencere demirlerine iyice dayadım, dinledim, dinledim...

Çok mutlu olmuştum.
Gecenin kalan zamanını da bende ibadet ederek huzur içinde geçirdim.

Ertesi gün otelcinin yanındaydım.
-Günaydın, uydu anteni için teşekkür ederim. Beni çok mutlu ettiniz.
-Problem değil, epeydir düşünüyorduk. Bir isteğiniz veya bir eksiğiniz var mı?
-Yok teşekkür ederim.
-Pardon birde bir şey soracaktım. Bu çevrede başka Türk veya başka milletten Müslümanlar yaşıyor mu?
-Pakoların-Pakistanlıların- mahallesi ve camisi var. O da dört durak ilerde.
-Peki benim odamın üstünde dün gece kim kalıyordu?
-Neden sordunuz? Rahatsız olduysanız odanızı değiştirelim.
-Yoo, odamdan çok memnunum, gece yukarıda bazı sesler duydum da ?
-Farelerdir , bina epey eski görüyorsunuz.
-Fare değildi buna eminim.
-Ama imkansız, otelimiz bir haftadır boş. Ne gelen var ne giden, sonbahar artık , ucuz turları bekliyoruz.

BU ÇALIŞMA TELİF ESERİDİR İZİN ALMADAN KULLANMAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

MİRAÇ KANDİLİ VE SİGARA YASAKLARI KUTLAMASI

Tüm yurtta 19 Haziran tarihinde uygulamaya başlayacak olan yeni sigara yasası ile hemen tüm kapalı alanlarda sigara içme yasağının başlayacağını ve bu suretle içmeyenlerin de rahat nefes alabileceğini belirten Türkiye Yeşilay Cemiyeti Çorum Temsilcisi olarak yasanın hayırlı olmasını diliyorum.

Kanunun yürürlüğe girdiği tarihin aynı zamanda da miraç kandiline rastlamasının çok önemli bir tevafuk yani ilahi rast gelme olduğu ve bu yasa cumhuriyet tarihinin en önemli yasasıdır. Zira otuz dokuz milyon sigara tiryakisi bununla sigaraya elveda demek zorunda kalacaklardır. Onların açısından zor gibi görünse de içmeyen ve temiz hava solumak isteyen geride kalan vatandaşlarımız için bu çok sevindirici bir gelişmedir.

Öte yandan yasanın yürürlüğe girdiği tarih de “Miraç Kandili”ne denk gelmektedir. Bu çok sevindirici aynı zamanda da ilahi bir rast gelmedir. Hele şu mübarek üç aylarda böyle bir yasa vesilesiyle sigarayı bırakmak artık bir vatandaşlık görevi olmalıdır. Zira içilmesi yasaklanan ürün tümüyle yabancı ülkelerin ürettiği ve canımıza kastederek bizi kanser ve kalp hastalıklarına duçar eden kainat çapında korkunç bir zehirdir. Bunlara verilen para ve getirdiği hastalıkların tedavisine ödenen rakamlar korkunçtur. Artık sigarayı bırakmak milli bir görev olmalıdır. Öte yandan içilen bu sigaralar yüksek miktarda alkol ihtiva etmektedir. Bir paket sigarada bir yemek kaşığı alkol vardır. Bu uygulama son yirmi senedir sürdürülmektedir. Devletin ünlü sigara ve içki üretim kurumu Tekel yabancılara satılmıştır ve artık yoktur. Para devlete gitmemekte ve doğruca yabancı zehir tüccarlarının cebine oradan da mermi ve bomba olarak Müslüman kardeşlerimizin üzerine yağmaktadır.

İçinde bulunduğumuz üç aylar tüm kötü alışkanlıklardan arınacağımız ve sonunda da Ramazan’la ihya olacağımız çok kutlu bir zaman dilimidir. İçkiler ve alkol türleri zaten Müslümanlar için haramdır. İçine alkol katılan sigaralarda artık haram sınıfına girmektedir. Bu itibarla hem bu sigara yasası, hem de üç aylar; hem de idrak etmekte olduğumuz miraç kandili münasebetiyle artık bu zehirden kurtulalım ve bu kötü alışkanlığımızı bırakalım. Hem paramız cebimizde kalsın, hem haram işlemeyelim, hem sağlımızdan ve canımızdan olmayalım, hem de yeni çıkan yasayı çiğnemeyelim.

Bu mübarek günün hürmetine tüm tiryakileri sigaraya ve başka kötü alışkanlıklardan kurtulmaya ve tövbe ederek temiz ve sağlıklı Müminler olmaya çağırıyorum.

Hem yeni Yasamız Milletimize hayırlı olsun ve miraç kandilimizde kutlu olsun.

NOT: Türkiye Yeşilay Derneği’nin yeni Sigara yasasının yürürlüğe girmesi münasebetiyle bugün 20 Temmuz 2009 da Gazi Caddesi eski adliye önünde bir sergi açacaktır. Her yıl dünya sigarayı boykot gününde-31Mayısta-açılan serginin bu yıl yeni sigara yasasının yürürlüğe gireceği tarihte açılması kararlaştırıldı. Türkiye Yeşilay Derneği Çorum Şubesi münasebetiyle yeni Kanun metnini fotokopi olarak dağıtacaklarını, sigarayı bırakmak isteyenlere ücretsiz cd ve broşür vereceklerini ve sigaranın zararlarının anlatan panoları ile halkı bilgilendireceğiz.

Tüm Çorumlular sergimize davetlidir. Atilla ALPAY

BU ÇALIŞMA TELİF ESERİDİR İZİN ALMADAN KULLANMAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

OKULLARDA ŞİDDETİN ÖNLENMESİNE DAİR BİR ARAŞTIRMA

Okullarımızda teknik ve kriminal anlamda bir şiddet olduğu kanaatinde değiliz. Çok şükür ki ilimiz dahilindeki okullarda çeteleşme, yaralama, kavga,cinayet vb gibi ağır suçlar görülmemekte ,öğretmenlerimiz şiddete maruz kalmamakta ve öğrencilerin mala ve cana yönelik taşkınlıkları bulunmamaktadır. Bize göre esas tehlike dışarıdadır. Büyük şehirlerdeki istenmeyen haller de önümüzdeki -belki-bir on yıl içinde şehrimizde de görülmeye başlanacaktır. Bunun içinde şimdiden bazı tedbirlerin alınması gerekmektedir.

Okul müdürlerimizin ve değerli eğitimcilerimizin çeşitli vesilelerle basına verdiği bilgiler içerisinde kayda değer disiplin suçları olmadığını ve okullarımızda asayişin berkemal bulunduğunu da memnuniyetle öğrenmiş bulunuyoruz.

Ancak Türkiye Yeşilay Derneği ; ülkemiz çapında yaptığımız araştırmalar ve anketler sonucu okullarımızda şiddet diye bir kavramın -en az gelişmiş ülkelerdeki oranlarda-bulunmamasının yeterli olmadığını; eğitimin ve başarının artması için gençlerimizin ruh ve beden sağlıklarının da yerinde olması gerektiğini düşünmektedir.
Bu itibarla tespit ettiğimiz tehlikeler şunlardır:

1/ Yurdumuzda 1-17 yaş arası genç nüfus 26 milyondur. Bunun on beş milyonu öğrencidir.Bu gençlerimiz yedi-on bir yaşları arasında sigara ve alkole başlamaktadır.Yakın yıllarda enerji içecekleri de bağımlılık yapan maddeler arasında yerini almış; sentetik uyuşturucular (extasy' ler ) bilhassa büyük şehirlerimizde adeta salgın haline gelmiş bulunmaktadır. Büyük uyuşturucu trafiğinin köprüsü olan ülkemizde de hemen her gün zararlı maddeler yakalanmakta, bunlarda büyük miktarlara tekabül etmektedir.

Yurdumuzda seksenli yıllardan beri gittikçe artan yabancı sigara bağımlılığı tekel idaresinin tümüyle satılması neticesi çok uluslu şirketlerin eline geçmiş, propaganda, üretim ve çeşitlilikler gittikçe artarak hızlanmıştır. Sigara ile mücadele yasası çıkmasına rağmen ülkemizde sigara, alkolizm ,uyuşturucu ve buna benzer maddelerle mücadele ve eğitimi adına hemen hiçbir şey yapılmamaktadır.Ülkemizde kanser salgın halindedir. Kolalı içecekler karaciğer kanserlerine, içinde kimyasal katı maddeleri bulunan formülü meçhul sigaralar da akciğer kanserlerine kalp ve damar hastalıklarına da zemin hazırlamaktadır.

2/İlimiz çevre kirliliği olarak önde gelen vilayetler arasındadır.

Şehrin kuzeyindeki taş ocaklarının atmosfere yaydığı kalsit kristalleri silikozis hastalığına, yanındaki çimento fabrikası da yüksek atmosfer kirliliğine yol açmaktadır. Otomobil sayısı fazladır.(üç kişide ikisinin motorlu aracı bulunmaktadır.)Bu itibarla
kış aylarında atmosferdeki karbon monoksit miktarı öldürücü seviyelere yükselmekte baca gazları, egzoslar, tavuk ve büyükbaş hayvan çiftlikleri , baz istasyonları,gürültü gibi bir çok tehlikeli çevre faktörü ilimizde yaşayan halkın ruh ve beden sağlığını haddinden fazla tehdit etmektedir.

3/Her gün beş-yedi hemşerimiz vefat etmekte ve bunların yarısı da çok genç yaşlarında ilk ve son kalp krizleri ile ve yine ilk ve son beyin kanamalarından hayatlarını kaybetmektedirler.

4/Bütün bunlar yetmezmiş gibi fast-food türü beslenme rejimi ,popüler kültür kirlilikleri medya, moda,sinema internet ve televizyon bağımlılığı , kumar, her türlü fuhuş ve zührevi hastalıklardan da bilhassa gençlerimiz şiddetle etkilenmekte ; bunun neticesinde de kişilik kaymalarına uğrayarak, milli ve manevi değerlerine yabancılaşmış,istediğimiz vasıflardan uzak bir nesil haline gelmek üzeredir. İşte bugün önemsemediğimiz şiddet o zaman tam olarak başlayacak ve bunun önünü de kimse alamayacaktır. Yılda 160 bin insanımızı kanserden kaybederken; kalp ve damar hastalıklarından ölenlerin envanterini de kimse tutmamaktadır.

5/Hemen her ilimizde AİDS’ten ölenler vardır, adi suçlar artmakta ve cinsel suçlar taciz ve tecavüz iddiaları yüzümüzü kızartmaktadır.

6/Ne yazık ki eğitimcilerimizin pek çoğunda bunlara dair bir endişe bulunmamakta ; küresel kriz ve artan çevre sorunlarına ve bunların fertlere yükleyeceği sorumluluklara dair kimsede de bir endişe taşımamaktadır.

Bu saydıklarımız müfredatlara, planlara ve programlara alınmadıkça ve toplum önderlerinin endişesi ve derdi olmadıkça önümüzdeki on yılların büyük sıkıntılar ve acılar getireceği aşikardır.

Bunun için Türkiye Yeşilay Derneğinin ilgi ve mücadele alanlarına giren konular açısından okullarımızda acilen alınması gereken tedbirler aşağıdadır:

1/Bu güne kadar çalışmayan ve hemen hiçbir faaliyeti bulunmayan Yeşilay Kulüpleri yeniden canlandırılmalı, çalışır hale gelmeli, gönüllü öğretmenler ve öğrenciler aracılığı ile sigara alkol ve her türlü madde bağımlılığı ile mücadele edilmeli; gençler bilgilendirilmeli, bu gibi maddelerin insan bünyesine verdiği zararlar iyice öğretilmelidir. Bunlarla mücadele için yarışmalar tertiplenmeli, kim ne kullanıyorsa bıraktığı takdirde armağanlar verilmeli ve sağlıklı yaşam teknikleri ,metotları ve biçimleri özendirilmelidir.

2/Gerek okullardaki şiddet ,gerek madde bağımlılığı, gerekse de diğer ahlaki mevzuular hakkında öğrencilerin olduğu kadar ebeveynlerin de bilgilendirilmesine ve eğitimine yönelik projeler geliştirilmeli; okul yönetimleri tarafından da öğrencilerin takibine
dair gerekenler mutlaka yapılmalıdır.

3/Dünyamızın besin kaynakları hızla azalmakta ve iklimi değişmektedir. Bu itibarla ne zaman bir tabii afetle veya besin kıtlığı ile karşı karşıya kalacağımız bilinmemektedir. Gençlerimize tasarrufu, nimetlerin kıymetini, bulunmadığı önceki yılların dramatik hikayelerini anlatmalı ve "büyük israf furyasının" önlenmesine çalışılmalıdır.

4/Obezite artık gençlerimizin en önemli hastalığıdır. Sağlıklı yaşam bilgileri ile donatılmaları ve doğal yaşam prensiplerini benimsemeleri ve bilmeleri ; spora ve buna benzer faaliyetlere yönlendirilmeleri gerekmektedir.

5/İlimizde yüzü aşkın internet kafe, iki yüze yakın kahve ve çay ocağı bulunmaktadır. Pastane, kafeterya vb gibi gençlerin gidebileceği yerlerin sayısı bilinmemektedir. Bunların hemen hepsinde sigara içilmekte ve yeterli denetimler yapılamamaktadır. Ayrıca
gençlerimizin kimlerle arkadaşlık ettikleri, ne zaman evlerine gelmeleri gerektiği, nasıl beslenmeleri ve paralarını nerelere harcadıkları ebeveynleri tarafından iyice denetlenmelidir.
6/Ebeveynleri tarafından gençlerimizin yetenekleri, musiki ve güzel sanatlara; spora vb meşguliyetlere olan eğilimleri belirlenmeli; özendirilmeli ve takibi de yapılmalıdır. Okul dışında dersler aldırılmalı, spor salonlarına ve kültürel etkinliklere de yönlendirilmelidir.
7/Bütün bunlardan da en önemlisi " Dini ve Milli terbiyenin" okulların yanı sıra aileler tarafından da yeterince verilmesi gerekliliği olmaktadır. Bu konuda medyanın geliştirdiği popüler kültür ve evlilik dışı yaşamların özendirilmesi, şiddet içeren tv dizileri ve
gayrı ahlaki şekilde yaşayan sanatçı ve sporcu gibi insanların medyaya yansıyan hayat tarzları maalesef gençlerimizi içten içe etkilemekte hatta zehirlemektedir.Bunlarla mücadele için yeni projelerin geliştirilmesine ve acil tedbirlerin alınmasına çok
ihtiyaç vardır.

Bütün bu yukarıda saydıklarımız ne yazık ki kimse önemsememekte, yine kimse bunlarla mücadele konusunda ciddi bir adım atmaya,plan ve proje üretmeye hatta tedbir almaya yanaşmamaktadır.

8/Yine bu saydıklarımız müfredatlara, okullara, ders kitaplarına ve programlarına yerleşmedikçe, insanlarımızın yaşama ve düşünce biçimi değişmedikçe ruh ve beden sağlığı yerinde gençler yetiştirmemiz ,şiddeti ve suçları önlememiz hatta kalkınmamız ve medeniyet
hamleleri yapmamız asla mümkün olmayacaktır.

Saygılarımızla…

BU ÇALIŞMA TELİF ESERİDİR İZİN ALMADAN KULLANMAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

ORGANİZE SANAYİ BÖLGESİNDE ÇALIŞMALAR!
Sanayi kuruluşlarında sigara ile ilgili semirlerine hiç ara vermeden devam eden Türkiye Yeşilay Cemiyeti Çorum Şubesi geçtiğimiz günde Organize Sanayi bölgesinde fabrika personeli seminer vererek beş personelin daha sigarayı bırakmasına vesile oldu. Sigara alkol ve bağımlılık yapan maddeler hakkında fabrika personeli konferans salonunda fabrika personeli ve çalışanlarına sinevizyon destekli bir seminer veren Yeşilay Derneği olarak: “Sanayi kuruluşlarında zararlı ve bağımlılık yapan maddeler hakkında insanlarımızı ve çevremizi bilgilendirmeye devam ediyoruz. Okulların kapanması ile birlikte sivil ve ticari kuruluşlarda çalışmalarımızı sürdürüyoruz. Bu sanayi bölgesinde ziyaret ettiğimiz beşinci fabrika ve burada da çok sayıda personelin sigara içtiğine şahit olmaktayız.
İnsanlarımız bu zehirden kurtulmak istemekte ve zararlı yönlerini bu kadar bilmemekteler. Fakat bir karşı bilinç ve cephe oluştuğunu görmek artık bizler için son derece mutluluk verici olmaktadır.
Sigara içen bir fabrika çalışanının sigara molalarında kaybettiği süre yıl içerisinde birkaç milyara varan bir para kaybına ve değeri ölçülemeyecek katma değer ve eksikliğine sebep olmaktadır. İşyerleri artık bu konuda bilinçlenmekte hem çalışanlarının sağlığını hem de işletmelerinin karlılığını düşünerek sigara ile mücadeleye de önem vermekteler.
Bu günde burada beş kardeşimizin sigarayı bıraktığını ve artık içmeyeceklerini görüyoruz. Arkadaşlarının huzurunda söz vererek yemin eden ve bir daha sigara içmeyeceğini beyan eden bu kardeşlerimizi kutluyor ve yeni hayatlarında sağlık, mutluluk ve başarılar diliyoruz.”
Bu seminer sonunda sigarayı bırakan Kadir Yalçın,Savaş Aykaç, İzzet Karataş,Osman Halıcı ve Nuh Aksoy isimli personele Yeşilay Derneğince şükran belgeleri verildi.

BU ÇALIŞMA TELİF ESERİDİR İZİN ALMADAN KULLANMAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

OSMANLI CAMİLERİ

Büyük Osmanlı Devleti yani Devleti Ali-i Osmani ve onun sahip olduğu büyük Osmanlı medeniyeti hala bu aziz milletin evlatlarına yeterince anlatılamamıştır. Eğitim ve öğretim müfredatlarında ise siyasi ve harp tarihi yer almakta bunun haricindeki diğer konulara ise hiç değinilmemektedir. Oysa ki Devleti Ali’nin hüküm sürdüğü yeryüzünün aydınlanma çağları hiçte azımsanmayacak kadar büyük bir zaman dilimini ve ona ait de muhteşem bir coğrafyayı kaplar.

Osmanlı Bilim ve teknoloji tarihi, Tıp ve mimarlık tarihi, giyim kuşam,döküm ve silah sanatı,musiki tarihi,adabı muaşeret, mutfak sanatı gibi insanlık ve medeniyet göstergesi olan bir çok bilim ve sanat dalı hala önemsenmemekte ve bilhassa gençlerimize hiçbir zaman ve hiç bir yerde öğretilmemektedir.

Cumhuriyet tarihçileri Osmanlıdan bahsetmemekte, Osmanlı tarihçileri ise Cumhuriyete değinmemekte ısrar ederken yukarıda saydığımız dev bilim dalları ise unutulup gitmektedir. Mesela içinde bulunduğumuz yıl Devlet’i Ali’nin yani Osmanlı Devletinin 710. Kuruluş yılıdır. Diğer senelerde olduğu gibi bu yılda bu önemli tarih kimsenin umurunda olmamıştır. Her türlü kültürel hadiseye duyarlı olan devlet ve gelip geçen hükümetler bu olayı her yıl nedense “es” geçmektedirler.

Ömrümüzün Otuz beş yılını Osmanlı mimarlık ve sanat tarihine vermiş bir fakir olarak iddia ediyorum ki muhteşem Osmanlı medeniyetinin bir benzeri yeryüzüne daha gelmemiştir ve bir daha da gelmeyecektir. Teknoloji ve fen ne kadar ilerlerse ilerlesin onların yakaladığı yüksek kültür ve medeniyet seviyesine erişmek asla mümkün olmayacaktır.

Osmanlı Medeniyeti tarihinin siyaseti bile tartışmalara açıktır. Bilim ve teknoloji tarihine bilhassa yabancılar çok meraklıdır. Mimarlık tarihi ve eğitimi ülkemizde genellikle masonların ,ateistlerin ve batı medeniyeti tarihçilerinin elindedir.Osmanlı ve Selçuklu medeniyetine arkeoloji kürsüleri ve eski çağ tarihleri kadar bile önem verilmez. Mesela ilahiyat fakültelerinde bile bu ders yani Türk İslam Sanatı Tarihi yarım sömestrilik-keyfekeder- bir ders olup hiç de ehemmiyet kesbetmez. İlgili öğretim elemanı bulunamadığı içinde başka branşlardan meraklı eğiticiler atanır.

Oysa ki -mesela bir mimarlık tarihi, bir Hatt sanatı, bir musiki tarihi vb.gibi-bunların üzerinde yapılacak çalışmalar bir insan ömrüne bile sığmayacak kadar derin ve engindir. Onlar; incelendikçe hayret verici güzelliğini çok uzun zamanlar içinde ancak anlayabildiğimiz teknik sırlara da vakıftır.Bunların binde biri bile hala çözülememiştir.Bugünkü teknik imkanlarla ortaya koyduğumuz ve adına “modern” dediğimiz her şey Osmanlı eserleri ve medeniyeti yanında nispetsiz, zevksiz, faydasız,dayanıksız ve sağlıksızdır.Bunu zaman-zaman meydana gelen depremler ispatlamakta bilgisayarlarla yapılan hesaplarla inşa edilen yapılar en ufak bir sarsıntıda yerlere serilmekte, inşa edenler hapse atılmaktadır.

Bu iddiamızı ispatlamak için ve bir yerden başlamak gerekirse camiiler haftası dolayısıyla “ Osmanlı camilerini”yani ecdat yadigarlarını, İslam coğrafyasının mühürlerini ve yeryüzü mimarlık ve mühendislik tarihinin en muhteşem yapılarını ele almak anlamak ve anlatmak yeterli olacaktır kanaatindeyim.

Osmanlı Camileri , külliyeleri hatta Selatin camileri zamanının birer dini ve insani yapılar topluluğu olup ; böyle bir anlayışa ve yapılaşmaya başka hiçbir medeniyette rastlanmaz.Mesela bir Süleymaniye külliyesi hem ahirete hem de bu dünyaya matuf tüm hizmetleri ihtiva ederek mü’minlerin hizmetine sunar. Doğumevinden kütüphanesine, aş evinden kuş evlerine, ana okullarından yanındaki üniversiteye kadar hayatın her anına damgasını vurmuş büyük ve asil bir düşüncenin eseridir. Ortada muhteşem bir camii, yanında sebilleri, şadırvanı,bahçesinde türbeleri,haziresinde muhteşem mezartaşları ve biraz ilerde külliyenin çok dışında vakıf evleri ve dükkanları ile kıyamete kadar duracak , kendini besleyecek maddi ve manevi kaynaklara sahip muazzam bir mekanizmadır.İçtimai analizleri bir kenara bırakacak olursak teknik olarak da bu günkü imkanlarla artık bunların yapılması değil projelendirilmesi bile mümkün değildir. Artık ne Osmanlının o büyük mimarları ne onları yetiştirecek Hassa mimarlar ocağı, ne sanatkarlarına sahip çıkacak bir ehli Hiref Teşkilatı, ne o yapı malzemeleri ve ne de o sabır, iman ,ihlas takva mevcuttur.Bilhassa son yıllarda yapılan pek çoğu bu gözle bakılınca birer zevksizlik abidesidir. Dikkatli yapılanlar ise Osmanlının bire bir kopyasıdır. Veya bunları başaramayanlar ise çok modern teknik ve yollar deneyerek o ruhani ve mana çizgisinden uzaklaşmış bulunmaktadırlar.

Bunlar hamaset veya duygusalık değildir. Teknik ve proje üstünlüğünün, zamanının ilim ve fenninin neticeleridir. Mantık,matematik,geometri,fonksiyon ve estetiğin tezahürüdür. İnsanı kainatın merkezine koymanın , dünya ve ahiret dengesinin sağlamanın en büyük göstergesidir.

Yapılan bütün camiiler zaman içinde gittikçe gelişen büyüklük, proje, nüfus ,iklim ve ihtiyaçlara göre şekillense de yüzyıllar içindeki disiplinleri, tarzları, yapı malzemeleri, planları, mühendislikleri ve mimarileri asla bozulmadığı gibi Osmanlı coğrafyasının dört bir köşesindeki yapılar da birbiri ile alakasız ,bağlantısız ve ilgisiz değildir. Sanki büyük bir el tüm Osmanlı coğrafyasını nakış nakış ve çok bilinçi bir şekilde işlemiş, hatta onları işleyenleri yönetmiş, bütün sanatkar mühendis ve mimarlar da bu büyük emre uyarak muhteşem bir medeniyet ortaya koymuşlardır.

Yirmi birinci yüzyılda bu kadar malzeme çeşidi, elektronik araç, teknik imkan ,enerji ve makine gücü ile yapılanlar Osmanlı eserleri ile karşılaştırılınca çok ehemmiyetsiz kalırlar. Elektriğin olmadığı, mermerin, taşların ve kayaların el ile yontulduğu,hatta vinçlerin bulunmadığı,dev hafriyatların ve kazı işlerinin el ile yapıldığı da göz önüne alındığında Osmanlı eserlerininin ihtişamı ve sihri biraz daha ortaya çıkmaya başlar.Bir selatin camiinin minarelerinin yüksekliği 65 -70 metredir. On beş metre temeli vardır. Zemin sularının drenajında dört yüz işçi çalışmakta, caminin suları kırk km uzaktan getirilmektedir. Yedi bin işçi ve usta son derece uyumlu ve düzenli bir şekilde işbirliği yapmaktadır. Her şey insan ve kas gücüyledir. Ortada makine ve motor, kule vinçler vs.ler yoktur.Sondaj makinaları, dozerler,kepçeler,vinçler ve çelik iskeleler bulunmamaktadır. Demir donatı kullanılmadan temeller atılmakta, deniz üzerindeki camilere ve köprülere fore kazıklar çakılmaktadır. Bir önyargı ile baksanız dahi hiçbir yerinde en ufak bir kusur bile göremeyeceğiniz bu yapılar günümüze göre çok da çabuk yapılmışlar ve çok hızlı bitirilmişlerdir. Bir Kocatepe caminin bilgisayarla yapılar projelere göre hazırlanan kubbesi iki kere çökmüştür ve inşası onbeş yıl sürmüştür. O zaman zarfında üç tane Süleymaniye camii değil külliyesi yapılabilirdi. Ve o mühendis ve mimarlar topluluğuna on beş yıl süre verilse dokuz külliye daha ortaya koyabilirlerdi. Hele hele bugünkü teknik imkanları da olsa neler yapabileceklerini tahmin bile edemiyorum.

Günümüzde nano teknoloji diye geliştirilen bir konu Osmanlı hattatları, tezhip ve minyatür ustaları ve sanatkarları tarafından yüzlerce yıldır bilinmekte ve kullanılmaktaydı. Teknik kayıtlarda bir inşaat ölçüsü olarak geçen “Tar-ı Ankebut” yani örümcek ağı ölçüsü mm nin milyarda biriydi ve dev yapılarda kullanılmıştı. Yine minyatür ve tezhiplerde kullanılan fırçalar insan saçı ve kirpiği kullanılarak yapılmıştır.

Hemen tüm külliyelerde hem dahilde hem de son cemaat yerlerinde kullanılan gergi demirleri denilen inşaat unsurları her yapıda standart 5 cmdi. 14.yüzyılda hesaplanan bu ölçüyü bugünkü bilgisayarlı inşaat uzmanları 4 cm bulmuşlardır.Önce bunu hata zannetilerse de Sinan’ ın bu ölçüyü yapıları on üzerindeki bir depremden kurtarmak maksadı ile belirlediğini geç de olsa anlamışlardır. Günümüzde bütün yapılar on katsayısı depremine göre hesaplanmaktadır. Onun üzerine çıkabilecek bir afeti kabul etmek istemezler. Ama bu tabii afetin katsayısı mı olur diye düşünmekten de aciz kalmaktadırlar.

Yapı teknikleri bilhassa depreme dayanıklılık açısından son yıllardaki Japon teknolojisinin bir benzeridir. Çelik kenet ,agraf ve geçmelerden oluşan inşaat detayları vardır. Bu itibarla hiç birisi depremler geçirdiği halde yıkılıp dağılmamış ve yok olmamıştır. Bunun ispatı ile ortadadır. İsteyen bu yapıları gidip inceleyebilir.

Yine en önemli hususlardan birisi de Osmanlı camilerinin kubbe çaplarındaki farklardır. Selimiye ve Süleymaniyenin dev kubbeleri birer küre kesmesi olmadığı gibi iki ucu uzayda kesiştiği varsayılan birer elipsoid veya paraboloiddir.Kararlı denge durumunun sınırındaki kubbe türü budur.Arap ,Avrupa ve Ortodoks kubbeleri , eski Orta Doğunun, Mısır ve Hindistanın soğan kubbeleri yapımı en kolay kubbeler olup en kararlı denge durumundaki kubbelerdir. Oysa Osmanlı kubbeleri sınırda inşa edilmişlerdir. Her iki denge durumunun da tam ortasında bir mucize sergilerler. Yani bir adım ötesi uçurum yani çökme durumu olup, yüzlerce yıldır üzerlerindeki tonlarca kurşunla nasıl durdukları da ayrıca hayreti mucip olmaktadır. Çaplarındaki farklılığı bilerek uygulayan Mimar Sinanın bu sırrını kimse henüz çözememiştir. Bu sır birde Ayasofya da vardır. Ama o yapının kubbesi deprem etkileri ile yırtılmış ve mecburen çaplarında 130 cm lik bir fark meydana gelmiştir. Bunu önlemek ancak dört minare ile başarılabilmiştir. Tahminimize göre depremi önlemek,yer kabuğu hareketlerini tolere etmek, nisbetleri yakalamak veya başka bir hesaplama sisteminin gereğini yerine getirmek amacını gütmektedir.Bu dört işlem haricindeki yeni bir hesaplama aritmetik sistemi demektir. Yeryüzü uygarlığı onlu ve altmışlı iki sistem üzerine kur uludur. Birisi en-boy- yükseklik olarak on’un katları şeklinde büyür veya küçülür .Diğeri de dördüncü boyut zamandır .O da altmışlı sistem olarak hesaplanır.Mimar Sinan bunlarında da üzerinde yeni bir sistem geliştirmiş olabilir. Yoksa mevcut bilgilerimizle bunları kavramaya imkan yoktur.

Teknik yönlerinden başka Osmanlı camiilerinin bedii, içtimai, dini ,milli,harsi(kültürel) cephelerini anlatmaya ne bu satırlar nede ömrümüz yetmez.Ama hayretimizi mucib olan nokta bütün bunları araştırmaya ve öğrenmeye neden kimse yanaşmamaktadır.Ecdat yadigari bu yapıları bize yabancı uzmanlar mı tanıtmalıdır.

Vakit geç olmadan bunların dilini anlayan,teknik ayrıntılarını çözen, onlardaki sırlara vakıf olan yeni “Sinan’lar ve Yeni Osmanlılar” yetiştirmeliyiz.

Bu gibi konular müfredatlara,eğitim programlarına,derslere gençlerimizin gönüllerine, dimağlarına hatta ruhlarına yerleştirilmedikçe atalarımızın nadide eserlerini turist rehberlerinden öğrenmeye mecbur kalacağız.

Bugünkü durum bundan ibarettir vesselam…

Dularımızla…

BU ÇALIŞMA TELİF ESERİDİR İZİN ALMADAN KULLANMAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

OSMANLI SERGİSİ AÇILDI

Camiiler Haftası dolayısıyla ilimiz Ulu camiinin bahçesinde Osmanlı dönemi sanat eserlerini gösteren bir sergi açıtım. Tarafımdan hazırlanan; toplam yirmi iki adet büyük boy panodan oluşan ve yurdumuz coğrafyasının muhtelif yerlerindeki Osmanlı döneminde yapılmış sanat eserlerinin resimlerle anlatıldığı sergimin açılışını il müftüsü Ahmet Çelik yaptı.

Camiiler başta olmak üzere, saraylar, tarihi evler, hat ve tezhip sanatı örnekleri ile mimarlık tarihi eserlerinin yer aldığı renkli fotoğraf ve grafik efektlerle Osmanlı döneminin ihtişamının ve öneminin vurgulandığı serginin açılışında konuşan İl Müftüsü Ahmet Çelik şunları söyledi:

“Bugün burada camiler haftası münasebetiyle hazırlanmış muhteşem bir sergiyi izliyoruz. Gördüğümüz resimler, fotoğraflar ve çizimler gerçekten itina ile hazırlanmış. Bu resimlere bakarak altı yüz yıllık şanlı geçmişimizi görmemeye gelmek hakikaten imkansız. Ecdadımız diğer ülkeler gibi olmayıp dünyaya medeniyet armağan etmiş bir devlettir. Bu itibarla adı imparatorluk değil büyük Osmanlı devletiydi. Tüm hizmetler ve yapılan işler millete armağan edilmiş ve bu da vakıflar aracılığı ile gerçekleştirilmiştir. Osmanlı bir vakıf medeniyetidir. Burada görülen eserlerin hemen hepsi milletindir ve günümüzde bize, bizden de yeni kuşaklara intikal edecektir. Bu büyük medeniyet yeryüzü kültürleri arasında müstesna bir yer işgal etmektedir. Bunu gelecek kuşaklara anlatmak zorundayız. Çocuklarımıza ecdat yadigârı eserleri tanıtmak, onların güzelliğini göstermek ve tanıtmak mecburiyetindeyiz. Bu kıymetli sergiyi hazırlayan Attila Alpay ağabeyimize de çok teşekkür ediyorum.”

BU ÇALIŞMA TELİF ESERİDİR İZİN ALMADAN KULLANMAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

ÖZÜR DİLERİM EY KUDÜS

Özür Dilerim Ey Kudüs….; Ölüm şimdi sessiz bir nehir gibi; ıssızlık içinde; Kırılır kolları taş atan çocukların; Üzgünüm…; Dağlara taşlara meydan okuyan; Çokca İbrahim soylu çocuklara; Masal bile anlatamadım; Sustum ha sustum….; Özür dilerim Ey Kudüs…..
L. Erdoğan

Her gün biraz daha karmaşıklaşan İsrail-Filistin meselesinin aslında Siyonizmin Dünya üzerindeki yayılması demek olduğunu anlamak için fazla akıllı olmaya gerek yoktur. Bütün dünya ülkeleri iyi-kötü bir hukuk sistemi üzerine oturmuş kendi düzenlerini çekip çevirmekteler.Ama iş İsrail’e gelince bu durum değişmekte karşımıza ikiyüzlü bir hukuk sistemi çıkarılmakta buna da dünyada hiç kimse bir ses edememektedir.
Bunlardan birisi Dünya ve Bm normlarındaki hukuk anlayışı diğeri de tevrata dayalı özel bir hukuk sistemidir. Dışarıya karşı insan haklarını savunmakta ,BM kararlarından bahsetmekte ve onun üyesi olmakta,uluslar arası ilişkilerde batı ile birlikte yürümekte fakat kendi çıkarlarına gelince hemen üzerindeki esvapları atıp takkelerini giymekte,zülüflerini salıvererek ellerine kitaplarını alıp ileri geri sallanmakta ve bir Musevi olduklarını kainata adeta haykırmaktalar.
Bu iki yüzlü güya hukuk anlayışı ülkenin olduğu kadar vatandaşlarının da yaşama biçimi ve gayesi olmakta bu kutsal ülküden onları alıkoymaya kimsenin gücü yetmemektedir.
Muharref tevrata göre kendilerine vaat edilen topraklar dedikleri yer bugün işgal etmeye devam etmekte oldukları Filistin ile Anadolu topraklarının da nerede ise yarısıdır.
İncilde bulunmamasına “rağmen kendilerinden olmayanlara düşmanlık ve kin beslemek ve yine kendilerini her milletin üstünde görmek, hatta kendilerini bütün insanlığın efendisi saymak itina ile büyüttükleri sapık bir mefkuredir.
Tabii onların bütün insanlığa karşı olduğu gibi bizim de onlar için muhtelif tanımlarımız vardır ve bu da İsrail oğullarına karşı çok dikkatli ve tedbirli olmamızı gerektirmektedir.
Bir kere Kudüs ve Filistin hala bir Osmanlı toprağıdır. Kanla , şanla ve şerefle Osmanlı’ ya Memluklardan intikal etmiş kutsal bir vatan coğrafyasıdır. Orasının yerli ahalisi Arapların Osmanlı tebaası olmasına karşın İsrailoğullarının hiçbir hakları yoktur. Bugün oturdukları arazi onlara atalarından kalmış da değildir, para ile satın aldıkları tapuların etrafına beton duvarlar örerek; hesap sorarak taş atana füze atarak, toprak evlerin üzerine dev tankları sürerek , oluk oluk Müslüman kanı dökerek zorla işgal ettikleri beş yüz yıllık eski anavatanımızdır.
Burada gerçekten özür dilenmesi gereken bizim eski kıblemiz Hz. Ömer’ (RA) in ve Selahaddin Eyyubilerin şehri olan “Mübarek Kudüs” dür.1400 Yıldır Müslüman şehri olan Kudüs Efendimizin SAV miraca yükseldiği yerdir. Ondan öncede Süleyman Peygamberin ve Saba melikesi Belkıs’ ın ülkesidir. Bugün ağlama duvarı denen yerde Hz. Süleyman AS Peygamberin eseri olan mabedin yegane kalıntısıdır.
Bugün Yahudilerin birer Amerikan askeri gibi donanarak dev tanklarla Konya ovası kadar bir yerde ev-ve katliam yaptıkları ve yakıp yıktıkları bu aziz kent bugün harabe ve kan gölü halindedir. Müslümanların aziz naaşlarını gömecek bile toprakları kalmamıştır. Çünkü hepsi işgal altındadır.
Kudüs utancı sadece Arapların değil elbette ki bütün İslam dünyasınındır. Dünyadaki bir buçuk milyar Müslümanın sadece iki yüz milyonu arap ise yüz seksen milyonu da TÜRK’ tür. Tarih önündeki cezai sorumluluk bu toprakları bir hile ile elimizden alanlara ait olmalıdır. Dolayısıyla özür dilenmesi gereken yer eski kıblemiz olan kutsal ve aziz Mescid-i Aksa’nın Şehri olan Kudüstür.Filistin Arapları değil,Yahudiler ise hiç değildir.
Hz. Süleyman AS ve Hz.Musa AS da iki büyük İslam Peygamberidir.Yüce Allah-u Azim Üş Şan’ ın oluk oluk Müslüman kanı döken bu katil kabileye böyle bir vaadi de asla yoktur.
Hile ve diplomatik manevralarla elimizden alınan bu şehrin hesabını ne Osmanlı ne de cumhuriyet insanı olarak asla soramadık.Sormak ve konuşmak cesaretini bile gösteremedik.
İşte bizde bu itibarla kendi payımıza düşeni söylüyor ve Lokman Erdoğan’ ın yukarıdaki dizelerine aynen katılıyoruz.
Senden özür diliyorum ey kutsal Kudüs…Sahip çıkamadığım, seni koruyamadığım,yahudilere kaptırdığım ve seni benden alanlara hesap soramadığım için…
Özür dilerim Ey Kudüs…
Gözyaşlarım ve Dualarımla…..

BU ÇALIŞMA TELİF ESERİDİR İZİN ALMADAN KULLANMAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

POP STAR YARIŞMASI

Ağlayın yavrum ,
Döktüğünüz bu gözyaşları az bile bu iş için...
Ağlayın Oğlum kızım,evladım ağlayın..
Şarkıcı olamadınız,sizi elediler, beğenmediler, tüh bir de alay ettiler...
Ağlamanızda da mı olmadı. Yere diz çöktünüz, iki elinizi kavuşturarak ve hicranlı bir sesle bunun adeta ölümden bile beter olduğunu ifade ettiniz..Yere kapandınız. Önlerinde secde ettiniz..Yoo, no’lamaz gibi garip sesler çıkardınız.
Yine mi beğenmediler...
Göz yaşlarınız yüzünüzü yıkadı. Bacak kadar yaşınızla yüzünüze sürdüğünüz boyalar sel oldu aktı ,salya sümüğünüz birbirine karıştı da milyonlara rezil mi oldunuz...Ama pop star olamadınız öyle mi ?
Şu mübarek günlerde göbeğiniz karnınız bağırsağınız açıkta, şarkı söylemeye taa nerelerden geldiniz ve pop star olunca da şana,şöhrete,paraya,4x4 jeeplere ,boğazda villalara,yatlara,katlara,atlara,korumalara, bir sürü kocaya veya karıya pardon arkadaşa mı kavuşacaktınız..
Bu iş; Unkapanı müzik çarşılarından, Mahmutpaşa yokuşlarından geçmeden, kasetleriniz minibüslerde ,Kumkapı’nın balık lokantalarında ve meyhanelerde çalınmadan çiğ köfteler yoğurmadan, hiç olur mu sandınız.
Hiç mi film seyretmediniz. Köyünden kalkıp gelen elinde sazı ile , İstanbul’un “Yüksek kaldırımlarına” düşenleri...
Gazinolardaki Beyoğlu’ndaki abilerinizi ,ablalarınızı...
Babaları,babalara gelenleri hiç duymadınız mı ?
Jiletcilik diye bir ehli sanat erbabı nasıl türedi sanıyorsunuz.
Aaah ki ne ah..
Nasıl üzüldüm bilemezsiniz...
Demek ki sizi seçmediler ve birde alay ettiler öyle mi ?
Komşumuz İslam ülkesi Irakta yaşıtlarınız nasıl yaşıyor biliyor musunuz?
Abd işgali başından beri elli bin suçsuz din kardeşimiz şehit oldu.
Elin conisi kapına postalı ile tekme atarak sabahın köründe namluyu gırtlağına dayayıp seni yatağından sürükleyip evinde direnişçi mi arıyor veya tuttuğu gibi guantanamoya mı götürüyor.Orası mı neresi..(Haritaya bak anlarsın yavrucuğum.Orada hiç pop star yoktur buna eminim..)
Hele geçen yıl bombalarla dümdüz edilen Afganistan da acaba hiç pop star var mı ?
Çeçenistan da sizin yaşınızdakilerin silahları soğuktan ellerine yapışmış gözleri ufukta dev tupolev ağır bombardıman uçaklarını mı düşlüyorlar.
Hele Filistin..Hele dünkü Bosna, Hersek,dünkü güneydoğumuz..
Bak mübarek ramazan,birkaç cüz Kur’an okudun mu dedelerine veya şehitlerimize..
Orucunu tutuyor,namazını kılıyor musun?
Mesela Ecdadın Osmanlı’dan haberin var mı ?Hiç Süleymaniye yi gördün mü ? Necip Fazıl’ ı okudun mu ? Hasan Basri Hazretleri kimdir,bilir misin ?
Bu aziz ülkeye yönelik bir projen var mı ?
Bilimde sanatta,teknolojide,ağır sanayiide gerçekleştirilecek bir buluşun,patentin, incelemenin ,geliştirmenin veya amatörde olsa bir çabanın;
İlmi bir araştırmanın peşinde misin ?Okuyorsan derslerin nasıl?
Hayatını örnek aldığın bir fen adamı,bir tasavvuf büyüğü,bir kahraman var mı ?
Ülkene yakışır bir insan olmak için pop starlıktan başka düşlediğin bir “hal” yok mu ?
Sana adab-ı muaşeret-i ,selam vermeyi, topluluk karşısına çıkmayı,argo yerine Türkçe konuşmayı,edebi,görgüyü, adam gibi giyinmeyi,şu mübarek günlerde karnını bacağını göstermemeyi,utanmayı, edebi,hayayı öğretmediler mi ?
Hadi içinizde birkaç gayrı müslüm, moskof asıllı filan var ama ya gerisi...
Adam olup da ne yapacaksınız yavrum Pop star olmak varken.
Bu dünyada zaten ne varsa şarkıcılıkta,artistlikte,topculukta,popculukta var..
Düne kadar dayani ölümüne kadar bu ülkenin yıllarca en büyük vergi ve madalya rekortmeni de bir Ermeni’ ydi ve gelmiş-geçmiş en büyük genelev patroniçesiydi
Şu mübarek günlerde ülkemizin ,insanlarımızın,yoksullarımızın,ilim ve hilm erbabının hali nicedir diye mübarek ramazana yakışır programlar yapmak dururken bizleri böyle işlerle meşgul eden mezkur tv kanal’ ını şiddetle protesto ediyor; bu çocuklara “ sizi pop star yapacağız” diye atmadıkları fırça komayan yarışma jürisi ve avanesine de teşekkürler ediyor; ağızlarına sağlık diyorum.
Saygılarımızla...

BU ÇALIŞMA TELİF ESERİDİR İZİN ALMADAN KULLANMAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

Sena ÖZKAŞ

SİGARA’NIN GERÇEK YÜZÜ

YEŞİLAY GÖNÜLLÜSÜ

DUMLUPINAR İLKÖĞRETİM OKULU 7/C 2660

Bilindiği gibi içinde bulunduğumuz 1-7 mart 2009 tarihi Yeşilay Haftasıdır. Günümüzden 89 yıl önce kurulmuş ve Bakanlar Kurulu kararı ile topluma yararlı derneklerden kabul edilmiştir.Yeşilay’ın temel görevi insanları bilhassa gençleri Sigara ; alkol ve bağımlılık yapan her türlü maddenin zararlarından korumaktır.

Bunun için eğitim faaliyetleri düzenler, okullarda seminerler ve konferanslar verir,hapishanelere ve askeri birliklere gider, yurtları ve sivil toplum kuruluşlarını ziyaret eder; film gösterileri yapar , broşür ve cd dağıtır, sergiler açar…

Her yıl ülkemizde yüz binlerce cana ve milyonlarca maddi kayba yol açan sigara orta çağdaki veba salgınından sonra 21. Yüzyılın en tehlikeli hastalığıdır.

Bunu alkol, uyuşturucu , enerji içecekleri ve benzerleri takip eder.Günümüzden elli yıl önce üretilen Türk Sigaraları artık yapılmamaktadır. Zira bu sigaraların yerini artık yaşıtlarımın dahi üzerinde bağımlılık yapan yabancı sigaralar almıştır. Sigara kullanmak ve gömlek cebinde bulundurmak adeta bir gelir göstergesi sayılmış ve moda olmuştur. Halbuki bu süslü ve şık sigaraların içerisinde genleriyle oynanmış, radyoaktif hormonlarla beslenmiş ve kimyasal gübrelerle yetiştirilmiş aslında tabiatta olmayan , laboratuarlarda üretilmiş yabancı tütünler mevcuttur.Bu tütünler fabrikalarda ince ince kıyılır, nemlendirilir, sonra da üzerlerine kakao, etil alkol ve toz şeker katılarak daha da zehirli hale getirilir. Bir de bunlara ilaveten formülünü kimsenin bilmediği soslar katılmış ve bağımlılıkları artırılmıştır.

Sigara içenlerde içmeyenlere göre kalp krizi ,damar tıkanıklığı , kanserler, erken yaşlanma ve erken ölümler daha çabuk gerçekleşir.sigara içen insanların bir çoğu zengin değildir. Fiyatı pahalı olmasına rağmen dar gelirli aileler’de paket paket sigara tüketilmektedir. Sigaranın içinde bulunan bağımlılık yapan maddeler veya kimyasallar üreticinin yararına olmasına rağmen tiryakilerin de sonunu hazırlar.Bu yüzden sigaraya başlayan bir insanın bırakması tıbbi yardım almadan çok zordur.Sigara içenlerin sayısı gün geçtikçe artarken , hayatını kaybedenlerin sayısı da artar. Sigarayı başlama yaşı ilkokullara kadar inmiştir. Bunun sebebi hem çevremizdeki tiryakiler hem de tv ve medyadır. Amaçları insanları ve bilhassa yaşıtlarımızı etkilemektir. Sigara paketlerinin üzerinde birtakım uyarıcı yazılar vardır.(Sigara öldürür, sigara sizlere ve çevrenizdekilere zararlar verir, sigarayı bırakmak ölümcül kalp ve akciğer hastalıkları riskini azaltır gibi…) Paketlere bunların yazmasına rağmen geleceklerini düşünmeden neşeliyken, ağlarken veya gülerken büyük bir zevkle içerler. Hatta sigaranın rahatlattığını, kendilerine iyi geldiğini bile düşünürler.

Sizlerden bu Yeşilay haftası münasebetiyle ricamız ; bilhassa bizlerin ve küçük kardeşlerimizin yanında sigara içmemeniz mümkünse bu kötü alışkanlığı artık bırakmanızdır. Zira bizler de bu dumanlı atmosferi soluyarak pasif içici oluyor ve sizlerden çok daha fazla etkileniyoruz. Öte yandan aylık bütçemizin önemli bir kısmı sigaraya; ülkemizin bütçesinin büyük bir kısmı da sağlık harcamalarına gidiyor.

İnsanlar iyiliği de kötülüğü de kendilerine yaparlar. Nasıl başlarsak öyle gideriz.Bu nedenle bağımlık yapan zararlı maddelerden uzak duralım.

Hem kendimize hem de çevremizdekilere zarar vermeyelim. Zira içinde bulunduğumuz durum artık büyük bir felaketten ibarettir!

Saygılarımızla!

BU ÇALIŞMA TELİF ESERİDİR İZİN ALMADAN KULLANMAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

SEVGİLİLER GÜNÜNÜ PROTESTO EDİYORUM.!
Bu tür sevgililer günü vb gibi günler ne yazık ki istilacı ve barbar Avrupa kavimlerinin kutladığı St.Valentin isimli bir Hristiyan azizinin ismine izafeten icat edilmiş ;yurdumuzda ise İstanbul Beyoğlun da esnaflık yapan gayrimüslimler tarafından geliştirilerek kültürümüze zorla oturtulmuştur.
Bu geleneğin ve adetin hedef kitlesi ; sayıları Irak ve Afganistan nüfusu kadar yani 28 milyonluk dev bir topluluk olan ve yaşları 1-17 arası olan sevgili yavrularımızdır. Bu çocuklarımızın hayata atılıp para kazanmalarına henüz uzun yıllar vardır.
Fakat ceplerinde sevgililerine belki de en pahalı hediyeyi alacak kadar da çok paraları her zaman bulunmaktadır. Paraları yoksa kredi kartları, o da yoksa onları çok seven ve daima iyi harçlık veren büyükbabaları ve büyükanneleri de mutlaka ihtiyaçlarını karşılayacaklardır
Diğer yanda binlerce esnafta vitrinler süsleyip, afişler hazırlamakta sanki bizim böyle bir geleneğimiz varmış gibi ve bir bayram geliyormuşçasına çok para kazanmanın derdine düşerek böyle bir furyaya her yıl mutlaka katılmaktadırlar.
Kendilerine sorsalar hiçbir zaman yolunda gitmeyen işleri belki böyle bir gün vesilesiyle bir an olsun canlanacak ve nakit sıkıntıları gidecek ve o gün için rahat nefes alacaklardır.
Bazı tv kanalları mikrofonlarını İstanbul’un taksim meydanının mutlu azınlığına, gayrı meşru yaşamaktan utanmayan sanatçı bozuntularına ve bir kısım ahlaksız insanlarına uzatıp saatlerce röportaj yapacak; kimin kime hangi haram kazançlarıyla ne hediye aldıklarını öğrenmeye ve bu müstesna günü (!) nasıl kutladıklarını bilmeye çalışacaklardır.
Aziz şehrimizin de bütün kafeteryalarında akşama kadar dersleri asarak oturup baba parası ve burslarını yemeye çalışan bir kısım sevgili gençlerimiz; karşılarındaki sevgililerine ilanı aşk etmeye çalışacak ve böylece bu mübarek günü(!)
idrak etmeye çabalayacaklar ama aynı akşamki mübarek kandil gecesi yine kimselerin umurunda olmayacaktır.
Birde bunun tersini düşünelim. Bizim olmayan böyle bir gelenek yerine Hıristiyan avrupa ülkelerinin veya amerika’nın bir şeker bayramımızı, bir Hıdrellezi, bir Aşura gününü, bir “Üç aylarımızı” veya buna benzer bizim için kutsal ve önemli olan bir zamanı benimsemesi mümkün müdür ? Hatta oraların ahalisi bu vesileler ile birbirlerine hediyeler alsınlar, kutlasınlar veya bir şeyler yapsınlar…
Bunu düşünmesi bile bize mizahi gelmekte ve hemen pek çoğumuz “olur mu canım öyle şey” demekteyiz.Ama ne yazık ki onların adetleri ve gelenekleri milli kültürümüze öylesine oturmuş veya oturtulmuş ki tersine bile düşünmekten aciz hale gelmişiz..
İnacımızda, sosyal adet ve geleneklerimizde sevgililer günü diye bir şey yoktur. Türk milletinin bildiği sevgili kavramının muadili “Yar”dir.Ve bu aziz millet sevmeyi de, sevgiyi de , sevgiliyi de-egoist Avrupalıdan- çok daha iyi bilir.
Bizde Mü’min hanımlar ve erkekler önce nişanlanırlar, sonra da evlenirler. Nikah merasimlerinden sonra İslam devletinin çekirdeği ve temelini teşkil eden kutsal aile birliği de böylece kurulmuş olur.
Böyle “arada kalmış” gayrı meşru ilişkiler bize tv dizilerimizin ve avrupanın hediyesidir.(Eski Yeşilçam filmlerindeki konular bile bugünkülerin yanında –vallahi-masum kalmaktadır.)
Bakıyorum da bizim gibi fakir taşra muharrirlerinden ve birkaç bin basan bazı muhafazakar ceridelerinden(gazetelerden) başka buna tavır koyan hiç kimse yok.
On bakanlık bütçesi kadar zengin ve kalabalık olan muhteşem Diyanet işlerimiz bu yılda bu işi birde kandil kutlaması ile birleştirmez mi, insanın çıldırası geliyor adeta…Eğitim sendikaları,Müslüman işadamları,her türlü cemaat, cemiyet ve tarikat mensupları ile bin bir türlü hanım dernekleri ve bilumum duyarlı stk lar ve bizim gibi düşünen insanlar basın bültenleri de mi yayınlayamazlar,hiç mi kimsenin söyleyecek bir sözü yok, niye bu işler kimsenin umurunda değil. Niçin bütün vitrinler, dükkanlar rengarenek çiçekler,çelenkler, hediyelikler ve buna benzer zırıltılarla dolu… Ne oluyor, bayram mı geliyor.Niye gülüyoruz ağlanacak halimize…
Tanzimattan sonrada biz bu filmleri görmedik mi, yüzeli yıl süren seferberlikler sonucu,iki milyon şehit, vererek koca bir hilafet ve saltanat ülkesini, bir Devlet-i Ali’ yi hep bu kafirlere benzeme illeti yüzünden kaybetmedik mi ..
İki tane karanfil , bir tane gülün , ucuzluktan alınmış çin malı masum bir hediye’nin ucu sefalete, zillete, perişanlığa,seferberliklere, esarete ve oradan da cehenneme gider genç beyler ve hanımlar,hatta bir kısım esnaf arkadaşlar…
Unutanlara dün Bulgar,Moskof ve Ermeni mezalimlerini bugün de ,Bosnayı ;Çeçenistanı, Filistini, Irak’ı ,Afganistanı,Türkistanı hatta hatta “acı vatandaki” Solingen’leri hatırlatırım.
Sevgililer günü diye bir şeyi kutlayan herkesi ,üç kuruş kazanacağız diye bu kültür yozlaşmasına çanak tutan bir kısım esnafı ve bize karşı çıkan herkesi ama herkesi de şiddetle protesto ediyorum.
Allah CC cümlesine hidayet, şuur ,iman ve izan versin…
Saygılarımla!

BU ÇALIŞMA TELİF ESERİDİR İZİN ALMADAN KULLANMAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

SEVGİLİLER GÜNÜYDÜ
Bu tür-sevgililer günü vb gibi- günler ne yazık ki istilacı ve barbar Avrupa kavimlerinin kutladığı st.Valentin isimli bir Hıristiyan azizinin ismine izafeten icat edilmiş ;yurdumuzda ise İstanbul Beyoğlunda esnaflık yapan gayrı Müslimler tarafından geliştirilerek kültürümüze zorla oturtulmuştur.
Bu geleneğin ve adetin hedef kitlesi ; sayıları Irak ve Afganistan nüfusu kadar yani 28 milyonluk dev bir topluluk olan ve yaşları 1-17 arası olan sevgili yavrularımızdır.Bu çocuklarımızın hayata atılıp para kazanmalarına henüz uzun yıllar vardır.Fakat ceplerinde sevgililerine belki de en pahalı hediyeyi alacak kadar da çok paraları her zaman bulunmaktadır.Paraları yoksa kredi kartları, o da yoksa onları çok seven büyükbabaları ve büyükanneleri de mutlaka ihtiyaçlarını karşılayacaklardır.
Diğer yanda milyonlarca esnaf ta vitrinler süsleyip ,afişler hazırlamakta sanki bizim böyle bir geleneğimiz varmış gibi ve bir bayram geliyormuşçasına çok para kazanmanın derdine düşerek böyle bir furyaya her yıl mutlaka katılmaktadırlar.
Kendilerine sorsalar hiçbir zaman yolunda gitmeyen işleri belki böyle bir gün vesilesiyle bir an olsun canlanacak ve nakit sıkıntıları gidecek ve o gün için rahat nefes alacaklardır.
Bazı tv kanalları mikrofonlarını İstanbul'un mutlu azınlığına, gayrı meşru yaşamaktan utanmayan sanatçı bozuntularına ve ahlaksız insanlarına uzatıp saatlerce röportaj yapacak ; kimin kime hangi haram kazançlarıyla ne marka otomobil aldıklarını öğrenmeye ve bu müstesna günü (!) nasıl kutladıklarını bilmeye çalışacaklardır.
Aziz şehrimizin de bütün kafeteryalarında sigara dumanları içerisinde boğulmalarına aldırmadan oturup baba parası ve burslarını yemeye çalışan sevgili üniversite gençlerimiz ; karşılarındaki sevgililerine ilanı aşk etmeye çalışacak ve böylece bu mübarek günü(!) idrak etmeye çabalıyacaklardır.
Birde bunun tersini düşünelim. Bizim olmayan böyle bir gelenek yerine hristiyan Avrupa ülkelerinin veya amerikanın bir şeker bayramını, bir hıdrellezi, bir aşura gününü, bir üç aylarımızı veya buna benzer bizim için kutsal ve önemli olan bir adetimizi benimsemesi mümkün müdür ? Hatta oraların ahalalisi bu vesileler ile birbirlerine hediyeler alsınlar, kutlasınlar veya bir şeyler yapsınlar..
Bunu düşünmesi bile bize mizahi gelmekte ve hemen pek çoğumuz "olur mu canım öyle şey" demekteyiz.Ama ne yazık ki onların adetleri ve gelenekleri milli kültürümüze öylesine oturmuş veya oturtulmuş ki tersine bile düşünmekten aciz hale gelmişiz..
İnacımızda, sosyal adet ve geleneklerimizde sevgililer günü diye bir şey yoktur.Türk milletinin bildiği sevgili kavramının muadili "Yar"dir.Ve bu aziz millet sevmeyi de, sevgiyi de , sevgiliyi de-egoist Avrupalıdan- çok daha iyi bilir.
Bizde mü'min hanımlar ve erkekler önce nişanlanırlar, sonra da evlenirler. Nikah merasimlerinden sonra İslam devletinin çekirdeği ve temelini teşkil eden kutsal aile birliği de böylece kurulmuş olur.
Böyle "aradakalmış" gayrımeşru ilişkiler bize tv dizilerimizin ve avrupanın hediyesidir.(Eski Yeşilçam filmlerindeki konular bile bugünkülerin yanında –vallahi-masum kalmaktaydı.) Bakıyorum da bizim gibi fakir taşra muharrirlerinden ve birkaç bin basan bazı muhafazakar ceridelerinden başka buna tavır koyan hiç kimse yok.
On bakanlık bütçesi kadar zengin ve kalabalık olan Diyanet işyeri bir çabanın içine giremez mi; eğitim sendikaları,Müslüman işadamları ve bizim gibi düşünen insanlar basın bültenleri de mi yayınlayamazlar,hiç mi kimsenin söyleyecek bir sözü yok…
Tanzimattan sonrada biz bu filmleri görmedik mi,yüzeli yıl süren seferberlikler,iki milyon şehid, koca bir hilafet ve saltanat ülkesini, bir Devlet-i Ali' yi hep bu kafirlere benzeme illeti yüzünden kaybetmedik mi ..
İki tane karanfil , bir tane gülün , ucuzluk pazarından alınmış masum bir hediye'nin ucu sefalete, zillete, perişanlığa, esarete ve oradan da cehenneme gider genç beyler ve hanımlar,hatta bir kısım esnaf arkadaşlar…
Unutanlara dün Bulgar,Moskof ve Ermeni mezalimlerini bugün de,Bosnayı ; Çeçenistanı, Afganistanı,hatta hatta acı vatandaki Solingenleri, daha yerdeki kanları kurumamış Gazze' deki şehitleri hatırlatırım.
Sevgililer günü diye bir şeyi kutlayan herkesi, üç kuruş kazanacağız diye bu kültür yozlaşmasına çanak tutan bir kısım esnafı ve bize karşı çıkan herkesi de şiddetle protesto ediyorum.
Allah CC cümlesine hidayet,şuur ve izan versin. Saygılarımla!

BU ÇALIŞMA TELİF ESERİDİR İZİN ALMADAN KULLANMAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

SİGARA HARAM MI?
Yıllardır dinlediğimiz bu bitmeyen tartışmalara bu tarihi günde aldığımız önemli haberle son ve tarihi bir nokta koymak istiyorum.
Ülkemiz insanlarının üçte ikisi iyi sigara içer. Alman ve İtalyan lütgatlarına bile “ Türk gibi sigara içmek ” deyimini yerleştirecek kadar bizimle millileşen bu zararlı alışkanlık artık daha da korkunç bir hal almış ve en az on yedi milyon vatandaşımıza öldürücü bir son darbeyi indirmek üzere laboratuvarlarda özenle hazırlanmıştır.
Otuz-kırk yıl önce filtreli sigarayı bile içemeyen Türk insanı bu zehire nasıl alışmış veya nasıl bulaşmıştır.
Yurtdışına gidip de orada Türk sigarası bulamayan insanlarımız bir müddet sonra kazançlarının önemli bir kısmını yabancı sigaraya yatırıp içindeki kimyasal maddeleri spermlerindeki kromozomlara yerleştirince onların torunları olan bugün ki Almancıların bile marlboro içmesi bilimsel bir gerçeklik olmuştur.. Adamlar bunun için laboratuvarlar kurmuş, bilim adamları kiralamış, karşı çıkanları yok etmiş ve var güçleriyle çalışarak dünyayı paylaşmışlardır.
Ülkemizde bu sigaraların bulunmaması ve kaçakçılığın önlenememesi bu insanlarımızın kimyasal sosu ve bağımlılık yapıcı narkotikleri barındırmayan yerli sigaraları da içememesi sonucu Tekel ; 2000 ve 2001 gurubu sigaraları imal etmeye mecbur olmuş, Amerikalı uzmanlardan yardım istemiş, içine önce TOZ ŞEKER, KAKAO VE ETİL ALKOL koymuş, yetmeyince de oradan ithal soslar getirilmiş ve bu marlboro taklidi sigaralara iyice yerleştirilmiştir. Tabii insanlarımızın içine de kanser tümörleri ve damarlarının içine de pıhtı, zift, nikotin, 4000 tür zehirli madde...
İstihbaratımıza göre AB nin emirleriyle en temiz sigaralarımız olan Maltepe ve Samsun ‘ un içine de toz şeker, kakao ve alkol yerleştirilmek üzereymiş...
Yani artık sigaradaki yine tekelin ürettiği Etil Alkol yani beyaz ispirto bal gibi bulunmakta ve tiryaki hangi sigarayı eline alırsa alsın, çektiği ilk nefeste 900 derecede ısınmış alkol buharını da içine çekmiş olmaktadır. Bu ağızda soğuyarak hemen alkole dönüşmekte ve tükürüğe de karışarak mideye inmektedir. Bu suretle de Müslüman haram’ı içmiş bulunmakta ve günah işlemektedir.
Daha soluk borusuna, yemek borusuna, mideye, akciğere yapışan yanmış şekeri ve kakaoyu, faili ve formülü meçhul ithal Amerikan soslarını konuşmuyoruz.
İnanmayan aldığı bir paket sigarayı açar açmaz koklasın eğer anlamıyorsa her adım başındaki tekel bayilerinden birisine koklatsın.
Bugün bu yazdıklarımız sigaraya cevaz veren bazı hoca efendilerimize; kanser araştırmacılarımıza, Sağlık Bakanımıza otuz milyon tiryakimize ve ilgililere üzüntülerimizle ithaf olunur.
Saygılarımızla...

BU ÇALIŞMA TELİF ESERİDİR İZİN ALMADAN KULLANMAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

SİGARA NASIL BIRAKILIR?
1-sigara birden ve aniden bırakılır. Yardımcı ilaçlara ihtiyaç yoktur. Tüm kutsal bildikleriniz üzerine yemin ediniz ve çevrenizi şahit tutunuz.
2-Son bir SİGARA veya kahve içip işi duygusallaştırmayınız. Ayağa kalkıp paketinizi hızla buruşturup bir yere fırlatarak bu işi bitirin ve bulunduğunuz yerdeki bir pencereyi açıp derin bir nefes alın.bunu yeni hayatınızın ilk soluğu olarak kabul ediniz.
3-Paket, kibrit,çakmak tabla gibi nesneleri derhal bulunduğunuz yerden ebediyen kaybediniz. Sigara içilmez veya “no smoking” gibi levhalar veya tablolar satın alarak her yere asınız.
4-Sigara içilen her yerden uzak durunuz. Bulunduğunuz yerde içen kişiler varsa onları protesto etmeye derhal başlayabilirsiniz.
5-En az on beş gün kahve içmeyiniz. Çayla veya bitki çayları ile yetininiz.
6-Sigara arzusu gelince bir bardak su içiniz, tespih çekiniz, çiklet çiğneyiniz Çorum leblebisi yiyiniz.
7-Stresten uzak durunuz. Günde bir saat yürüyünüz. Bisiklete bininiz spor yapınız. Alkol de sigaranın ikiz kardeşidir onu da terk ediniz.
8-Uykunuzu aksatmayınız. Beyniniz ancak uykuda oksijenle beslenmektedir. Yaşantınızı yeniden düzene sokacak prensip kararları alınız. Artık bütün HÜCRELERLNİZE artık taze kan ve oksijen gideceğinden hızla dirileşmeye ve canlanmaya başlayacak buna kendiniz de hayret edecek ve hatta güzelleşeceksiniz.
9-Kahveler, egzozlar, parfümler hepimiz için tehlikelidir. Temiz hava soluyunuz. Sık banyo yapıp derinizin gözeneklerini açık tutunuz.
10-Mutlaka kan veriniz. Bu vücudun atamadığı zift ve nikotinin sürekli damarlar içinde dolaşmasını önler ve vücudunuz da yeni ve taze kan yaparak sizi sağlığınıza kavuşturur.
11-Beslenme alışkanlıklarınızı değişiriniz. Yeşil bitkilerle beslenerek kendinize YENİ beslenme ve yaşama rejimleri tatbik ediniz. Rafine yiyeceklerden kaçının. Kara un veya kepekli undan mamul ekmeği tercih ediniz. En ideal ekmek Çorum yufkasıdır. Tuzu da az kullanın. İçinde gıda boyaları ve kimyasal tatlandırıcılar ile e sınıfı maddeler bulunan hiç bir maddeyi evinize sokmayınız. Mutlaka zeytinyağı kullanınız ağır salçalı yemekleri ve kızartmaları terk ediniz. Fazla et, konserveler ve aşırı tuz, ağır baharatlar ve bol turşu yemek kalp-damar sağlığınıza ve tansiyon düzeninize zararlıdır. Yeşil sebze ve meyve tüketimini artırınız. Her hafta bir kere mutlaka balık yiyiniz. Izgara ve haşlama yapmak en iyisidir.
12-Yaşınız kırkın üzerindeyse günde bir aspirin mutlaka için mideniz rahatsızsa bağırsakta çözünenini tercih edin aspirinin çok çeşitleri vardır. Eczacınıza danışabilirisiniz.
13-Kolalı içecekleri hayatınızdan uzaklaştırıp yerine süt, ayran, hoşaf ve kompostoları yerleştiriniz.
14-Bütün bunları hayatınıza tatbik ettiğiniz ilk birkaç gün içinde beyninizdeki sigara şalteri kapanmış olacağından artık korkmayınız iradeli sağlıklı ve inançlı bir insansanız bir daha başlamanız asla mümkün olmayacaktır.
15-Günde ortalama bir paket sigaradan yılda en az 350 milyon, on yılda yine en az 3.5 milyar kardasınız. Bununla neler yapacağınızı bir hesap ediniz. Fakat esas kazancınız sağlığımız ve çevrenize verdiğiniz zarardan geri dönmüş olmanızdır.
16-Bununla da teselli bulamadınızsa – ülkemizde – her gün sizin gibi sigara içen 21 milyon aktif içicinin net 21 milyon doları yakıp akşama kadar dumanını havaya savurduğunu düşünün.pasif içicilerle beraber 51 milyon insanımızın meydana getirdiği savurganlığın boyutları sizi hiç ürpertmiyor mu? Hele içtiğiniz Amerikan sigarası ise yaktığınız her bir sigaranın mermi, bomba, kurşun olarak Filistin’e, Irak’a, Afganistan’a gittiğini yoksa BİLMLMİYOR MUSUNUZ?
17-Artık temiz kokan pırıl pırıl ve yepyeni ve sağlıklı bir insansınız. Vücudunuzun yenileme mekanizmaları tam güç çalışmakta, birikmiş zehirler dışarı atılmakta, akciğer hücreleri yeni bronşlar üretmekte, tıkalı damarlar yeni kılcallarla kalbinizdeki koroner sisteminizi takviye etmekteler.
18-Bulunduğunuz yerdeki Yeşilay teşkilatının konferanslarını ve film gösterilerini izleyiniz sergilerini geziniz. Sigarayı bıraktığına çok daha memnun olacaksınız. Hatta bir Yeşilay gönüllüsü olarak; içki sigara ve madde bağımlıları ile mücadele eden hayırsever toplum gönüllüleri kervanına sizde katılın.
19-Sigarayı bıraktığınız bu tarihi yeni bir başlangıç kabul ediniz ve biliniz ki biyolojik ömrünüz 22 yıl daha uzamıştır. Sizi tebrik eder yeni hayatınızda ve ömrünüzde sağlık ve afiyet başarı ve mutluluklar dileriz.
Saygılarımızla!

BU ÇALIŞMA TELİF ESERİDİR İZİN ALMADAN KULLANMAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

SÜLEYMANİYE

Güzel bir sonbahar akşamıydı.

Bazı işlerim icabı yolumun düştüğü Süleymaniye Camii havalisine geldiğim zaman daha akşam ezanına epey vardı.

Dışarıdaki musluklarda abdestimi aldıktan sonra camiiye girdim. İçeride hiç kimseler yoktu. Mihrab ve minber civarında birkaç ampul yanıyor, içerisi derin bir sessizlik ve huşu içinde bulunuyordu.

Ayakkabılarımı bir kenara bırakarak muazzam ve muhteşem mabedin içinde ilerledim. Bir yandan etrafıma bakınıyor, bir yandan da bu mimarlık şaheserini seyrediyordum. Arkada bulunan granitten mamül dev kolonlardan birisinin dibine oturarak etrafı incelemeye koyuldum. Muazzam ve yüksek kubbe, onu takib eden yarım kubbeler,kemerler,vitraylı pencereler,tezyinat beni hayretler içinde bırakıyordu. Devlet-i Ali'i Osmani'nin en kudretli döneminde inşa edilen bu yapı o kadar sadeydi ki. Mihrabın iki kenarındaki iki seramik panodan başka camide doğru dürüst çini yoktu. İstenilse Sultanahmet Camii gibi yirmi bin metrekare çini kullanılabilirdi. Koca Sinan'ın sadeliklerden mürekkep bir güzellik arzuladığı ve bunun da ancak büyük bir tevazuu demek olduğu bu yapıda çok daha iyi anlaşılıyordu.

Biraz sonra camiye birkaç kişi daha girdi. Onlarda bu loş ve karanlık mabed içinde hayaletler gibi süzülerek bir kenara iliştiler.

Nihayet ezan okundu. Saf tutmak üzere caminin muhtelif köşelerinden müminler birer birer sökün ederek en öne dizildiler.

Derken imam efendi göründü. Yazlık açık renk cübbesi ve kavuğuyla bu loşluğun içinde ve bu muhteşem mabedin dekorunda ağır ağır ilerliyor; Çağrı filmindeki aktörler gibi görünüyordu.

- Safları sık ve düzgün tutalım ey cemaati Müslimin. Allahın rahmeti üzerinize olsun.

- Amin. O esnada gayriihtiyari her iki tarafa da bakmak ve saf içinde konumumu doğrulamak istedim. Hafifçe eğildim ve gördüklerim karşısında hayrete düştüm. Camide tek bir saf vardı ve onun da iki ucunun camiinin her iki duvarına ulaşmadığı görülüyordu. Tahminime göre bu ulu mabette bu akşam vaktinde belki otuz beş-kırk kişi ancak namaza duruyor ve cemaatin de çoğu zenci gençlerden oluşuyordu.

Tekbirimiz alarak namaza başladık.

Böyle bir ibadet anı daha pek yaşamamıştım.

Hemen omzumun yanı başındaki Müslüman kardeşim de siyah deriliydi. Bu hiç de garip değildi. Burası Allahın mabedi ve Türkiye’de bir salatin camiiydi. Herkes gelebilirdi. Kelime-i Şahadet getirip Müslüman olmuş ve bu hak dini benimsemiş herkesin burada ibadet etmeye hakkı vardı. İyi de bizim insanlarımız neredeydi. Müslüman Türkler hangi camiye gitmişlerdi.

Nihayet namaz da, dua da, tesbih de bitti. Hoca efendi mikrofonunu çıkardı. Cemaat yavaş yavaş dağılmaya başlıyordu. Ben bir yandan bu siyah derili, gözlerinin beyazları iyice belirgin, kırmızı dudaklı, iri yarı zencileri inceliyor, bir yandan da büyük bir yeise kapılmış bulunuyordum.

Ülkemin en büyük camisinde, bir akşam vaktinde neredeyse bomboş bir camideydim. Fakat sanki başka bir memleketteymişim gibi insanlarımızı görememiştim.

Artık hayretimi gizleyemeyecektim. Doğru imamın peşi sıra gittim.

- Selamualeyküm hocam! Ağzınıza sağlık, Allah kabul etsin.

- Ve aleykümselam,cümlemizinkini de!

- İnşallah, hocam bir sorum olacaktı da:

- Buyurun!

-Bu siyah derili zenci kardeşlerimiz nereliler, turist mi bunlar. Beni aydınlatır mısınız? Çok hayretimi mucip oldu da. Sonra cemaat nerede, hava kar değil kış değil, niye kimse yok?

- Siz yabancısınız herhalde.

- Evet öyle sayılır karşıda oturuyorum.

- Her gece bu kadar veya biraz daha az, belki birkaç kişi daha fazla oluyor cemaatimiz. Bizde ağzımız alışmış safları sık ve düzgün tutalım diyoruz ya. Ortada ne saf var ne de kimse gördüğünüz gibi.

- Peki bu zenciler kim?

- Onlar Bengaldeşli ve Sudanlı Müslüman kardeşlerimiz. Aşağıda mercandaki bekâr odalarında, karanlık hanların izbe köşelerinde yaşıyorlar.

- Niye orada yaşıyorlar, niye buradalar ki.

- Ülkemize çalışmaya gelmişler. Camiinin çarşılarındaki dükkanlarında çaydanlık ve polisaj atelyelerinde çalışıyorlar, imalat yapıyor, para kazanıyorlar. Ülkelerindeki işsizlik ve yokluk onları buralara sürüklemiş. Çok temiz insanlar.

- Evet belli, yürüyüşleri bile edebli.

- Eğer onlarda olmasa şu koca Sinan'ın eseri, Muhteşem Kanuni Sultan Süleyman Hanın camii de bomboş kalacak. Allah razı olsun onlardan. Onlar şereflendiriyorlar bu Yüce mabedimizi..

BU ÇALIŞMA TELİF ESERİDİR İZİN ALMADAN KULLANMAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

TARİHİ ÇEVRE VE ESKİ KENT DOKUSU:

1970’li yıllara gelinceye kadar sivil mimarlık tarihi örneklerinin en son ve özgün modellerine sahip ilimiz bugün bu özelliğini tamimiyle kaybetmiş bulunmaktadır.

Eskiden dar sokakları; kerpiçten tek katlı eski evleri, mescidi, çeşmesi, kabristanı, ,damalı döşemeli yaşlı teyzeleri, bacalarında leylekleri, inekleri, tavukları, köpekleri ve taş döşeli sokaklarıyla tipik bir Anadolu kent dokusuna sahip ilimiz; ilk tarihi çevre katliamına kırklı yıllarda uğradı.

Birçok tarihi mabet cemaatsizlikten dolayı satıldı. Kapatılan tekkelerin binaları cemaatleri de dağıldığı için harap olmaya başladı ve medreseler, mahalle mektepleri ile hamamlar da kapandı. Yine bu satış anında nice hüsnü hat levhaları, kıymetli ahşap, minber ve mihraplar, kandiller,antika elyazması kitaplar ,halı ve kilimlerde yağmalanarak müzayedelere gönderildi. Tekke ve medrese bahçelerindeki, camii hazirelerindeki kabirler de yıkıldı. Bütün ilimiz ve ilçelerinde iki yüze yakın tasavvuf ehli, derviş, ve ulemanın kabirleri de yok edildi.

Sonra altmışlı yıllara gelindi. Yol genişletme çalışmaları başladı. Sokaklarından o zaman yeni çıkan kamyonların geçemediği gerekçesiyle birçok evin cumbası kesildi. Yeni açılan ve bahçelerin içinden geçen yollar eski evlerin çoğunu ortadan kaldırdı. Asırlık dut ağaçlarını ve dibindeki “dedelerin kabirleri” de silip süpürüldü. (Yetmişli yıllarda yabancı ilim adamlarınca keşfedilen Safranbolu evlerinin açtığı çığır ve İstanbul Güzel Sanatlar Akademisi Mimarlık Tarihi Kürsüsü çevresinde oluşturulan Tarihi Türk Evleri’ ne nihayet sahip çıkma anlayışı gittikçe kuvvetlenmiş bu makalenin yazarı tarafından yüzü aşkın eski Çorum evinin fotoğrafı çekilmiş amatörce arşivlemesi yapılmıştı.)

Hemen akabinde Anıtlar Yüksek Kurulu tescil komisyonunca eski Çorum evlerinin tespiti yapılmış; bu tespit esnasında da çok önemli yapılar gözden kaçırılmış;tarihi olmayan bazı yerler de tarihi kabul edilerek , kapı ve duvarlarına sarı plaketler çakılarak koruma altına alınmıştı.

Aradan geçen zaman içinde bu eski evler yani sivil mimarlık örnekleri zamanın tahribi ve atmosfer şartları ile yıkılmaya yüz tutmuş, bazıları yakılmış, bazıları da sahipleri tarafından iyice tahrip edilerek-bir şekilde(!)- tescilden çıkartılmıştı. Dini ve askeri mimarlık örnekleri olan mescit, kale ve köprüler halen kullanıldıkları için tahribe karşı korunmuşlar ve işe yaradıkları için de sürekli onarılmışlardır.(Bunlardan eski sokak çeşmelerinin sayıları bir yirmi yıl önce 35 iken bugün birkaç tane kalmış olması bu işin en üzücü yanını teşkil etmektedir.)

O yıllarda tarafımızdan yetkililerin dikkatini çekmesi için “Tarihi Çorum Evleri” isimli bir fotoğraf sergisi hazırlanmış(1984) ve o zamanki Akbank Sanat Galerisinde sergilenmiş iki yıl sonra Belediye Sanat galerisinde bu sergiler tekrarlanmış ve daha sonra İstanbul da Alarko Holding galerisinde sergilenerek İstanbul Sanat çevrelerine tanıtılmıştı.

Bu çabaların ilk izdüşümü Alaybey sokağındaki Kâtipler Konağı’nın onarımı olmuştur. Sahipleri tarafından geleneksel Çorum Yemekleri lokantası olarak açılmış ve büyük de beğeni toplamıştır.(Yıllar sonra yeni sahipleri tarafından onarılan ikinci yapı da Çorum Mevlevi hanesidir. Bugün özel bir mescit halinde bulunmakta ve arada bir kullanılmaktadır.)

Zamanın tahribine uğrayan bazı camilerin orijinal ahşap minareleri yıkılmak zorunda kalmıştır.(Kulaksız Camii ve yıkılarak yeniden ve tam anlamıyla inşa edilen Hamit camii de önemli mescidlerimizdendi.)

Mevcut diğer camilerimiz de zaman içinde değişik onarımlar görmüş, bu onarımlar; yapıların sağlamlıklarını ve kullanılabilirliklerini artırmış olmasına rağmen ahşap kısımlarını tahrip etmiştir. Yenilenen bazı detaylar yağlıboya ile kaplanmış masif çam direkler ve çatkılar(kolon-kiriş) ve abanoz minberler iyice nahoş hale getirilmiştir.

Köy ve kasabalardaki durum da bundan farklı değildir. En çok tarihi evin bulunduğu İskilip’te de müellif tarafından 1985 yılında benzer bir çalışma yapılmış ve ilçenin eski hali ile yurdumuzda ender bulunan sıvasız ve üç katlı evleri fotoğraflanmış ve arşivlenmişti. ( Bu çalışma 1997 yılında tekrarlanmış ve aynı yıl İskilip’te tertiplenen tarih de İz Bırakan İskilipli Alimler”Sempozyumunda da tebliğ olarak sunulmuş; ertesi yılda Diyanet Vakfı tarafından yayınlanmıştı.)

Son günlerde bu tarihi camilerin bahçelerinde bazı hayır sahipleri tarafından yaptırılan mozaik kaplamalı, zevksiz, nispetsiz ve garip renklerdeki şadırvanlar ile ilimizin muhtelif yerlerine tarihi çeşme diye yaptırılan tuhaf çeşmeler birer kültür ve tarihi çevre kirliliği örneğidir. Buna son dönemin tüm camileri, minareleri, çeşmeleri, mezarlıklardaki taç kapıları da, kabir ve türbeleri de dâhildir.)

Bugün ise birkaç korunmuş yapı, kale ve saat kulesi haricinde bir tarihi çevreden söz etmek artık imkânsız hale gelmiştir.

BU ÇALIŞMA TELİF ESERİDİR İZİN ALMADAN KULLANMAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

TAVLA
Ortalığı kavuran güneş batmak üzereydi. Ecabad'a giden karayolunun kenarındaki şirin bir köyün asmalı kahvesinde ahali oturmuş dinleniyordu. Kimi yoldan geçen araçları izliyor, kimisi tv seyrediyor, kimisi nargile tokurdatıyor, kimisi de çay içiyordu. Ortadaki alçak mermer havuzun etrafına serpiştirilmiş masalarda oturanlar yine yorgun ve sıcak bir günün sonunda akşam serinliğini bekliyorlardı.
Bir yolcu otobüsü geçti. Peşinden bir başka özel vasıta. Derken başka bir araç göründü, sinyallerini yaktı, yavaşladı, yaklaştı ve kahvenin önünde durdu. Bir müddet dışarı çıkmamak için duraklayan yolcular nihayet pencerelerden başlarını uzatıp, çevreyi incelediler. Direksiyondaki; aracın kaputunu açan çubuğu çekti ve aşağı indi, bunu diğeri takip etti. İki orta yaşlı turistti gelenler. Kahveci birkaç adım öne çıktı. Yüksek bir sesle bağırdı.
-Welkam,velkam..Kola var,pepsi var,ayran var.
Nargile içenler,tavla oynayanlar,velhasıl herkes o tarafa dönmüş gelenlere bakıyordu.
-Bunlar turist galiba !
-Tabii turist baksana.
-Yoksa ne işleri var burada.
-Ne olacak dedelerinin mezarlarını ziyarete geldiler. Başka neden gelsinler ki
-Bunlar İngiliz, çocuklar,
-Nereden anladın Gazi dede.
-Birde soruyorsun,Gazi Deden elli yıl önce kimlerle çarpıştı, burada..
-Elbette tanır,insan dostunu da tanır düşmanını da.
-Öyle değil mi Gazi dede.
-Öyledir İnşallah,Allahualem..

Turistler ilerlediler,kadın olanı etrafa bakınırken kahveci koca bir maşrapa su ile yanında belirdi.. Araç su kaynatmıştı. Radyatör kapağından buhar çıkıyordu. Durum anlaşılmıştı.
-Ben var şok teşekür etmek.
-Birşey değil , buyrun,velkam, cold cola,soğuk ayran,türkiş kafi..
Kahvenin önündeki çeşmede yüzlerini yıkadılar, birkaç köylü ayağa kalktı, içeri buyur etti. Bir tanesi ellerini sıktı. Herkes kendince bir şeyler söyledi. Ortadaki havuzun kenarına, kahvenin en serin yerine oturttular misafirleri.
Herkes merakla bakıyordu gelenlere. Hâlbuki turistlere alışkındılar. Hemen her sene binlercesi gelir, harp sahalarını ve abideleri ziyaret eder,köyden alışveriş yapar,burada oturur dinlenir,sonra da giderlerdi.
-Biğğ kola and biğ türkiş kafi,please.
-Okey, mr. Allright kafi sade mi olsun,normal ?
-Sağde,sağde,su da,cold water,
Kalabalığın ilgisi misafirlerden yavaş yavaş çekildi. Onlarda rahat rahat serinlemeli ve misafirperverlikte bir kusur edilmemeliydi.
-Where are you came from, Mr.?
Birden bütün başlar havuzun öbür başında tavla oynayan Gazi Dede' ye döndü.
Turist birden silkindi,şaşkındı.
-Ooo,Yeaa.Good, We came from İstanbul.!
-Why?
-Visiting , For memory ,For my dads grave..
Kimse şaşkınlığını üzerinden atamamıştı
-Vay Gazi Dedem ingilizce de biliyormuş.
-Biliyormuş da bizim haberimiz yokmuş.
-Ne dedi bu gavur Gazi Dede.
-Büyükbabasının mezarını ziyarete gelmiş.
-Sen nereden biliyorsun İngilizceyi dede, Ya,
-I.cihan harbinde bizi Glasgowa, bunların memleketine gemi almaya gönderdilerdi. O zamanki harbiye-i umumi reisi Enver paşaydı. Orada üç ay kaldık ve kurs gördük. Bende çarkçıbaşıydım.
İstanbul da idadiyi bitirmiştim.Harp çıkınca askere çağrıldım. Sonra muharebe başlayınca vermeye yanaşmadılar,halbuki parasını ödemiştik,,bizde kalkıp gelip harbe katıldık. Hepsi bu.
-Vay amma hikaye ha, roman gibi.
-Bu konuya film çevrilir be Gazi Dede..
-Susun bakayım, edepsizlik etmeyin. Şurada misafirlerimiz de var.
-Bırak çocukları, sevdiklerinden böyle yapıyorlar. Benim bir şikâyetim yok.
-Tabii, biz bu günleri onlara borçluyuz.Benden bir çay Gazi Dede'me..
-Allah uzun ömürler sıhhat ve afiyetler versin.
-Seni başımızdan ve köyümüzden eksik etmesin.
-Amiin.!
Turistlerin biraz dinlendikleri her hallerinden belliydi. Dede onlara da İngilizce olarak durumu anlattı. Sonra karşısındaki ile tavlaya kaldığı yerden devam etmeye koyuldu. Turistlerin şaşkınlıkları ve hayranlıkları daha da artmıştı. Nihayet kahveci kola ve kahveyi getirdi..

Bir ara erkek İngiliz’in tavlaya aşina olduğu anlaşıldı. Çünkü oturduğu sandalyeyi biraz çekerek dedenin masasına yaklaştırmış,, hem kahvesinden bir yudum alıyor; hem de dedeyi izliyordu
Köyün en yaşlı insanı ve bir Çanakkale gazisiydi. Yaşı yetmişi geçeli çok olmuştu. Sempatik cana yakın bir ihtiyardı. Bastonuna dayanarak hemen her gün bu kahveye gelir, önüne gelenle tavla oynar, herkesi yener,çayını içer ve akşam namazında tam ezan okunurken de giderdi.Öyle ki birkaç gün kahveye gelmese hemen merak eder ve evine yollanır halini sorarlardı
Nihayet tavla bitti. Oynadığı köylü yenilmişti. Saf saf dedeye bakıyordu.
-Benden bir çay dedeme..Vallahi pes.Bu yaşta bu zeka..Maşaallah...
-Eyvallah, sende dikkatli oynasaydın.
Kahveci çayı getirdi.
Turistler merak içindeydi. İngilizce konuşan ihtiyar bir tavla ustasıydı.
-Sen var benle oynamak, bekgamın.
-okey,mr,sitdown,wait a minute, I,m drinking tea, my tea time,now.
-allright ,I 'm waitin here
Ortalık derin bir sessizliğe bürünmüştü. Gazi Dede keyifle çayını yudumluyordu.
Rakibi de kalktı, aracına doğru ilerledi otomobilinin suyunu koydu,radyatörün kapağını kapattı. Hanımı da aracın içini yerleştirmeye koyulmuştu.
-Yes Sir, I,m Okey. Lets play the backgammon.
-Okey, I am ready,
Güneş iyice köyün arkasındaki dağlara gömülüyor, hafif hafif esen bir meltem asmalı kahvenin çardağına hoş bir serinlik getiriyordu.
Nihayet oyun başladı. Bütün köylü halka olmuş, sandalyelerini dizmiş oyunu seyrediyorlardı.
-Şeş!
-Five!
-Düşeş
-Gate,
-okey
-Yek,
Asrın maçıydı sanki.Nefesler tutulmuş, gözler bu iki oyuncuya kilitlenmiş, dikkatler yoğunlaşmış, kaşlar çatılmıştı..
Epey bir zaman geçti. Oyun öyle güzel gidiyordu ki İngiliz' in de yaman olduğu anlaşıldı.
Nihayet bir gürültü koptu. Gazi Dede son pulu hızla tavlaya indirdi . ve "tuuş" diyerek oyunun bittiğini ve zaferini ilan etti.
İngiliz şaşkındı, nasıl bu kadar çabuk ve güzel yenilmişti. Hala şoktaydı, adeta dili tutulmuştu.
-Dede kazandı.Yendi İngiliz’i.
-Evet, İngiliz mağlup,
-Hayret, Bravo Dede ,Ya.
-Maaşallah Dede,Maaşalah..
Gazi Dede havuzun kenarına astığı bastonunu aldı ve ayağa kalktı. Bir eliyle bastonuna dayanırken bir eliyle de tavlayı kapattı.
-Give me your hand !
İngiliz elini uzattı ve sıkacak zannetti. Dede tavlayı koltuğunun altına sokarak.
-Take your backgamın(tavlanı al),geçmiş olsun.its okey.dedi..
Herkes şaşkınlık içindeydi. Kalabalıktan ve İngiliz’den çıt çıkmıyordu. Dede yeleğinin cebinden köstekli saatini çıkardı ve baktı. İlerde köyde minareden ezan sesi yükseliyordu. Sonra kalabalığa döndü. Yaşlı Çanakkale gazisinin ağzından dökülen cümleler kahvenin ortasında bir top gibi patladı.
-Biz bunlara burada yenilmedik, tavlada mı yenileceğiz?

BU ÇALIŞMA TELİF ESERİDİR İZİN ALMADAN KULLANMAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

TEKEL NEDEN SATILMAMALI
Bugünler de bir Yeşilay mensubu olarak en çok karşı olduğum konulardan birisi Tekel’in satılması hadisesidir.
“Tekel satılırsa ne olur ” diyenleri hemen aydınlatmak istiyorum.
Ülkemizin dört bir tarafındaki tütün kuşağını ekip biçerek para kazanan üç milyona yakın insanımızın ekmeği ile ve yetmiş milyonumuzun da sağlığı ile oynayacak olan bu hadisenin ince ayrıntıları aynen şöyledir.
On seneden beri ülkemizde İzmir –Torbalı ’ da Amerikan sigarası üretimi yapılmaktadır. İçine bizim tütün kalitemizin binde birine bile erişemeyecek olan Virginia-Burley tütünü katılmaktadır. Geldiği ülkede sulak yerde büyüyen ve tohumları bile genetik çaprazlama ve nükleer mutasyonlarla dev hale getirilerek üretimi hızla artırılan ve nasıl yetiştirildiği bizce hiç bilinmeyen metotlarla işlenip derlenerek ülkemize getirilip insanlarımızın sigarasına yerleştirilen bu “ot”; çevresinde bin bir türlü oyunu da beraberinde getirmektedir.
Zira her gün yirmi milyon TC vatandaşı her sabah bakkaldan bir paket yabancı sigara alarak akşama kadar tüketmekte ve yirmi milyon doları da yakarak dumanını havaya savurmaktalar. Ertesi gün bir yirmi milyon dolar daha yakılmaktadır. Tabii bu arada dört bin çeşit zehir de insanlarımızın akciğerlerini ve peş peşe yapılan zamlar da bütçelerini kasıp kavurmakta.
On yıldır yurdumuzda üretilen sigaralara kakao, toz şeker ve etil alkol karıştırılmakta olup bunun kanserojen etkisi de bu kadar iyi bilindiği halde kimsenin umurunda olmamaktadır.
Hatta yakın akrabalarından en az iki-üç kişinin kanserden öldüğü ülkemizde bu gerçek hala önemsenmiş değildir. “Bana bir şey olmaz ya” diyenleri kendilerine getirecek film ve laboratuar tahlilleriyle arşa yükselen “eyvah” nidaları geç kalınmışlığın son haykırışları olmaktadır.
Eğer tekel satılacak olursa, alacak olanlar mutlaka abdliler olacak onlarda “kimse uyanmasın diye” içimizdeki iş birlikcileri ile ve amerikan muhipleri cemiyeti üyeleriyle ortak hareket edeceklerdir.
Bütün bildiğimiz yabancı markaların üretimi artacak ve içlerindeki Türk tütünü derhal iptal edilecek ve tütün üreticisinin ocağına virjinya –burley tütünü ağacı dikilecektir. Zaten ikibin gurubu sigaralarda eskiden %17 olan ABD tütünü oranı % 67ye çıkarılmış ve içine ithal kimyasal soslar katılmıştır. Bu sefer de tütün yerine tamamı ile bağımlılık yapıcı bu maddelerle artık iyice zehirlen ilecektir.
Türkiye de yaşı 25 ve altında olan kesim 35 milyondur. Bu da bu zehir tacirleri için büyük bir sürek avı demektir. Paketlerin üzerine deve ve camii resimleri koyarak bu av daha da cazip hale getirilecek araba yarışı, tropiler, sinema kulübü reklamları, kovboy imajlarıyla bu tüketim iyice pompalanacaktır. Okullarımızda kız arkadaşına hava atmak için, olgun ve zengin görünmek çabasıyla, kişilik kaymalarına uğrayan, bir kere bu uyuşturuculara paçayı kaptıran ve dar gelirli babasından çarptığı harçlıklarla kendini zehirleyen, kansere namzet 12 milyon yeni yetmemiz vardır. Bu insanların bağımlı olmaları tekelin yeni sahibinin ellerini daha çok ovuşturarak kârlarını katlaması demektir. Türk gençliğinin kanser olması, genç yaşında hüccetten kalp ve damar hastalıklarından insanlarımızın vefat etmesi kimsenin umurunda değildir.
Şu anda içine kimyasal madde katılmayan Türk sigaraları sadece Samsun ve Maltepe dir. Alkollü içkilerden de tekel üretimleri tabiidir. Bunlar yaban ellere geçerse bu böyle olmayacaktır. Laboratuarlarda üretilmiş meçhul kimyasallarla insanlar toplu halde katledileceklerdir.
Hükümet haram üretimin vebalini üstünden atmak maksadını gütmektedir. Yoksa yüzde bin kâr eden ve hergün bir sigara fabrikası inşa edecek kadar net ve temiz para kazanan başka bir kit veya tesis yoktur.
Bizce tekel satılmamalı, insanlarımıza sigara ve alkolün zararları anlatılarak,( hatta okullardaki müfredatlara bile ders olarak konularak gençler ve çocuklar bilgilendirilmeli ),bu alışkanlıktan yavaş yavaş vazgeçmeleri sağlanmalıdır.
Yoksa el oğlu veya tekelin yeni sahipleri olan coniler ve onların enişteleri mişonlar bizlere veya kimseye asla acımayacaklardır.
Tıpkı Filistin e,Afganistan a,Irak a,Bosna’ya acımadıkları gibi.
Vekillerimizi bilgilendirmek üzere bir Yeşilaycı olarak onları brifinge davet ediyorum.

BU ÇALIŞMA TELİF ESERİDİR İZİN ALMADAN KULLANMAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

TEL
Lise yıllarımdı. Bir ziraatçı olan babam görevi icabı sık sık köylere gider; özellikle yaz tatillerinde bende onunla gider; değişik yerler görür, insanlarla tanışır, oyalanırdım.
Şehrin sıkıcı atosferinden çıkıp yeşil ormanlara, papatyalarla kaplı dağlara, gelincik dolu ovalara gitmek beni çok mutlu ederdi. Hele gittiğimiz köylerde kaldığımız geceler yıldızları seyreder, şehirdeki evimizden niye bu kadar çok ve parlak görünmediklerini merak ederdim.
Bir gün yine sabah erkenden yola çıkmıştık. Bu sefer pirinç ekimi yapılan bölgelere, çeltik tarlalarına gidecek orada inceleme yapacaktık.
Aracımız keskin virajlarla dolu dağlara tırmanarak akarsuların içinden ve dere yataklarından geçiyor, arada sırada tek ayağını kaldırmış leylekler kırmızı gagalarıyla yol boyunca bizleri selamlıyorlardı.
O gün epey yol gittiğimizi geniş ve uçsuz bucaksız bir ovaya gelince anladım. Şehirden ne kadar uzaklaşmıştık kim bilir. Araçtan indik. Benim ise her tarafım uyuşmuştu. Zorlukla birkaç adım atıp kendimi toparladıktan sonra etrafıma baktı. Burası bir çeltik tarlası idi. Pirinç ekimi yapılıyordu. Babam:
-İşte o çok sevdiğin pilav var ya; onun pirinci işte burada böyle ve ne zorluklarla yetişiyor. Görüyor musun? Dedi. Hayretler içindeydim. Ben pirincin sulak yerde yetiştiğini, ekilen yerlere çeltik denildiğini okumuş, duymuş ve dinlemiştim ama insanların böyle paçalarını sıvamış suyun ve çamurun içinde yüzdüklerini de hiç görmemiştim. Saatlerce suyun içindeydiler. Bu iş yani pirinç tarımı ne kadar da zahmetliymiş meğer diye düşündüm.
Hem belleri ağrımıyor muydu, öyle saatlerce elleri ve ayakları suda durarak bir şeyler yapmak çalışmak çabalamak ne kadar zordu Yarabbi! Ben bunları düşünürken babamın yanındaki köylülerle uzaklaştığını ve benimde bir kenarda kalakaldığımı fark ettim. Hemen önümde çok yaşlı bir kadın eğilmiş suyun içinde bir şeyler yapıyordu.
-Hoş gelmişsiniz oğlum,sağa söylüyom. Heeey! Hoş geldiniz!
-Aa özür dilerim teyze, dalmışım, Hoş bulduk. Kolay gelsin, nasılsınız.
-Nassı olalım işte Allaha şükür, yuvarlanıp gidiyoruz, görüyorsun suyun içindeyiz. Eğmek parası.
Yaşını tahmin edememiştim. Sordum. Annemden birkaç yaşta küçük olmasına rağmen ama öyle yaşlı gösteriyordu ki. Yüzü kırışmış, başörtüsünün kenarından görünen bir tutam saçı da bembeyaz olmuştu. Bir yandan çalışıyor bir yandan da benimle konuşuyordu.
-Okuyonmu?
-Evet,
-Nerede?
-Liseyi bitirdim bu sene.
-Afferim.
-Okuyup da ne olacaksın?
-Bakalım, doktor olmak istiyorum.
-İnşallah , Allah CC yardımcın olsun.
-Amin teyze ,cümlemizin.Sizlerinde.
Yaptığınız iş ne kadar zor teyze, ben pirinç ekiminin bu kadar zor olduğunu bilmiyordum!
-Ne sanırsın ya, bir avuç pirinç için bir ömür veriyoz burda, dabanlarımız, avuçlarımız suyun içinde.
-Bende zannediyordum ki bu iş.
-Gordün işte, sanıldığı kadar goley değil.
-Hem hangi iş goley ki. İnsana öyle hemen ekmek vemiyorlar bu dünyada.
-Biliyon mu?
-Neyi Teyze?
-Geçenlerde bizim gomşu Hatce gadının torunları geldi Alamanya' dan.Guççük iki oğlan , pirinci de, yomurtayı da pavlikada yapılıyor sanıyorlarmış. Hele tavukların boynuna ip takıp da it gibi sürümeye galkmadılar mı?
-Gule gule öldüydük. Heleççik bebeğin biri yımırtayı tavıkdan çıkarken görmüş .Bi daha ikisine de yımığta yediremedik.
-Ne bilsinler bebekler,gavır ellerinde büyüyünce öğle oluyo. Cahallık işte. İkimizde gülüştük
-Ayran içen mi?
-Zahmet vermeyeyim,hem işiniz de var.
-Hazır zaten oğlum, şimdi alır gelirim.
Doğruldu, çamurun içinde zorlukla ilerledi. Bir kenardaki eşyalarının bulunduğu yere çıktı. Biraz sonra elinde bir tas ayranla geldi.
-Buyur bakelim guççük beey.
-Sağ ol teyze!
-Allah razı olsun, susamıştım. Çok makbule geçti. Eline sağlık.
-Afiyet ossun . Bi daha veremmi?
-Yok kafi geldi, teşekkür ederim, ölmüşlerinizin canına değsin.
-İyi para kazanıyormusun bari teyze. Bu kadar zor bir iş karşılığında.
-Ne gezer evlat, garınımızı zor doyuruyoz.
-Mesela bugün mayış günü, yarın elimizde heç para galmayacak, tuza gaza, şeker,una hep zam yaptılar. Kimse bizi düşünmüyo,heç düşünmüyo.
-Neden teyze.Annem hep pirincin pahalı olduğunu söyler. Tanesini tabakta bırakmayın der. Bir taneye bin melaike hizmet ediyormuş der.
-Orada öyle ama tarlada para etmiyo.
-Mesela bugün maaşınla ne yapacaksın teyze, nerelere dağıtacaksın.
-Tel alacağım.
-Ne teli?
Cevap vermedi, birden düşüncelere daldığını hissettim, hem çapa sallıyor hem de içini çekiyordu. Birden doğruldu. Bana döndü.
-Anan bunun bir tanesine bin melaike hizmet ediyormuş diyo, he.
-Evet teyze!
-Anan doğru söylemiş,gutlu kadınmış.Biliyo.
-Hem sen melaike gordün mü heç?
-Yoo , nereden göreyim. Onlar görülmez ki?
-Gorülür, gorülür.Benim yavrım da melaike gibiydi.
-Ne oldu yavrunuza?
-Ne sen sor ,ne ben söyleyim?
-Ne oldu teyze?
Gözleri yaşarmaya başlamıştı. Elindeki çapayı bıraktı. Kolunun tersiyle gözlerini silmeye çalıştı. İçin için ağlıyordu. Birden kendimi suçlu hissettim.Yarasını deşmişdim. Kimbilir oğluna ne olmuştu. Neydi ızdırabı?
-Sefillik, fukaralık işte. Yıllarca bu işten garnımızı zor doyurduk. Bir kenara üç-beş kuruş artırıpda evimizin pencerelerine bir tel takamadık.
-Ne teli teyze? Haa,demin söyleyecektiniz de.
-Hani şu sinek girmesin diye satılan teller varya? Göz göz,delik delik.
-Evet, anladım.
-İşte para bulupda bir teli bulamadık. Fakirliğin gözü kör olsun. Buralarda çok olur. Aha bu çamırın yüzünden . Sivrisinek soktu da, sıtma oldu ve öldü zavallı yavrım. İşte o bir pirinç tanesine hizmet edenlerden birisi de benim melaike oğlumdu , annadın mı?

BU ÇALIŞMA TELİF ESERİDİR İZİN ALMADAN KULLANMAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

TEZİMİZ
Tezimiz ,Çorum’un “nev’i Şahsına münhasır” veya “özgün” niteliklerini, etnoğrafyasını, folklorünü bir kere daha tebarüz ettirmek ; bunun Anadolu Medeniyeti içeresindeki yerini ve ehemmiyetini ortaya koymak amacını taşımaktadır.
Öteden beri Antik Hitit Medeniyetinin gölgesinde kalarak son yıllarda artan turizm potansiyelinden de böylelikle istifade edememiş; öte yandan saf, duru ve yerel kültür değerlerini de daima içinde barındırmış olan Çorum’u bir kere tanımak ve tanıtmak arzusundayız.
Takdir edilmelidir ki bir bölgenin tüm yönleriyle araştırılması, tarih içindeki rolünün ortaya konması ve varsa onu diğerlerinden ayıran özelliklerin anlatılması pek kolay bir iş değildir. Yıllara ve ciltlere sığmayacak zengin bir kültürü tevarüs etmiş olan Anadolu’yu sadece kültürel olarak ele almak bile çok geniş ve kapsamlı araştırmalar ile olağanüstü çabalar gerektirecektir.
Yurdumuzda etnografya ,dil ve edebiyat, sosyal adet ve ananeler ,halk oyunları ve folklor, antropoloji,el sanatları, yaşayan adet ve gelenekler ile ve hatta Anadolu mimarlık ve sanat Tarihi üzerinde yeterli çalışmaların yapıldığı;arşivlerin gereğince incelendiği,mevcutların envanterinin çıkarıldığı,tasnife alındığı kanaatinde değiliz.Hatta ülkemizin tanıtımı ve turizm politikası bile Ege ve Akdeniz’deki iklim ve doğa güzelliklerimiz ile bizden önceki uygarlıkların antik medeniyetlerine odaklanmış bir şekilde seyretmeye devam etmektedir.Bütün bunların tabii bir sonucu olarak İç Anadolu Müslüman Türk Medeniyeti daima gölgede kalmış; yeterince aydınlatılamamış,anlatılamamış, öğretilememiş hatta anlaşılamamış bulunmaktadır.
Antik Hitit medeniyeti üzerinde yeteri kadar çalışma yapılmıştır kanaatindeyiz. Belki kazılar ve yeni eserlerin ve yerleşim birimleri ile arkeolojik buluntuların ele geçirilmesi uzun yıllar alabilir. Hatta yurdumuzdaki müzelerin hemen pek çoğu antik çağlara ait malzeme ile dolu olmasına rağmen Anadolu’muz dünyanın en büyük canlı ve hala yaşayan bir açık hava müzesi olarak fark edilmeyi beklemektedir.
Çorum’ un ve Anadolu’nun yeni sahibi Müslüman Türkler’ dir ve bu uğrunda kan dökerek ve büyük bir bedel ödeyerek sahip olduğumuz bir nimet ve aynı zamanda da anavatanımız ve yurdumuzdur. Bunu yeterince anlamak, tanımak ve tanıtmak, yeryüzü kültürleri arasındaki layık olduğu şanlı yerine ve “asrın idrakine” oturtmak borcumuz olmalıdır.
Böylece iddiamız odur ki :
Çorum ve havalisinde tevarüs eden bu iç anadolu medeniyeti;
Ülkemizdeki diğer bölgelere kıyasla çok daha saf ve bakir etnoğrafya unsurları ile Orta asyadaki anavatanımızdan gelen özgün ve nev’i şahsına münhasır değerleri ihtiva etmektedir.
Bu köklerin üzerinde taşıdıkları hususiyetler yeni yurdumuzun havası suyu ve toprağı ile yoğrularak şekillenmiş ve hem vatanımızın hem de dünyanın en doğru ve güzel uygarlığını ortaya çıkarmıştır..
Ülkemizin diğer köşe ve bucaklarının kültür ve medeniyet adına tescili ve çıkış noktası hatta batıya uzanması hep orta ve iç anadolu eliyle olmuştur.
Bugünki mesahamızın dört katı kadar büyük Devlet-i Ali Osmani medeniyetinin kalbi ,acıları ve özü hep burada kalmış;onun devamı olan devlet yeniden burada kurulmuş; yeni Türk ve İslam Medeniyeti ;modern Türkiye Cumhuriyeti olarak burada şekillenmiştir.
İslamın potasında eriyen nice kabile, millet veya insan toplululuklarının kültür cevherleri bizden önceki antik çağların kalıntılarıyla ve mirasıyla hem hal olmuş ve ortaya bugünki özgün “Anadolu Medeniyeti” çıkmıştır.
Işte bu medeniyet içesirisde Çorum saflığını daima korumuş orta asya cevherlerini ve asil doğrularını daima muhafaza etmiştir.
Bunun sebebleri şunlardır :
Orta asya oğuz boylarının doğrudan gelip yerleştiği son vatandır.1071 de kapıları açılan ve 1096 da son haçlı seferinden sonra artık ebediyyen bizim olan ve dünya durdukça da bizim olacak olan “Ana Vatanımız” olmasıdır
Büyük göç yolları ve ticari güzergahlar üzerinde olmayıp sefer yolları üzerindeki askeri bir menzil de değildir .
Ezici bir düşman hakimiyetinde uzun zaman kalmamıştır. Bünyesinde gayrımüslüm unsurları fazla ve uzun zaman barındırmamıştır. (Bu unsurlar şehrin kültür,adet ve gelenekleri üzerinde hiç etkili olamamışlar; sadece ticaret, sanat ve zanaatla uğraşmışlardır.) Yakınında veya sınırlarında kültür etkileşimine gireceği farklı bir millet veya başka bir devlet yoktur.
Lisanını, ibadetini ,yaşantısını yasaklayacak bir dış tehdit almamıştır.
Büyük göçler ve istilalarla demografik yapısı değişmemiştir.
Cumhuriyetin ilanından sonra da bu içe kapanık ve ketum halini sürdürmüştür.
Yeni devletin başkentine bu kadar yakın olması nerede ise hiç bir avantaj sağlamamıştır.21.yüzyılda havaalanı ve demiryolu yoktur.Ana karayolları bile hala tek şeritir. Devletin yegane yatırımı seksen yıldır iki fabrikadan ibarettir.(Şeker ve Çimento Fabrikası).
Okuma yazma oranı ülkemizin en yüksek seviyede olan ilidir. Cumhuriyetten once en uzun askerlik yapanların(iskilip 9-14 yıl ) ve en çok gidip de dönmeyenlerinin olduğu bir kahramanlar ve yiğitler şehirdir.
Osmanlı’nın ve yeni cumhuriyetin bir sürgün yeridir. Isyancıların mesken tuttuğu ama aynı zamanda Milli mücadelenin kilit isimlerinin de yetiştiği bir fakir beldedir.
Dünyaya asırlar boyu açılan tek kapısı Samsun vilayetidir.Bütün ihtiyaçlarını oradan karşılamıştır.
Bugün ise görünüşte büyük metropollerin herhangi bir semtinden farkı olmayan; en çok ortaklıklı şirketlerin bulunduğu,kendi yağı ile kavrulmaya çalışan, kendini sevenleri kendine aşık eden; Evliya Çelebi’ nin dediği gibi “Güzelleri Bol Çelebileri Çok ”bir Anadolu vilayetidir.
Bizde bu tezimizde tarihi Çevre birimleri olan Tarihi Çorum evleri ile onlardaki yaşamı ,mimari özellikleri ile anlatacak, kısmen, dil ve lisan üzerinde duracak birazda bir folklor değeri olan Yemek antropolojisinden bahsedeceğiz.İl geneli ile bazı ilçelerde otuz yıldır sürdürdüğümüz tarihi çevre araştırmalarımızın neticelerini ortaya koyacak; onlarda fark ettiğimiz ve nev’i şahsına münhasır özellikleri,doğruları ve hatta güzellikleri dile getireceğiz.
Bütün bu tesbitlerimizin sonucunda da büyük Anadolu uygarlığının yeniden ortaya konulması, tebarüz ettirilmesi,anlaşılması,gelecek kuşaklara zengin bir kültür mirası olarak devredilmesi,anlatılması ve sevdirilmesi hatta sahip çıkılması için gereken çareleri önereceğiz.
Saygılarımızla…

BU ÇALIŞMA TELİF ESERİDİR İZİN ALMADAN KULLANMAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

YARDIM
Uzun bir masanın etrafına dizilmiş çok sayıda subay oldukça gizli ve hararetli bir toplantı yapıyordu. Konu Amerikan Yardımıydı ve Amerika'dan olduğu gibi diğer ülkelerden de farklı yüksek rütbelerde çok sayıda subay vardı.
Göğsü yıldız ve madalyalarla süslü yaşlı paşalar gümüş saplı bastonlarına dayanmış topluluğu dinliyorlar, belli ki gözlemci olarak bulunuyorlardı. Vietnam’da ve körfez harekâtlarına katılan subaylar birer birer kürsüye çıkıyor, topluluğa film gösterileri eşliğinde bir şeyler anlatıyorlardı.
Gündemdeki konu Amerikan yardımının önemi üzerinde merkezleniyor ve Nato’ya üye ülkelerin yükümlülüklerini tam yerine getirmediklerinden yakınılıyordu. Birleşik devletler ordusundaki her bir asker için Amerikan hükümetinin ne kadar para harcadığı anlatılıyor bunun dörtte biri kadar bile diğer Nato ülkelerinin harcama yapmadığından yakınılıyordu.
Her zamanki gibi Nato içinde Amerika’yı ve onun çıkarlarını öne çıkaran bir toplantı yapılıyordu. Yine her zaman olduğu gibi kararlar onun aleyhine alınacak ve sam amca her zaman her yerde olduğu gibi burada da galip gelecekti.
Bir an her şeyi göze alıp bu kadar kurmay subay, emekli Nato generalleri ve kuvvet komutanları varken kalkıp: "Bosna’da dört yüz bin kişi ölürken, altmış bin kadının ırzına geçilir, elli bin küçük çocuk öldürülür, pazar yerine atılan bir havan mermisi ile Müslümanlar paramparça edilirken neredeydiniz? Oradaki komutanınızın Sırplarla kadeh kaldırırken çektirdiği bu fotoğrafta mı yalan" diye sormak geldi? " İkiz kuleler bahanesiyle yerle bir ettiğiniz fakir Afganistan’daki üç bin masum ailenin ailesine tazminat ödediniz mi? Olayların baş sorumlusunun mossad olduğu anlaşıldıktan sonra neden bu ülkeden çekilmediniz.
Attığınız yardım paketleri misket bombaları ile neden aynı renkteydi. Bunları mayınlı bölgelere atarak, fakir kadın ve çocukların o bölgeye hücum etmelerini sağlayıp paketlerin açılması neticesi havaya uçarak parçalanıyor sizde böylece bölgeyi mayından temizliyordunuz.
Siz mi adalet dağıtıyorsunuz, bütün bunlar olup biterken nasıl insan haklarından bahsediyorsunuz. Bizimde istihbaratımız yok mu? O Müslüman ülkeyi siz uydudan seyrediyorsunuz ama bizim orada yaşayan binlerce vatandaşımız, akrabamız, tüccarımız öğrencimiz var. Sizden çok daha kolay o ülkeye girip çıkıyoruz. Bilgi ve haber alıyoruz anlattıklarınızın hepsi ama hepsi yalan şimdi de gözümüzün içine bakarak bizleri kandırmaya uğraşıyorsunuz. Nato bütçesine yaptığımız katkıyı ülkemize aktarsak her yıl beş baraj inşa ederiz. Üstelik faydalandığınız üslerden de yıllarca İslam dünyasına saldırdınız ve Müslüman kanı akıttınız. Üstelik bu antlaşma sadece komünistlere karşı kurulmuştu, kominizim bitti. Bu seferde onların başı Rusya’yı pakta almaya çalışıyorsunuz. Komünizme karşı kurulan bu antlaşma şimdi kime karşı ve neyi savunuyor, sizin çıkarlarınızı değil mi ?"
İçinden bunları söyledi, haykırdı, haykırdı durdu. Gözleri doldu, bombalanan Kabil, iki yüz bin Şehit veren Irak, masum Sudan, Bosna, Kosova birer film şeridi gibi geçti gözünün önünden. Bu haramilere söylenecek o kadar çok söz vardı ki. Oturduğu yerden Üstlerine baktı, onlarda başları önlerinde susuyorlardı. Hem susmasalar ne yapacaklardı ki. Arkalarında meclis ve halk desteği yoktu ki. Ülke gençliği Amerikan gençliği gibi giyiniyor, Amerikan sigarası yerli sigaradan çok tüketiliyor, onların müziği dinleniyor, onların lisanı konuşuluyordu. Hele büyük kentlerdeki tabelalar ve tüketim merkezleri adete birer küçük Amerika idi. Bu kadar bu ülkenin ve yaşantısının hayranı uyuşmuş bir halk kitlesi varken kime karşı çıkabileceklerdi ki.
Yarın sevgililer günü, öbür gün cadılar bayramı, kolası, hamburgeri, sineması, cazı, sazı ve bilumum kepazelikleriyle küçük Amerika olmuştu ülkesi.
Yutkundu, yutkundu. Boyun damarları gerilmiş başına ağrılar girmişti. İçinden böyle bir güne lanetler okuyordu. İşte, kalkıp taa İngiltere’den iki ay deniz yolculuğundan sonra gelerek Çanakkale’den geçmeye kalkışan İngiliz ordusunun subayları. Anadolu’yu bir baştan bir başa geçerek taa Maraş'a kadar gelen ülkedeki Ermeni ile birlikte yapmadığı katliam bırakmayan Fransızlar. Libya’yı otuz yıl haraca kesen ve ülkeyi dikenli tellerle çeviren Akdeniz’imizin ve bizim eski Trablusgarp’ın işgalcisi İtalyanlar, İzmir’i yakan ve 9 Eylül'le denize döktüğümüz Yunanlılar Çeçenlerin ve Kafkas Müslümanlarının katili Ruslar. Bizi birinci dünya harbine sokan Almanlar. İşte bütün düşmanlar oradaydı. Şimdi biraz sonra bu hainlerle eller sıkılacak, kadehler kaldırılacaktı.
Afganistan’da beş bin masum sivil kadın, ihtiyar ve çocuk şu mübarek Ramazan günlerinde dev ağır bombardıman uçaklarından yağan birer tonluk bombalarla şehit edilmişti. Bir köyün yok olmasına bir bomba yetiyordu. Toprak evlerde çamur sıvanmış camilerde dua eden müminler paramparça ediliyordu. Şimdi de kalkmış operasyonun başarısı diye konuşuluyor ve birbirlerini tebrik ediyorlardı. Allah’ım! Bu ne acı bir şeydi. Bunları bilmek, bunları hissetmek ve hiçbir şey yapamamak ne kadar acıydı. Yine üstlerine baktı, hepsinin başı önündeydi. Birden bir karışıklık oldu. Kürsüdeki sarışın ve uzun boylu Amerikalı bu sefer, evet bu sefer Türkleri hedef alarak konuşuyor ve Amerikan yardımı olmazsa Türkiye’nin hiç bir şey yapamayacağını savunuyordu.
Ağzını yayarak yaptığı konuşmasına büyük bir gurur ve kibirle devam etti. Senelerdir hemen her marka silahı Türkiye’ye vermişler ve Türkiye’de sadece cephane yapabilmiş, yüksek teknolojiyi bir türlü yakalayamamıştı. Hele Türkiye diğer Nato ülkelerine nazaran askerine en az para harcayan ülke konumundaydı. Oturduğu yerden üstlerine baktı, komutanı not alıyordu. Belli ki biraz sonra cevap hakkı ülkesine gelecekti. Patavatsız ve şımarık Amerikalıyı büyük bir kızgınlıkla dinledi. Burası böyle bir Nato toplantı değil de bir cephe olsaydı, gösterirdi bunlara ama.
Sorular soruyordu devamlı Amerikalı ve Türkiye’nin bunları cevaplamasını istiyordu. Sonra konuşması bitti topluluğu selamladı ve yerine oturdu. Salonda buz gibi bir hava esiyordu. Herkes Türk delegasyonunun ne diyeceğini merak ediyordu. Komutanı kendisine baktı, gözüyle "sen cevaplayacaksın" diye bir işaret yaptı ve arkasına yaslandı.
Uzun masanın çevresindeki heyetin ikinci halkasındaydı. Oturduğu yerden kalktı. Komutanına baktı. Üstü" sana güveniyorum" der gibiydi. İlerdi, Kürsüye geldi. Amerikalı için yapılan alkışlar hala devam ediyordu. Bir an onların dinmesini bekledi. Topluluğu selamladı.
Onlara insan haklarından merhametten bahsetmeyecekti. Sivil bir toplantıda olsa ve sahipsiz sokak köpeklerine gösterilmesi gereken merhametten bahsetse gözleri yaşaracak olan bu insanlara bir ders vermeliydi. Öksürdü. Salona birden bir sessizlik hakim oldu. Sol kenarda oturan simültan tercümanlara baktı.
-Her kullandığım kelimeyi çok dikkatli tercüme edeceğinizi umarım. Dedi.
-Size bir araştırma takdim ediyorum.
On yıl önce yapılmış ve burada her Türk ailesinin askerdeki oğluna kaç dolar gönderdiğini yazıyor. Daha Türk annelerinin elleriyle ördüğü çoraplar, yün fanilalar veya başka iç giyimleri kayıtlı değil. Araştırmalar; sadece ülkemin askerdeki oğlunu düşünen yegâne memleket olduğunu gösteriyor, yapılan harcama da Amerikan ordusunun harcamasına yakın. Memleketimin savunma bütçesinin ise nerede ise dörtte biri.
-İtiraz ediyorum, bu araştırmayı kim yapmış.
-Natonun yaptığı resmi bir araştırmadır bu rapor ve dönemin genelkurmay başkanı A.Haıg' in emriyle 1975 de yapılmış.
-Olabilir. Fazla önemli değil.
-Ama demin aksini söylüyordunuz.
-Peki, öyleyse, söyler misiniz bana. Amerikan yardımı askeri kredisi, teknolojisi, silahları olmazsa nasıl savaşacaksınız? Bir savaşta ne yapacaksınız?
-Bizim çok önemli bir aracımız vardır. Sulh zamanlarında da çok iş görürdü ama esas harpte kullanırız onu. İki tekerleği vardır. Motoru yoktur. Muazzam silah ve cephane taşır, giderken de korkunç sesler çıkarır. Özellikle geceleri ay ışığında daha çok yol alır. Bir harp olursa onları sakladığımız yerlerden çıkaracak ve yine kullanacağız.
-...
-Onu bazen yürütmek için öküzleri kullanırız. Olmazsa insanlarımız çeker. Her iklimde çalışır yani gider. Biz ona kağnı diyoruz. Binlercesi vardır ülkemizin her köşesinde. Ve biz o kağnılarla kovduk vaktiyle ülkemizi işgal eden dedelerinizi. Buna da inanmazsınız işte İngiliz, Fransız, İtalyan, Yunan ve Rus delegeleri burada. Sorun onlara, Haydi. öyle değil mi?

BU ÇALIŞMA TELİF ESERİDİR İZİN ALMADAN KULLANMAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

YEŞİLAY 75.YIL İLKÖĞRETİM OKULUNDA

İlimizdeki seri konferanslarına devam eden Yeşilay Çorum Şubesi geçtiğimiz gün de 75 yıl ilköğretim okulundaydı. Ders yılı başından beri hız kesmeden ilimiz eğitim kurumlarını gezen ve öğrencileri bilgilendiren Türkiye Yeşilay Derneği Çorum Şubesi başkanı Attila Alpay amaçlarının; madde bağımlılığı ile hiç tanışmayan, zararlı maddeleri kullanmayan, ruh ve beden sağlığı yerinde bir nesil yetiştirmek olduğunu anlatarak şunları söyledi :

"Yine bir okulda genç kardeşlerimizi ve öğrencilerimizi bilgilendiriyoruz. Sigara, uyuşturucu ve zararlı madde satıcıları onların yolunu beklemektedir. Bizleri bu yaşta kimsenin etkilemesi mümkün değildir. Ama onların taze bedenleri ve körpe dimağları her zaman etki altında kalmaya müsaittir. Bizlerin çabaları onları bilgilendirmekten ibarettir. Duyarlı öğretmen arkadaşlar sayesinde okulları ziyaret ediyoruz. Bu sefer de iki yıl önce geldiğimiz 75.yıl ilköğretim okuluna tekrar geldik. İl dahilinde hiç gitmediğimiz okullar ve bizi çağırmayan eğitim kurumları bulunmaktadır. Sigara alkol ve madde bağımlılığı ile mücadele sadece Yeşilaycıların değil hepimizin görevi olmalıdır. Tüm eğitimcileri, rehber öğretmenleri, gönüllüleri bize katılmaya davet ediyorum. Ayrıca öğrencilerini bilgilendirmemize imkan tanıdığı için 75.yıl ilköğretim okulu müdürü Sayın Mustafa Fuculara da Türkiye Yeşilay Derneği ve şahsım adına saygılarımı sunuyorum."

BU ÇALIŞMA TELİF ESERİDİR İZİN ALMADAN KULLANMAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

YEŞİLAY ERKEK YURDUNDA

Sigara Alkol ve tüm bağımlılık yapan maddelerle ilgili mücadele ve bilgilendirme çalışmalarına devam eden Türkiye Yeşilay Derneği Çorum Şubesi geçtiğimiz günde Çorum Shçek bağlı erkek yurdunda bir konferans verdi.

Sigara bağımlılığının bilhassa gençler arasında çok erken yaşlarda başladığına dikkat çeken Türkiye Yeşilay Derneği Çorum Şubesi Başkanı Attila Alpay ,sigarayı kolalı ve alkollü içeceklerin takip ettiğini bunun da yükselerek ağır bağımlılık yapan maddelere doğru geliştiğine dikkat çekerek şunları söyledi :

"Uzun yıllar sigara içen arkadaşlarımız ve hemşerilerimiz sigara kanunu ile sigarayı bırakmak mecburiyetinde kalmışlardır. Kırk-elli yıl içtikten sonra bırakmanın bir faydası yoktur. Bizim maksadımız ruh ve beden sağlığı yerinde bir nesil yetiştirmektir.Bunun da yolu hiç başlamamaktır.

Şimdiki bilgisayar çağında yetişen yavrularımız bizden çok daha geniş teknik bilgi ve beceri imkanlarına sahip bulunuyorlar. Onların bizim düştüğümüz hatalara düşeceklerini sanmıyorum. Yıllarca bir zehire tutsak olarak bir servet ödemek ve karşılığında kanseri, kalp hastalıklarını ve ölümü satın almak akıl işi olmasa gerek. Bizim yaptığımız da onları bilgilendirerek gelecekte bizlerin hatalarına düşmemelerini sağlamaktır.

Bu itibarla her yıl geldiğimiz Shçek birimlerinde sinevizyon destekli konferanslar vermeye bu yılda davet edildik. Gençlerimizin ilgisi salon ve hazırlıklar mükemmeldi. Yurtta yaşayan ve çoğunluğu orta öğretim çağındaki gençlerimizi bilgilendirmemize ve işbirliği yapmamıza imkan tanıyan Shçek İl Müdürü Sn.Mustafa Oruç' a ve gerekli organizasyonları büyük bir titizlikle yapan Erkek Yurdu Müdürü Cemil İnceyılmaz' a,Müdür yardımcısı Adem Yılmaz' a ve Çocuk ve gençlik Merkezi müdürü Sn.Numan Yakut' beyefendiye ;yetiştirme yurdu idareci ve öğretmenlerine ve tüm yetkililere sonsuz şükranlarımızı sunuyor; Türkiye Yeşilay Derneği ve şahsımız adına çok teşekkür ediyoruz."

BU ÇALIŞMA TELİF ESERİDİR İZİN ALMADAN KULLANMAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

YEŞİLAY HAFTASINDA SİGARAYI BIRAKTI

Yeniyol mahallesi Gazi sokakta işyeri sahibi olan 42 yaşındaki Kemal Öztürk de Yeşilay haftası dolayısıyla sigarayı bırakanlar kervanına katıldı.Türkiye Yeşilay Derneği Yeşilay Çorum şubesi tarafından sigarayı bırakması dolayısıyla kendisine şükran belgesi verilerek , tebrik edilen ve bilgisayar hizmetleri veren bir müessesenin sahibi olan Kemal Öztürk yirmi yıldır sigara içtiğini belirterek şunları söyledi :

“Yıllardır zararlarını bu kadar bilmeden sigara içiyordum. Pek de fazla içtiğim söylenemezdi ama her an artırabilirdim. Geçtiğimiz aylarda Yeşilay Başkanımız Attila Alpay ile tanıştım.İşyerime gelerek bana ve yanımda çalışan gençlere kısa bir konuşma yaptı ve sinevizyon görüntüleri ile bizi bilgilendirdi. O sırada epeydir fark etmediğim zararlarını resim ve filmlerden görüp öğrendim.Epey canım sıkıldı. Fakat o anda bu işten kurtulmak için gün bu gündür dedim ve son paketimi Attila ağabeye vererek bu işe son verdim. Bırakalı dört gün oldu . Biraz zorlanıyorum ama sağlıklı ve uzun ömürlü yaşamaya da alışacağım. Kimler bırakmadı ki.Ben mi bırakamayacağım. Bu zehrin esiri olarak hem ömrümden yirmi yılı kaybedeceğim ve birde maddi ve manevi büyük kayıplara uğrayacağım.Artık geri dönüş yok. Beni kimse başlatamaz. Dumanını yel ve parasını da el almayacak. Hem sağlıklı olacağım hem de param cebimde kalacak. Bu krizde bütün esnaf arkadaşlara tavsiye ediyorum.

Bunu herkes bırakabilir.

Herkese sağlık ve mutluluklar temenni ediyor ve Yeşilay haftası münasebetiyle sigarayı bırakmalarını sağlıklı bir yaşamı tatmalarını diliyorum.”

BU ÇALIŞMA TELİF ESERİDİR İZİN ALMADAN KULLANMAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

YEŞİLAY İLİM YAYMA’DA

BU ÇALIŞMA TELİF ESERİDİR İZİN ALMADAN KULLANMAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

YEŞİLAY KIZ YURDUNDA

Sigara Alkol ve tüm bağımlılık yapan maddelerle ilgili mücadele ve bilgilendirme çalışmalarına devam eden Türkiye Yeşilay Derneği Çorum Şubesi geçtiğimiz günde Çorum Shçek kız yurdunda bir konferans verdi.

Bu itibarla her yıl geldiğimiz Shçek birimlerinde sinevizyon destekli konferanslar vermeye bu yılda davet edildik. Gençlerimizin ilgisi salon ve hazırlıklar mükemmeldi.Yurtta yaşıyan ve çoğunluğu orta öğretim çağındaki gençlerimizi bilgilendirmemize ve işbirliği yapmamıza imkan tanıyan Shçek İl Müdürü Sn.Mustafa Oruç' a ve gerekli organizasyonları büyük bir titizlikle yapan Çocuk ve gençlik Merkezi müdürü Sn.Numan Yakut' beyefendiye ;yetiştirme yurdu idareci ve öğretmenlerine ve tüm yetkililere sonsuz şükranlarımızı sunuyor; Türkiye Yeşilay Derneği ve şahsımız adına çok teşekkür ediyoruz."

BU ÇALIŞMA TELİF ESERİDİR İZİN ALMADAN KULLANMAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

YEŞİLAY ÜNİVERSİTEDE..

Her yıl geleneksel olarak yapılan üniversite bahar şenliğine bu yıl Açaray gençlik kültür ve sanat Derneğinin davetlisi olarak katılan Türkiye Yeşilay Derneği Çorum Şubesi de açtığı standıyla ilgi ve beğeni topladı.

Üç gün süren şenlik boyunca gençlerle beraber olan ve onlara sigara alkol ve uyuşturucuların zararlarını anlatan Şube başkanı Attila ALPAY; gördüğü ilgiden memnun olduğunu belirterek şunları söyledi :

“Hitit üniversitesinin Geleneksel olarak yaptığı bahar şenliklerine bu yıl ilk defa katıldık. Üniversite yönetiminin bize verdiği yerde stand açarak panolarımızı yerleştirdik. Üniversite gençliğimizden çok büyük bir ilgi ve alaka gördük. Pek çoğunun sigara içmesine rağmen hemen hepsinin bırakma isteği içinde olduklarını gözlemledik. Bütçelerinin büyük bir kısmının bu zehire gittiğinin ve şiddetle zehirlendiklerinin hemen hepsi farkında. Yine hepsi de kurtulma yolları arıyor.Onları bilgilendirdik , broşür ve cd dağıttık.Sorularını cevapladık.Sergi süresince sigarayı bırakan gençlere belge ve armağanlar verdik.Gördüğümüz samimiyetten son derece memnunuz. Bütün gençlerimizin sigarayı ve kimne içiyorsa bilumum bağımlılık yapan maddelerini bırakmalarını ve sağlıklı bir ömür sürmelerini diliyoruz. Hepsine derslerinde başarılar temenni ederiz. Ayrıca bize yer veren üniversite yönetimine ve bizi bu etkinlikten haberdar ederek davet eden Açaray Kültür ve gençlik derneğine de çok teşekkür ederiz.”

BU ÇALIŞMA TELİF ESERİDİR İZİN ALMADAN KULLANMAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

YEŞİLAY’A DESTEK VERİN…
“Madde bağımlılığı Ülkemizin bir numaralı sorunudur.” Diyen Türkiye Yeşilay Derneği Çorum Şubesi Başkanı olarak Yeşilay çalışmalarının desteklenmesini ve Yeşilay’a Maddi yardım edilmesini beklemekteyim.
Türkiye Yeşilay Cemiyetinin Bakanlar Kurulu Kararı ile umumi menfaatlere hadim cemiyetlerden olduğunun kabul edilen diğer üç kardeş kurum ile de aynı statüye sahibiz:
“Yurdumuzda 89 yıldır, ilimizde de sekiz yıldır sigara, alkol ve her türlü madde bağımlılığı ile mücadeleyi sürdüren bir cemiyetiz.
Birçok insana sigarayı bıraktırdığımız gibi pek çok hemşerimizi de kötü alışkanlıklarından vazgeçirmeyi başardık. Yurdumuz nüfusunun büyük bir kısmı kırk bir milyon kardeşimiz sigara içmekte, yirmi iki milyon Türk vatandaşı da düzenli alkol almaktadır. Amatem isimli alkol tedavi merkezlerine kayıtlı 11 milyon alkolik ise bu bağımlılığın pençesinden kurtulmak için büyük bir mücadele vermektedir. Uyuşturucu bağımlılarının ve bu maddelerin arasına serpiştirilen kola ve enerji içeceklerini tüketerek ruh ve beden sağlığını kaybedenlerin sayısını ise kimse bilmemektedir. Zira alkol ve sigara üreten kuruluşlar yabancılara satılmıştır. Onlarda gerçeği halktan ve zehirledikleri insanlardan gizlemektedirler. Bu süratle vatan sathında korkunç bir madde bağımlılığı atmosferi yaratmış ve Türk insanını da iktisadi olarak esir almış bulunmaktadırlar.
Çıkan sigara yasağı sadece sigarayı ilgilendirmektedir. Alkol ve diğer uyuşturucu maddelerle mücadele de de yine ayrı bir ciddi seferberlik hareketleri gerekmektedir. On beş milyon öğrencimiz bu madde bağımlılığının pençesindedir. Bunu medya ve pop kültürle, magazin basını ile desteklemekte hem insanları zehirlemekte hem de Türk aile ve ahlak yapısını çökertmekteler.
Bu hizmet bizim için gönüllü bir çabadır. Ama propaganda malzemelerine afişlere, billbordlara, posterlere ve broşürlere kısaca insanları etkilemek için basılı ve görsel materyale ihtiyacımız vardır. Bizi davet eden ilimizin dev sanayi kuruluşları kendilerinden yardım istediğimiz zaman birkaç boş cd armağan ederek bizi savmaktadırlar. Oysa ki her seminerimizde onlara (en az sekiz-on sanayi çalışanına) sigarayı bıraktırarak işletmelerine milyarlık işgücü tasarrufu ve kazancı sağlamaktayız. Üstelik bize yapılacak her türlü maddi yardım da vergiden muaftır. Yani kim Yeşilay yardım ederse bunu devletten geri almaktadır.Ama bunu kimseye anlatamadık . “Benim çocuğum yapmaz, ben nasıl olsa bunları içmiyorum” diye düşünenlerin başlarına neler geldiğini basında takip ediyoruz. Bu kültür kirliliği çağında kimse büyük konuşmamalıdır. Kimin başına ne geleceği hiç belli olmaz. Zira milletimizin düşmanı olan bu zehir tacirleri kimseye acımamakta sadece ceplerini ve ait oldukları ülkenin kasasını doldurmaya çalışmaktadırlar. Bu konuda destek aldıkları pop kültürü ve medyanın nesillerimiz üzerindeki zehirleyici etkisi sanılandan çok daha fazladır. Bu konuda tüm hayırseverleri bize katılmaya, Yeşilay’a üye olmaya, aktif faaliyetlerimizde rol ve görev almaya kısaca bize destek olmaya çağırıyoruz. Bu güne kadar yardımlarını esirgemeyen birkaç hayırseverimize de çok teşekkür ediyor ; her iki cihanda da aziz olmalarını diliyoruz.”

BU ÇALIŞMA TELİF ESERİDİR İZİN ALMADAN KULLANMAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

YEŞİLAY’IN İSKİLİP ÇIKARTMASI
Geçtiğimiz gün altıncı defa İskilip’e giderek üç konuşma yapan Türkiye Yeşilay Derneği Çorum Şubesi İskilip’i en duyarlı ilçe ilan etti.
Gündüz öğretmenevinde öğrencilere,gece de Endüsti meslek lisesinde halka hitabeden Türkiye Yeşilay Derneği Çorum Şubesi Başkanı Attila Alpay; gördüğü ilgiden memnun olduğunu belirterek şunları söyledi : “Her zaman olduğu gibi bu seferde Endüstri Meslek Lisesi Müdürü Aziz insan ve değer eğitimci Sn.Sabri Çiçekçi’nin daveti ve organizasyonu ile İskilip’e geldik. Gündüz öğretmen evinde sevgili genç İskilipli öğrencilere peş peşe iki konuşma yaptık. Gece de Endüstri meslek Lisesi konferans salonunda yöneticilerimize ve halka hitabettik. Gördügümüz ilgiden son derece memnunuz. İskilip her zamanki gibi bu konuda da en duyarlı ilçemiz. Her yıl geliyor ve öğrencilerimizi ve halkı bilgilendiriyoruz. Ne zaman çağırsalar yine gideriz. Zaten çağırılan her yere gidiyoruz ama daha bizi ve çalışmalarımızı önemsemeyen ve programlarına alamayan kurumlar olabiliyor. Sigara alkol ve uyuşturucu davası gözbebeğimiz gençlerimizin var olma davasıdır. Bunları üretenler bizleri kandıramamaktalar. Zira hepimiz orta yaşa erişmiş ve doktorlarımız tarafından uyarılmış, sağlık problemleri olan insanlarız. Ama sağlıklı ve tertemiz gençlerimiz bu konudaki bilgi eksikliklerinden ve tecrübesizliklerinden dolayı eğitime ve bilgilendirilmeye muhtaç bir durumdalar. Lise çağındakilerin pek çoğu sigara ve kola bağımlısı, bu ileri yaşlara doğru başka tehlikeli maddelere doğru tırmanabiliyor. Ülkemizde hatırı sayılır bir sağlık bütçesi var. Bunun büyük bir kısmı madde bağımlılığı ve onların getirdiği hastalıklar ile tedavilere harcanıyor. Geri kalanı ise bildiğimiz sağlıksız ve dengesiz beslenmenin ve çevre sorunlarının getirdiği hastalık türleri.
Milletçe hayatımızdan zararlı maddeleri çıkaralım. Bilhassa gençlerimizi bilgilendirelim. Onlar geleceğimiz ve umudumuzdur. Onları kimsenin zehirlemesine ve kandırmasına imkân vermeyelim.

BU ÇALIŞMA TELİF ESERİDİR İZİN ALMADAN KULLANMAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

YEŞİLAY DAN MÜFTÜLÜĞE ZİYARET
Türkiye Yeşilay Derneği Çorum Şubesi Başkanı ve dernek üyelerden Mustafa Kuzyaka ve Mustafa Özşen de ilimize yeni atanan Müftümüz Ahmet Çelik’ e Yeşilay Cd’ leri ve afişler takdim ettik. Türkiye Yeşilay Derneği Çorum Şubesi geçtiğimiz gün İl Müftülüğünü ziyaret ettik.
Yeni çıkan sigara ile ilgili dumanız hava sahası projesinin eğitim ve halkı bilgilendirme çalışmalarında İlimiz Müftülüğünün de desteğini Yeşilay Derneği başkanı sıfatı ile istedik. Her türlü madde bağımlılığı ile mücadele de bilhassa gençlerimizin ruh ve beden sağlıklarının korunması ile ilgili çalışmalarında müftülüğümüz mensuplarının ve din adamlarımızın da yardım desteği istedi.
Çorum Şubesi başkanı Attila Alpay : “Ziyaretimiz Müftümüze hem hoş geldin demek; hem de yeni çıkan 4207 sayılı yasanın halkımızı bilgilendirme konusunda yardımlarını istemek ;hem de çalışmalarımız hakkında Sayın müftümüzü bilgilendirmek içindir. Özünde hem haramlarla mücadele ; hem de insanımızın ruh ve beden sağlığını tehdit eden sigara ,alkollü içkiler ve buna benzer maddelerle mücadele bulunan bu konular hakkında birlikte bazı projeler yürütebileceğimiz kanaatindeyiz. Zira milli eğitim ve din adamlarımızın desteği olmadan milyonlarca insanımızı ilgilendiren madde bağımlıkları ile mücadelede mesafe kazanmak mümkün değildir. Başta sigara olmak üzere Alkol, kolalar ,enerji içecekleri, kumar, aids ve diğer zührevi hastalıklar, hatta gençlerimizin ruh ve beden sağlıkları ile insanlarımız imanlarını tehdit eden her ne var ise bütün bunlarla mücadeleyi bir yaşama ve çalışma amacı haline getiren biz Yeşilay mensupları bu mücadelede halkın bilgilendirilmesi noktasında hemen herkesin yardımlarını talep ediyoruz.
Sayın Müftümüzün konular hakkında birlikte çalışma yapabileceğimizi ve projeler üretme imkanı geliştirebileceğimizi ümit ediyor; kendisine ilimize hoş geldin diyor, saygılarımızı sunuyoruz.”

BU ÇALIŞMA TELİF ESERİDİR İZİN ALMADAN KULLANMAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

YEŞİLAY' DAN YILBAŞI UYARISI

Yılbaşı dolayısıyla açıklaması yollayan Türkiye Yeşilay Derneği Çorum Şubesi Başkanı Attila Alpay:

Yılbaşı alkol bayramı değildir; böyle günlerde insanlarımız sefahat tabloları çizmesinler.

Yılbaşlarında alkol tüketimin had safhaya çıkıyor. Alpay; bir gecede işlenen suçlar ve yapılan trafik kazalarının aylık bilançolara eşdeğer olduğu: Milli gelenek ve dini bayramlarımız arasında Noel kutlama ve yılbaşı eğlencesi diye bir şey yoktur. Bunlar Hıristiyan batı dünyasının bize göre çirkin adetleridir. Bir peygamberin doğumu içki içerek fuhuşla ,kumarla ve kepazeliklerle kutlanmaz. Eğer dünya globalleşiyorsa onlarda bizim adetlerimize neden hassasiyet göstermezler. Çılgınlar gibi içki içerek sızmak, zorla kazandığı paraları ,çoluk çocuğunun nafakasını bir gecede içki ve kumar sofralarında harcamak bize yakışan hal ve hareketler hiç değildir. Bir geceden bir şey olmaz diye her türlü kötülüğün başlangıcı böyle gecelerde başlamakta; bir günah gecesinin acısını insanlarımız bütün bir ömür boyu maddi ve manevi felaketlere uğrayarak çekmektedirler.

Öte yandan İsrail"in Filistin de yaptığı en büyük katliamın bu günlere rastlaması ,hepsi sivil çok sayıda suçsuz Müslüman kardeşimizi şehit etmesi bu günlerin mana ve önemini değiştirmekte ve yüreğimize büyük acılar yerleştirmektedir. Dünyanın içinde
bulunduğu bu kriz ortamında yaşadığımız elim kayıplarımız için dua ve tefekkür etmekten; çalışkan olup işlerimizi ve ekonomimizi kurtarmaktan başka bir çare yoktur.

Basında yılbaşı için gereken önlemler diye polisimizin sarhoşlarla ve çıkaracakları olaylarla meşgul olmaları, eğlence yerlerini kollamaları ve otomobil kullanamayacak derecede alkol alanları evlerine bırakmaya çalışmaları Türk-İslam toplumuna yakışan işler
değildir.Biz ülkemizin terör yaraları aldığı; İslam Dünyasının kan, katliam ve ateş denizinde boğulduğu, İslam coğrafyasının Amerikan ve İsrail işgalinde olduğu bir dönemde hangi halimize keyfedeceğiz ve işrete dalacağız. Garptaki Müslüman’ın acısını şarktaki duymazsa tam iman etmiş sayılır mı?

Türk ve İslam ahlak ve aile yapısına aykırı işret tabloları, magazin basınının sosyete ve zenginlerin sefahatine yönelik eğlenceleri ve bunların çarpık-rezil yaşantıları yetmiş
milyonluk bu fakir ülkeye hala dayatılmak istenmektedir. Medyanın büyük bir kısmı da bu ihanetin maalesef içindedir.

Yılbaşı eğlencelerini, bunu alkol bayramı yapanları, sefahat ve rezalet tabloları çizerek bunları bu aziz milletin bayramı veya geleneği yapanları ve bunları milletimize dayatanları şiddetle protesto ediyor; tüm hemşerilerimi Filistinde ve Irakta katledilen Müslüman kardeşlerim için duaya ve ihtirama davet ediyorum.

BU ÇALIŞMA TELİF ESERİDİR İZİN ALMADAN KULLANMAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

OKULLARDA ŞİDDETİN ÖNLENMESİNE DAİR BİR ARAŞTIRMA

2/İlimiz çevre kirliliği olarak önde gelen vilayetler arasındadır.

3/Her gün beş-yedi hemşerimiz vefat etmekte ve bunların yarısı da çok genç yaşlarında ilk ve son kalp krizleri ile ve yine ilk ve son beyin kanamalarından hayatlarını kaybetmektedirler.

5/Hemen her ilimizde AİDS’ten ölenler vardır, adi suçlar artmakta ve cinsel suçlar taciz ve tecavüz iddiaları yüzümüzü kızartmaktadır.

Bunun için Türkiye Yeşilay Derneğinin ilgi ve mücadele alanlarına giren konular açısından okullarımızda acilen alınması gereken tedbirler aşağıdadır:

Bütün bu yukarıda saydıklarımız ne yazık ki kimse önemsememekte, yine kimse bunlarla mücadele konusunda ciddi bir adım atmaya,plan ve proje üretmeye hatta tedbir almaya yanaşmamaktadır.

Saygılarımızla…

BU ÇALIŞMA TELİF ESERİDİR İZİN ALMADAN KULLANMAYINIZ!

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİLGİ PAYLAŞILDIKÇA KIYMETİ ARTAR!

Hazırlayan Mahmut Selim GÜRSEL yazışma adresi corumlu2000@gmail.com

DİKKAT ! BU BİLGİ TELİF ESERİ OLUP YAZARI VE YAYINEVİMİZDEN İZİN ALINMADAN KULLANILMAMALIDIR

Hukuka, Yasalara, Telif ve Kişilik Haklarına saygılı olmayı amaç edinmiştir.